Το παιδί mountain bike ήθελε να κάνει στη ζωή του...

Θυμάστε τη φωτογραφία τού Αλέξη Τσίπρα στο σκάφος εφοπλιστή ένα περίπου μήνα μετά από την τραγωδία στο Μάτι, η οποία είχε τραβηχτεί και, βεβαίως, δημοσιευτεί χωρίς τη συναίνεσή του; Και τι δεν είχε γραφτεί τότε, τα περισσότερα εκ των οποίων άδικα, για τον "αριστερό τού χαβιαριού" και την ηθική του αναισθησία. Ο Κ. Μητσοτάκης, ωστόσο, σήμερα δεν έχει κανένα πρόβλημα να αγοράζει τσουρέκια στη Θεσσαλονίκη, να κάνει mountain bike στην Πάρνηθα και να δημοσιεύονται φωτογραφίες τού φιτ πρωθυπουργού που ζει, χωρίς την τήρηση αποστάσεων και μάσκα, την κανονικότητα ενός μεγαλοαστού την ώρα που έχουμε εκατόμβη νεκρών καθημερινώς...

Με αφορμή και τη "χλιδάτη" συνέντευξη της Μαρέβας και τον Μπάντεν Μπάντεν αντιδήμαρχο Αθηναίων, η μομφή δεν αφορά στον πλουτισμό, αν και για την οικογένεια Μητσοτάκη θα έπρεπε να είχε διερευνηθεί ενδελεχώς εδώ και δεκαετίες η πηγή του. Ούτε είναι στίγμα να έχεις πλουτίσει εργαζόμενος επίμονα σε κάτι έντιμο και καινοτόμο και, βεβαίως, ισχύει πως κάποιοι μπορεί να είναι υπεύθυνοι για τη φτώχεια τους, κυρίως γιατί δεν εξεγείρονται σε βάρος εκείνων που τους εξαθλιώνουν... 

Η λαϊκή αγανάκτηση σχετίζεται με την έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης, με την αδυναμία πρωθυπουργού, υπουργών και συμβούλων του να αντιληφθούν πόσο αποκρουστική είναι η επίδειξη πλούτου και "μεγάλης ζωής" την ώρα που αυξάνονται οι άνεργοι και μειώνονται οι μισθοί και με δική τους ευθύνη. Φαίνεται πως οι πλούσιοι δεν έχουν για τίποτα άλλο να είναι υπερήφανοι πέρα από τα πλούτη τους, γι' αυτό και τα επιδεικνύουν όπως άλλοι τα παιδιά ή τα σκυλιά τους...

Είναι γνωστό, εξάλλου, ότι ορισμένοι άνθρωποι είναι τόσο φτωχοί ώστε το μόνο που έχουν, είναι πλούτη. Όταν, όμως, αυτοί οι κομπλεξικοί άνθρωποι κυβερνούν κι αισθάνονται νόμιμοι ιδιοκτήτες τής χώρας, τότε τα ψυχολογικά τους σύνδρομα τα υφίσταται κι ο λαός... 

Ο Κ. Μητσοτάκης μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον το οποίο τον προετοίμαζε για μία και μόνη καριέρα και για ένα και μοναδικό αξίωμα. Εκείνος, όμως, φαίνεται να αισθάνεται πιο άνετα με τον εαυτό του καβάλα σε ένα ποδήλατο ή κολυμπώντας και τρέχοντας, όπως κάθε πλουσιόπαιδο χωρίς έγνοιες επιβίωσης. 

Γι' αυτό και δυσκολεύεται ακόμα να συνδυάσει την έμφυτη τάση για ντόλτσε βίτα με τη διακυβέρνηση μιας χώρας εν μέσω πολλαπλών κρίσεων. Τον έχουν βαφτίσει Μωυσή, ενώ αυτό που θέλει ο καψερός δεν είναι να σχίσει τη θάλασσα στα δύο, αλλά να την κολυμπά αμέριμνος και να πίνει τα ποτάκια του με την υπέρκομψη σύζυγό του ταξιδεύοντας ανά τον πλανήτη...  

 

 

Οι δημοκρατίες πείθουν, δεν εμβολιάζουν με το ζόρι...

Καραντίνα κι εμβόλιο. Αυτή είναι η, τρόπον τινά, στρατηγική τής κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Κι όταν δύο συντηρητικές εφημερίδες δημοσιεύουν πως ο ΕΟΔΥ κρατά "διπλά βιβλία" για τον αριθμό των κρουσμάτων, τότε μπορούμε όλοι μας να προσθέσουμε στην καραντίνα και το εμβόλιο και την εξαπάτηση που πηγάζει από το Μαξίμου. Μαζί με την αναζήτηση "αυτοφωράκια" στον οποίο θα χρεωθούν οι καταστροφικές πολιτικές των τελευταίων μηνών προκειμένου να διασωθεί το προφίλ τού Μωυσή που έχει φιλοτεχνήσει για τον εαυτό του ο Κ. Μητσοτάκης...

Κατηγορούν πολύ το ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα για χαμηλών τόνων αντιπολίτευση, κι ως ένα βαθμό έχουν δίκιο. Μόνο που αν δεν ήταν η αντιπολίτευση, σε όλες της τις διαστάσεις, να ζητά, για παράδειγμα, δωρεάν διαγνωστικά τεστ ή μεγαλύτερη οικονομική ενίσχυση του πληττόμενου πληθυσμού η κυβέρνηση δεν θα αναγκαζόταν να υιοθετήσει πολιτικές που βρίσκονται έξω από το ιδεοληπτικό της πεδίο. Κι αν ακόμα και σήμερα η δημοσκοπική διαφορά ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ είναι αξιοσημείωτη, η αποτυπωμένη λαϊκή δυσαρέσκεια για το ότι γινόμαστε Μπέργκαμο, κάποια στιγμή πολύ σύντομα, ιδίως όταν βγούμε από τα σπίτι μας, θα βρει αποτύπωση και στην πρόθεση ψήφου...

Η ολική καραντίνα δεν θα ήταν αναπόφευκτη αν η κυβέρνηση είχε αξιοποιήσει τον κερδισμένο χρόνο- όταν είχαμε λίγα κρούσματα- προκειμένου να ενισχύσει ουσιαστικώς υγεία, παιδεία, οικονομία. Ούτε το εμβόλιο θα είναι πανάκεια, αφού ακόμα δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για την αποτελεσματικότητά του και, κυρίως, για το πόσοι θα το κάνουν... 

Κι ας ξεχάσουν κάποιοι τη νομοθέτηση του υποχρεωτικού εμβολιασμού τού πληθυσμού με ένα πρωτοεμφανιζόμενο εμβόλιο ή την έμμεση υποχρεωτικότητά του για να εργαστείς ή να ταξιδέψεις. Οι δημοκρατίες φροντίζουν να πείθουν, όταν καταφεύγουν με τη μία στον εξαναγκασμό τρίζουν τα θεμέλιά τους και δίνουν αέρα να αναπνεύσουν στις θεωρίες συνωμοσίας...

  

 

Μένουμε σπίτι για να νομοθετούν σαν να μην τρέχει τίποτα...

Οι περισσότεροι έχουμε αποδεχθεί περιστολή των ατομικών και πολιτικών μας ελευθεριών και δικαιωμάτων προκειμένου να διασωθούν ζωές εν καιρώ πανδημίας. Όπως, όμως, η κυβέρνηση μας ζητά επιτακτικώς να μην διοργανώνουμε ή συμμετέχουμε σε συγκεντρώσεις, οφείλει ομοίως να περιορίσει και τις νομοθετικές της πρωτοβουλίες που δεν σχετίζονται με τον κοροναΐό και οι οποίες ευλόγως προκαλούν κοινωνικές αντιδράσεις. Δεν είναι δυνατό να μην μπορούν οι περισσότεροι βουλευτές να βρίσκονται στην Ολομέλεια και οι φορείς να προχωρούν σε απεργιακές κινητοποιήσεις και την ίδια ώρα η Βουλή να νομοθετεί σαν να μην συμβαίνει τίποτα εκεί έξω...

Βεβαίως η κυβέρνηση δεν συνεχίζει να νομοθετεί απρόσκοπτα από κάποιο μεταρρυθμιστικό οίστρο ή θεσμική αφέλεια. Όλα γίνονται με ένα σκοπό και τι καλύτερη ευκαιρία από τη σημερινή για να νομοθετηθούν, για παράδειγμα, η κατάργηση της πρώτης κατοικίας, του οκτάωρου ή της υπερωριακής αμοιβής. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά έχει και το θράσος να διώκει και να συλλαμβάνει ακόμα και διαδηλωτές, όπως οι γυναίκες που βγήκαν στους δρόμους την παγκόσμια ημέρα κατά τής ενδοοικογενειακής βίας, που δεν ταυτίζονται με κομματικά συμφέροντα...

Όποιος έχει εμπιστοσύνη στο ότι το έργο του ωφελεί την πλειονότητα του λαού δεν νομοθετεί στο σκοτάδι, αλλά στο φως. Ο Κ. Μητσοτάκης, ωστόσο, γνωρίζει την ταξική υπέρ των ισχυρών μεροληψία των πολιτικών του, γι' αυτό κι έχει μετατρέψει το Κοινοβούλιο και σε πλυντήριο χαριστικών ρυθμίσεων για φιλικά του επιχειρηματικά συμφέροντα. 

Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα η ενίσχυση της Aegean Airlines δίχως να διασφαλιστεί ούτε καν ο στοιχειώδης κρατικός έλεγχος για το πού θα πάνε τα χρήματα των φορολογούμενων. Μακάρι να βγούμε από την πανδημία το δυνατό συντομότερα, δεν είναι ανεκτό ωστόσο να συνεχιστούν για πολύ ακόμα η νομοθέτηση και πριμοδότηση στα τυφλά, και πάντως πρέπει να σταματήσει πολύ πριν εμβολιαστεί ένα σημαντικό κομμάτι τού πληθυσμού...

   

 

"Μας ψήφισαν για το σχέδιο Πισσαρίδη". Σοβαρά;...

Κάθε φορά που στριμώχνεται- κι αυτό συμβαίνει συχνά το τελευταίο χρονικό διάστημα- η ΝΔ μας γυρνά πίσω στο εκλογικό αποτέλεσμα του 2019 για να πείσει πως εφαρμόζει το προεκλογικό πρόγραμμα για το οποίο ψηφίστηκε από το λαό. Σε αυτήν την πολιτική στρεψοδικία καταφεύγει και σήμερα με το νεοφιλελεύθερο σχέδιο Πισσαρίδη, το οποίο με τη μία ή την άλλη μορφή βρίσκεται στο τραπέζι εδώ και μια εικοσαετία. Μόνο που το πόπολο δεν εξέλεξε τον Κ. Μητσοτάκη, για παράδειγμα, για να ιδιωτικοποιήσει την επικουρική ασφάλιση, την υγεία και την παιδεία ούτε για να ελαστικοποιήσει τις εργασιακές σχέσεις ούτε για να συγκεντρωθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα σε μία κλειστή ελίτ, χρηματοδοτούμενη μάλιστα από το κράτος, όπως η Aegean Airlines...

Ο Κ. Μητσοτάκης έγινε πρωθυπουργός κυρίως γιατί κατάφερε να πείσει πως υπάρχει μία κι ενιαία μεσαία τάξη την οποία ξεζούμισε ο ΣΥΡΙΖΑ στη φορολογία κι ο ίδιος θα την απάλλασσε από τα βάρη της. Κι ας ήταν η φορολόγηση των μικρομεσαίων επί ΣΥΡΙΖΑ πολύ χαμηλότερη των προηγούμενων κυβερνήσεων, ενώ αυτοί που δήθεν θα τους ξελάσπωναν έρχονται τώρα να αυξήσουν τη φορολόγησή τους για το 2021. Ο Κ. Μητσοτάκης έγινε, επίσης, πρωθυπουργός πατώντας πάνω στα πτώματα των νεκρών στη Μάνδρα και στο Μάτι και στον εθνολαϊκισμό τού Μακεδονικού κι όχι γιατί είχε υποσχεθεί, π.χ., πως θα μείωνε το μη εργασιακό κόστος για τις επιχειρήσεις, το οποίο η εμπειρία έχει δείξει πως καταλήγει στις τσέπες των επιχειρηματιών κι όχι των εργαζόμενων και, βεβαίως, απομειώνει τις οικονομικές δυνατότητες του ΟΑΕΔ...

Η κυβέρνηση διαθέτει κι αυτήν την ώρα λαϊκή νομιμοποίηση, έστω κι αν δεν μπορούμε να θεωρούμε ως τις πιο αξιόπιστες δημοσκοπήσεις που γίνονται εν μέσω καραντίνας. Είναι, επίσης, αλήθεια ότι όσο κι αν μαζεύονται από την αξιωματική αντιπολίτευση σιγά σιγά οι διψήφιες διαφορές εν τούτοις η πλειονότητα των πολιτών δεν είναι ακόμα πρόθυμη να τη συγχωρήσει για τα λάθη τής δικής της διακυβέρνησης... 

Πέρα, όμως, από το κομματικό παιχνίδι υπάρχει και μια κοινωνία που δεν είναι δυνατό να δίνει λευκή επιταγή στους κυβερνώντες ούτε πίστωση χρόνου στους αντιπολιτευόμενους προκειμένου να υπερασπίζεται τα δικαιώματά της και να ζητά την επέκτασή τους. Και είναι ακριβώς αυτήν την υποβόσκουσα λαϊκή οργή που φοβάται ο Κ. Μητσοτάκης κι αναγκάστηκε την Τετάρτη από το βήμα τής Βουλής να αυτοπαρουσιαστεί ως ένας κεϊνσιανός κεντροδεξιός κι όχι ως στυγνός νεοφιλελεύθερος που πράγματι είναι. Όπως κι αν έχει, όμως, τα προσωπεία δεν είναι αιώνια κι όταν βγαίνουν αλίμονο σε αυτούς που τα φορούσαν για να εξαπατούν πιστεύοντας ότι αυτό θα συμβαίνει για πάντα... 

 

 

Το να ντρέπεσαι να πεις ότι είσαι νεοφιλελεύθερος είναι από μόνο του ιδεολογική ήττα...

Η Μ. Θάτσερ ήταν μια αδίστακτη και κυνική υποστηρίκτρια του κοινωνικού δαρβινισμού, η οποία άφησε πίσω της μια ερειπωμένη κοινωνία. Ήταν, όμως, και ειλικρινής, αφού δεν έκρυψε ποτέ πως δεν πιστεύει στην κοινωνία παρά μόνο στην ατομικιστική πρόοδο, η οποία δήθεν θα ωφελούσε και το κοινωνικό σύνολο. Υπήρξε, δηλαδή, μια ανοιχτή νεοφιλελεύθερη που δεν χρησιμοποίησε ποτέ το σοσιαλισμό ως προκάλυμμα για τις ανάλγητες πολιτικές της...

Οι θατσερικές ιδεοληψίες αποτελούν νάματα για τον Κ. Μητσοτάκη, μολονότι ο νεοφιλελευθερισμός έχει αποτύχει να επιτύχει αυτά που έχει υποσχεθεί. Κι αν η Μεγάλη Βρετανία κείται μακράν για να βγάζουμε ασφαλή συμπεράσματα, η Ελλάδα των μνημονίων ταυτίζεται και χωρικά και χρονικά με τις ζωές μας. 

Η ανεργία των νέων, για παράδειγμα, αυξήθηκε, παρότι θεσπίσαμε υποκατώτατο μισθό πείνας, ενώ ούτε η ανάπτυξη ήρθε με καταιγιστικούς ρυθμούς παρόλο που ο κρατικός έλεγχος διακόπηκε σε πολλούς τομείς και τα εργασιακά δικαιώματα υποβαθμίστηκαν. Κι όμως, ο πρωθυπουργός επαναφέρει τα μνημόνια από το παράθυρο μέσω του δήθεν καινοτόμου σχεδίου Πισσαρίδη, το οποίο έχει εκπονηθεί στην ουσία πριν σχεδόν μια δεκαετία και οι προβλέψεις τού οποίου έχουν υλοποιηθεί κι αλλού στον κόσμο δίχως να μικρύνουν οι ταξικές ανισότητες. Αντιθέτως, έχουν γιγαντωθεί...

Ο Κ. Μητσοτάκης, ενδεχομένως γιατί αντιλαμβάνεται την αποτυχία των πολιτικών που μπήκαν στη ζωή μας τη δεκαετία τού '80 ή γιατί απλώς πιστεύει ότι πέτυχαν γιατί η κοινωνική του τάξη έγινε ακόμα πλουσιότερη, ντρέπεται να ομολογήσει το νεοφιλελευθερισμό του και παριστάνει τον κοινωνικώς ευαίσθητο. Ενώ, για παράδειγμα, δεν πιστεύει στη δημόσια υγεία και παιδεία υποκρίνεται πως τις ενισχύει, οικειοποιούμενος γελοία επιχειρήματα, όπως των Γεωργιάδη- Γεραπετρίτη... 

Ο σοσιαλισμός δεν έχει όλες τις σωστές απαντήσεις, μόνο που ουδείς σοσιαλιστής ντρέπεται να υπερασπιστεί την ιδεολογία του. Κι αυτό από μόνο του είναι μια απόδειξη του ποιος πιστεύει και είναι υπερήφανος για τις ιδέες του και ποιος τις κρύβει, έστω κι άκομψα, γιατί γνωρίζει ότι δεν εξυπηρετούν κανέναν παρά μόνο μια μικρή ελίτ...  

  
 

Όσοι ανέρχονται επί πτωμάτων κατέρχονται με τον ίδιο τρόπο...

Η πολιτική αξιοποίηση των νεκρών οποιασδήποτε φυσικής καταστροφής- συμπεριλαμβανομένης της πανδημίας- είναι άχαρη κι ορισμένες φορές προσβλητική. Στη ΝΔ, ωστόσο, δεν δικαιούνται να κατηγορούν το ΣΥΡΙΖΑ για μια πρακτική την οποία εκείνοι είχαν κάνει κεντρικό τους προεκλογικό αφήγημα. 

Ποιος θα ξεχάσει τη σπέκουλα για τους νεκρούς στη Μάνδρα και στο Μάτι ή την κυβερνητική κομπορρημοσύνη για τους λίγους νεκρούς τού πρώτου κύματος; Και ποιος από τους συγγενείς των νεκρών θα μπορέσει να συγχωρήσει ποτέ τον Αδ. Γεωργιάδη, ο οποίος υπερηφανεύεται για το ότι έχουμε λιγότερα θύματα σε σχέση με μερικές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, συγκρίνοντας μήλα με πορτοκάλια κι όταν ο ρυθμός αύξησής τους συνεχώς μεγαλώνει, σε αντιδιαστολή με ό,τι συμβαίνει αλλού;...

Ευτυχώς να λέμε που η Ελλάδα είναι μια Ψωροκώσταινα στην άκρη τής Ευρώπης κι όχι στο κέντρο της ούτε είναι η πρωτεύουσα της ΕΕ, όπως το Βέλγιο, ούτε διεθνής μεταφορικός ή επιχειρηματικός κόμβος. Γι' αυτό οφείλουμε να "ευγνωμονούμε" όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις που άφησαν τη χώρα μας δεκαετίες πίσω σε σύγκριση με την αναπτυγμένη Δύση κι έτσι σήμερα μπορούμε να αισθανόμαστε υπερηφάνεια που τα πάμε καλύτερα στην αντιμετώπιση του κοροναΐού από υπερδυνάμεις όπως η Ρουμανία και η Βόρεια Μακεδονία. Κι αντί να ντρέπονται όλοι οι ανευθυνοϋπεύθυνοι διαγκωνίζονται για το ποιος δημιούργησε τις περισσότερες ΜΕΘ, οι περισσότερες εκ των οποίων υπάρχουν μόνο στα χαρτιά...

Βεβαίως, άμοιροι ευθυνών δεν είναι ούτε οι κλινικάρχες- που "επιτάσσουν" γιατρούς τού ΕΣΥ!- κι αρκετοί ιδιώτες γιατροί, οι οποίοι μάλλον έχουν δώσει όρκο στον Μαμμωνά κι όχι στον Ιπποκράτη, γι' αυτό κι εκβιάζουν για να πράξουν το αυτονόητο, να συνδράμουν δηλαδή τη χώρα σε μια κατάσταση ανάγκης. Τούτη την ώρα, όμως, περισσεύει η αναζήτηση ευθυνών και προτεραιότητα έχει η διάσωση όσων γίνεται περισσότερων ζωών. 

Όταν ξεπεράσουμε, ωστόσο, την υγειονομική κρίση τότε ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι δυνατό να ξεφύγει από το εδώλιο του κατηγορούμενου, όπως ξέφυγε κατά την οικονομική κρίση τής προηγούμενης δεκαετίας, όταν και διασώθηκε και πάλι από το σοσιαλισμό. Κι όσοι σήμερα έχουν το θράσος να πανηγυρίζουν επί πτωμάτων θα πρέπει να κληθούν να λογοδοτήσουν, γιατί τουλάχιστον οι πολιτικές τους ευθύνες είναι πλέον οφθαλμοφανέστατες...  

 

 

Τι το 'θελες το κουταλάκι χριστιανέ μου;...

Κανείς δεν μπορεί να μιλά με βεβαιότητα για το τι έφταιξε για την εκτίναξη των κρουσμάτων, απλούστατα γιατί η κυβέρνηση αδιαφόρησε και για τη συλλογή επιδημιολογικών στοιχείων. Υπάρχει, όμως, και η κοινή λογική, σύμφωνα με την οποία οι πολλοί παπάδες κι αρχιπαπάδες που έχουν νοσήσει από τον κοροναΐό μάλλον δεν τον κόλλησαν μετά από τα μεσάνυχτα στις πλατείες που συναθροίζονταν οι νέοι ούτε στα μπαρ και στα νυχτερινά κέντρα. Μάλλον σε κάτι πρέπει να έφταιξαν για την ασθένειά τους οι εκκλησιασμοί σε εσωτερικούς χώρους δίχως μέτρα προστασίας, οι δοξολογίες και λιτανείες ή η περιλάλητη θεία κοινωνία...

Δυσκολεύομαι ακόμα να πιστέψω ότι εν έτει 2020 συζητάμε για το αν θα εναποθέσουμε την προστασία τής δημόσιας υγείας στη διαβεβαίωση πίστης ενός ανθρώπου ότι ο θεός του θα τον προστατεύσει από κάθε κακό. Και είναι ακόμα τραγικότερο και το ότι επιστήμονες αποφεύγουν ακόμα και τώρα να πάρουν ξεκάθαρη θέση, μολονότι οι περισσότεροι με τον τρόπο τους συμβουλεύουν την αποφυγή λίαν επικίνδυνων πρωτοβουλιών, όπως το να πίνεις κρασί από το ίδιο κουτάλι με μερικές ακόμα δεκάδες ή εκατοντάδες... 

Σέβομαι πως για τον πιστό εκείνη την ώρα αυτό που πίνει, είναι το αίμα τού Ιησού, με τον ίδιο τρόπο που σέβομαι την ανάγκη ιδίως των νέων ανθρώπων να βγαίνουν έξω και να διασκεδάζουν με τους φίλους τους. Επειδή, όμως, δεν μπορώ να βασίζω την προστασία τής υγείας μου απέναντι σε μια ασθένεια για την οποία δεν υπάρχει εμβόλιο στο κατά πόσο κάποιος είναι καλός χριστιανός ή τηρεί στοιχειώδεις υγειονομικούς κανόνες έχω αποδεχθεί αυστηρούς κανόνες περιορισμού των ατομικών μου ελευθεριών. Σε διαφορετική περίπτωση ας μου επιτρέψει το κράτος να γυρνοβολώ 24 ώρες το 24ωρο με μια γραπτή μου διαβεβαίωση ότι δεν θα υποπέσω σε κανένα υγειονομικό αμάρτημα...

Οι τύποις φιλελεύθεροι αποδεικνύονται και τύποις ευρωπαίοι. Σε ποια ευρωπαϊκή χώρα, άλλωστε, στην πρόσοψη της Βουλής θα απεικονιζόταν η Παναγία κι ο στρατός, όπως συνέβη με τη δική μας, και θα είχε το δικαίωμα να αποκαλείται ανεξίθρησκη και ειρηνόφιλη; Ούτε στο Ιράν θα γινόταν τέτοια επίδειξη κακογουστιάς, θρησκευτικού φονταμενταλισμού και μιλιταρισμού. 

Γι' αυτό κι όσοι εμμένουμε ακόμα στον ορθό λόγο, στο διαχωρισμό κράτους- εκκλησίας και πως η θέση των τανκ βρίσκεται στα στρατόπεδα έχουμε χρέος να μην σιωπούμε μπροστά στην επέλαση της πανδημίας τού νεοσυντηρητισμού. Ιδίως αν μας ενοχλoύν, και δικαίως, τόσο πολύ ο Ντ. Τραμπ ή ο Β. Όρμπαν, αλλά δεν βλέπουμε στον καθρέφτη τα δικά μας χάλια...   

  

 
 

Θα κάνουν ό,τι γίνεται για να μην κάνουν ό,τι πρέπει να κάνουν...

Μετά από την κυβερνητική ενημέρωση για το πώς θα διαχειριστεί ένα εμβόλιο που δεν υπάρχει, περιμένουμε νέες αντίστοιχες πρωτοβουλίες: να μας ενημερώσει πώς θα οργανωθεί η πρώτη ελληνική αποικία στον Άρη, πώς θα μεταφέρεται το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο από τα βάθη τού Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου στο σπίτι τού κάθε Ευρωπαίου ή για τις πλατφόρμες που θα στηθούν στην ελληνική ΑΟΖ που τέμνεται με την τουρκική. Τα όνειρα, άλλωστε, είναι τζάμπα, αυτό που απαιτεί δουλειά είναι η διαδικασία για να υλοποιηθούν κι αυτό που αποτελεί προϋπόθεση όλων είναι η πολιτική βούληση για να ξεκινήσει η όποια εργασία...

Το μόνο που δεν έχει ισχυριστεί η κυβέρνηση για να μην αναγκαστεί να κάνει αυτά που πρέπει να κάνει- για παράδειγμα, περισσότερες ΜΕΘ, περισσότεροι γιατροί, νοσηλευτές, εκπαιδευτικοί, οδηγοί, επίταξη ιδιωτών, αγορά λεωφορείων- είναι να καταστήσει στον πληθυσμό υποχρεωτικές τις προσευχές στον μεγαλοδύναμο για τη σωτηρία μας. Κι ενδεχομένως να το είχε πράξει ήδη αν δεν είχαν αρχίσει να πέφτουν σαν τα κοτόπουλα και οι μητροπολίτες, παρόλη την ειδική σχέση τους με τον ύψιστο. Όπως κι αν έχει, κάθε ημέρα που περνά γίνεται ολοένα και πιο φανερό ότι στο Μαξίμου προτιμούν να πεθάνουν μερικές χιλιάδες ακόμα παρά να ενισχύσουν τη δημόσια υγεία και παιδεία ή τα ΜΜΜ...

Η ασφάλεια, εν πολλοίς, είναι "state of mind", όπως θα έλεγε κι ο Κ. Μητσοτάκης. Λειτουργεί ως άλλη Κίρκη για να μην αναζητούμε την ελευθερία και να μην μας λείπει αυτή όταν μας τη στερούν. Πώς, όμως, να αισθάνεται ασφαλής ο μέσος πολίτης όταν έχει μια αστυνομία που τον αντιμετωπίζει σαν χουλιγκάνο, μια κυβέρνηση που έχει άλλες προτεραιότητες, πολύ πιο πονηρές, από την υγεία του και καλοταϊσμένα ΜΜΕ που δεν πρόκειται να καταγράψουν τίποτα από όλα αυτά; Ζούμε την ελληνική δυστοπία με μόνη μας παρηγοριά την κοινωνική αλληλεγγύη, η οποία διόλου τυχαία στοχοποιείται από το σύστημα, που βλέπει σε αυτή έναν κίνδυνο αμφισβήτησης της εξουσίας του...   

 

 
 

Τι να σηκωθείς Ανδρέα να δεις; Τα μπάσταρδα της Αλλαγής;...

Ποτέ δεν είναι αργά για το ΚΙΝΑΛ για να εξιλεωθεί για το λάθος του να παριστάνει συστηματικώς την ουρά τής ΝΔ την τελευταία δεκαετία, με πιο πρόσφατο παράδειγμα το Πολυτεχνείο. Ο προοδευτικός κόσμος έχει την υπομονή να περιμένει την Φ. Γεννηματά να στοιχηθεί με το ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ 25 σε ένα αντιμητσοτακικό μέτωπο που θα έχει και το θετικό πρόσημο της συγκρότησης ενός προοδευτικού προγράμματος πάνω στο οποίο θα βασιστεί η προοδευτική κυβέρνηση που θα κληθεί να διαχειριστεί τα νέα ερείπια που θα αφήσει πίσω της η δεξιά. Άλλωστε, γιατί να ψηφίσει κάποιος ΚΙΝΑΛ αν αυτό συνεχίσει να απλώνει σανίδα σωτηρίας στην κυβέρνηση και να μην ψηφίσει απευθείας ΝΔ;...

Για να συμβούν όλα αυτά, βεβαίως, η Φώφη οφείλει να προχωρήσει στην αναγκαία ρήξη με τους φιλοδεξιούς κι αντισυριζαίους τού κομμάτός της, τύπου Λοβέρδου- Κεγκέρογλου, Γιαννακοπούλου και σία. Σε διαφορετική περίπτωση το ΚΙΝΑΛ, το οποίο δεν θα έχει λόγο ύπαρξης, οδηγείται στον αφανισμό όπως η μεταπολιτευτική Ένωση Κέντρου... 

Πάνω από όλα, όμως, πρέπει να εγκαταλείψει το μικρομεγαλισμό του και να αποδεχθεί ότι ο πυλώνας τού προοδευτικού χώρου είναι εδώ κι αρκετά χρόνια πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλιώς θα συνεχίσει να απαιτεί χώρο που δεν του ανήκει σε μια χώρα που προχωρά χωρίς αυτό...

Όταν ένα κόμμα προσδιορίζει την τακτική του- για στρατηγική ούτε λόγος- από τον μεγάλο ιδεολογικό, τουλάχιστον στα χαρτιά, συγγενή του τότε είναι φανερό ότι δεν πηγαίνει μακριά. Αυτό συμβαίνει και με το ΚΙΝΑΛ, το οποίο υψώνει ή χαμηλώνει τους τόνους αναλόγως του τι πράττει ο ΣΥΡΙΖΑ, φροντίζοντας να κάνει το ακριβώς αντίθετο κάθε φορά. Γι' αυτόν το λόγο και για πολλά ακόμα είναι μάταιο όσοι συνεχίζουν να το ψηφίζουν χάρη στη βαριά σκιά τού ιδρυτή του να ζητούν από τον Ανδρέα να σηκωθεί από τον τάφο του. Να σηκωθεί και να δει τι; Τα πολιτικά μπάσταρδα της Αλλαγής;...

 

 

Το φίδι δεν διαλέγει το θύμα του κακομοίρη μικροαστέ...

Ο Κ. Μητσοτάκης θέλησε να στήσει ένα σόου πάταξης και καταστολής προκειμένου να λησμονηθούν οι τραγικές επιλογές του στην καταπολέμηση της πανδημίας κι εν μέρει τα κατάφερε, έστω και προσωρινώς. Χαρακτηριστικό, βεβαίως, του κουτσαβακισμού του ήταν η επιλεκτική εφαρμογή τού χουντοδιατάγματος, αφού, για παράδειγμα, δεν τόλμησε να προσαγάγει τον Αλέξη Τσίπρα και τους βουλευτές τού ΣΥΡΙΖΑ για παραβίασή του. Κάποιος που βαυκαλίζεται τον προστάτη τής αντισυνταγματικής νομιμότητας δεν μπορεί να κάνει εκπτώσεις στα πιστεύω του, εκτός αν δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας πολιτικός αγύρτης...

Είναι ενθαρρυντικό πως ένα σημαντικό κομμάτι τού πληθυσμού επέδειξε γρήγορα δημοκρατικά αντανακλαστικά κόντρα στο χουντοδιάταγμα της κυβέρνησης για τις συναθροίσεις. Θα στρουθοκαμήλιζα, όμως, αν δεν έβλεπα πως υπάρχουν κι εκείνοι, που δεν είναι και λίγοι, οι οποίοι επικροτούν οποιαδήποτε απαγόρευση με το μιθριδατισμό που χαρακτηρίζει όσους, σαν ρομποτάκια δίχως ενσυναίσθηση, λειτουργούν μόνο με εντολές, ενθουσιάζονται με αυτούς που τις δίνουν κι εξεγείρονται σε βάρος εκείνων που δεν πιστεύουν ότι όσα εκπορεύονται από οποιαδήποτε εξουσία έχουν πάντοτε ως αιτία την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος. 

Πρόκειται γι' αυτούς που ηδονίζονται με κάθε κλατς του κλομπ στο κεφάλι διαδηλωτή, πιστεύοντας δίχως τη χρεία αποδείξεων στο αλάθητο της κρατικής βίας και στην ενοχή τού όποιου θύματός της. Είναι κωμικοτραγικό πως πολλοί από αυτούς που εναντιώνονται σε οποιαδήποτε παρέμβαση του κράτους στην οικονομία φανερώνονται υπερκρατιστές όταν πρόκειται για την άσκηση βίας από όργανα της τάξης...

Αυτό που δεν υπολογίζουν ποτέ σωστά οι φρόνιμοι νοικοκυραίοι είναι πως αν αφήσεις το φίδι ελεύθερο αυτό δεν θα κάνει διάκριση σε συνετούς κι ατίθασους την επόμενη φορά που θα βγάλει τη γλώσσα του. Του αρκεί να βρει κάποιον που να βρίσκεται σε απόσταση βολής, ανεξαρτήτως αν εκείνος έτυχε να βρίσκεται στο λανθασμένο σημείο τη λανθασμένη στιγμή. 

Γι' αυτό και η υπεράσπιση βασικών δημοκρατικών ελευθεριών δεν αποτελεί μόνο κοινωνική, αλλά κι ατομική μας υποχρέωση, όσο κυνικό κι αν διαβάζεται. Συνιστά, πέρα από καθήκον ενός πολίτη που τιμά την ιδιότητά του, κι όρο ατομικής επιβίωσης, ιδίως αν θεωρεί στρεβλά πως οι προστάτες του θα τον προστατεύουν πάντοτε αν επιδεικνύει υπακοή. Θα τον καταναλώσουν πριν καν συνειδητοποιήσει ότι γι' αυτούς είχε πάντα σφραγισμένη στο κούτελο μια ημερομηνία λήξης τής χρησιμότητάς του... 

 

Δεν είναι μνησικακία των απόντων, είναι ο ρεβανσισμός των ηττημένων...

Ο Κ. Μητσοτάκης είναι φανερό ότι έπεσε μόνος του στο λάκκο που θέλησε να ανοίξει για τους πολιτικούς του αντιπάλους, συμπαρασύροντας στην κατρακύλα την Φ. Γεννηματά, η οποία αδυνατεί να απομακρύνει το κόμμα της από τη ΝΔ, όμηρος των περισσότερων βουλευτών της που την σέρνουν προς τα δεξιά. Ανεξαρτήτως, ωστόσο, των μικροκομματικών παιχνιδιών τού πρωθυπουργού, η προβοκάτσια που θέλησε να στήσει κακώς χαρακτηρίζεται μόνο μνησικακία των απόντων σε βάρος όσων συμμετείχαν στην εξέγερση του 1973 και των πολιτικών τους επιγόνων. Αποδεικνύει και το ρεβανσισμό των παρόντων από την πλευρά των τανκ και των πολιτικών τους επιγόνων, των ηττημένων δηλαδή της μεταπολίτευσης, απέναντι σε εκείνους που δεν αντιλαμβάνονται την Ιστορία ως μια γραμμική συνέχιση της αδικίας και της τυραννίας...

Η εθνική ενότητα δεν οικοδομείται πάνω σε ιστορικά ψεύδη και χουντοειδή διατάγματα. Αν η δεξιά θέλει να συνεισφέρει σε αυτή, οφείλει να ζητήσει επιτέλους μια συγγνώμη για την ανάπηρη δημοκρατία τής μετεμφυλιακής περιόδου, καθώς και για τη στήριξη- ενεργητική και παθητική- που παρείχε στους απριλιανούς συνταγματάρχες. Αυτοί που μέχρι πρότινος αμφισβητούσαν τους νεκρούς τού Πολυτεχνείου δεν το έκαναν γιατί ήταν αυτόπτες μάρτυρες του Νοέμβρη, αλλά γιατί ήταν υπερήφανοι που τους αφιέρωναν βιβλία τους οι πραξικοπηματίες. Το να μιλούν σήμερα, επομένως, για ιδεολογικά άβατα της Αριστεράς εκείνοι που δεν πάτησαν το πόδι τους ούτε καν στην Πατησίων και στη Στουρνάρη μοιάζει σαν να υποστηρίζουν οι ναζί πως ήταν θύματα του Ολοκαυτώματος...

Φυσικά και κάποιοι καπηλεύτηκαν τη συμμετοχή τους στο Πολυτεχνείο- τρανότερο παράδειγμα η Μ. Δαμανάκη- για να κάνουν πολιτική καριέρα που δεν αναλογούσε στο μπόι τους. Είναι, επίσης, πιθανό ότι αν δεν είχαν προκύψει οικονομικές δυσκολίες και η τραγωδία τής Κύπρου η λαϊκή ανεκτικότητα απέναντι στη χούντα να διαρκούσε περισσότερο... 

Υπάρχουν, όμως, και χιλιάδες άνθρωποι που, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο, αγωνίστηκαν σε βάρος τής τυραννίας και δεν πρόδωσαν αυτόν τον αγώνα στη μετέπειτα πορεία τους. Αν καθίσουμε να μετρήσουμε πόσοι από αυτούς ήταν Αριστεροί και πόσοι δεξιοί το άθροισμα μάλλον δεν θα στηρίξει το μητσοτακικό ιστορικό αναθεωρητισμό. Κι αυτό δεν είναι διχαστικό, είναι απλώς η ιστορική αλήθεια, την οποία ορισμένοι μάλλον από τύψεις κι ενοχές διαστρεβλώνουν με τον αέρα που τους δίνει η πρόσκαιρη εξουσία τους...

 

 
 

Ας προετοιμαζόμαστε για το μητσοτακικό "ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο"...

Ήμουν της άποψης πριν μερικές ημέρες πως τα κόμματα της Αριστεράς δεν έπρεπε να δώσουν λαβή στην κυβέρνηση να πυροδοτήσει αντιδραστικά αντανακλαστικά με αφορμή τον εορτασμό τού Πολυτεχνείου, ιδίως όταν δεν υπήρξαν παρόμοιες αντιδράσεις για την 25η Μαρτίου και την 28η Οκτωβρίου. Δεν υπήρχε λόγος, δηλαδή, η παραδοσιακά εθνομηδενίστρια στην πράξη δεξιά να παίξει το χαρτί "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια" ξανά πάνω στην πλάτη τής Αριστεράς. Εδώ που μας έφτασαν, άλλωστε, δεν έχουμε πολλά άλλα όπλα στη διάθεσή μας πέρα από την καραντίνα...

Ούτε και τώρα, ύστερα από τη βεβήλωση του Πολυτεχνείου από τα ΜΑΤ και τη χουντική απαγόρευση των συναθροίσεων άνω των τριών ατόμων, έχουμε το δικαίωμα να αψηφήσουμε την πανδημία και να συγκεντρωθούμε κατά χιλιάδες για να τιμήσουμε τους νεκρούς τού Νοέμβρη. Ωστόσο, είναι δημοκρατική υποχρέωση των αριστερών κομμάτων, τηρώντας πάντοτε τα υγειονομικά πρωτόκολλα, να πρωταγωνιστήσουν σε έναν ηχηρό εορτασμό τού Πολυτεχνείου. Και τι πιο ηχηρό από το Αλέξης Τσίπρας, Φ. Γεννηματά, Δ. Κουτσούμπας και Γιάνης Βαρουφάκης να καταθέσουν από κοινού στεφάνι και να περπατήσουν μαζί, τηρώντας τις κοινωνικές αποστάσεις, προς την αμερικανική πρεσβεία ή προς κάποιον άλλο συμβολικό χώρο...

Το είχε πει ο Μ. Βοριδης- "πρέπει να τελειώνουμε με την ιδεολογική ηγεμονία τής Αριστεράς και να δημιουργήσουμε τους θεσμικούς όρους ώστε να μην ξανακυβερνήσει"- και το υλοποιεί ο Κ. Μητσοτάκης. Αφού δεν ήθελε να ενισχύσει τη δημόσια Υγεία και Παιδεία, ποντάροντας στην καραντίνα και στη γρήγορη έλευση του εμβολίου για τη διάσωσή του, προσπαθεί τώρα να μαζέψει τα ασυμμάζευτα επενδύοντας στην κρατική βία και καταστολή για να συσπειρώσει ένα συντηρητικό ακροατήριο που ηδονίζεται να βλέπει στολές και ξύλο. Πολύ φοβάμαι, όμως, πως αργά ή γρήγορα θα αναγκαστεί να επαναλάβει το καραμανλικό "ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο" όταν αυτοί τους οποίους έχει νομιμοποιήσει να παραβιάζουν το Σύνταγμα φτάσουν στο απροχώρητο, αφιονισμένοι από την απόλυτη εξουσία που τους έχει δοθεί να δέρνουν δίχως να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν... 

 

 

Ψωμί, παιδεία, ελευθερία φώναζαν ο Κυριάκος, ο Άδωνις κι ο Μάκης το '73...

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας παρά μόνο για την επικοινωνιακή διαχείρισή της. Τα μέτρα που λαμβάνει, πάντως, αποκαλύπτουν ότι ακόμα και την ώρα που πεθαίνουν δεκάδες Έλληνες καθημερινώς στα νοσοκομεία και στα σπίτια τους η μητσοτακική ιδεοληψία τού νεοφιλελευθερισμού καλά κρατεί... 

Για τον πρωθυπουργό οι άνθρωποι, και δη οι νέοι, δεν έχουν δικαίωμα να διασκεδάζουν παρά μόνο να παράγουν. Οτιδήποτε δεν εξυπηρετεί την παραγωγή απαγορεύεται κι ας μην υπάρχουν χειροπιαστές αποδείξεις ότι η διασκέδαση είναι η βασική υπεύθυνη για τον κοροναΐό. Kι ας είναι οι εργασιακοί χώροι, τα γηροκομεία και τα σχολεία αποδεδειγμένα εστίες εξάπλωσής του, για να μην αναφερθώ στις εκκλησίες...

Το lockdown σήμερα είναι αναγκαίο, δεν ήταν όμως αναπόφευκτο κι αυτή είναι η μεγάλη πολιτική ευθύνη τής κυβέρνησης, η οποία επιμένει να συγκρίνει ντομάτες με πατάτες, να αναδεικνύει δηλαδή τι συμβαίνει σε άλλες χώρες όπου τα επιδημιολογικά δεδομένα είναι διαφορετικά και οι οποίες έχουν πράξει πολλά περισσότερα για την αντιμετώπιση της υγειονομικής, οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Το "πονάει χέρι, κόβει χέρι", το να μένουμε δηλαδή κλειδωμένοι στα σπίτια- κελιά μας, είναι πολύ εύκολη λύση. 

Με αυτόν τον τρόπο ούτε ιό ούτε εγκληματικότητα θα έχουμε ούτε τροχαία ατυχήματα, αλλά ούτε και ζωή. Κι αν αυτήν την ώρα, έτσι μούσκεμα που τα έχουν κάνει στο Μαξίμου, προέχει η βιολογική μας επιβίωση αυτό δεν σημαίνει ότι η ολική καραντίνα μπορεί να είναι επιλογή για το επόμενο εξάμηνο. Σε μία τέτοια περίπτωση θα αδειάσουν οι ΜΕΘ, αλλά θα γεμίσουν τα τρελάδικα...

Στο πλαίσιο, εξάλλου, της υγειονομικής ασφάλειας σωστά απαγορεύονται και συγκεντρώσεις και πορείες, όπως αυτή του Πολυτεχνείου. Τα μέτρα δεν μπορεί να λαμβάνονται α λα καρτ ούτε να επαφίεται το κράτος στην ικανότητα ενός κόμματος ή ενός φορέα να τηρεί τους υγειονομικούς κανόνες... 

Το Πολυτεχνείο δεν θα ξεχαστεί αν φέτος δεν περπατήσουμε έως την αμερικανική πρεσβεία, μολονότι η επίκληση ενός πρωθυπουργού που έχει υπουργούς του τον Μ. Βορίδη και τον Αδ. Γεωργιάδη στη μνήμη των νεκρών τού αντιδικτατορικού αγώνα είναι τουλάχιστον υποκριτική. Πολλώ δε μάλλον η όψιμη καπηλεία από τη δεξιά λαϊκών αγώνων, όπως της Εθνικής Αντίστασης και του Πολυτεχνείου, στους οποίους είχε, στην καλύτερη περίπτωση, το ρόλο κομπάρσου και στη χειρότερη θέση δίπλα στους βιαστές τής Ιστορίας...

  
 

Γιωργάκης Μητσοτάκης...

Τον Οκτώβριο του 2009 ο Γ. Παπανδρέου είχε κερδίσει τις εκλογές με μεγαλύτερο ποσοστό και μεγαλύτερη διαφορά από τη ΝΔ σε σύγκριση με τα αντίστοιχα μεγέθη με τα οποία κέρδισε ο Κ. Μητσοτάκης το 2019. Ήταν, εξάλλου, επικεφαλής ενός κόμματος το οποίο είχε σχεδόν μονοπωλήσει την εξουσία τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, γεγονός που το καθιστούσε κράτος εν κράτει. Κι όμως, εξαιτίας της μνημονιακής επέλασης και των ευθυνών που αποδόθηκαν τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και στον ίδιο τον Γ. Παπανδρέου- εν πολλοίς δικαίως- το πάλαι ποτέ Κίνημα καταποντίστηκε στις αμέσως επόμενες εκλογές τού 2012...

Η ΝΔ δεν θα καταρρεύσει, τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα, τόσο σαρωτικά όσο το ΠΑΣΟΚ πριν μία δεκαετία κι αυτό γιατί δεν υπάρχει ένας ΣΥΡΙΖΑ της δεξιάς για να ενσωματώσει το ποτάμι τής οργής για τις κυβερνητικές πολιτικές, στο οποίο αργά ή γρήγορα θα φτάσουμε όταν περάσει η φάση τής αμηχανίας. Ημέρα με την ημέρα, όμως, παράλειψη με την παράλειψη, παραδοχή με την παραδοχή- όπως του Αδ. Γεωργιάδη για το άνευ όρων άνοιγμα του τουρισμού- αποδομείται το αφήγημα περί Μωυσή, το οποίο αντικαθίσταται από το πιο ρεαλιστικό τού ολετήρα... 

Στην πρώτη φάση ο Κ. Μητσοτάκης κέρδισε το στοίχημα γιατί μας έκλεισε στα σπίτια μας, συντρίβεται ωστόσο στη δεύτερη γιατί έπραξε ελάχιστα τόσο για την πρόληψη όσο και για την αντιμετώπιση του νέου κύματος της πανδημίας. Και το ακόμα συγκλονιστικότερο είναι πως δεν επρόκειτο για αμέλεια, αλλά για σχέδιο επιβολής νεοφιλελεύθερων λογικών, που δεν του βγαίνει όπως θα το ήθελε...

Ο πρωθυπουργός είναι πολλά πράγματα, αλλά χαζός δεν είναι, όπως θα έπρεπε ήδη να έχει αντιληφθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο εκπαραθύρωσε από την εξουσία. Γι' αυτό και θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές το συντομότερο δυνατό, ακόμα και με το πρώτο τσίμπημα του εμβολίου στον πρώτο εμβολιαζόμενο... 

Το ζητούμενο, συνεπώς, είναι η άμεση αντιστροφή τού αντί- ΣΥΡΙΖΑ μετώπου των προηγούμενων χρόνων σε αντιμητσοτακικό, με δεδομένη και την απλή αναλογική που επιβάλλει κυβερνητικές συνεργασίες. Τώρα είναι η ώρα ΣΥΡΙΖΑ- ΚΙΝΑΛ- ΜέΡΑ 25 κι όποιος άλλος το επιθυμεί να καθίσουν σε ένα τραπέζι, να εντοπίσουν αυτά που τους ενώνουν, που πιθανόν να είναι περισσότερα από αυτά που τους χωρίζουν, και να καταθέσουν άμεσα στο λαό εναλλακτική πρόταση εξουσίας την οποία θα εφαρμόσει η επόμενη προοδευτική κυβέρνηση... 

 

Είμαι μαγκάκι κρητικό το λέω και το φωνάζω, μα μη μου σηκώνεις τη φωνή γιατί ο φτωχός τρομάζω...

Από τη στιγμή που ξαναέγινε αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να χτίσει ένα αντιπολιτευτικό προφίλ πολύ διαφορετικό από εκείνο που τον οδήγησε στην εξουσία την πρώτη φορά. Αντιλαμβανόμενος τη διαφορετικότητα των περιστάσεων, αν κι ο κοροναΐός γίνεται αφορμή για την κυβέρνηση Μητσοτάκη ώστε να μας επιστρέψει σε μνημονιακές πολιτικές, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κινείται αρκετά κλικ πιο κάτω σε ένταση σε σχέση με τη χρονική περίοδο 2012- 2014. Ακόμα και τώρα που έχει κατανοήσει ότι οι πολίτες ζητούν οξύτερο αντιπολιτευτικό λόγο, αυτός σε καμία περίπτωση, κι ορθώς, δεν θυμίζει την εποχή που θα έσκιζε τα μνημόνια με ένα άρθρο και θα ήταν ημέρα μεσημέρι. Αυτές τις ψευδαισθήσεις, άλλωστε, πληρώνει και σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ...

Ό,τι όμως χτίζει με πολύ κόπο ο πρώην πρωθυπουργός τού το γκρεμίζει κάθε τρεις και λίγο ο "αψύς" Π. Πολάκης, ο οποίος έχει μπερδέψει τη μαχητική με τη γκροτέσκα αντιπολίτευση, χάνοντας πολλάκις το μέτρο με τον εμφανέστατο ναρκισσισμό και κουτσαβακισμό του. Η κυβέρνηση έχει σοβαρές ευθύνες για τη δεύτερη καραντίνα, η οποία ενδεχομένως να είχε αποφευχθεί και τώρα αν εφαρμοζόταν μια πιο έξυπνη στρατηγική για το ποιοι πρέπει να κλείσουν και ποιοι μπορούν να κυκλοφορούν πιο πολύ από άλλους. 

Από τη στιγμή, όμως, που έχει επιβληθεί lockdown όλοι μας είμαστε υποχρεωμένοι να το τηρούμε. Αν, για παράδειγμα, δεν δίνεται σε εμένα η δυνατότητα να κυκλοφορώ αμέριμνος αν βγω αρνητικός στο τεστ, το ίδιο θα πρέπει να συμβαίνει και στον πρώην αναπληρωτή υπουργό Υγείας. Διαφορετικά πάει περίπατο η αριστερή θεώρηση πως όλοι μας είμαστε ίσοι ενώπιον του νόμου...

Δεν υπεραμύνομαι της χλιαρής αντιπολίτευσης που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ και ιδίως ο τομεάρχης Υγείας, Ανδρέας Ξανθός. Με το "σεις και με το σας" και με τα θετικά σχόλια από το συμπολιτευόμενο Τύπο δεν γίνεται δουλειά. 

Από αυτό, όμως, έως την κομπορρημοσύνη για το σπάσιμο της καραντίνας ή την αυτοαναγόρευση στο πιο ηθικό στοιχείο τής χώρας υπάρχει χάος το οποίο δυστυχώς ανέχεται ο Αλέξης Τσίπρας, τορπιλίζοντας στην ουσία τη δική του προσπάθεια για προσεταιρισμό του προοδευτικού κέντρου και τη δημιουργία αντιμητσοτακικού μετώπου. Αν ο Π. Πολάκης θέλει να κάνει και να λέει ό,τι θέλει και να μην δίνει λογαριασμό σε κανέναν μπορεί να ανεξαρτητοποιηθεί ή και να παραιτηθεί από βουλευτής, ώστε να μην χρειάζεται, αυτός ο "μάγκας κρητίκαρος", να παρακαλά κάθε τρεις και λίγο τους συναδέλφους του να μην του άρουν την ασυλία. Ας αναμετρηθεί με το διάβολο στα δικαστήρια, όπως κάνουν πολλοί συμπολίτες μας δίχως να βαυκαλίζονται τους αδιάφθορους και με πολύ μεγαλύτερη σεμνότητα... 

 
 

Τους είναι τόσο ξένος ο λαός που κυβερνούν...

Ο Κ. Μητσοτάκης θα μπορούσε, τρόπον τινά, να παίξει με πολλές υπουργικές θέσεις, βάζοντας κολλητούς του και κολλητούς ισχυρών φίλων του όπου εκείνος κι εκείνοι επιθυμούσαν. Όχι όμως και με το ποιους θα τοποθετούσε επικεφαλής στο υπουργείο Υγείας και Παιδείας, ιδίως εν μέσω πανδημίας. 

Κι όμως, (και) σε αυτά τα δύο υπουργεία τοποθέτησε δύο ανθρώπους ανάξιους να φέρουν τον τίτλο τού υπουργού, τον Β. Κικίλια και την Ν. Κεραμέως. Αν, άλλωστε, αναζητά κανείς τρανότερη απόδειξη της κυβερνητικής αποτυχίας στη διαχείριση του κοροναΐού αυτή δεν είναι άλλη από το ξεγύμνωμα Κικίλια από τις αρμοδιότητές του, καθώς και η πολύ πιθανή όσο και πολύ δίκαιη αποχώρησή του από το υπουργείο με τον πρώτο ανασχηματισμό...

Όσο για την σημερινή υπουργό Παιδείας, η οποία κερδίζει με άνεση θέση ανάμεσα στους χειρότερους υπουργούς Παιδείας της μεταπολίτευσης, τι να θυμηθείς και τι να ξεχάσεις. Αυτόν τον ενάμισι χρόνο που βρίσκεται στο συγκεκριμένο πόστο η Ν. Κεραμέως έχει αποδείξει ότι τα ράσα- τα πτυχία, δηλαδή, από πολυδιαφημισμένα πανεπιστήμια- δεν κάνουν απαραιτήτως τον παπά, αλλά και το ότι έχει φανερωθεί αποτελεσματική μόνο στην απαξίωση της δημόσιας εκπαίδευσης και στο προμοτάρισμα της ιδιωτικής. Πέρα, βεβαίως, από την επιστροφή στο δόγμα "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια" ως προς το περιεχόμενο της παιδείας που πρέπει να απολαμβάνει η μαθητιώσα νεολαία...

Όπως κι αν έχει, τα λάθη τής εταιρείας που ανάλαβε την τηλεεκπαίδευση αντανακλούν στην υπουργό και τα λάθη τής υπουργού στον πρωθυπουργό, ο οποίος ζει ένα σε ένα παράλληλο σύμπαν. Σε αυτό όπου οι εργαζόμενοι είναι πρεζάκια με το μισθό τους κι αποταμιεύουν εν μέσω καραντίνας για να ξοδέψουν σαν να μην υπάρχει αύριο μόλις βγουν από αυτή. Ο Κ. Μητσοτάκης φαίνεται πως έχει πιστέψει το ίδιο του το ψέμα για την κοινωνική πραγματικότητα κι αυτό δεν προμηνύεται θετική έκβαση... 

   
 

Εργοδότες εθισμένοι στους εργαζομένους τους...

Μέσα στην αλαζονική αυταρέσκεια της Μαρίας Αντουανέτας που τον χαρακτηρίζει, ο Κ. Μητσοτάκης είπε και μια αλήθεια: πράγματι, οι εργαζόμενοι είναι εξαρτημένοι από το μισθό τους. Μόνο που ο πρωθυπουργός για μια ακόμα φορά είπε τη μισή αλήθεια. 

Οι περισσότεροι εργαζόμενοι είναι εξαρτημένοι από το μισθό τους γιατί δεν διαθέτουν παράνομους εισοδηματικούς πόρους, ενώ κι αυτός ο ίδιος ο μισθός στις περισσότερες των περιπτώσεων αντιστοιχεί σε ψίχουλα. Αλήθεια, ο Κυριάκος και οι περισσότεροι υπουργοί και βουλευτές του- πολλοί εκ των οποίων έχουν πάρει και δανεικά κι αγύριστα εκατομμυρίων ευρώ από τις τράπεζες- μπορούν να ισχυριστούν πως ζουν μόνο από το μισθό τους και πως δεν διαθέτουν μαύρους εισοδηματικούς πόρους;...

Μια ακόμα αλήθεια που δεν πρόκειται να βγει ποτέ από τα χείλη τού διεφθαρμένου, νεοφιλελεύθερου προέδρου τής κυβέρνησής μας είναι πως οι εργοδότες είναι εξαρτημένοι από την εργασία των εργαζομένων τους. Ακόμα και οι πιο έντιμοι και πρωτοπόροι ανάμεσά τους- είδος, πάντως, που σπανίζει στην Ελλάδα- δεν θα μπορούσαν να βγάλουν ούτε ευρώ αν κάποιοι δεν έκαναν πραγματικότητα τις θεωρίες τους. Μόνο που ο Μητσοτάκης δεν ενδιαφέρεται ούτε για το σύνολο των επιχειρηματιών, παρά μόνο για τους πιο πλούσιους ανάμεσά τους, τους συνδαιτημόνες του στα γεύματα και στα δείπνα όπου προετοιμάζεται η νέα αναδιανομή τού πλούτου προς τα πάνω...

Αν δεν υπήρχε ο κοροναΐός, ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να τον εφεύρει, αφού ο προκάτοχός του είχε διασφαλίσει την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια κι επομένως είχε κλείσει την πόρτα στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Τώρα, όμως, ο Μητσοτάκης τις βάζει ξανά πάνω στο τραπέζι, μολονότι στην υπόλοιπη Ευρώπη οι περισσότερες κυβερνήσεις, ακόμα και δεξιές, ενισχύουν τη δημόσια Υγεία και Παιδεία και τις δημόσιες μεταφορές. 

Κι έχει και το θράσος από πάνω να συγκρίνει μήλα με πορτοκάλια- όπως με το Βέλγιο, που είναι έδρα τής ΕΕ και μαζεύει όλη την Ευρώπη στην εδαφική του επικράτεια- προκειμένου να στηρίξει ένα αφήγημα που καταρρέει ημέρα με την ημέρα. Το δυστύχημα είναι πως μαζί με αυτό το αφήγημα καταρρέει και η κοινωνική συνοχή, αυτή που με τόση δυσκολία είχε επανασυγκολληθεί ύστερα από μια δεκαετία λιτότητας...  

Ενδεχόμενος δόλος Μητσοτάκη για τη βιολογική και οικονομική θανάτωση των Ελλήνων...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν ευθύνεται για την πανδημία ή για το ότι κι άλλα κράτη μπαίνουν ξανά σε καθεστώς ολικής καραντίνας. Για όλα τα υπόλοιπα, όμως, ο πρωθυπουργός έχει το μεγαλύτερο μερίδιο της πολιτικής ευθύνης, με τη σημαντικότερη μομφή να σχετίζεται με την εξαπάτηση του ελληνικού λαού, κοινώς τα ψέματα με τα οποία τον στόμωσε, κυρίως για την κατάσταση του ΕΣΥ και την (μη) ενίσχυσή του το τελευταίο οκτάμηνο. Ψέματα που εξαπλώθηκαν εν ριπή οφθαλμού χάρη στα καλοταϊσμένα ΜΜΕ και τώρα έρχονται να στοιχειώσουν αυτόν που τα εκστόμισε χωρίς αιδώ, επιβεβαιώνοντας ότι κανείς και ποτέ δεν έχει καταφέρει να εξαπατήσει τους πάντες για πάντα...

Αναλογιστείτε πόσες παραπάνω ΜΕΘ- τουλάχιστον 800- θα είχαμε αν δεν ξοδεύονταν συνολικώς δεκάδες ή κι εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στα σκόιλ ελικίκου, στις λίστες Πέτσα, στα δώρα στους τραπεζίτες και στους κλινικάρχες, στις προσλήψεις μπάτσων και καραβανάδων αντί για γιατρούς, νοσηλευτές, καθηγητές κι οδηγούς λεωφορείων. Σκεφτείτε πόσοι συμπολίτες μας θα είχαν ακόμα την εργασία τους ή δεν θα έχαναν σημαντικό μέρος τής αμοιβής τους και πόσες επιχειρήσεις δεν θα είχαν βάλει λουκέτο αν η κυβέρνηση αξιοποιούσε μέρος των 37 δισ. ευρώ τού "μαξιλαριού", που είναι λεφτά τού ελληνικού λαού. Αν τώρα δεν είναι η ώρα ανάγκης για την οποία φτιάχτηκε αυτό το απόθεμα, ποια θα είναι; Επί ένα οκτάμηνο, ωστόσο, ο πρωθυπουργός αυτοθαυμαζόταν στον παραμορφωτικό καθρέφτη- ευγενική μιντιακή χορηγία...

Θέλει ο Κ. Μητσοτάκης την θανάτωση, βιολογική ή οικονομική, των Ελλήνων; Στη νομική επιστήμη δεν υπάρχουν μόνο ο δόλος και η αμέλεια, αλλά κι ο ενδεχόμενος δόλος, όταν δηλαδή ο δράστης προβλέπει το ενδεχόμενο αποτέλεσμα της πράξης του, δεν το επιδιώκει αλλά το αποδέχεται ή ελπίζει απλώς πως δεν θα συμβεί. Στην περίπτωση Μητσοτάκη δεν αποδίδω δόλο, στην ευνοϊκότερη για τον ίδιο περίσταση θα έβλεπα αμέλεια, αλλά εκτιμώ πως ευθύνεται για ενδεχόμενο δόλο... 

Ο πρωθυπουργός έχει ως προτεραιότητα την προστασία τού μεγάλου κεφαλαίου στο οποίο ανήκει και το οποίο τον χρηματοδοτεί. Αν στην προσπάθειά του να το προστατεύει πέφτει θύμα η κοινωνική πλειοψηφία αυτό είναι ένα ρίσκο που ο Μητσοτάκης παρουσιάζεται διατεθειμένος να το αναλαμβάνει. 

Κι αυτό συμβαίνει και τώρα: δεν στηρίζει τη δημόσια Υγεία και Παιδεία γιατί προτεραιότητά του είναι οι κλινικάρχες και οι σχολάρχες. Συνεπώς, οι συγγενείς εκείνων που θα χάσουν τη ζωή τους γιατί δεν υπάρχουν ΜΕΘ και τα οικονομικά θύματα των πολιτικών του ξέρουν πολύ καλά τη διεύθυνση εργασίας τού ενόχου τής καταστροφής τους: Ηρώδου Αττικού 19, Μέγαρο Μαξίμου...

 
 

Ο Αδωνις θα είχε καλύτερη τύχη στις ΗΠΑ...προς το παρόν

Δεν είναι λίγοι οι συμπατριώτες μας που ειρωνεύονται τους Αμερικανούς για το ότι τουλάχιστον οι μισοί από αυτούς στηρίζουν τον Ντ. Τραμπ. Είναι αλήθεια ότι ποτέ ένας παπατζής, αστοιχείωτος, ακροδεξιός και μισαλλόδοξος κλόουν με τα χαρακτηριστικά τού προέδρου των ΗΠΑ δεν έχει φτάσει έως το Μαξίμου ή το Προεδρικό Μέγαρο. Όποιος, όμως, πιστεύει ότι η ελληνική πολιτική ζωή είναι απαλλαγμένη από τέτοιου είδους καραγκιόζηδες μάλλον δεν έχει μελετήσει καλά τον Αδ. Γεωργιάδη...

Ο άνευ χαρτοφυλακίου- του το αφαίρεσε ο Κ. Μητσοτάκης- υπουργός Ανάπτυξης διαθέτει πολλά από τα χαρακτηριστικά τού Ντ. Τραμπ, ακόμα και την τηλεοπτική προϋπηρεσία. Κυρίως είναι πολύ δύσκολο στο να τον αντιμετωπίσει κάποιος αντίπαλός του γιατί έχει ένα όπλο που κανείς άλλος σε αυτήν τη χώρα, ακόμα κι ο πρωθυπουργός, δεν χρησιμοποιεί τόσο συχνά κι αυτό το όπλο είναι το απροκάλυπτο ψέμα. Από τη στιγμή που ο Άδωνις δεν ντρέπεται να πει το οτιδήποτε, όπως για παράδειγμα για το πόσα χρήματα έχουν δοθεί στους μικρομεσαίους εν μέσω πανδημίας, πώς να τον αντικρούσεις με την αλήθεια; Κι αυτή φαίνεται ασήμαντη μπροστά στους θεατρινισμούς τού νεοφασίστα υπουργού...

Θα μπορούσε ένας επικίνδυνος κλόουν όπως ο Γεωργιάδης ή ένα "καλύτερο" μοντέλο του να γίνει πρωθυπουργός; Με τα σημερινά δεδομένα όχι, αφού, όπως αποδείχθηκε και με τη Χρυσή Αυγή, η ελληνική κοινωνία είναι ευεπίφορη στους δημαγωγούς, αλλά ξέρει να κρατά κι ένα όριο. 

Αυτό, βεβαίως, δεν σημαίνει πως θα ισχύει για πάντα, ιδίως αν η νομοθετική, η εκτελεστική, η δικαστική και η μιντιακή εξουσία απονομιμοποιηθούν κι άλλο, και με δική τους ευθύνη, στη συνείδηση των πολιτών. Σε μία τέτοια περίπτωση ένας Έλληνας Τραμπ, στο πρότυπο και του Σ. Μπερλουσκόνι στην Ιταλία ή του Μπ. Τζόνσον στη Μεγάλη Βρετανία, και η δυστοπία που αυτός θα φέρει θα είναι πολύ πιο κοντά μας από όσο εκτιμούμε σήμερα...

 
 

Να μπουν οι μπάτσοι στα πανεπιστήμια, αλλά στα έδρανα...

Από τα πρώτα νομοσχέδια που έφερε αυτή η κυβέρνηση σχετιζόταν με την κατάργηση του πανεπιστημιακού άσυλου, το οποίο βεβαίως ήταν ημικαταργημένο και το μόνο που χρειαζόταν για να εφαρμοστεί κατά περίπτωση ήταν η βούληση της πανεπιστημιακής κοινότητας. Κι όμως, επί αυτής της "σεπτής" κυβέρνησης τραμπούκοι επιτέθηκαν στον πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου, έφυγαν ανενόχλητοι και στη συνέχεια ο επιθεωρητής Κάλαχαν Μ. Χρυσοχοΐδης τους επικήρυξε. Και τώρα σχεδιάζουν πανεπιστημιακή αστυνομία, η οποία θα προέρχεται από τα σπλάχνα τής ίδιας αστυνομίας που επιτίθεται ακόμα και σε πεντάχρονα...

Πράγματι, η πανεπιστημιακή αστυνομία δεν είναι ελληνική πρωτοτυπία, αφού εφαρμόζεται σε πολλά επιτυχημένα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Μόνο που πριν βάλουμε τους μπάτσους να κάνουν περιπολίες και στις ελληνικές σχολές, δεν είναι προτιμότερο πρώτα να τους εκπολιτίσουμε και να μην τους έχουμε λυμένα τα χέρια για να κάνουν ό,τι θέλουν ατιμώρητοι; Υπενθυμίζω ότι ένα από τα πρώτα μέτρα αυτής της κυβέρνησης ήταν και η πρόσληψη σχεδόν ανεκπαίδευτων ειδικών φρουρών, ορισμένοι από τους οποίους κατόπιν γελοιοποίησαν το σύνολο του Σώματος με τα καμώματά τους...

Η δεξιά διαθέτει πάντοτε τις πιο εύκολες λύσεις στα πλέον σύνθετα προβλήματα. Το ίδιο πράττει και τώρα η ΝΔ: για να πολεμήσει την πανδημία μάς κλειδώνει στα σπίτια μας, για να αντιμετωπίσει το προσφυγικό χτίζει απάνθρωπα κέντρα κράτησης, για να επιβάλει το νόμο και την τάξη ξέρει μόνο από ξύλο κατά το δοκούν... 

Σε συνδυασμό, μάλιστα, με τη μιντιακή και δημοσκοπική του υπεροχή και τη χλιαρή αντιπολίτευση που έχει απέναντί του, το ζεύγος Μητσοτάκη βρίσκει το περιθώριο για ταξιδάκια και για λάιφσταϊλ συνεντεύξεις που θα ήταν λιγότερο προκλητικές αν η Ελλάδα δεν ήταν πρωταθλήτρια στην ανεργία, στα λουκέτα και στη νέα φτωχοποίηση. Με όλα αυτά και με πολλά ακόμα έχουμε μπροστά μας ένα νέο πολύ δύσκολο χειμώνα... 

  

Χειρότεροι από τους ακροδεξιούς αυτοί που τους παριστάνουν...

Ο Μ. Χρυσοχοΐδης δεν προέρχεται από την ίδια ιδεοληπτική μήτρα τής ακροδεξιάς που έχει "προσφέρει" στον τόπο πολιτικούς όπως ο Αδ. Γεωργιάδης ή ο Μ. Βορίδης. Έχει, όμως, την ορμή τού νεοφώτιστου που θέλει να αποδείξει στο αφεντικό του ότι μπορεί να κάνει τη βρόμικη δουλειά καλύτερα από τους ακροδεξιούς γιατί διαθέτει κεντροαριστερό βιογραφικό κι επομένως μπορεί να πείσει ευκολότερα ένα πιο μετριοπαθές ακροατήριο για την αναγκαιότητα του δόγματος του τρόμου και της καταστολής. Κι όπως κάθε νεοφώτιστος γενίτσαρος έτσι κι ο βραβευμένος από το FBI αδιάβαστος των μνημονίων υπουργός ΠΡΟ- ΠΟ χτυπά δύο φορές πιο βαριά από τους γνήσιους νταήδες, αφού η δική του πίστη στον Μωυσή είναι αμφισβητούμενων σκοπιμοτήτων και συνεπώς οφείλει να τη διατρανώνει πιο δυναμικά...

Η βία που ασκήθηκε στον πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου από επαγγελματίες μπαχαλάκηδες είναι το ίδιο καταδικαστέα με τη βία των ΜΑΤ και σε ένα πεντάχρονο σε καφετέρια στο Γαλάτσι και το ίδιο τρομακτική για διαφορετικούς λόγους. Οι πρώτοι θεωρούν τους εαυτούς τους πολύ καλύτερους από τους χρυσαυγίτες, αλλά στην πράξη διαπνέονται από την ίδια φασιστική αντίληψη πως η δική τους θεώρηση του κόσμου είναι η μόνη σωστή. Όσο για τους ματατζήδες, είναι τρομακτικό του έως πού μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος όταν αισθάνεται απρόσβλητος από τη νομιμότητα, έχοντας λάβει λευκή επιταγή από την πολιτική του ηγεσία να ταράζει τους μικροαστούς με κουτσαβακισμό...

Η πανδημία κι ο καταστροφικός τρόπος που τη διαχειρίζεται η κυβέρνηση θα δημιουργήσουν νέο κύμα έντονων κοινωνικών αντιδράσεων, με την τυφλή βία να ελλοχεύει στη γωνία. Λύση, εξάλλου, δεν πρόκειται να δοθεί με την επικήρυξη των μπαχαλάκηδων την ώρα που ο χρυσαυγίτης Παππάς κυκλοφορεί ακόμα ελεύθερος κι ανεπικήρυκτος. 

Και για να το συνδέσω με τη νέα στοχοποίηση της Γαλλίας εξαιτίας τού εξώφυλλου του Charlie Hebdo για τον Τ. Ερντογάν, η δημοκρατία δεν είναι δυνατό να γίνεται σκαντζόχοιρος για να προστατεύεται από αυτούς που παίρνουν τον εαυτό τους στα πολύ σοβαρά. Οφείλει να γίνει ακόμα πιο δημοκρατική, να μην αποκλείει, να μην περιθωριοποιεί και τότε και μόνο τότε η βία θα φύγει από το κέντρο τής σκηνής που βρίσκεται σήμερα και θα βρεθεί στο περιθώριο...

 

 
 

Σκοτώνει όσους τον εχθρεύονται...

Ακόμα κι εν μέσω πανδημίας ο Κ. Μητσοτάκης συνομιλεί με την εκλογική του πελατεία και τους χορηγούς του σαν να ήταν μια καθημερινή με λιακάδα, δείγμα κι αυτό πως ο πρωθυπουργός όχι μόνο έχει σχέδιο, αλλά και το προσαρμόζει στις περιστάσεις. Πόθεν προκύπτει, για παράδειγμα, πως ο ιός υπερμεταδίδεται από τους νέους στις πλατείες, από τους τραγουδιστές ή τους ηθοποιούς κι όχι από τους παπάδες στις εκκλησίες, τους συνωστιζόμενους στα ΜΜΜ, στους εργασιακούς χώρους και στα σχολεία; 

Πώς είναι δυνατό μια χώρα με τόσες ΜΕΘ, όπως διατυμπάνιζε η κυβέρνηση επί μήνες, να βρίσκεται στο "κόκκινο" με λιγότερους από εκατό διασωληνωμένους; Τι έγινε από την άνοιξη για να ενισχυθούν το ΕΣΥ, η δημόσια Παιδεία και μεταφορές την ώρα που οι κολλητοί τσέπωναν σκόιλ ελικίκου, λίστες Πέτσα και μεγάλους περιπάτους;...

Δεν υπάρχει κυβέρνηση που να μην σκέφτεται την επικοινωνία, αλλά και δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε κυβέρνηση όπως η σημερινή που να σκέφτεται μόνο την επικοινωνία. Με επικοινωνιακούς όρους αντιμετωπίζει και τον κοροναΐό, την ίδια στιγμή που υλοποιεί τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα της, την οποία ντρέπεται να κοινοποιήσει με ανοιχτά χαρτιά... 

Είμαστε από τις λίγες χώρες, αν όχι η μοναδική, που δεν έχουν ανακοινώσει το πρόγραμμα με το οποίο θα ζητήσουν χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης. Το πρόγραμμα υπάρχει και λέγεται σχέδιο Πισσαρίδη, αλλά είναι τόσο νεοφιλελεύθερο που ο Κ. Μητσοτάκης το σπάει σε κομμάτια για να μην μας πέσει βαρύ...

Αυτός που νιώθει κληρονόμος τής εξουσίας καταστρέφει όσους τον εχθρεύονται, με τη νεολαία, τους ανθρώπους τού πολιτισμού και τους μικρομεσαίους να μοιράζονται την θλιβερή πρωτοκαθεδρία. Αντιθέτως, κλείνει το μάτι στο συντηρητικό ακροατήριο, στους θρησκόληπτους και μη νοικοκυραίους, εξαντλώντας την αυστηρότητά του στην εφαρμογή των νόμων στους "κακούς άλλους"... 

Το να εφαρμόζεις ταξικές πολιτικές σε σταθερούς καιρούς είναι επιζήμιο, αλλά όχι καταστροφικό για τα συμφέροντα των πολλών. Το να υλοποιείς, ωστόσο, ταξικές πολιτικές εν καιρώ πανδημίας σε καθιστά υπόλογο στο δικαστήριο της Ιστορίας, το μόνο δικαστήριο που ο μητσοτακικός μηχανισμός δεν μπορεί να λαδώσει για να μην τρίξει η φαύλη εξουσία του...