Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

Φταίει ο Τσίπρας και για το ότι ο Πολύδωρας είναι ό,τι πλησιέστερο σε εντιμότητα διαθέτει η δεξιά...

Ποιο είναι το σημαντικότερο προσόν που πρέπει να έχει ο νέος πρόεδρος του ΕΣΡ; Να είναι Αριστερός, να μην έχει διατελέσει υπουργός δεξιών κυβερνήσεων ή να έχει αντιπαρατεθεί με τη διαπλοκή κατά τη διάρκεια της πολιτικής του διαδρομής, ανεξαρτήτως αν οι πολιτικές του απόψεις ορισμένες φορές φλερτάρουν με τα άκρα; Κάθε σώφρων πολίτης που παρακολουθεί από απόσταση τη μάχη για τις τηλεοπτικές άδειες, την ίδια ώρα που τα πραγματικά του εισοδήματα συνεχίζουν να συρρικνώνονται, καταλήγει στην ίδια απάντηση προς το πολιτικό προσωπικό τής χώρας: "βρείτε, επιτέλους, πρόσωπα κοινής αποδοχής, συγκροτήστε το ΕΣΡ, κάντε το διαγωνισμό κι ασχοληθείτε λίγο και με εμάς κι όχι μόνο με τους ολιγάρχες, είτε με καλό είτε με κακό σκοπό"...

Τώρα που η απόφαση του ΣτΕ, την οποία ακόμα πανηγυρίζουν στη ΝΔ, έκρινε αντισυνταγματικό ότι ο διαγωνισμός δεν έγινε από το ΕΣΡ και μόνο γι' αυτό ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για την αντιπολίτευση να προτείνει συγκεκριμένα πρόσωπα προκειμένου να τύχουν και της κυβερνητικής αποδοχής. Δεν θέλει ο άθλιος Κούλης τον Β. Πολύδωρα- ο οποίος έχει υπηρετήσει τη ΝΔ, ακόμα και τον πατέρα τού σημερινού αρχηγού της, περισσότερα χρόνια από ό,τι το έχει πράξει ο ίδιος ο πρόεδρός της, γιατί δεν είναι φίλος τού Χριστοφοράκου; Ωραία, ας μας πει ο φίλος τού Χριστοφοράκου και του Στ. Παπασταύρου ποιον θέλει κι αν η πρότασή του δεν είναι καταφανώς γελοία και δεν την κάνει δεκτή ο Ν. Παππάς τότε ας εκθέσει με αυτόν τον τρόπο το Μαξίμου. Σε κάθε διαφορετική περίπτωση το μόνο που καταφέρνει είναι να προσθέτει επιχειρήματα σε εκείνους που πιστεύουν ότι όλο αυτό το χρονικό διάστημα ο άθλιος Κούλης δεν διεξάγει μια μάχη για την ελευθεροτυπία αλλά για τη διάσωση των εθνικών μας νταβατζήδων...

Η προσχώρηση αρκετών στελεχών τού ΠΑΣΟΚ στο ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια, η κυβερνητική συνεργασία με τον Π. Καμμένο, η πρόταση για Β. Πολύδωρα στο ΕΣΡ και η πολεμική που έχει δεχθεί η κυβέρνηση γι' αυτές τις αναγκαστικές- τουλάχιστον όσον αφορά τα πρόσωπα της δεξιάς- επιλογές της μαρτυρούν και την ηθική κατάντια τού πάλαι ποτέ δικομματισμού, του οποίου συνεκτικός ιστός ήταν το συμφέρον και τίποτα παραπάνω. "Ξαφνικά" οι ομοτράπεζοι του Τσοχατζόπουλου που παρέμειναν στο ΠΑΣΟΚ υποστηρίζουν πως απαλλάχθηκαν από άλλους ομοτράπεζους του φυλακισμένου πρώην υπουργού οι οποίοι έκαναν άλλες πολιτικές επιλογές είτε από αφοσίωση στις ιδρυτικές αρχές τής 3ης του Σεπτέμβρη, τις οποίες αρχειοθέτησε το πάλαι ποτέ Κίνημα μετά από τον θάνατο του ιδρυτή του, είτε από αγάπη για την εξουσία. "Ξαφνικά", επίσης, για τους νεοδημοκράτες πολιτικοί όπως ο Π. Καμμένος κι ο Β. Πολύδωρας  χαρακτηρίζονται φαιδρές προσωπικότητες. όσο βρίσκονταν, ωστόσο, στο "μαντρί" κι έφερναν ψηφαλάκια ήταν αγωνιστές τής μεγάλης συντηρητικής παράταξης που χωρά τους πάντες, από χουντικούς και βασιλικούς έως νεοφιλελεύθερους. Όταν έχεις, μάλιστα, για αντιπρόεδρό σου τον Αδ. Γεωργιάδη είναι γελοίο να αποκαλείς τους άλλους "ψεκασμένους"...

Η Αριστερά ανέλαβε τη διακυβέρνηση του τόπου σε μια εποχή που η χώρα ήταν και είναι στριμωγμένη στα σκοινιά από καταστροφικές επιλογές άλλων. Σε τέτοιες εποχές, άλλωστε, είναι που η Ιστορία θυμάται την Αριστερά, αρκεί και μόνο να υπενθυμίσω την εαμική Εθνική Αντίσταση. Σε αυτό το ναρκοθετημένο περιβάλλον, όπου οι νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες των δανειστών διαπλέκονται με τη διαφθορά τού παλιού κομματικού συστήματος και των ελίτ που αυτό εκπροσωπεί, ο Αλέξης Τσίπρας έχει ήδη υποχρεωθεί σε τακτική υποχώρηση υπογράφοντας το τρίτο μνημόνιο. Τώρα οι φαύλοι του ζητούν να αφήσει αρρύθμιστο το μιντιακό τοπίο ώστε να εξακολουθήσουν να το λυμαίνονται και με αυτό να επηρεάζουν- όσο βεβαίως είναι αυτό εφικτό στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης- την κοινή γνώμη. Αν το ΚΚΕ του έλεγε το "ναι" τον Ιανουάριο του 2015 ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα κυβερνούσε σήμερα με ένα κόμμα όπως οι ΑΝΕΛ. Αν οι δανειστές είχαν συμφωνήσει με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης για έξοδο από την κρίση, δεν θα βρισκόμασταν τώρα κοντά και σε ένα τέταρτο μνημόνιο. Αν η ΝΔ είχε συμφωνήσει στη συγκρότηση του ΕΣΡ, δεν θα είχε αναλάβει ο υπουργός Επικρατείας την ευθύνη τέλεσης του τηλεοπτικού διαγωνισμού. Στο κάτω κάτω της γραφής δεν είναι δυνατό η Αριστερά να απολογείται και για το ότι ο Π. Καμμένος κι ο Β. Πολύδωρας είναι ό,τι πλησιέστερο σε εντιμότητα διαθέτει η δεξιά...





  

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016

Δώσε Αλέξη τα 258.000.000 ευρώ σε αναδρομικά δικαστών κι ο κόσμος μας θα γίνει πιο συνταγματικός...

Η παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας με λιγότερες από 180 ψήφους από τη Βουλή, όπως συνέβη με το πρώτο μνημόνιο, κρίθηκε συνταγματική από το ΣτΕ. Όπως συνταγματικά κρίθηκαν το μαύρο στην ΕΡΤ, το PSI που κατακρήμνισε τα ασφαλιστικά Ταμεία, ή το κόψιμο μισθών και συντάξεων, εκτός "φυσικά" των δικαστών. Αντισυνταγματικός κρίθηκε μόνο ο νόμος που έβαζε κανόνες σε 27 χρόνια ασυδοσίας, τα οποία είχαν άμεσο, αμεσότατο αντίκτυπο στην πολιτική, οικονομική και τραπεζική ζωή τής χώρας και τα οποία έπαιξαν το ρόλο τους στη χρεοκοπία της...

Η κυβέρνηση διέπραξε το κολοσσιαίο "λάθος" να μην κατευθύνει τα 258.000.000 ευρώ των τηλεοπτικών αδειών στους Συμβούλους της Επικρατείας, αλλά στην κοινωνία, στα νοσοκομεία και στους παιδικούς σταθμούς για παράδειγμα. Σε διαφορετική περίπτωση οι δικαστικοί ίσως και να αποφάσιζαν διαφορετικά. Ο βίος και η πολιτεία, άλλωστε, μερίδας (μόνο;) αυτών έχει αποδείξει ότι δεν κινητροδοτούνται ούτε από την απονομή δικαίου ούτε από το δημόσιο συμφέρον, αλλά από το καλό τής τσεπούλας και γενικότερα της πάρτης τους. Ρωτήστε και τον αντιπρόεδρο που έδινε τα θέματα των εξετάσεων στη γκόμενά του, πάντοτε συνταγματικώ τω τρόπω βεβαίως βεβαίως...

Ακόμα κι έτσι, ωστόσο, το ΣτΕ έκρινε αντισυνταγματική αποκλειστικώς τη διάταξη του νόμου Παππά που μεταφέρει στο υπουργείο από το ΕΣΡ την αρμοδιότητα τέλεσης του διαγωνισμού. Σαν να μην ξέρουν οι δικαστές, οι οποίοι δεν μίλησαν για αντισυνταγματικότητα του περιορισμένου αριθμού αδειών, πως αυτή ήταν η πρόθεση της κυβέρνησης αλλά ο άθλιος Κούλης δεν συναίνεσε στη συγκρότηση της Ανεξάρτητης Αρχής μολονότι είχε προταθεί να απαρτίζεται κυρίως από κεντροδεξιούς...

Πώς είναι δυνατό οι "έκτακτες συνθήκες" να δικαιολογούν την υποταγή τής χώρας σε ένα άγριο καθεστώς λιτότητας επί δικαίους κι αδίκους, όπως είναι τα μνημόνια, αλλά να μην ισχύουν για τη ρύθμιση ενός αρρύθμιστου πεδίου τής δημόσια σφαίρας επί τρεις περίπου δεκαετίες, όταν μάλιστα το ίδιο το ΣτΕ έχει παραδεχθεί την αντισυνταγματικότητα του παρόντος καθεστώτος; Κι όμως, οι "σεβάσμιοι" δικαστές μας δεν αποδέχθηκαν ούτε καν να αξιολογήσουν αν η πραγματική κατάσταση που διαμορφώθηκε από το διαγωνισμό ωφελεί περισσότερο παρά βλάπτει το δημόσιο συμφέρον...

Όπως κι αν έχει, αυτή η κυβέρνηση είτε θα φτάσει μέχρι τις εκλογές τού 2019 είτε θα πέσει νωρίτερα γιατί δεν θα έχει βελτιώσει την ποιότητα ζωής των περισσότερων Ελλήνων. Δεν θα πέσει, όμως, όσο κι αν έχουν λυσσάξει ορισμένοι, γιατί αναγκάζεται να επιστρέψει 258.000.000 ευρώ σε τέσσερις ζάπλουτους ολιγάρχες αντί να τα διανείμει σε γονείς, άρρωστους και φτωχούς. Προφανώς πρόκειται για πολιτική ήττα της, ωστόσο στο συγκεκριμένο τουλάχιστον ζήτημα έχει την πλειοψηφία τού ελληνικού λαού με το μέρος της.

Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημά της στη σφοδρή σύγκρουσή με μια διεφθαρμένη ελίτ που αδυνατεί να κατανοήσει ότι δεν είναι οι τηλεοπτικές άδειες που την οδηγούν στην καταστροφή αλλά τα επί δεκαετίες αμαρτήματά της, τα οποία έχουν ονοματεπώνυμα, διευθύνσεις και είναι καταχωρημένα σε θαλασσοδάνεια και λίστες φοροδιαφυγής. Τι θα πουν τώρα, για παράδειγμα, οι ιδιοκτήτες τού MEGA στο προσωπικό τους που έχουν απλήρωτο και για το επικείμενο κλείσιμο του καναλιού; Πως φταίει ο Ν. Παππάς γι' αυτό; Οι καναλάρχες θα πληρώσουν γιατί αυτό είναι δίκαιο και γιατί είναι λαϊκή απαίτηση. Είτε το θέλουν κάποιοι επίορκοι δικαστές, η αντιπολίτευση και οι ολιγάρχες νταβατζήδες τους είτε όχι. Ο πόλεμος έτσι κι αλλιώς από την αρχή ήταν ταξικός. Όπως είχε γράψει κι ο Γιάννης Ρίτσος, "η πρώτη δικαιοσύνη είναι η σωστή διανομή τού ψωμιού"...

 


Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2016

Στα 38 μου είναι πολύ αργά να αρχίσω να σωπαίνω ενώπιον γυμνών βασιλιάδων...

Ο πραγματικός πυλώνας τής Δημοκρατίας δεν είναι οι τρεις εξουσίες της- νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική-, αλλά ο λαός, ο οποίος συνιστά άλλωστε και την πηγή τού πολιτεύματος. Αυτός είναι που νομιμοποιεί όλους τους υπόλοιπους κι ο οποίος έχει όχι απλώς δικαίωμα αλλά χρέος να υπερασπίζεται το Σύνταγμα και τους νόμους τής χώρας, αλλά κυρίως τα συμφέροντά του, που είναι και συμφέροντα της πλειοψηφίας. Σε αυτό το το πλαίσιο έχει ο καθένας μας ξεχωριστά την υποχρέωση να είναι πρώτα από όλα πολίτης και μετά οικογενειάρχης ή μεμονωμένο άτομο...

Γι' αυτό και δεν υπάρχει ούτε μία απόφαση της νομοθετικής, της εκτελεστικής ή της δικαστικής εξουσίας η οποία να μην μπορεί να αμφισβητηθεί από το λαό. Όλοι κρινόμαστε από όλους, ανεξαρτήτως της θεσμικής μας θέσης και ουδείς μπορεί να κρύβεται πίσω από τη βουλευτική του έδρα, την υπουργική του καρέκλα ή τη δικαστική του τήβεννο προκειμένου να αποφεύγει τη δημόσια κριτική, η οποία βεβαίως πρέπει να στηρίζεται σε επιχειρήματα κι όχι σε ύβρεις αλλά πρέπει να είναι ταυτοχρόνως πανταχού παρούσα...

Κάπως έτσι οφείλει να λειτουργεί και η σχέση δημοσιογράφου- της αποκαλούμενης δηλαδή τέταρτης εξουσίας- με τον πολίτη. Είμαι ο τελευταίος που θα ισχυριστεί πως οι δημοσιογράφοι είναι οι καθαρότεροι άνθρωποι του κόσμου κι ότι κάθε τους δημοσίευμα στηρίζεται αποκλειστικώς και μόνο στην πραγματικότητα και στην εσωτερική τους ανάγκη να κοινωνήσουν την αλήθεια, όπως τουλάχιστον την καταλαβαίνουν. Από την άλλη, ωστόσο, οφείλουν κάποια στιγμή και οι πολίτες να συνειδητοποιήσουν ότι η αποκάλυψη ενός σκανδάλου ή ο σχολιασμός μιας ερεβώδους κατάστασης δεν είναι δυνατό να γίνονται χωρίς και οι ίδιοι να "βρέξουν" λίγο τα ποδαράκια τους...

Ο δημοσιογράφος για να βγάλει το φίδι από την τρύπα έχει ανάγκη τής συνδρομής ενός αναγνωστικού κοινού που θα τον συνδράμει στο έργο του λέγοντάς του όσα ξέρει και, βεβαίως, αγοράζοντας το προϊόν τής δουλειάς του αντί να ασχολείται από το πρωί μέχρι το βράδυ με το λάιφσταϊλ, μουντζώνοντας, παραλλήλως, τα "λαμόγια" που κρύβουν την αλήθεια για την οποία όμως δεν δείχνει το παραμικρό ενδιαφέρον. Ναι, να χαλαρώνουμε τη σκέψη μας ασχολούμενοι και με την Ελ. Μενεγάκη- ύπαγε οπίσω μου σοβαροφάνεια- όχι όμως και να είναι εκείνη και οι όμοιές της το αποκλειστικό μας "εξωσχολικό" ενδιαφέρον...

Φυσικά η ευθύνη των δημοσιογράφων για το μιντιακό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί είναι η μεγαλύτερη. Όταν οι ίδιοι ανέχονται την περιθωριοποίηση του ρεπορτάζ και την επικράτηση των αγιογραφιών των πλούσιων κι όμορφων με τους οποίους συναγελάζονται σε κοκτέιλ πάρτι, όταν διστάζουν να εκστομίσουν ακόμα κι ένα δειλό όχι στα αφεντικά τους, όταν στο όνομα του να τα έχω καλά με όλους αδιαφορούν για την πεμπτουσία τού λειτουργήματός τους είναι φυσικό επόμενο να έρθει η συνολική απαξίωση όλων ανεξαιρέτως των επαγγελματιών τού χώρου. Δεν είναι δυνατό, για παράδειγμα, να μην δημοσιεύεται ρεπορτάζ για τον Αχ. Μπέο με το γελοίο επιχείρημα πως δεν πρόκειται για πολιτικό πρόσωπο. Λες κι ο συγκεκριμένος δεν είναι ο έκπτωτος μόνο στα χαρτιά δήμαρχος Βόλου- δηλαδή κατ' εξοχήν πολιτικό πρόσωπο- κι ο άνθρωπος ο οποίος διοικεί με αμφιλεγόμενες μεθόδους έναν από τους μεγαλύτερους δήμους τής χώρας...

Αλίμονο αν τα ντοκουμέντα υποτάσσονται στο φόβο μιας δικαστικής δίωξης ή ακόμα και της φυσικής εξόντωσης. Σε μια τέτοια περίπτωση καλύτερα κάποιοι να πάρουν ένα καλάμι και μια πετονιά και να ψαρεύουν σαργούς έχοντας το κεφάλι τους ήσυχο στην ηρεμία τής φύσης παρά να δηλώνουν εκδότες, διευθυντές, αρχισυντάκτες ή ρεπόρτερ μέσων ενημέρωσης. Τουλάχιστον δεν θα έχουν υποκύψει και στο αμάρτημα της εξαπάτησης πρώτα και κύρια του εαυτού τους. Όπως κι αν έχει, με συμπληρωμένα πλέον τα 38 μου χρόνια είναι πολύ αργά για να αρχίσω να σωπαίνω ενώπιον γυμνών βασιλιάδων που πιστεύουν ότι διατηρούν το αλάθητο του πάπα την ίδια ώρα που πνίγονται από τα ίδια τα ολέθρια λάθη τους κι ότι είναι ενδεδυμένοι των πολυτελέστερων αμφιέσεων γιατί οι αυλικοί τους ξέρουν μόνο να περπατούν σκυφτοί και να λένε αποκλειστικώς "μάλιστα κύριε" για να κρύβουν τη δική τους επαγγελματική ένδεια υποδυόμενοι τους βασιλικότερους του βασιλέως...
 

  

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

Πώς το ξεχάσατε αυτό; "Τι τα κάνουν τα κομμούνια οι ναζί, τα κάνουν σαπούνια να πλενόμαστε εμείς οι δεξιοί"...

Οι αυτοαποκαλούμενοι μεταρρυθμιστές δεν σταματούν να κατηγορούν, με οποιαδήποτε αφορμή, τον Αλέξη Τσίπρα για διχαστικό λόγο, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τη μάχη κατά τής διαπλοκής. Είχαν φτάσει στο σημείο να αποκαλέσουν εθνικό διχασμό την καταφυγή στην πηγή τού πολιτεύματος, δηλαδή στον ελληνικό λαό, με το δημοψήφισμα όταν η πίεση των δανειστών για περισσότερο νεοφιλελευθερισμό είχε γίνει αφόρητη. Κι όμως, αυτοί που βαυκαλίζονται τους πρωτοποριακούς απολιτίκ πολιτικούς τού 21ου αιώνα δεν βρήκαν μια λέξη καταδίκης να εκστομίσουν για τις δηλώσεις Πάγκαλου, Γεωργιάδη, Ασημακοπούλου, οι οποίες θυμίζουν 1946, λίγο πριν την έναρξη του εμφυλίου πολέμου, κι όχι 2016...

Από μία άποψη δικαιολογώ Γεωργιάδη- Ασημακοπούλου (σε αντίθεση με τον ίδιο τον Θ. Πάγκαλο, σέβομαι την πορεία του στην Αριστερά, μολονότι τα στερνά τιμούν τα πρώτα): είναι πολύ μεγάλη η στενοχώρια των απογόνων των δοσίλογων και των μαυραγοριτών, των νικητών τού εμφυλίου, των εμπνευστών τής Μακρονήσου, των φυλακίσεων για πολιτικούς λόγους, των εκτελεστικών αποσπασμάτων, των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων, των βασιλικών και των χουντικών να βλέπουν σήμερα στην εξουσία τους απογόνους των ανταρτοσυμμοριτών, των εαμοβούλγαρων και των αναρχοκομμουνιστών. Ήταν κάτι με το οποίο πίστευαν ότι είχαν ξεμπερδέψει από το Δεκέμβρη του 1944, όταν οι τότε πάτρωνές τους Βρετανοί εκτελούσαν τους ήρωες της Εθνικής Αντίστασης για να μπορούν να κυβερνήσουν ανενόχλητα τα τσιράκια των ναζί...

Θέλω να νομίζω πως ο άθλιος Κούλης έχει άλλα ελαττώματα και σκελετούς στη ντουλάπα του κι όχι και σύμπλεγμα κατωτερότητας απέναντι στην Αριστερά, αν και οι δικές του δηλώσεις μαρτυρούν μάλλον το αντίθετο. Όπως κι αν έχει, όσο προσφέρει κομματικά αξιώματα και διατηρεί σε αυτά φασίστες όπως ο Αδ. Γεωργιάδης κι ο Μ. Βορίδης ή δεν λέει όχι στο άνοιγμα τής ΝΔ σε έκπτωτους κομματάρχες όπως ο Θ. Πάγκαλος τόσο το νέο που ευαγγελίζεται θα μοιάζει πιο παλιό κι από το παλιό...

Ο αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης οφείλει να απαντήσει εδώ και τώρα, αν θέλει να διατηρήσει έστω αυτό το ψευδεπίγραφο κύρος του το οποίο του έχει απονεμηθεί από την ελίτ κι όχι από τους πολίτες: θεωρεί αυτούς που μας κυβερνούν αναρχοκομμουνιστές που πρέπει να μπουν στη φυλακή, "όπως συμβαίνει με τους κομμουνιστές σε όλο τον κόσμο", και παραλληλίζει τον πόλεμο της κυβέρνησης με τους καναλάρχες με τις διώξεις των Εβραίων από τους ναζί; Κάθε λεπτό παραπάνω σιωπής ισούται με συνενοχή κι αποδεικνύει όλο και περισσότερο ότι τα δύο άκρα που τέμνονται διαχρονικά είναι ο νεοφιλελευθερισμός με το νεοφασισμό, όσο κι αν αυτό δεν βολεύει τη ρητορική εκείνων που οδήγησαν τη χώρα στη μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση αναπτυγμένου κράτους μετά από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τον πόλεμο, δηλαδή, που τόσο πολύ θα ήθελαν αρκετοί ανάμεσά τους να είχε κερδίσει ο Αδ. Χίτλερ...

 

  

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

"Ο οίκος μου πρέπει να είναι οίκος προσευχής, εσείς όμως τον κάνατε σπήλαιο ληστών"...

Ξέρετε ποιο θα είναι το μεγαλύτερο δώρο τής επιστήμης στην ανθρωπότητα; Ούτε το φάρμακο κατά των ανίατων ασθενειών ούτε το χάπι τής αιώνιας νιότης, αλλά η απάντηση στο τι ακριβώς μας συμβαίνει μετά θάνατον. Αν και γι' αυτό αρκεί κανείς να ανοίξει έναν τάφο, θα ήταν κάτι παραπάνω από ωφέλιμο να δοθούν και σαφείς και πέραν κάθε αμφισβήτησης εξηγήσεις, μολονότι καταλαβαίνω ότι κάτι τέτοιο θα οδηγήσει σε πτώχευση την Θεός Α.Ε., τη μεγαλύτερη πολυεθνική στον πλανήτη, μεγαλύτερη κι από αυτές που ασχολούνται με την εμπορία ναρκωτικών ή λευκής σαρκός. Βεβαίως, όπως συμβαίνει και με τη ρύθμιση του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου, κάποιοι θα χάσουν τη δουλειά τους, όπως οι πάπες, οι πατριάρχες, οι αρχιεπίσκοποι, οι μητροπολίτες και το λοιπό παπαδαριό, αλλά τι να κάνουμε, κανείς δεν μπορεί να κοροϊδεύει τους πάντες για πάντα...

Υποκλίνομαι, πάντως, στους παπάδες τής Φθιώτιδας που έβγαλαν βόλτα τον νεκρό μητροπολίτη τους, αφού αποδείχθηκαν πιο "κίνκι" και νεκρόφιλοι από όσο θα τους περίμενα. Φάνηκε, μάλιστα, πως είναι καλοί γνώστες και κινηματογραφικών κωμωδιών με τις οποίες μεγάλωσε η γενιά μου, όπως το "Τρελό γουίκεντ στου Μπέρνι". Ο θαυμασμός μου, όμως, για εκείνους που μαρτυρούν με τις ενέργειές τους ότι το δράμα από τη φάρσα απέχει ελάχιστα εκατοστά και είναι πολύ εύκολο να μπερδέψεις τα σύνορα κάπου εδώ τελειώνει. Κι αρχίζει η θλίψη μου για το ότι εν έτει 2016 αυτή η χώρα εξακολουθεί να περιφέρει καθιστούς νεκρούς δεσπότες ή να κάνει δεήσεις για βροχή λες και βρισκόμαστε στο 2016 π.Χ.  Μακάρι ο Ιησούς να ζούσε και σήμερα, να φτιάξει ένα μαστίγιο από σχοινιά, να αναποδογυρίσει τους πάγκους και να πετάξει έξω από τους ναούς τούς εμπόρους που κερδοσκοπούν στο όνομα του θεού και να τους ξαναπεί, όπως τότε στα Ιεροσόλυμα, "ο οίκος μου πρέπει να είναι οίκος προσευχής, εσείς όμως τον κάνατε σπήλαιο ληστών"...

Ο Ντοστογιέφσκι έγραφε πως δίχως θεό όλα επιτρέπονται, μόνο που αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό. Είναι αλήθεια ότι χωρίς το φόβο τού θανάτου και της θείας δίκης αρκετοί ανάμεσά μας θα προχωρούσαν ανερυθρίαστα σε εγκλήματα από τα οποία τώρα τους αποτρέπει ο τρόμος πως θα βράζουν αιωνίως στα καζάνια τής κολάσεως. Αυτό είναι, ωστόσο το πρότυπο ανθρώπου που έχουν διαμορφώσει εδώ κι αιώνες οι διάφορες ελίτ για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο από ανταρσίες κι επαναστάσεις, το πρότυπο δηλαδή που θέλει τον άνθρωπο ανθρωπάκι, σαν τον περιδεή Μήτσο του Λ. Λαζόπουλου που έκανε συνεχώς ασκήσεις θάρρους...

Αυτό το είδος τρόπον τινά πολίτη, το οποίο δεν αμαρτάνει όχι από πεποίθηση αλλά από δέος για το τι θα του συμβεί στην αιωνιότητα, συντηρείται κι από την επιβολή μύθων ως πραγματικότητα, από την καταπίεση κι όχι από την ελεύθερη βούληση, από τον ετεροπροσδιορισμό κι όχι από την ατομική αυθεντικότητα. Όσο, επομένως, και η κυβέρνηση της Αριστεράς θα διστάζει να αλλάξει έστω τα βιβλία των θρησκευτικών τόσο θα διαιωνίζεται ένα πανηγύρι υπέρμετρης υποκρισίας από σύγχρονους γραμματείς και φαρισαίους, που θα συνεχίζουν να θησαυρίζουν εκμεταλλευόμενοι ένα λούμπεν προλεταριάτο που οι πιο ανοιχτόμυαλοι ανάμεσά του δειλιάζουν να αφυπνίσουν φοβούμενοι όχι τη θεία οργή- που, άλλωστε, είναι ανύπαρκτη-, αλλά το πολιτικό κόστος, που μοιάζει ισχυρότερο κι αυτού ακόμα του "μεγαλοδύναμου"...




Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2016

"Verträge sind einzuhalten" (για την περίπτωση που ο δρ. Σόιμπλε αγνοεί τι σημαίνει "pacta sunt servanda")...

Ο Β. Σόιμπλε έχει δίκιο! Η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους δεν είναι πανάκεια. Μόνο που γι' άλλη μια φορά ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας είπε πολύ λιγότερα από τη μισή αλήθεια. Κατ' αρχάς, σοβαρή λύση για το χρέος θα ήταν ένα γενναίο κούρεμά του. Ο δρ. Σόιμπλε δεν συμφωνεί με αυτό, συμφώνησε ωστόσο τον περασμένο Μάιο ότι θα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις για το ζήτημα μέχρι το τέλος τού έτους, το οποίο καταφτάνει αλλά εκείνος πετά τη μπάλα στην εξέδρα. Κι αυτό μολονότι κάθε τρεις και λίγο οι Γερμανοί ηθικολόγοι μάς κουνούν το δάχτυλο και μας τονίζουν πως "pacta sunt servanda". Μήπως, όμως, είναι η πρώτη φορά που μακιγιάρουν την υποκρισία τους ή κατηγορούν τους Έλληνες για λαϊκισμό όταν οι ίδιοι έχουν το μυαλό τους στις ομοσπονδιακές κάλπες του ερχόμενου φθινοπώρου πολύ πριν αυτές στηθούν;...

Ο Β. Σόιμπλε έχει δίκιο κι όταν μιλά για πρόβλημα ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Αυτό, ωστόσο, δεν πρόκειται να λυθεί αν οι μισθοί, οι συντάξεις και η φορολογία στη χώρα μας μειωθούν σε επίπεδα Βουλγαρίας και Ρουμανίας- είμαστε πλέον και με τη βούλα μόλις ένα σκαλί πάνω από αυτές τις χώρες. Ούτε είναι λύση όλοι μαζί οι Ευρωπαίοι να γίνουμε Μπαγκλαντές. Σε διαφορετική περίπτωση όλος ο πλανήτης θα κοιτούσε με θαυμασμό προς τη Σόφια, το Βουκουρέστι και τη Ντάκα και θα καλούσε τις κυβερνήσεις του να ακολουθήσουν αυτά τα παραδείγματα. Η Ελλάδα χρειάζεται κυρίως πολιτική σταθερότητα, το οποίο σημαίνει- πέρα από τις παθογένειες της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας- και πως οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να ζητούν κάθε τρεις και λίγο νέες θυσίες από τον ελληνικό λαό, το οποίο με τη σειρά του σημαίνει αλλαγή κυβερνήσεων σαν τα πουκάμισα...

Η Ελλάδα έχει ανάγκη, επίσης, από χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα, τα οποία με τη σειρά τους θα οδηγήσουν σε χαμηλότερη φορολόγηση επιχειρήσεων και νοικοκυριών, αύξηση της κατανάλωσης και κατά συνέπεια νέες θέσεις εργασίας και λελογισμένη αύξηση τουλάχιστον των μισθών, αφού το ασφαλιστικό σύστημα, έτσι όπως το κατάντησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, είναι δύσκολο να διασωθεί χωρίς νέες μειώσεις συντάξεων. Εκτός αν επιθυμούμε πόλεμο γενεών προκειμένου να μην χάσουν ούτε ευρώ συνταξιούχοι άνω των 1.000 ευρώ και να μην πάρουν ούτε ευρώ όσοι βρίσκονται σήμερα σε μέση ή νεαρή ηλικία...

Αν όλα αυτά συνδυαστούν με τη βελτίωση της δημόσιας διοίκησης- για την οποία έχουν γίνει σημαντικά βήματα, αν και δεν έχει εκλείψει ο κομματισμός-, την επιστροφή τής χώρας στις αγορές και με την ένταξή της στο πρόγραμμά ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ- κινήσεις οι οποίες εξαρτώνται σε απόλυτο ή μεγάλο βαθμό από τη διάθεση των δανειστών να στείλουν τα σωστά μηνύματα- δεν θα είναι αναγκαίο να ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία ούτε να δώσουμε γη και ύδωρ σε επενδυτές που θα έρθουν για να λεηλατήσουν και ύστερα να φύγουν χωρίς να αφήσουν κάποιο μακροπρόθεσμο όφελος για την πραγματική οικονομία...

Αυτό που λέω είναι πως προφανώς χρειαζόμαστε επενδύσεις, αλλά αυτές δεν είναι απαραίτητο να γίνουν με το πιστόλι στον κρόταφο αν έχεις μια οικονομία που θα αρχίσει να ανακάμπτει σημαντικά για τους λόγους που ήδη ανάφερα. Στο κάτω κάτω έχουν υλοποιηθεί οι περισσότερες από τις "μεταρρυθμίσεις" των μνημονίων και ήδη οι δανειστές μιλούν για τέταρτο.  Αλήθεια, στα πόσα μνημόνια θα κατανοήσουν ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός, αλλά στραβά αρμενίζουν εκείνοι κι εμείς μαζί τους εκόντες άκοντες;...



Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2016

"Με το δίκιο και το λαό κι όχι με τους νταβατζήδες", φράση που δεν θα πει ποτέ ο άθλιος Κούλης...

Μόνο όποιος ζει σε άλλο γαλαξία δεν έχει αντιληφθεί ότι στο παρασκήνιο διεξάγεται ένας πόλεμος μεγάλων διαστάσεων γύρω από το νέο τηλεοπτικό τοπίο, ο οποίος ακυρώνει ντε φάκτο ένα από τα βασικότερα επιχειρήματα της διαπλοκής: πως, δηλαδή, οι τηλεοπτικές άδειες είναι όπως οι άδειες για τα ψιλικατζίδικα, οι οποίες μπορεί να είναι απεριόριστες και η ελεύθερη αγορά θα κρίνει ποιος θα επιβιώσει και ποιος όχι. Αν οι νόμοι τής υγιούς ελεύθερης αγοράς- αν υποθέσουμε πως υφίσταται τέτοιο πράγμα στον παγκοσμιοποιημένο καζινοκαπιταλισμό- είχαν εφαρμογή στα κανάλια, τα περισσότερα θα είχαν κλείσει εδώ και καιρό, αφού ζούσαν πάνω από τις δυνάμεις τους χάρη σε θαλασσοδάνεια και στον χαριστικό τρόπο με τον οποίο τους συμπεριφερόταν η εξουσία παντοιοτρόπως...

Ακριβώς αυτή η ασυδοσία- αποκορύφωμα της οποίας ήταν πως λειτουργούσαν 27 χρόνια χωρίς άδεια- είναι που οδήγησε στην ανάγκη αυστηρής ρύθμισης της λειτουργίας τους. Ποιος, άλλωστε, πιστεύει στα αλήθεια ότι μια τηλεοπτική άδεια αφορά μόνο τη δυνατότητα παραγωγής εκπομπών ενημέρωσης και ψυχαγωγίας των πολιτών και δεν σχετίζεται και με τη χειραγώγηση ή και τον εκβιασμό τής κοινής γνώμης;...

Η κυβέρνηση, εξάλλου, μπορεί να πέσει για χίλιους δυο άλλους λόγους, αλλά όχι γιατί τα έβαλε με τους εθνικούς μας νταβατζήδες. Κι αυτό γιατί αν ο λαός είναι δυσαρεστημένος από την οικονομική πολιτική που ακολουθείται, από την άλλη βρίσκεται στο πλευρό τού Αλέξη Τσίπρα στη σύγκρουσή του με τους καναλάρχες, την οποία ο πρωθυπουργός δικαιούται να χρησιμοποιήσει ως ατού του όποτε κι αν στηθούν κάλπες. Ο άθλιος Κούλης το γνωρίζει αυτό κι όμως σπεύδει να εμφανίζεται στη Βουλή από το πουθενά για να υπερασπίζεται τα συμφέροντα μιας δράκας ανθρώπων απέναντι στην πλειονότητα του πληθυσμού...

Δεν τον ενδιαφέρει ούτε η δημοκρατία ούτε η δικαιοσύνη ούτε η ελευθεροτυπία παρά μόνο να φανεί πιστό σκυλάκι όσων ταΐζουν τον ίδιο και την οικογένειά του επί δεκαετίες. Δεν πειράζει αν δεν πάνε περισσότερα παιδιά σε παιδικούς σταθμούς και στα νοσοκομεία δεν προσληφθούν γιατροί και νοσηλευτές. Του αρκεί οι κοντομηνάδες να συνεχίζουν να σερβίρουν Μενεγάκη και παραπληροφόρηση στο πόπολο...

Σε έναν πόλεμο όπως αυτός που διεξάγεται για τις τηλεάδειες είναι ιδεαλιστικό να ισχυρίζεσαι πως μπορεί να κερδηθεί χωρίς να βουτήξεις τα πόδια σου στη λάσπη. Το παράδειγμα του Γκάντι είναι η εξαίρεση κι όχι ο κανόνας στην ανθρώπινη Ιστορία, όπερ σημαίνει πως είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθούν τρόπον τινά κι αθέμιτα μέσα προκειμένου να εξυπηρετηθεί το ευρύτερο καλό. Η κυβέρνηση το γνωρίζει πολύ καλά και το έχει πράξει. Άλλωστε σε μια τέτοια μάχη δεν μπορείς να έχεις μόνο αντιπάλους, χρειάζεσαι και συμμάχους. Από την ασφάλεια της εξέδρας είμαστε όλοι αναμάρτητοι, το ζητούμενο ωστόσο είναι να βγαίνουμε από την αρένα ζωντανοί, με όσο το δυνατό λιγότερες απώλειες ως προς τις αξίες μας...

Όποια κι αν είναι η απόφαση του ΣτΕ, στο οποίο δεν ασκήθηκε ποτέ τέτοια πίεση όταν έκρινε τη συνταγματικότητα των μνημονίων κι αυτό μιλά από μόνο του, η κυβέρνηση έχει το δίκιο και το λαό, ο οποίος είναι πηγή όλων των εξουσιών- δικαστικής, νομοθετικής, εκτελεστικής-, με το μέρος της. Κι αν το κρίνει απαραίτητο ενδεχομένως αυτό να επιβεβαιωθεί σύντομα και στην κάλπη, η οποία κρύβει πάντοτε δυσάρεστες εκπλήξεις στους θριαμβευτές των στημένων δημοσκοπήσεων, οι σεναριογράφοι των οποίων έχουν θέσεις συμβούλων τού προέδρου τής ΝΔ...    



 

  

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2016

Πώς αποδέχονται οι έντιμοι νεοδημοκράτες που στήριξαν τον βασικό μέτοχο τον άθλιο Κούλη;...

Ξέρετε σε ποια περίπτωση θα είχε δίκιο να κλαψουρίζει η ΝΔ για τις τηλεοπτικές άδειες; Αν είχε συναινέσει στη συγκρότηση του ΕΣΡ- το αρνήθηκε μολονότι η κυβέρνηση πρότεινε αρκετά κεντροδεξιά στελέχη για τη στελέχωσή του- κι αντί να δοθεί σε αυτό η σχετική αρμοδιότητα παραχωρούταν στον υπουργό Επικρατείας. Τότε θα είχε κάθε δικαίωμα να μιλά για αυταρχικό, σταλινικό καθεστώς. Μόνο που η αξιωματική αντιπολίτευση δεν συναινεί ακόμα και τώρα στη συγκρότηση της συγκεκριμένης Ανεξάρτητης Αρχής, παρέχοντας την απροκάλυπτη στήριξή της στη διαπλοκή, σε ένα σύστημα εξουσίας δηλαδή του οποίου η ίδια κι ο αρχηγός της αποτελούν σάρκες εκ της σάρκας του...

Στην αντιπολίτευση και στα βοθροκάναλα πανηγυρίζουν γιατί το ΣτΕ έκανε παραδεκτή την προσφυγή των τηλεοπτικών σταθμών. Θριαμβολογούν, μάλιστα, πως υπάρχουν ακόμα ανεξάρτητοι δικαστές. Κι αναρωτιέμαι, αν οι ίδιοι δικαστές σε μερικές ημέρες κρίνουν συνταγματικό το νόμο Παππά τι θα υποστηρίζουν οι όψιμοι διαφημιστές τους; Μήπως σε μια τέτοια περίπτωση οι σημερινοί ήρωες μετατραπούν και πάλι σε τσουτσέκια τής εκτελεστικής εξουσίας, προκειμένου κάποιοι να αποφύγουν τον πλήρη αυτοεξευτελισμό τους;...

Κι αν φυσικά και είναι κατανοητή και συγχωρητέα, αν θέλετε, η λύσσα των καναλαρχών να μην καταβάλουν στο δημόσιο ταμείο 256.000.000 ευρώ, πώς να δικαιολογήσει κανείς τα κόμματα της αντιπολίτευσης που αγωνίζονται για την αναρχία στο τηλεοπτικό τοπίο και για να μην κατευθυνθούν χρήματα στην υγεία και στην παιδεία, αλλά να παραμείνουν στις τσέπες των εθνικών μας νταβατζήδων; Αλήθεια, πώς αποδέχονται αυτή την καταισχύνη οι έντιμοι νεοδημοκράτες που είχαν στηρίξει και ψηφίσει το νόμο Καραμανλή για τον βασικό μέτοχο;...

Κατηγορήθηκε ο πρόεδρος του ΣτΕ γιατί είπε το αυτονόητο- πως οι δικαστές δικάζουν και με βάση το λαϊκό αίσθημα-, αν και θα μπορούσε να αποστεί από μια τέτοια τοποθέτηση. Δεν ισχυρίζομαι πως η δικαιοσύνη οφείλει να αποδίδεται με αποκλειστικό γνώμονα τη βούληση της πλειοψηφίας, ωστόσο οι κοινωνικές συνθήκες δεν είναι δυνατό να μην λαμβάνονται υπόψη. Η πιστή, κατά γράμμα τήρηση του νόμου καταλήγει στη μεγαλύτερη αδικία αν δεν συνυπολογίζει την πραγματικότητα και τις ανάγκες τής εποχής, αλλά κυρίως και την κοινή λογική...

Σκεφτείτε, για παράδειγμα, να υπάρχει ένα φανάρι στη μέση τής ερήμου, ο οδηγός να έχει πλήρη ορατότητα σε απόσταση χιλιομέτρων σε βορρά, νότο, ανατολή και δύση, να αποφασίζει να περάσει με κόκκινο και κάποιος τροχονόμος να πετάγεται από κάποιο θάμνο και να του κόβει πρόστιμο γι' αυτό. Ο υπερβάλλων ζήλος μερικές φορές δεν φανερώνει επαγγελματική ευσυνειδησία, αλλά είτε κοινωνική αναισθησία- στην καλύτερη των περιπτώσεων- είτε υποκρύπτει σκοπιμότητες που ντροπιάζουν και δεν περιποιούν τιμή στην Θέμιδα...

Υ.Γ.: Ο Θ. Αναστασιάδης, ο οποίος αντί να δίνει απαντήσεις στους βουλευτές για τα θαλασσοδάνεια που έλαβε έκανε χιουμοράκι για την κυβέρνηση, έσπευσε να καθησυχάσει τον Ηλ. Κασιδιάρη πως η ρυπαροφυλλάδα του θα αποκαταστήσει την "αδικία" σε βάρος των χιμπαντζήδων με τα μαύρα. Κατά τα άλλα, ο Θ. Πάγκαλος βλέπει κρυφές συμφωνίες ΣΥΡΙΖΑ- Χρυσής Αυγής όταν νεοφιλελευθερισμός- νεοφασισμός και τα παπαγαλάκια τους δεν ντρέπονται να φλερτάρουν ακόμα και δημοσίως. Θεμετός, που γράφουν και στο twitter...


  

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2016

Γιατί δεν έχει πεθάνει το μνημόνιο- αντιμνημόνιο...

Όποιος πιστεύει ότι με την υπογραφή τού τρίτου μνημονίου από το ΣΥΡΙΖΑ έχει τελειώσει το δίπολο μνημονιακοί- αντιμνημονιακοί κάνει πολύ μεγάλο λάθος. Κι αυτό γιατί μπορεί η περσινή αποτυχημένη διαπραγμάτευση να απόδειξε ότι μόνη της η Ελλάδα δεν μπορεί να αλλάξει την Ευρώπη, αλλά εξακολουθούν να ζουν ανάμεσά μας άνθρωποι οι οποίοι πιστεύουν ότι ορθώς η Ευρώπη- δηλαδή η Γερμανία- δεν αλλάζει πορεία γιατί αυτή είναι η ορθή. Προκειμένου, εξάλλου, να μας πείσουν για το δίκιο τους επιχειρηματολογούν πάνω στο γνωστό μοτίβο τού ότι ζήσαμε πάνω από τις δυνάμεις μας και γι' αυτό η λιτότητα είναι επιβεβλημένη μέχρι τελικής πτώσης...

Οι παρωπίδες των νεοφιλελεύθερων δεν τους επιτρέπουν να αντιληφθούν ούτε καν ότι δεν είναι μόνο ο "τεμπέλης" ελληνικός λαός που φτωχοποιείται μαζικά κι αδιακρίτως αλλά και οι περισσότεροι ευρωπαϊκοί λαοί, σε μια παγκοσμιοποίηση που δεν θα αισθάνεται ασφαλής για τον εαυτό της αν δεν λαμβάνουμε όλοι μισθούς Μπαγκλαντές. Η τύφλωσή τους είναι τέτοια που δεν βλέπουν ούτε ότι ο Μπ. Ομπάμα- ο οποίος δεν είναι δα κομμουνιστής- ακολούθησε εντελώς διαφορετικές πολιτικές και τώρα οι ΗΠΑ βρίσκονται σε πολύ καλύτερη κατάσταση από την Ε.Ε...

Τα ψέματα, επίσης, που επιστρατεύουν οι μερκελιστές είναι άφθονα. Είναι αλήθεια ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου ονειρεύεται τη διαγραφή τού συνόλου τού ελληνικού χρέους, αλλά αυτό δεν ήταν ποτέ επιλογή τής κυβέρνησης της Αριστεράς, η οποία, αντιθέτως, ισχυρίζεται πως αν θέλουν οι δανειστές να πάρουν τα λεφτά τους πίσω πρέπει να συμβάλουν στην επανεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας αντί να εμμένουν στο ξεζούμισμα του ό,τι έχει απομείνει από αυτή...

Ακόμα και το ασφαλιστικό που τώρα δεν είναι όντως βιώσιμο και θεωρητικώς δικαιολογούνται μειώσεις των συντάξεων θα ήταν αν δεν είχαμε το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας στην Ευρώπη- απότοκο κι αυτό των μνημονίων-, αν οι νέοι μας δεν έφευγαν στο εξωτερικό, αν δεν πριμοδοτούταν η μερική απασχόληση κι αν οι εργοδότες με τη μεγάλη ατομική περιουσία ήταν συνεπέστεροι στις φορολογικές- ασφαλιστικές υποχρεώσεις τους...

Η αντιπολίτευση διατείνεται πως η αύξηση της φορολογίας είναι επιλογή Τσίπρα κι εν μέρει έχει δίκιο. Συμφωνώ, για παράδειγμα, με τον αρχηγό Κούλη πως υπάρχουν ακόμα δημόσιες δαπάνες που μπορούν να περικοπούν, πως υπάρχουν και δημόσιοι υπάλληλοι που δεν έχουν αντικείμενο εργασίας και πρέπει να απολυθούν, αν και το τελευταίο για ψηφοθηρικούς λόγους ο "μεταρρυθμιστής" πρόεδρος της ΝΔ ντρέπεται να το πει. Μόνο που το ασφυκτικό πλαίσιο των απαραίτητων εσόδων κι εξόδων τίθεται από τους δανειστές, χωρίς οι τελευταίοι να υπολογίζουν το κοινωνικό κόστος των πολιτικών τους...

Ναι, να μειωθεί η φορολογία των επιχειρήσεων, αλλά αυτό θα σημαίνει πως δυόμισι εκατομμύρια ανασφάλιστοι, οι οποίοι αποδεδειγμένα δεν μπορούν να πληρώσουν, θα χάσουν τη δωρεάν πρόσβασή τους στα δημόσια νοσοκομεία και οι πλέον αναξιοπαθούντες τα επιδόματα που τους επιτρέπουν τώρα τουλάχιστον να βιοπορίζονται. Οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν ήδη τρεις φορές τα τελευταία χρόνια μολονότι έζησαν πάνω από τις δυνάμεις τους και θα έπρεπε να τιμωρηθούν γι' αυτό σύμφωνα με τη σοϊμπλική λογική, την ίδια ώρα που οι πολίτες αυτής της χώρας, είτε ήταν συνετοί είτε επιπόλαιοι τα χρόνια τής επίπλαστης ευμάρειας, υπέστησαν μια βίαιη φτωχοποίηση...

Όλα αυτά δεν σημαίνουν πως πρέπει να δανειζόμαστε και να ξοδεύουμε σαν να μην υπάρχει αύριο ή να μην κάνουμε αποταμίευση. Αλίμονο, ωστόσο, αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι η ζωή είναι μια γιορτή που τελειώνει γρήγορα και την περάσουμε πάνω από ένα κομπιουτεράκι κάνοντας μαθηματικές πράξεις. Γι' αυτό και η αναδιάρθρωση του χρέους, η ένταξη της χώρας μας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωση της ΕΚΤ, η επιστροφή στις αγορές και η πλήρης απορρόφηση του ΕΣΠΑ είναι απαραίτητο να γίνουν με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης, ώστε τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν κι αυτά που θα εισρεύσουν να μην καταλήξουν πάλι σε Πόρσε Καγιέν κι εξοχικά αλλά σε επενδύσεις που θα προσφέρουν θέσεις εργασίας με αξιοπρεπείς όρους και θα φέρουν πίσω τους νέους.

Γενικότερα, δηλαδή, θα προσφέρουν ένα αναπτυξιακό μπουμ που δεν θα είναι φωτοβολίδα αλλά θα έχει διάρκεια, με παράλληλη συγκράτηση των δαπανών όπου αυτές δεν επηρεάζουν τη σύσταση ενός κοινωνικού κράτους που θα εξασφαλίζει έστω ένα πιάτο φαΐ και μία στέγη ακόμα και για τον πιο ανεπρόκοπο πολίτη του. Σε διαφορετική περίπτωση προσδεθείτε για την έναρξη του Γ' Παγκοσμίου Πολέμου...

     

  

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2016

Δεν σε κάνει ο Τζουμάκας ΠΑΣΟΚ αλλά ο αρχηγισμός...

Άποψη δεν αλλάζουν μόνο οι ηλίθιοι, όταν κάποιος ωστόσο το κάνει συνεχώς προφανώς και πρέπει να αναρωτιόμαστε αν κρύβεται κάποιος καιροσκοπισμός πίσω από αυτές τις μεταβολές. Κακό χωριό τα λίγα σπίτια λέει ο λαός μας κι αυτό βρίσκει πλήρη εφαρμογή στο ΠΑΣΟΚ. Όταν στο πάλαι ποτέ Κίνημα συνωστιζόταν κάθε καρυδιάς καρύδι όχι γιατί αγάπησε τον ανδρεϊκό σοσιαλισμό ή το σημιτικό εκσυγχρονισμό, αλλά γιατί πεθύμησε ένα ξεροκόμματο εξουσίας οι ινστρούκτορες της Χαριλάου Τρικούπη το απέδιδαν στο ότι το κόμμα τους είναι μια μεγάλη αγκαλιά για όλο τον κόσμο. Τώρα που αρκετοί από τους γυρολόγους τής θεσούλας μετακόμισαν στο ΣΥΡΙΖΑ η Φώφη κι όσοι της απόμειναν ορκίζονται στον ελιτισμό κι αποδομούν το λαϊκισμό σαν ο τελευταίος να μην έχει καμιά σχέση με την ιστορία τού ΠΑΣΟΚ. Πώς να μην γελούν, επομένως, και οι πέτρες όταν βλέπουν την αλεπού να τα κάνει κρεμαστάρια επειδή απλούστατα δεν φτάνει πια τα ποσοστά τού παρελθόντος;...

Φυσικά και στο ΣΥΡΙΖΑ έχουν μεταπηδήσει οπορτουνιστές, οι οποίοι μπαίνουν σε όποιο σπίτι βλέπουν φως. Πώς μπορείς, όμως, να αποκλείσεις κάποιον, ο οποίος τουλάχιστον δεν έχει εμπλακεί σε σκάνδαλα διαφθοράς, κάνοντας μια δίκη των προθέσεών του; Μπορεί, για παράδειγμα, ο Π. Κουρουμπλής, η Μ. Ξενογιαννακοπούλου ή ο Στ. Τζουμάκας να εντάχθηκαν στο ΣΥΡΙΖΑ γιατί το ΠΑΣΟΚ πρόδωσε τις αξίες τής 3ης του Σεπτέμβρη, μπορεί όμως να το έπραξαν γιατί δεν μπορούν λεπτό μακριά από τις καρέκλες. Το πρόβλημα γεννάται αν εκείνος που μετατοπίζεται δεν είναι τα πρόσωπα, αλλά το κόμμα. Αν, δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ- με δεδομένο ότι αναγκάζεται να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα η λογική τού οποίου είναι νεοφιλελεύθερη- κάνει στροφή προς την ξεπεσμένη σοσιαλδημοκρατία, την κεντροαριστερά που δεν έχει λόγο ύπαρξης από τη στιγμή που έχει εκλείψει ο μεσαίος χώρος που την ανάθρεψε. Αυτή είναι η μεγάλη παγίδα κι όχι μεμονωμένα άτομα τα οποία δεν μπορείς να αποφύγεις όταν στόχος σου είναι η πλειοψηφία στην κοινωνία κι όχι η συμμετοχή απλώς για τη συμμετοχή στις εκλογές...

Ο Αλέξης Τσίπρας ορθώς έκανε λόγο για ένα κόμμα που ναι μεν θα προχωρήσει σε άνοιγμα στην κοινωνία, αλλά θα παραμείνει αριστερό. Μόνο που πρέπει να το εννοεί και στην πράξη. Κι αν η συμφωνία τού περασμένου καλοκαιριού δεν του δίνει πολλές ευκαιρίες να το δείξει σε πολλούς τομείς, κανένας δανειστής δεν του επέβαλε να παρέμβει στο συνέδριο για να αλλάξει μια απόφαση που δεν του άρεσε. Αν τα κόμματα που ασκούν εξουσία δεν επιθυμούν να χάνουν την επαφή τους με την κοινωνία οφείλουν να είναι ανοιχτά στη στελέχωση των βασικών τους οργάνων κι από πρόσωπα που δεν είναι υπουργοί ή βουλευτές κι όχι να φοβούνται ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Μόνο έτσι, άλλωστε, ο κομματικός ΣΥΡΙΖΑ θα συναντήσει τον κοινωνικό...

Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αρκετά θετικά χαρακτηριστικά τα οποία δεν είναι κακό να αντιγράφει ο σημερινός πρωθυπουργός. Σε αυτά, όμως, δεν συμπεριλαμβανόταν ο αρχηγισμός τού "δεν δέχομαι άλλη άποψη παρά μόνο τη δική μου". Γι' αυτό και οι επιτροπές δεοντολογίας που οδηγούν σε διαγραφές και οι επαναληπτικές ψηφοφορίες όταν το αποτέλεσμα των αρχικών δεν βολεύουν τον πρόεδρο είναι πολύ σοβαρότερα ζητήματα από το αν το παλιό ΠΑΣΟΚ βρήκε νέα στέγη στο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι οι νοοτροπίες των "πρασινοφρουρών" που φοβάμαι κι όχι οι ταυτότητές τους...






Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2016

Κότες κι όχι Αριστεροί όσοι εξήλθαν της αρένας μόλις είδαν το λιοντάρι να πλησιάζει...

Κρίνοντας από τα γεγονότα, τα μεγαλύτερα καθάρματα έβρισκαν διαχρονικά άλλοθι στο αντάρτικο πόλης. Οι δολοφονίες τής "17 Νοέμβρη" και οι κατά καιρούς βομβιστικές επιθέσεις λοιπών οργανώσεων πρόσφεραν την καλύτερη δικαιολογία στη διεφθαρμένη ελίτ να ταυτίζει τον εαυτό της με τη δημοκρατία και να ισχυρίζεται πως είναι θύμα τής τρομοκρατίας κι επομένως δεν πρέπει να βρίσκεται στο στόχαστρο για ό,τι λέει και πράττει γιατί αυτό αποτελεί τροφή για τους τρομοκράτες. Εκούσια ή ακούσια- αυτή είναι μια μεγάλη όσο κι ανεξιχνίαστη απορία- οι τρομοκρατικές οργανώσεις, στο όνομα ιδεών που συγκινούν σύμπασα την Αριστερά και μεγάλο μέρος τής κοινωνίας αλλά με πρακτικές Φαρ Ουέστ, έριξαν νερό στο μύλο τής καταστολής δικαιωμάτων και της συντηρητικοποίησης της ελληνικής κοινωνίας. Ακόμα, δηλαδή, κι αν η επιθυμία τους για έναν πιο δίκαιο κόσμο είναι ειλικρινής, με τη συμπεριφορά τους πετυχαίνουν το ακριβώς αντίθετο...

Η Δικαιοσύνη, για παράδειγμα, δεν θα γινόταν καλύτερη αν σκοτωνόταν η εισαγγελέας Τσατάνη ούτε οι δικαστές θα αποδίδουν καλύτερα υπό το φόβο πως στη γωνία τούς περιμένει κάποιος λαϊκός αγωνιστής. Αν το πίστευα, θα μπορούσα να δικαιολογήσω τέτοιου είδους ενέργειες στη βάση πως μια χαμένη ανθρώπινη ζωή μπορεί να σώσει εκατομμύρια άλλες. Δεν το πιστεύω ωστόσο κι όχι γιατί καταδικάζω τη βία από όπου κι αν προέρχεται. Άλλωστε δολοφονήθηκαν δικαστές στο παρελθόν, αλλά αυτό δεν έχει βάλει φραγμό στα παραδικαστικά κυκλώματα. Αν, συνεπώς, υποθέσουμε πως πραγματικός στόχος των βομβιστών ήταν η εισαγγελέας Τσατάνη και δεν ήταν απλώς μια παρεμπίπτουσα "επιτυχία" τους, το μόνο που κατάφεραν δεν ήταν άλλο από το να ξεπλύνουν μια διεφθαρμένη δικαστικό στη συνείδηση του μέσου νοικοκυραίου, προσδίδοντάς της ηρωικά χαρακτηριστικά που μόνο γέλια κι οργή γεννούν σε όσους γνωρίζουν το βίο και την πολιτεία της...

Δεν εξισώνω τους αριστεριστές αντάρτες πόλης με το ΚΚΕ, τη ΛΑΕ ή την Πλεύση Ελευθερίας. Ωστόσο, όλοι τους έχουν συνδέσει λανθασμένα την επαναστατική γυμναστική με την ανατροπή παγιωμένων, σάπιων καταστάσεων. Ποιο θα ήταν, για παράδειγμα, το όφελος για τον ελληνικό λαό αν τον Ιούλιο του 2015 ο Αλέξης Τσίπρας επέλεγε την έξοδο από το ευρώ, οι τράπεζες πτώχευαν την επόμενη ημέρα και οι Έλληνες σιτίζονταν με ανθρωπιστική βοήθεια σαν να ήμασταν η Σιέρα Λεόνε και τους επιβαλλόταν από τον δρ. Σόιμπλε- μην έχουν αυταπάτες όσοι πιστεύουν το αντίθετο- ένα πρόγραμμα παρόμοιο με το μνημόνιο προκειμένου να μας δίνει κάποια λεφτουδάκια αραιά και πού, με την Ελλάδα οικονομικά και γεωστρατηγικά αποκλεισμένη και τους Έλληνες "περήφανους" με τις ανύπαρκτες δραχμούλες στα ανύπαρκτα πορτοφόλια τους;...

Το μεγάλο κεφάλαιο, που έχει ήδη τα λεφτά του στο εξωτερικό, δεν θα έχανε στην ουσία τίποτα και θα μπορούσε να αγοράσει μπιρ παρά τις περιουσίες τής συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών και να τους έχει στη δούλεψή του σαν να ήταν εργάτες από το Μπαγκλαντές. Κι ερωτώ: είναι αυτό κοινωνική δικαιοσύνη, είναι αυτό, εν τέλει, τα όνειρα και οι αξίες τής Αριστεράς; Έλεος πια με τους ηθικολάγνους της εξέδρας που θεωρούν ιδεολογική συνέπεια το ότι εξήλθαν της αρένας μόλις είδαν το λιοντάρι να τους πλησιάζει...



Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2016

Η 28η Οκτωβρίου μας στοίχισε πολύ πάνω από 85 δισ. αλλά δεν γιορτάζουμε τη "σύνεση" των δοσίλογων...

Έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος από τις εκλογές τού Σεπτεμβρίου τού 2015 κι όμως όποιος αντιπολιτεύεται το ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να παριστάνει πως ο Αλέξης Τσίπρας κυβερνά με τη λαϊκή εντολή τού Ιανουαρίου του 2015, που ήταν σύγκρουσης με τους δανειστές. Ακόμα κι αν υποθέσουμε πως ο πρωθυπουργός είναι ο πιο άχρηστος, ο πιο απατεώνας, ο πιο ψεύτης και λαϊκιστής που πέρασε ποτέ ή πως έκανε το "όχι" τού δημοψηφίσματος "ναι", όλα αυτά έχουν απαντηθεί ιστορικά στις τελευταίες εκλογές, όταν ο ελληνικός λαός είπε με την ψήφο του "Αλέξη, δεν τα κατάφερες, αλλά σου αναγνωρίζουμε πως το πάλεψες και φυσικά δικαιούσαι μιας δεύτερης ευκαιρίας, πόσω μάλλον όταν οι αντίπαλοί σου είναι εκείνοι που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία"...

Προς τι, επομένως, όλη αυτή η ιστορία για το πόσο μας στοίχισε ο Γιάνης Βαρουφάκης, την οποία συνέχισε ο αμαρτωλός Γ. Στουρνάρας καταθέτοντας στη Βουλή; Ο τότε υπουργός Οικονομικών και, βεβαίως, κι ο πρωθυπουργός και το τότε υπουργικό συμβούλιο έμειναν πιστοί στη λαϊκή εντολή να αγωνιστούν μέχρι τέλους για μια καλύτερη συμφωνία. Σε λίγες ημέρες θα γιορτάσουμε την 28η Οκτωβρίου, όταν οι Έλληνες είπαν "όχι" στους εισβολείς και στη συνέχεια με τον ηρωικό πόλεμο εναντίον των Ιταλών και την Εθνική Αντίσταση αποτέλεσαν παγκόσμιο κι αιώνιο σύμβολο τιμής. Αν είχαν υποταχθεί από την αρχή τού πολέμου κι αν ήταν "καλά παιδιά" κατά τη διάρκεια της Κατοχής, δεν θα είχαν πεθάνει εκατοντάδες χιλιάδες από την πείνα, δεν θα είχαν εκτελεστεί σε αντίποινα χιλιάδες συμπατριώτες μας, δεν θα είχαν χαθεί περιουσίες και η Ελλάδα θα έβγαινε από τον πόλεμο "κυρία", όπως για παράδειγμα η Γαλλία που "άνοιξε τα πόδια" στους κατακτητές, κι όχι προετοιμασμένη για έναν εμφύλιο πόλεμο...

Ακόμα κι αν υποθέσουμε πως ο Γιάνης Βαρουφάκης μας κόστισε 85 δισεκατομμύρια ευρώ, εκείνοι που τον κατηγορούν ευθύνονται για τη χρεοκοπία τής χώρας, η οποία αποτιμάται σε τρισεκατομμύρια ευρώ. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά υπόσκαπταν δολίως την εθνική προσπάθεια για έξοδο από την κρίση, για να καταστεί το χρέος βιώσιμο και να συμφωνηθεί ένα πρόγραμμα κοινωνικής δικαιοσύνης μακριά από την ταξική, άγρια λιτότητα σε βάρος των ίδιων και των ίδιων. Για να μην αποκαλυφθεί το μέγεθος της δικής τους ανικανότητας και συμπαιγνίας με τις ελίτ επιχείρησαν με δολιοφθορές να ακυρώσουν το λαϊκό αίτημα να τραβήξουμε το δρόμο τής ανάπτυξης, αφήνοντας πίσω μας αδιέξοδες υφεσιακές πολιτικές...

Αυτοί οι άνθρωποι είναι πλασμένοι από το ίδιο υλικό με τους δοσίλογους της Κατοχής, είτε έχουν βιολογική είτε πολιτική συγγένεια μαζί τους. Αδυνατούν να κατανοήσουν τι σημαίνει μάχη για την αξιοπρέπεια, γι' αυτό και τη λοιδορούν. Αναρωτιούνται σήμερα, δήθεν αθώα, αν είναι αξιοπρεπές να παραμένει ο ΕΝΦΙΑ, να αυξάνονται οι φόροι και να μειώνονται οι συντάξεις όταν οι ίδιοι καλούσαν την κυβέρνηση να τα ψηφίσει όλα αυτά από τις 26 Ιανουαρίου 2015, τα ψήφισαν τον Ιούλιο του 2015 και φυσικά τα είχαν ψηφίσει και στα δύο πρώτα μνημόνια. Έχει μια λογική βάση να κατηγορεί κανείς τον Αλέξη Τσίπρα γιατί αποδέχθηκε να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα που δεν είναι δικό του. Οι ρίψασπεις, ωστόσο, που δεν πολέμησαν ποτέ και για τίποτα παρά μόνο για την υπεράσπιση των ατομικών τους συμφερόντων και της κάστας που χρηματοδοτεί τον τρυφηλό βίο τους είναι πολύ λίγοι ως άνθρωποι για να κατηγορούν εκείνους που αντιστάθηκαν στον Γολιάθ...

Ναι, ο Γιάνης κι ο Αλέξης έχασαν πέρυσι, αλλά νικούν μόνο όσοι προσπαθούν. Οι υπόλοιποι μετρούν τρεις το λάδι τρεις το ξίδι σαν φτηνιάρηδες μπακάληδες με το τεφτέρι, όπως το ίνδαλμά τους, ο αρχιερέας τής διαπλοκής, τον οποίο κάποιοι- οι πιο φαύλοι ανάμεσά μας- θέλουν να νεκραναστήσουν για να ανασάνουν οι "τσουκνίδες"...      

   

  

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2016

Πιο κοντά από ποτέ τα τελευταία 40 χρόνια σε ελληνοτουρκική σύρραξη...

Μια λεπτή γραμμή χωρίζει την προειδοποίηση από την κινδυνολογία κι αυτή δεν είναι εύκολα διακριτή. Δεν είναι η πρώτη φορά τα τελευταία 40 χρόνια που η Τουρκία προκαλεί στο Αιγαίο: το έκανε το 1975 με το "Χόρα", το 1987 με το "Σισμίκ" και το 1996 με τα Ίμια, το "casus belli" και τις "γκρίζες ζώνες". Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ο κίνδυνος σύρραξης ήταν πραγματικός, μολονότι στο τέλος επικράτησε η λογική, αν και στα Ίμια ο ενδοτισμός μας, με τους νεκρούς πιλότους, τις σημαίες που τις πήρε ο "άνεμος" και το σημιτικό "ευχαριστώ" στους Αμερικανούς, έμοιαζε περισσότερο με εθνική ταπείνωση. Αν κάτι πρέπει να μας διδάσκουν αυτές οι στιγμές τής Ιστορίας είναι πως η ειρήνη με κάθε κόστος ορισμένες φορές μπορεί να αποδειχθεί πιο ακριβή από μια μεμονωμένη πολεμική σύγκρουση. Πώς το λένε; "Αν θες ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο"...

Είναι αλήθεια ότι στα χρόνια Ερντογάν οι τουρκικές προκλήσεις, πέρα από τις "συνηθισμένες" με τις παραβιάσεις- παραβάσεις τού ελληνικού εναέριου χώρου και κάποιες "βολτούλες" τουρκικών πολεμικών σκαφών μέχρι τη Σαλαμίνα, ήταν περιορισμένες. Δεν ισχύει, ωστόσο, το ίδιο για το τελευταίο χρονικό διάστημα, ιδίως μετά από το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου. Το καθεστώς τού "σουλτάνου" έγινε ακόμα πιο αυταρχικό, την ώρα που η Τουρκία κινδυνεύει με απώλεια ζωνών επιρροής στη γειτονιά της, αλλά και με απώλεια δικών της εδαφών στην περίπτωση δημιουργίας ενιαίου κουρδικού κράτους...

Αυτός ο συνδυασμός μόνο θετικός δεν είναι για τα εθνικά μας συμφέροντα. Αν η γείτονας απολέσει έδαφος στα νοτιοανατολικά είναι σχεδόν βέβαιο πως θα επιχειρήσει να το αναπληρώσει με πρόσκτηση νησιών τού Αιγαίου είτε μέσω αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης είτε ακόμα και με πολεμικά μέσα, έστω κι αν λησμονεί αυτό που έλεγε ο Μακιαβέλι, πως "ο πόλεμος αρχίζει όταν θέλεις, δεν τελειώνει όμως όταν το επιθυμείς"...

Σε αυτό το πλαίσιο, δεν είναι τυχαία και η ανακίνηση δήθεν ζητήματος τσάμηδων- των συνεργατών, δηλαδή, των ναζί- από το "ξαδερφάκι" τής Τουρκίας στα Βαλκάνια, την Αλβανία. Ο αλβανικός εθνικισμός βρίσκεται στα ντουζένια του την ίδια στιγμή που η ελληνική εθνική μειονότητα στη Βόρειο Ήπειρο διώκεται μέσα από την καταπάτηση των περιουσιών της κι όχι μόνο. Λίγοι αμφιβάλλουν πως Άγκυρα και Τίρανα βρίσκονται σε ανοιχτή γραμμή συνεννόησης. Γι' αυτό κι ορθώς πράττει ο Αλέξης Τσίπρας κι επιδιώκει τη στενότερη συνεργασία με ισχυρούς παίκτες τής περιοχής, όπως η Αίγυπτος...

Αν κάτι, ωστόσο, μπορεί να αποτρέψει τον πόλεμο, όσο κυνικό κι αν διαβάζεται, είναι το χρήμα. Επομένως, η Ελλάδα οφείλει να "χωθεί" στη συμφωνία για τον "Turkish Stream" που υπόγραψαν Πούτιν- Ερντογάν και να αξιοποιήσει στο έπακρο τη διαχρονική δυσπιστία τής Ρωσίας απέναντι στον "προαιώνιο" στρατηγικό της αντίπαλο στην περιοχή, την Τουρκία. Σε διαφορετική περίπτωση πολύ φοβάμαι πως ακόμα κι ο μάχιμος ανδρικός πληθυσμός που έχει ολοκληρώσει τη στρατιωτική του θητεία θα υποχρεωθεί να ξαναφορέσει τα χακί...

 

  

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016

"Τα κόμπλεξ τού ανδρός που γαμά με ξένα αρχίδια", έργο κι αυτό του Ρουσό...

Ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε με ονόματα και διευθύνσεις- Siemens, "Κήρυκας Χανίων", τραπεζική δανειοδότηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με αέρα κοπανιστό, εξαφανισμένες λίστες φοροδιαφυγής, νόμους-ξεπλύματα των αμαρτιών τους. Ο αρχηγός Κούλης, η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ όταν παίρνει ρεπό ο Β. Βενιζέλος, Φώφη και η μαριονέτα Σταύρος είχαν να αντιπαραθέσουν στην ουσία μόνο ύβρεις, σκάνδαλα τα οποία δεν υπάρχουν και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς για νεκρούς τουϊτεράδες και τυφλούς υπουργούς. Και για να γίνει η αυτογελοιοποίησή του τέλεια ο πρόεδρος της ΝΔ την ίδια ώρα που έπλεκε το εγκώμιό του για τα τρία πτυχία που αγόρασε με τα λεφτά τού μπαμπά του κι αποκαλούσε εμμέσως πλην σαφώς αμόρφωτο τον πρωθυπουργό, μπέρδευε τον Μοντεσκιέ με τον Ρουσό για τη διάκριση των εξουσιών...

Ο Γούντι Άλεν συνηθίζει να λέει πως η μεγαλύτερη τραγωδία στη ζωή είναι πως δεν είμαστε κάποιος άλλος. Δεν ισχυρίζομαι πως ο αρχηγός Κούλης δεν αγαπά την οικογένειά του. Άλλωστε αν λεγόταν Φούφουτος Φουφουτόπουλος δεν θα έβρισκε ούτε την ψήφο του. Μόνο που είναι εμφανές ότι διακατέχεται από το κόμπλεξ τού ανθρώπου που γαμά με ξένα αρχίδια, γι' αυτό κι επιχειρεί απελπισμένα να μας πείσει ότι δεν είναι γιος τού μπαμπά του κι αδελφός τής αδελφής του αλλά κάποιος αυτοδημιούργητος που απόκτησε τρία πτυχία κι εργάστηκε σε καλές θέσεις χάρη στη μεγαλοφυΐα και στην εργατικότητά του...

Φυσικά και υπάρχουν παιδιά γνωστών οικογενειών που αξιοποίησαν την καλή τους αφετηρία και κατόρθωσαν να φανούν αντάξια του ονόματός τους και να το λαμπρύνουν περισσότερο, αν υποθέσουμε πως η λάμψη σχετίζεται αποκλειστικώς με τα πλούτη, την εξουσία και τη δόξα, που δεν σχετίζεται. Μόνο που ο αρχηγός Κούλης δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Αν ο μπαμπάκας του δεν ήταν αυτός που ήταν, ο κανακάρης του δεν θα λάμβανε ποτέ με τη μία από τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα τούς μισθούς που εισέπραξε. Ξέρω πολύ καλύτερους από τον αρχηγό τής αξιωματικής αντιπολίτευσης που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν γιατί στην Ελλάδα οι καλές θέσεις είναι καπαρωμένες από πλουσιόπαιδα τύπου Κούλη...

Για να είμαι δίκαιος, πάντως, μαζί του μπορώ να κατανοήσω γιατί ο Κ. Μητσοτάκης δεν έχει μελετήσει το Διαφωτισμό. Βλέπετε, στο πρότυπο της ελιτίστικης εκπαίδευσης που έχει στο μυαλό του όλα σχετίζονται με την αγορά εργασίας και το πώς ο απόφοιτος θα βγάζει περισσότερα χρήματα στην καριέρα του. Τι να του πουν οι Μοντεσκιέδες με τις αμπελοφιλοσοφίες τους, τους οποίους ωστόσο αναγκάζεται να μνημονεύει, έστω κι αν τους μπερδεύει, όταν πρέπει να υπερασπίζεται τη διαπλοκή, η οποία τον έχει δεμένο χειροπόδαρα;...

Ο ίδιος ξέρει πολύ καλά ότι αν αύριο μεθαύριο τα "σπάσει" μαζί της υπάρχουν τόσοι σκελετοί στη ντουλάπα του που η "Καλογριτσιάδα" θα μοιάζει με κακογραμμένο παιδικό παραμυθάκι. Με λίγα λόγια, ο αρχηγός Κούλης είναι όμηρος του προσωπικού και του οικογενειακού του παρελθόντος, γι' αυτό και είναι υποχρεωμένος να εστιάζει σε ζητήματα όπως οι τηλεοπτικές άδειες για τα οποία ο λαός βρίσκεται στη συντριπτική του πλειονότητα στο πλευρό τής κυβέρνησης. Αλήθεια, αυτό θέλουμε; Έναν εκβιαζόμενο από τους νταβατζήδες του πρωθυπουργό;...  

 

   

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2016

Ο Παττακός δεν πέθανε, ζει στα Ωραιόκαστρα...

Θα ήταν ευχής έργο αν όλα αυτά τα οποία αντιπροσώπευε όσο βρισκόταν στη ζωή ο Στ. Παττακός θάβονταν μαζί του αύριο Τρίτη στην κηδεία του. Δυστυχώς, ωστόσο, ο ιδεοληπτικός φανατισμός, η μισαλλοδοξία, η θρησκοληψία, ο μιλιταρισμός κι ο αντικομμουνισμός δεν είναι τόσο απλό να σκεπαστούν με λίγο χώμα και να εξαφανιστούν μια διά παντός. Η καθημερινότητά μας, άλλωστε, είναι γεμάτη με τέτοια παραδείγματα, από την άνοδο των χιμπαντζήδων με τα μαύρα μέχρι τους νοικοκυραίους γονείς που διδάσκουν το σκοταδισμό στα παιδιά τους στα απανταχού Ωραιόκαστρα...

Τα προσφυγόπουλα ξεκινούν σήμερα μαθήματα σε απογευματινές ώρες, το οποίο σημαίνει πως τα ελληνόπουλα δεν κινδυνεύουν να "πάθουν" πολυπολιτισμικότητα από τους "φέροντες ασθένειες" και τον "ιό τού βιασμού", για τον οποίο, βεβαίως, οι Ελληναράδες δεν ήξεραν τίποτα μέχρι να καταφτάσουν στα μέρη μας τα "ισλαμοπιθήκια". Τα παιδιά των προσφύγων, εξάλλου, θα διδάσκονται την ελληνική γλώσσα κι οποιαδήποτε άλλη τούς ενδιαφέρει στο πλαίσιο της μετεγκατάστασής τους σε άλλο κράτος-μέλος τής Ε.Ε., κάτι που φυσικά βελτιώνει την προσπάθεια ενσωμάτωσής τους...

Η μετακίνησή τους στα σχολεία, επίσης, θα γίνεται με χρήματα του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης- άρα όχι από το υστέρημα του Έλληνα φορολογούμενου-, υπάρχει πρόβλεψη για εμβολιασμούς κι εκταμιεύεται έξτρα κονδύλι για την καθαριότητα, αφού οι τάξεις θα χρησιμοποιούνται περισσότερες ώρες, ενώ θα προληφθούν κι άλλοι εκπαιδευτικοί. Λυπάμαι που πρέπει να τα γράψω όλα αυτά για να αποδείξω ότι αν κινδυνεύει κάποιος δεν είναι η χριστιανική Ευρώπη με ισλαμοποίηση, αλλά τα μουσουλμανάκια  να εκχριστιανιστούν...

Την ίδια ώρα, ο "μύθος" των χουντικών και των λοιπών μισαλλόδοξων πρέπει να βασίζεται και σε ορισμένα πραγματικά περιστατικά. Έχει δίκιο, για παράδειγμα, ο χρυσαυγίτης Παναγιώταρος να ισχυρίζεται πως ο Παττακός πέθανε σε ένα δυάρι. Μόνο που δεν ήταν καν στρατηγός, όπως τον αποκαλεί ο χουντολάτρης, αλλά καθαιρεθείς ταξίαρχος. Κι αυτό είναι το λιγότερο: ο Παττακός και η παρέα του δολοφόνησαν, βασάνισαν (όπως τους εικονιζόμενους Σπύρο Μουστακλή κι Αλέκο Παναγούλη) κι εξόρισαν αντιφρονούντες, έβαλαν το χέρι στο κρατικό ταμείο για τους ίδιους και τους φίλους τους, επιδείνωσαν την οικονομική κατάσταση της χώρας, ονειρεύονταν ομοσπονδία με την Τουρκία κι άνοιξαν το δρόμο για την τραγωδία τής Κύπρου...

Όποιος, επομένως, είτε υπερασπίζεται είτε βρίσκει δικαιολογίες για καθάρματα όπως ο Παττακός δεν αποδεικνύεται μόνο ανιστόρητος κι αφελής, αλλά και βαθιά, βαθύτατα μισάνθρωπος. Κι αν, μάλιστα, η Δημοκρατία δεν όφειλε να είναι ανεκτική ακόμα κι απέναντι στους εχθρούς της, ο Παττακός όχι μόνο δεν θα πέθαινε στα 104 χρόνια του σε δυάρι, αλλά θα είχε εκτελεστεί για τα ουκ ολίγα εγκλήματά του ή θα είχε σαπίσει στη φυλακή μέχρι τη στιγμή τού ψόφου του...  








Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2016

Ορισμός τής ταξικής πάλης: Μενεγάκη στον Alpha ή 4.000 γιατροί και νοσηλευτές στα νοσοκομεία;...

Την εποχή που και στα μέσα ενημέρωσης έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα οι καναλάρχες ήταν απόμακροι ηγεμόνες τούς οποίους για να τους δει όχι ο ελληνικός λαός, αλλά ακόμα και οι εργαζόμενοί τους θα έπρεπε πρώτα να στείλουν σχετικό αίτημα στον Πάπα. Τα χρόνια πέρασαν κι έφτασε η κυβέρνηση της Αριστεράς να βάλει μια τάξη στο χάος, στην "αεροπειρατεία" για την οποία μίλησε ο Ν. Παππάς. Και κάπως έτσι, στριμωγμένοι στα σκοινιά οι μιντιάρχες αναγκάστηκαν να γίνουν πιο γήινοι: να κλειστούν για τρεις ημέρες στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης για μια τηλεοπτική άδεια και στη συνέχεια να υποχρεώνονται να βγαίνουν και σε εκπομπές λάιφσταϊλ ως πεινασμένοι συνταξιούχοι προκειμένου να πείσουν τις νοικοκυρές που φτιάχνουν συνεχώς μακαρόνια γιατί δεν υπάρχουν λεφτά για άλλα εδέσματα πως η πολιτεία τούς κυνηγά. Αλήθεια, τι περιμένει ο υπόδικος Δ. Κοντομηνάς με τα καραγκιοζιλίκια του; Πως το να βλέπουμε την Ελ. Μενεγάκη από τον Alpha θα πρέπει να θεωρηθεί πως έχει μεγαλύτερη αξία από το να προσληφθούν 4.000 γιατροί και νοσηλευτές στα νοσοκομεία ή να πάνε 15.000 περισσότερα παιδιά σε δημόσιους παιδικούς σταθμούς;...

Υπό μία έννοια οι διάφοροι κοντομηνάδες καλά κάνουν και υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους, έστω κι αν με τις υπερβολές τους στην ουσία αυτοεξευτελίζονται. Είναι ντροπή, ωστόσο, η αντιπολίτευση, και δη η αξιωματική, να έχει μετατραπεί τόσο απροκάλυπτα σε γραφείο Τύπου της διαπλοκής. Φυσικά και οι πολίτες γνωρίζουν τη σχέση αλληλεξάρτησης καναλαρχών- πολιτικών- μεγαλοεπιχειρηματιών- τραπεζιτών, ιδιότητες οι οποίες σε αρκετές περιπτώσεις ταυτίζονται. Αυτός ήταν, άλλωστε, ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους γκρεμίστηκε το παλιό καθεστώς κι ανήλθε στην εξουσία η Αριστερά. Πώς να το κάνουμε, τα συμφέροντα των καναλαρχών- εκδοτών δεν ταυτίζονται με τα αντίστοιχα της πλειονότητας των πολιτών. Γι' αυτό, εξάλλου, και η κλάψα των διαπλεκόμενων με τη σύμπραξη των αντιπολιτευόμενων δεν μπορεί να βρει ανταπόκριση στο λαϊκό αίσθημα παρά μόνο για να επιβεβαιωθεί η ταξική σύγκρουση που χαρακτηρίζει τη σχέση κυβέρνησης- αντιπολίτευσης...

Φυσικά η περίπτωση Καλογρίτσα δεν είναι αθώα. Μόνο που σε αντίθεση με ό,τι θα συνέβαινε με προηγούμενες κυβερνήσεις ο συγκεκριμένος εργολάβος δεν πήρε τελικώς τηλεοπτική άδεια. Φυσικά, επίσης, και η δικαστική εξουσία δεν λειτουργεί ακόμα και σήμερα απολύτως διακριτά από την εκτελεστική και τη νομοθετική. Η αντιπολίτευση, ωστόσο, εξακολουθεί να σκιαμαχεί για μια υπόθεση, όπως αυτή των τηλεοπτικών αδειών, η οποία είτε αφήνει παγερά αδιάφορη την κοινωνία είτε η τελευταία τάσσεται αναφανδόν στο πλευρό τής κυβέρνησης. Τουλάχιστον για λόγους αυτοσεβασμού θα όφειλε έστω και τώρα να παραδεχθεί ότι τα 260.000.000 ευρώ, τα 90 εκ των οποίων μπήκαν ήδη στο δημόσιο ταμείο, δεν είναι δυνατό να επιστραφούν σε εκείνους που απομύζησαν και συνεχίζουν να απομυζούν τον κρατικό κορβανά, στέλνοντας το λογαριασμό στο λαό...





  

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2016

Αν στην οικονομία διατάζει το ΔΝΤ και στην κοινωνία Καμμένος-Ιερώνυμος να το κλείσουμε το μαγαζί...

Δεν ξέρω αν ο αρχιεπίσκοπος Τζερόνιμο έγινε ο ίδιος πιο συντηρητικός καθώς γερνά ή υποκύπτει στο σκοταδισμό πολλών μητροπολιτών όταν βγάζει ιλαροτραγικούς φετφάδες όπως αυτής της εβδομάδας. Όπως κι αν έχει, είναι κρίμα για έναν ιερωμένο που όταν αναδείχθηκε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο θέλησε να τον απομακρύνει από τη μεσαιωνική περίοδο Χριστόδουλου να μιμείται πλέον τόσο πολύ τον προκάτοχό του...

Η εκκλησία, ωστόσο, κάνει τη δουλειά της γιατί τα λεφτά από την ανάμειξή της στα της κοσμικής πολιτείας είναι πολλά και δεν θέλει, επίσης, να χάσει τα πελατάκια της. Το ερώτημα είναι γιατί η κυβέρνηση της Αριστεράς θα έπρεπε να υποκύψει στην αξίωση του αρχιεπισκόπου να μην χρησιμοποιηθούν τα νέα βιβλία των θρησκευτικών, που απομακρύνουν τη διδασκαλία από την κατήχηση. Κι επιπλέον, γιατί αφέθηκε στην ουσία μόνος του ο Νίκος Φίλης να διαχωρίσει το κράτος από την εκκλησία, όπως συμβαίνει σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο;...

Κατανοώ ότι υπάρχει κι ένας άλλος κυβερνητικός εταίρος, ο οποίος στηρίζεται στις ψήφους των αφιονισμένων πιστών. Ο Αλέξης Τσίπρας, ωστόσο, έχει την υποχρέωση, ύστερα από τον οδυνηρό συμβιβασμό τού περασμένου καλοκαιριού, να εξαντλεί το ελεύθερο πεδίο που του δίνουν οι δανειστές για να νομοθετεί κατά βούληση για κοινωνικά ζητήματα όπως το μάθημα των θρησκευτικών, ο γάμος ομοφυλόφιλων και η υιοθεσία παιδιών από εκείνους ή για την αποτέφρωση νεκρών, τα οποία θα αποδεικνύουν το αριστερό του πρόσημο. Αν, όμως, στην οικονομία διατάζουν οι δανειστές και στην κοινωνία ο Π. Καμμένος ποιος ο λόγος ο ΣΥΡΙΖΑ να παραμένει στην κυβέρνηση και να προσφέρει άλλοθι στο νεοφιλελευθερισμό και στη θρησκοληψία αντιστοίχως;...

Δεν ήταν, όμως, μόνο ο πρωθυπουργός ο οποίος επέλεξε τη μετριοπάθεια, η οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση τουλάχιστον ευνοεί τη μισαλλοδοξία. Λίγοι ήταν εκείνοι που υπερασπίστηκαν δημοσίως τον Νίκο Φίλη και μέσα από το ΣΥΡΙΖΑ, για να μην αναφερθώ στην υπόλοιπη Αριστερά αλλά και σε εκείνους που υποτίθεται πως είναι φιλελεύθεροι μέχρι την ώρα που θα κυνηγήσουν ψηφαλάκια από τους τραγοπαπάδες. Δεν αλλάζουν, ωστόσο, έτσι οι κοινωνίες ούτε μπορεί να τίθεται σε δημοψήφισμα το ζήτημα της ανεξιθρησκίας, η οποία για να είναι ουσιαστική κι όχι απλώς τυπική οφείλει να κρατά ίσες αποστάσεις από κάθε θρήσκευμα...

Φυσικά κι αλλαγές στις οποίες εναντιώνεται η Εκκλησία Α.Ε. έχουν πολιτικό κόστος, το οποίο προς τιμή τους αψήφησαν ο Ανδρέας Παπανδρέου με τον πολιτικό γάμο κι ο Κ. Σημίτης με τις ταυτότητες, έστω κι αν το τελευταίο ήταν τρίχα που την έκανε τριχιά ο Χριστόδουλος για να μην συζητηθούν ποτέ τα σοβαρότερα ζητήματα. Τα βιβλία τής Ιστορίας, ωστόσο, μνημονεύουν εκείνους που περπάτησαν κόντρα στο ρεύμα κι όχι τα έπεα πτερόεντα πολιτικάντηδων που δεν βλέπουν μακρύτερα από εκεί που φτάνει το μάτι τους...  

 

Τους Γιατζόγλου βαθιά καταλαβέ τους, δεν θα "πεθάνουν" μόνοι, τσάκισέ τους...

Οι ύμνοι τού Σ. Γιατζόγλου για τους χιμπαντζήδες με τα μαύρα και οι εύκολες δικαιολογίες για τις "κακές στιγμές" τους, όπως η δολοφονία Φύσσα, δεν είναι καινοφανείς. Απλώς ειπώθηκαν από κάποιον γνωστότερο στο ευρύ κοινό από τους υπόλοιπους ψηφοφόρους τής Χρυσής Αυγής. Κατά τα άλλα, αν ρωτήσεις έναν μέσο οπαδό της πάνω κάτω τα ίδια θα σου πει: "μπορεί κάποτε να ήταν νεοναζί, αλλά τώρα είναι απλώς εθνίκια που αγαπούν την πατρίδα και δεν την θέλουν υποδουλωμένη στους ξένους και στην εθνομηδενιστική Αριστερά. Κι αν κάποια στιγμή πάνω στο πάθος τους ξυλοφορτώσουν, μαχαιρώσουν ή και σκοτώσουν κάποιο πακιστάνι ή έναν αναρχοάπλυτο, συγχωρούνται τα παιδιά γιατί πάνω από όλα οι ελληναράδες"...

Για να είμαι δίκαιος, μολονότι στη χώρα μας έχουμε βιώσει τα τελευταία χρόνια τη μεγαλύτερη κρίση που έχει ζήσει αναπτυγμένο κράτος μετά από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η ακροδεξιά δεν συγκεντρώνει τα υψηλά ποσοστά που απολαμβάνει σε χώρες όπως η Αυστρία, η Γαλλία, ακόμα και η Γερμανία. Αν μη τι άλλο, η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού δεν είναι πρόθυμη, όπως ο Σ. Γιατζόγλου, να δώσει συγχωροχάρτι στους θαυμαστές εκείνων που δολοφόνησαν, οδήγησαν σε λιμό και κατάκλεψαν τους προγόνους μας τα χρόνια τής κατοχής.

Ούτε διαθέτει μνήμη χρυσόψαρου ώστε να πιστεύει ότι μπορεί να υπάρξει μια "σοβαρή Χρυσή Αυγή", όπως θα την ήθελαν ο Μπ. Παπαδημητρίου κι αρκετοί στη ΝΔ. Ναι μεν είναι τρίτη δύναμη στη χώρα κι όσο δεν ξεφεύγουμε από τη μέγγενη των μνημονίων πάντοτε ελλοχεύει ο κίνδυνος η μισαλλοδοξία να πάρει παραμάζωμα το λούμπεν προλεταριάτο, αλλά το άγος τής Ουγγαρίας, η οποία απόρριψε τη φιλοξενία όλων κι όλων 3.000 προσφύγων, εικάζω πως δεν θα το ζήσουμε στην Ελλάδα. Όσα Ωραιόκαστρα και Φιλιππιάδες κι αν προκύψουν στην πορεία...

Όλα αυτά, βεβαίως, δεν συνιστούν προσκλητήριο σε εφησυχασμό. Όπως λένε και οι στίχοι τού Φώντα Λάδη, "το φασισμό βαθιά καταλαβέ τον, δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον". Φυσικά όσο μεγεθύνονται οι κοινωνικές ανισότητες αυτό μόνο εύκολο δεν θα είναι, οφείλουμε ωστόσο όλοι μας να παραμερίσουμε τις επιφανειακές ψυχολογικές προσεγγίσεις πως για όλα φταίει το οικογενειακό και κοινωνικό μας περιβάλλον και να αποδεχθούμε ότι υπάρχει κι αυτό που λέγεται ατομική ευθύνη. Αλίμονο αν το οποιοδήποτε παιδί μιας φτωχής οικογένειας αποδεχόταν τη "μοίρα" του και δεν προσπαθούσε να την αλλάξει. Με μια τέτοια λογική θα ζούσαμε ακόμα στις σπηλιές...

Προφανώς και δεν ξεκινά το μαραθώνιο της ζωής από την ίδια σειρά με τα πλουσιόπαιδα της Εκάλης, όμως δεν καταφέρνεις τίποτα και ποτέ αν οι δικαιολογίες προηγούνται των πράξεών σου. Γι' αυτό και ναι μεν μπορώ να κατανοήσω γιατί η Χρυσή Αυγή διαθέτει δύναμη σε φτωχογειτονιές, αλλά αδυνατώ να αθωώσω εκείνους που πέφτουν στην παγίδα της. Αποδίδω ευθύνη, και μεγάλη μάλιστα, στην Αριστερά που δεν μπόρεσε να τον εντάξει στο δυναμικό της, αλλά εκείνος που είτε χειροκροτεί αυτούς που σπάνε κεφάλια μεταναστών είτε τα σπάει ο ίδιος μόνο το δικό του κεφάλι πρέπει να κατηγορεί για την κατάντια του κι όχι την άτιμη την κοινωνία...  

 

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2016

Αν Αλέξη έχεις διαγράψει τη ρήξη, καλύτερα να παραιτηθείς τώρα...

Η κυβέρνηση, η χώρα, η Ευρώπη, ο πλανήτης ολόκληρος βρίσκονται σε ένα στρατηγικό αδιέξοδο: στην οικονομία ακολουθούνται οι ίδιες πάνω κάτω πολιτικές που επιδείνωσαν και δεν θεράπευσαν την κρίση, ενώ στο προσφυγικό η συνέχιση του πολέμου στη Συρία, τα κλειστά σύνορα και τα δημοψηφίσματα στα οποία υποβάλλονται τα ανθρώπινα δικαιώματα μαρτυρούν πως το λούμπεν προλεταριάτο δίνει πάλι τις λανθασμένες απαντήσεις στα σωστά ερωτήματα για το τις πταίει για το έλλειμμα κοινωνικής δικαιοσύνης. Ο Ντ. Τραμπ το είπε ευθέως όταν ρωτήθηκε γιατί δεν πληρώνει φόρους, αποκαλύπτοντας τον κυνισμό τού νεοφιλελευθερισμού: "γιατί είμαι έξυπνος"! Κι όμως, εμείς εξακολουθούμε να αναζητούμε τους εχθρούς μας ανάμεσα στους πρόσφυγες, στους μετανάστες και στις λοιπές μειονότητες. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τα ΜΑΤ ψεκάζουν με χημικά τους συνταξιούχους κι ο Ρ. Τ. Ερντογάν διεκδικεί τα νησιά τού Αιγαίου. Πιάσ' το αβγό και κούρευ' το δηλαδή...

Λείπει κι ο εξόριστος ποιητής για να μας πει τι βλέπει στον αιώνα του. Γι' αυτό και μαζί με όλους εσάς αναρωτιέμαι φωναχτά πού θα βγει όλο αυτό. Ζούμε σε συνθήκες που ομοιάζουν δραματικά με εκείνες πριν από παγκόσμιους πολέμους κι όμως οι πολιτικές μας ηγεσίες αδυνατούν ακόμα να προσλάβουν τις διδαχές τής Ιστορίας. Δεν ανήκω σε εκείνους που σιτίζονται με ελπίδα, ωστόσο το πιο ανησυχητικό από όλα, για την ελληνική κοινωνία τουλάχιστον, είναι η βαθιά απαισιοδοξία για το μέλλον. Δεν χρειάζεται να μου το πουν οι κατασκευασμένες δημοσκοπήσεις. Όποιος δεν ζει απομονωμένος σε ένα κάστρο κι έρχεται σε επαφή με συνανθρώπους του το αντιλαμβάνεται αμέσως. Αρκεί, άλλωστε, να ρωτήσουμε και τον εαυτό μας για να λάβουμε την ίδια απάντηση...

Φυσικά και η αποτυχία τής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ να σκίσει τα μνημόνια είναι ο βασικότερος παράγοντας δημιουργίας τής συλλογικής μας κατάθλιψης. Σημαντικό κομμάτι τού ελληνικού λαού αισθάνεται εξαπατημένο, έστω κι αν εκτιμώ πως αυτό το συναίσθημα αδικεί την τιτάνια προσπάθεια και με ελάχιστα όπλα που έγινε το 2015 για να ανατραπούν πολιτικές που αναδιανέμουν τον πλούτο σε βάρος των πολλών. Μπορούμε να κλαίμε όλη ημέρα κι όλη νύχτα πάνω από το χυμένο γάλα, ωστόσο το παρελθόν βρίσκεται στη δικαιοδοσία των ιστορικών. Το παρόν και το μέλλον είναι αυτά που είμαστε σε θέση να διαμορφώσουμε κι εκεί οφείλουμε να εστιάσουμε...

Σε αυτό το πλαίσιο και υπό την προϋπόθεση πως μέχρι τέλος τού έτους ή αρχές τού επόμενου η πραγματική οικονομία- μέσα κι από πρωτοβουλίες όπως το "κούρεμα" του χρέους, η ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ ή η ακόμα καλύτερη αξιοποίηση των ΕΣΠΑ- δεν παρουσιάσει σημάδια αναγέννησης κι ο Β. Σόιμπλε με την Κρ. Λαγκάρντ εμμείνουν στην άγρια λιτότητα, τότε πολύ φοβάμαι πως δεν υπάρχει άλλη λύση από τη ρήξη. Αυτή στην οποία καλώς δεν προχωρήσαμε πέρυσι γιατί κι ο λαός δεν ήταν έτοιμος να δεχθεί τις συνέπειές της, αλλά που αν δεν γίνει το 2017- επαναλαμβάνω, εφόσον δεν υπάρξουν οι πρώτες ενδείξεις ανακούφισης των μικρομεσαίων- τότε ανοίγει ο δρόμος για τη συγκυβέρνηση μητσοτακικού νεοφιλελευθερισμού και χρυσαυγίτικου φασισμού, είτε φανερά είτε στα μουλωχτά.

Δεν υφίσταται, άλλωστε, εμφανέστερος συνδετικός κρίκος από τον αντιπρόεδρο της ΝΔ, Αδ. Γεωργιάδη. Αν, πάλι, ο Αλέξης Τσίπρας έχει διαγράψει εντελώς από τις επιλογές του τη ρήξη, τότε είναι προτιμότερο να παραιτηθεί τώρα, πριν βλάψει περισσότερο την υστεροφημία τής Αριστεράς. και, το κυριότερο, την αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου έθνους...    



Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2016

ΚΚΕ, το κόμμα σου δεξιέ...

Υφίσταται ένα διόλου ασήμαντο κομμάτι τής Αριστεράς το οποίο αυτοϊκανοποιείται με την ηθική τής εξέδρας, την οποία ασπάζονται όσοι πιστεύουν ότι αυτός ο κόσμος θα αλλάξει ακόμα κι αν δεν βουτήξεις τα ποδαράκια σου στη λάσπη. Μόνο και μόνο γιατί, όπως στις αμερικανικές ταινίες, στο τέλος ο καλός νικά τον κακό. Η πιο σημαντική δύναμη αυτής της εξωπραγματικής Αριστεράς είναι το ΚΚΕ, το οποίο εμμένει στην ίδια δογματική θεώρηση του μαρξισμού στην οποία πιθανόν να μην επέμενε κι ο ίδιος ο Καρλ Μαρξ αν ζούσε σήμερα. Την εμποτίζει, μάλιστα, με ισχυρές δόσεις σταλινισμού, που σε κάνει να αναρωτιέσαι με πόσα γκουλάγκ θα γέμιζε η χώρα αν ποτέ αποδεχόταν ο σύντροφος Κουτσούμπας και η ταριχευμένη παρέα του να έρθουν στην εξουσία...

Η κυβέρνηση της Αριστεράς ικανοποίησε ένα αίτημα δεκαετιών των δήμων να τους παραχωρηθούν εκτάσεις που έμεναν αναξιοποίητες. Από τη Δραπετσώνα στο παραλιακό μέτωπο της Αττικής κι από την Πάτρα στην Καισαριανή ένα διαχρονικό αίτημα της τοπικής αυτοδιοίκησης έγινε αποδεκτό στην πράξη. Ακόμα και νεοδημοκράτες δήμαρχοι ευχαρίστησαν την κυβέρνηση. Ο κομμουνιστής δήμαρχος της Καισαριανής, ωστόσο, όχι μόνο δεν ευχαρίστησε, έστω με μισή καρδιά, αλλά δεν παρευρέθηκε καν στην κυριακάτικη εκδήλωση την οποία χαιρέτησε ο πρωθυπουργός και υποστήριξε πως η παραχώρηση του Σκοπευτηρίου έγινε χάρη στους αγώνες τής τοπικής κοινωνίας. Μπροστά στην ικανοποίηση ενός παρωχημένου μικροκομματισμού πρόσβαλε, δηλαδή, και τους κομμουνιστές προγόνους του που έχυσαν το αίμα τους για να απαλλαγεί η χώρα από το ναζισμό...

Πιθανόν αν δεν υπήρχε η λαϊκή πίεση να μην γινόταν τίποτα. Μόνο που ο Αλέξης Τσίπρας δεν ζορίστηκε για να το κάνει. Το ήθελε κι έκανε όσοι πολλοί προκάτοχοί του δεν είχαν πράξει. Για το ΚΚΕ, όμως, το οποίο μέσα στην υποκρισία του υπερψήφισε στη Βουλή τις παραχωρήσεις, μάλλον θεωρήθηκε ρεβιζιονισμός τυχόν παρουσία τού δημάρχου του. Οικειοθελώς απομονωμένο θεωρεί προδοσία των ιδρυτικών του αρχών οποιαδήποτε προσαρμογή του στις εξελίξεις. Βαφτίζει, μάλιστα, ιδεολογική συνέπεια κι όχι βαθύ συντηρητισμό- δηλαδή δεξιό- οτιδήποτε έχει ξεπεραστεί από την κοινωνική πραγματικότητα. Όπως οι θρησκόληπτοι πιστεύουν ότι θα καταλήξουν στην κόλαση αν δεν σεβαστούν κανόνες που αφορούσαν άλλους αιώνες, έτσι και οι κουκουέδες θεωρούν πως δεν φτάσουμε ποτέ στην αταξική κοινωνία αν παραδεχθούν ότι η Σοβιετική Ένωση ήταν μια δικτατορία με κομμουνιστικό περιτύλιγμα...

Την ώρα που η δεξιά- αυτό το συνονθύλευμα οικονομικού νεοφιλελευθερισμού και κοινωνικού σκοταδισμού- δίνει ενωμένη τη μάχη τής παλινόρθωσής της η Αριστερά εξακολουθεί να διασπάται ακόμα κι όταν κυβερνά. Προφανώς είναι προς τιμή της ότι οι διαφοροποιήσεις της δεν αφορούν καρέκλες κι εδράζονται σε ιδεολογικές αποκλίσεις επί του πρακτέου. Μόνο που η ευρωπαϊκή μάχη κατά τής λιτότητας δεν πρόκειται να κερδηθεί αν περιμένουμε ο σοσιαλισμός να έρθει με μια μπαταριά. Στην Πορτογαλία, για παράδειγμα, κομμουνιστές, ριζοσπάστες Αριστεροί και σοσιαλιστές κυβερνούν μαζί μήπως και καταφέρουν κάτι...

Στην Ελλάδα, ωστόσο, οι κομμουνιστές ομνύουν ακόμα στη δικτατορία τού προλεταριάτου και οι σοσιαλιστές συμμαχούν με τους θατσερικούς. Κατηγορούν, μάλιστα, τον Αλέξη Τσίπρα γιατί συνεργάζεται με τον Π. Καμμένο, λες κι ο Άρης δεν συνεργάστηκε με τον Ζέρβα ή λες κι εκείνοι δεν σνόμπαραν τις προτάσεις του για συνεργασία. Τι κατάφεραν οι ηγεσίες τους με όλα αυτά; Να μετατρέψουν την κομμουνιστική Αριστερά και τη σοσιαλδημοκρατία σε ψιλικατζίδικα, σε μαγαζάκια που τα διατηρούν μέχρι να πάρουν τη συνταξούλα τους, λησμονώντας και πως στο ΕΑΜ είχε συνασπιστεί η ευρύτερη Αριστερά τής εποχής...