Ο Καραμανλής εδοξάσθη κρυπτόμενος και κατεποντίσθη εμφανιζόμενος...

Τη δημόσια σιωπή συνήθως επιλέγουν οι σεμνοί και οι ένοχοι, για διαφορετικούς βεβαίως λόγους ο καθένας. Στην περίπτωση του Κ. Καραμανλή είναι προφανώς η πολιτική του ενοχή για μια σειρά από ζητήματα αυτή που τον εξανάγκασε να παριστάνει τον σοφό Βούδα, μένοντας σιωπηλός για μια δεκαετία κατά τη διάρκεια της οποία έβλεπε τη Ρώμη να καίγεται εξαιτίας της πυρπόλησής της (και) από τον ίδιο. Κι αν για την οικονομία τα είπαμε την προηγούμενη εβδομάδα, η αποκάλυψη ότι πρότεινε  διπλή ονομασία για την ΠΓΔΜ και ούτε καν σύνθετη με γεωγραφικό προσδιορισμό για το εξωτερικό, καθώς και καμία αλλαγή στο Σύνταγμά της- με μέσα, δηλαδή, όλες τις αλυτρωτικές αναφορές και φυσικά μακεδονική γλώσσα κι εθνότητα δίχως τις σαφείς διαχωριστικές γραμμές τής Συμφωνίας των Πρεσπών- αποδεικνύει πόσο άθλιοι είναι οι μακεδονομάχοι της φακής...

Τα επιχειρήματα, εξάλλου, που χρησιμοποιεί ο Κ. Καραμανλής για να δικαιολογήσει τα γραπτά του είναι αστεία. Αν ήταν σκοπός του να μην αναγνωρίσουν οι ΗΠΑ την ΠΓΔΜ ως Μακεδονία απέτυχε, όπως και για τις υπόλοιπες 140 και πλέον χώρες που την αναγνώρισαν με την τότε συνταγματική της ονομασία, ανάμεσά τους και η Ρωσία με την οποία υποτίθεται πως διατηρούσε προνομιακή σχέση. Κι αν ήταν μια φορά δύσκολη η διαπραγματευτική θέση τής χώρας μας το 2005, πόσο πιο δύσκολη ήταν της κυβέρνησης Τσίπρα, με δεδομένες τις αναγνωρίσεις και την καταδίκη τής χώρας μας για το βέτο που δεν έβαλε ποτέ η κυβέρνηση Καραμανλή στο Βουκουρέστι, αλλά που για εσωτερικούς λόγους το διατυμπάνιζε ως τέτοιο με συνέπεια να καταδικαστούμε από το Διεθνές Δικαστήριο για παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας;...

Φυσικά και δεν κατηγορώ τον Κ. Καραμανλή για εθνική προδοσία ή για μειωμένα πατριωτικά αντανακλαστικά, όπως κάνουν πολλοί στη ΝΔ για τον Αλ. Τσίπρα, μολονότι η Συμφωνία των Πρεσπών, η οποία επιτεύχθηκε υπό δυσμενέστερες συνθήκες, είναι πολύ καλύτερη από όσα διαπραγματευόταν μέχρι το τέλος τής θητείας του ο τουρίστας τής Ραφήνας. Χειρότερες είναι, εξάλλου, και οι συνθήκες για επίλυση του Κυπριακού σε κάθε επόμενη φάση διαπραγμάτευσής του...
Ο Αλ. Τσίπρας κι ο Νίκος Κοτζιάς πέτυχαν εκεί που απέτυχαν ο Κ. Καραμανλής, η Ντ. Μπακογιάννη κι όλοι οι υπόλοιποι που διαπραγματεύτηκαν με κορόνες για εσωτερική κατανάλωση. Είναι τόσο απλό, γι' αυτό κι ας σταματήσει επιτέλους η επένδυση στον εθνολαϊκισμό που μόνο καταστροφικές συνέπειες είχε για τον τόπο κι ας χειροκροτήσουμε όλοι τον Αλ. Τσίπρα και τον Ζόραν Ζάεφ στην περίπτωση που κερδίσουν το Νόμπελ Ειρήνης...

Να κάνουμε και τον Καραμανλή Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να είναι το έγκλημα τέλειο...

Η ΝΔ κι ο Κ. Μητσοτάκης, που είναι ο σημερινός αρχηγός της, έχουν κάθε λόγο να ευγνωμονούν τον Κ. Καραμανλή. Αν ο τουρίστας τής Ραφήνας δεν είχε παραδώσει τη βόμβα τής οικονομίας έτοιμη να εκραγεί στον Γ. Παπανδρέου το 2009, τώρα θα κινείτο η ΝΔ στα εκλογικά επίπεδα του ΠΑΣΟΚ. Φυσικά και οι χειρισμοί τού Γιωργάκη στη συνέχεια ήταν για να σε παίρνουν τα κλάματα, αλλά δεν ευθύνεται αυτός για τα 24 δισ. ευρώ πρωτογενές έλλειμμα που παράλαβε ύστερα από τα πεντέμισι χρόνια Καραμανλή, όταν η χώρα κυβερνιόταν στον αυτόματο πιλότο, αφού είχε για πρωθυπουργό κάποιον που εργαζόταν λιγότερες ώρες κι από δημόσιο υπάλληλο σε διαθεσιμότητα...

Κι όμως, αυτός ο άνθρωπος, που έχει τεράστια ευθύνη για τη μνημονιακή δεκαετία που έζησαν οι Έλληνες, για την απώλεια του 25% του ΑΕΠ της χώρας και τόσων άξιων συμπατριωτών μας στο εξωτερικό, έχει το απύθμενο θράσος, μετά από δέκα χρόνια αιδήμονος σιωπής, να ξαναμιλήσει για να μην ζητήσει ούτε μια συγγνώμη, παρά μόνο για να ξεστομίσει πως έκανε και λάθη. Λες και η μεγαλύτερη φτωχοποίηση που έζησε δυτική χώρα μετά από το Β' Παγκόσμιο πόλεμο είναι σαν να σκούντηξε κάποιον στο λεωφορείο κατά λάθος. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά παρίστανε και τον εθνικό ηγέτη που διασφαλίζει την ενότητα των Ελλήνων κι ως ένας δήθεν "εθνάρχης τζούνιορ" διεκδικεί να γίνει ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας για να μοιάσει και σε αυτό στον θείο του, δίχως το επώνυμο του οποίου θα πουλούσε σουβλάκια στην ανατολική Αττική για να βιοπορίζεται...

Ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο Αλ. Τσίπρας έχουν τη δική τους ευθύνη για τη νεκρανάσταση πολιτικών νεκρών, όπως η ΝΔ κι ο Κ. Καραμανλής. Αν είχαν καταφέρει περισσότερα, γρηγορότερα και με λιγότερο κόστος για την ελληνική κοινωνία όλοι αυτοί οι πολιτικοί αγύρτες θα στριφογύριζαν ακόμα στους πολιτικούς τους τάφους. Αλίμονό μας, όμως, αν με την ψήφο μας ξαναδώσουμε την εμπιστοσύνη μας σε αυτούς που μας χρεοκόπησαν γιατί αυτοί που μας έβγαλαν από τη χρεοκοπία δεν το έκαναν αναίμακτα. Θα πρόκειται για την ομαδική αυτοκτονία ενός ολόκληρου λαού...

Διασκευάζοντας Μιράντα Ξαφά...

Ο μέρμηγκας δουλεύει σκληρά μέσα στη ζέστη όλο το καλοκαίρι, κτίζοντας το σπίτι του χωρίς θαλασσοδάνειο και μαζεύοντας προμήθειες για τον χειμώνα. Ο τζίτζικας τον θεωρεί βλάκα που δουλεύει τόσο σκληρά, ενώ ο ίδιος τα έχει βρει όλα έτοιμα- σπουδές, επαγγελματική και πολιτική καριέρα- από τον μπαμπά του.

Μόλις μπαίνει ο χειμώνας, ο τζίτζικας ζητά πρόωρες εκλογές κι απαιτεί να μάθει γιατί επιτρέπεται ακόμα στον μέρμηγκα να παίρνει κατώτατο μισθό 650 ευρώ και συμπληρωματικά επιδόματα και να εργάζεται πέντε ημέρες την εβδομάδα κι οκτάωρο όταν άλλοι σπαταλούν χίλια ευρώ την ημέρα μόνο για να φάνε σε ακριβό εστιατόριο, χωρίς να πληρώνουν φόρους, κι έχουν κάθε δικαίωμα να προσλαμβάνουν είλωτες στις επιχειρήσεις τους. Το “Πρώτο Θέμα” και η “Καθημερινή” δημοσιεύουν φωτογραφίες του σκασμένου από τη μάσα τζίτζικα να τρέμει στην ιδέα τής στοιχειώδους κοινωνικής δικαιοσύνης, ενώ ο μέρμηγκας απολαμβάνει αμέριμνος το ψωμί και την ελιά του. Εικόνες ακραίας κοινωνικής ανισότητας αναπαράγονται σε ειδική εκπομπή του ΣΚΑΙ, ο οποίος έχει διακόψει το πρόγραμμα σπίλωσης του ΣΥΡΙΖΑ για να κατακεραυνώσει τους πολλούς που θέλουν να αμείβονται ισότιμα για τον πλούτο που παράγουν με αυτούς οι οποίοι τον καρπώνονται. Η ΝΔ οργανώνει ανοικτή πολιτική συγκέντρωση στην Εκάλη με σύνθημα «Επιστροφή στο μεσαίωνα- Ο καθένας για την πάρτη του- Οικογενειοκρατία- Οι κοινωνικές ανισότητες είναι στην ανθρώπινη φύση» και κεντρικό ομιλητή τον πρόεδρό της Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο τζίτζικας στέλνει χαιρετισμό μέσω skype, ζητώντας να τερματιστεί η δίκαιη αναδιανομή του πλούτου και να κατασπαταληθούν προς όφελος των λίγων και οι εναπομείναντες πόροι του πλανήτη.

Η κατακραυγή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι έντονη. Πώς είναι δυνατόν μία ανεπτυγμένη χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης να επιτρέπει στον τζίτζικα να υποφέρει τόσο και να μην μπορεί να απολαμβάνει στο σπίτι τού Βολτέρου στο Παρίσι τον πλούτο που έχει συσσωρεύσει σε οφσόρ του ίδιου και της γυναίκας του; Τα μέλη της ΔΑΠ- ΝΔΦΚ οργανώνουν διαδήλωση μπροστά στο σπίτι του μέρμηγκα, όπου τηλεοπτικά συνεργεία τους παρουσιάζουν να τραγουδούν «δεν θα δεις άσπρη ημέρα ποτέ, φτωχομπινέ» και να αναρτούν πανό με συνθήματα υπέρ της Ευρώπης της ολιγαρχίας και της πλουτοκρατίας: «Του μεγάλου κεφαλαίου δυνάστες, κλέφτες και ληστές, ΣΥΡΙΖΑ, κυβέρνηση και σοσιαλιστές», «Όχι στη φοροληστεία των εχόντων και κατεχόντων, την κρίση να πληρώσει η φτωχολετσαρία».

Μέλη νεοφιλελεύθερων λόμπι κι απογοητευμένοι ψηφοφόροι του Μάνφρεντ Βέμπερ, μαζί με την κίνηση αγανακτισμένων πολιτών Φιλοθέης «Συνέλευση Φοροαποφευγόντων Ιδιοκτητών Εξωχώριων Εταιρειών για την Κατάπνιξη της Ταξικής Πάλη» πετούν γαλάζιες μπογιές στο σπίτι του μέρμηγκα και φέιγ βολάν με συνθήματα αλληλεγγύης προς τον τζίτζικα. Η αστυνομία προσάγει για τα μάτια του κόσμου πέντε άτομα τα οποία στη συνέχεια αφήνονται ελεύθερα επειδή δεν προέκυψαν στοιχεία εις βάρος τους παρά μόνο ξέπλυμα μαύρου χρήματος, δωροδοκία κρατικών αξιωματούχων και κακουργηματική υπεξαίρεση περιουσίας ιδιωτικών ασφαλισμένων.

O Άδωνις Γεωργιάδης δίνει συνέντευξη στο ΣΚΑΙ, στην οποία δηλώνει ότι ο μέρμηγκας πλούτισε εις βάρος του τζίτζικα γιατί είχε το θράσος να επισκεφθεί τη βίλα του και να του ζητήσει αύξηση 20 ευρώ και εισηγείται διπλασιασμό του φόρου εισοδήματος όσων αμείβονται με λιγότερα από 10.000 ευρώ για να ενισχυθεί η «δίκαιη ανάπτυξη» με τη διανομή κοινωνικού μερίσματος σε όσους διαθέτουν κινητή κι ακίνητη περιουσία άνω των 100.000 ευρώ στο εξωτερικό. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη καταθέτει νομοσχέδιο για αναδρομική αύξηση του φόρου εισοδήματος των πιο χαμηλών στρωμάτων, που υπερψηφίζεται κι από το ΚΙΝΑΛ. Συγχρόνως διπλασιάζει τον συμπληρωματικό ΕΝΦΙΑ, εξαιρώντας τις πλούσιες περιοχές και τα νησιά όπου διαθέτουν βίλες τουλάχιστον πέντε κοσμικοί, στο πλαίσιο της εξαφάνισης των πολλών από τις ελίτ. Ο τζίτζικας δεν έχει τα χρήματα για να πληρώσει τους επιπλέον φόρους, αφού οι δαπάνες για τη συντήρηση τη πισίνας, του ελικοπτέρου και της ιδιωτικής του ζούγκλας τον έχουν απομυζήσει και το σπίτι του κατάσχεται από τους μπολσεβίκους προκειμένου να μετατραπεί σε ξενώνα φιλοξενίας δεκάδων χιλιάδων ανεπρόκοπων άστεγων και βρομιάρηδων μεταναστών .

Ταυτόχρονα η τράπεζα δίνει νέο θαλασσοδάνειο στον τζίτζικα για να μπορεί να συντηρεί άνετα και την ερωμένη του. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και η Ζωή Κωνσταντοπούλου εμφανίζονται έξω από το σπίτι του τζίτζικα να φωνάζουν σε ένδειξη συμπαράστασης «σώστε τα εξοχικά όσων έχουν πάρει θαλασσοδάνεια».

Ο τζίτζικας προσλαμβάνεται στην Πυροσβεστική Υπηρεσία με «κοινωνικά κριτήρια», αφού αυτός που βάζει φωτιές ξέρει και να τις σβήνει καλύτερα. Ο μέρμηγκας έχει φύγει στο εξωτερικό, αναζητώντας κράτος δικαίου και αξιοκρατικό περιβάλλον όπου πρωθυπουργοί μπορούν να γίνουν κι αυτοί που δεν έχουν πατέρα πρωθυπουργό. Η ιστορία τελειώνει καθώς βλέπουμε τον τζίτζικα να τρώει τα τελευταία απομεινάρια του φαγητού του μέρμηγκα, στο σπίτι που του παραχώρησε το κράτος που ποτέ δεν τον φορολόγησε. Το σπίτι έχει αρχίσει να καταρρέει λόγω έλλειψης συντήρησης, αφού οι μέρμηγκες που το συντηρούσαν είτε έχουν φύγει στο εξωτερικό είτε έχουν αποδημήσει εις Κύριον πριν της ώρας τους λόγω οικονομικής εξαθλίωσης. Μερικούς μήνες αργότερα, ο τζίτζικας βρίσκεται νεκρός στο κότερό του από ναρκωτικά με τα οποία τον έχει προμηθεύσει κουμπάρος πολιτικής “Αγίας Οικογένειας”.

Το συμπέρασμα, ομολογώ, είναι πιστή αντιγραφή τής Μ. Ξαφά: “Ψηφίστε υπεύθυνα”!

Στη ΝΔ σιχαίνονται τους "λάθρο" εκτός αν είναι MVP στο NBA...

Επιδόματα από το ελληνικό κράτος λαμβάνουν αποκλειστικώς οι Έλληνες πολίτες, όσοι δηλαδή υποβάλλουν φορολογικές δηλώσεις. Τι νόημα είχε, επομένως, ο Κ. Κυρανάκης της ΝΔ να μας ενημερώσει πως το επίδομα παιδιού που θα δώσει η ΝΔ αφορά μόνο Ελληνόπουλα, παρά μόνο για να διαχωρίσει όσους γεννήθηκαν Έλληνες από εκείνους που πολιτογραφήθηκαν ή που οι γονείς τους ήρθαν από αλλού; Και πώς τολμά αυτός ο τύπος να θριαμβολογεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο την ίδια ώρα που δεν θεωρεί Έλληνες ανθρώπους όπως ο σπουδαίος μας μπασκετμπολίστας;...

Η Χρυσή Αυγή φυλλορροεί και η Ελληνική Λύση ενδεχομένως να μην πει στη Βουλή. Αυτές οι εξελίξεις, όμως, δεν σημαίνουν πως τελειώσαμε με την ακροδεξιά. Αντιθέτως, αυτή έχει βρει απάγκιο κι απανέμι σε ένα κόμμα εξουσίας όπως η ΝΔ, η οποία περιλαμβάνει ακροδεξιούς στην ηγετική της ομάδα κι έχει υιοθετήσει αρκετές από τις αντιλήψεις τους στο επίσημο κι ανεπίσημο πρόγραμμά της. Λαϊκίζοντας ασύστολα για τα επιδόματα και τις πρόνοιες που δήθεν απολαμβάνουν μόνο οι αλλοδαποί, καταψηφίζοντας την παροχή ιθαγένειας στα παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα και τη Συμφωνία των Πρεσπών και υποσχόμενη ένα αστυνομοκρατούμενο κράτος- μόνο μπάτσους θέλει να προσλάβει κατά χιλιάδες, ούτε δασκάλους ούτε γιατρούς- θωπεύει χυδαία αντανακλαστικά ενός λούμπεν προλεταριάτου που αναζητά μονίμως στον κακοπληρωμένο ξένο την πηγή τής δυστυχίας του...

Η βάση τού κυρανάκειου στοχασμού και πολύ φοβάμαι και πολλών άλλων στη ΝΔ είναι ναζιστική. Ο "γνήσιος" Έλληνας είναι λευκός, άντε λίγο μελαχροινός χάρη στο ελληνικό φως, έχει γεννηθεί στην Ελλάδα από Έλληνες γονείς και παππούδες, δεν είναι μαύρος, δεν είναι γύφτος, δεν είναι αλβανικής ή ασιατικής ή αφρικανικής καταγωγής. Κι όλα αυτά σε έναν τόπο- αν και δεν θα ήθελα να χαλάσω τη ζαχαρένια τού Κ. Κυρανάκη, που ενδεχομένως να πιστεύει ότι είμαστε απευθείας απόγονοι του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη- όπου μέχρι πριν ένα αιώνα κυριολεκτικώς κατοικούσαν και Τούρκοι, Αλβανοί, Σλάβοι, Βλάχοι, Σαρακατσάνοι και λοιπές φυλές. Οι γονείς τού Γιάννη Αντετοκούνμπο ήταν λαθρομετανάστες, σύμφωνα με την κυρανάκειο λογική, έπρεπε να είχαν εκδιωχθεί από τη χώρα κι ο Γιάννης να είχε μεγαλώσει αλλού για να μπορούν να αναπνέουν ελεύθερα στο Ελλαδιστάν μόνο οι τσουκνίδες...

Οι κότες το 'σκασαν...

Αν η τηλεμαχία των πέντε πολιτικών αρχηγών διεξαγόταν όπως και οι προηγούμενες, λίγο θα βοηθούσε τους πολίτες να βγάλουν συμπεράσματα κι ελάχιστα θα επηρέαζε το εκλογικό αποτέλεσμα. Η Ελλάδα πρέπει να είναι η μοναδική αναπτυγμένη, τρόπον τινά, χώρα τού κόσμου όπου δεν μπορούν να διεξαχθούν τελικοί αθλητικών διοργανώσεων με οπαδούς και των δύο ομάδων και ντιμπέιτ με όρους που να πλησιάζουν έστω τη σύγχρονη τηλεοπτική γλώσσα. Φυσικά, ακόμα κι αν οι κανόνες ήταν πολύ πιο ελαστικοί, πάλι μάχη εντυπώσεων θα δινόταν. Μόνο που τα χασμουρητά θα ήταν λιγότερα κι όλο και κάτι θα ξέφευγε από τους αρχηγούς μας...

Δεν μπορώ, όμως, να μην σχολιάσω το φόβο, κυρίως του Κ. Μητσοτάκη, αλλά και των υπόλοιπων αρχηγών τής αντιπολίτευσης, για μία πρόσωπο με πρόσωπο αντιπαράθεση με τον Αλ. Τσίπρα. Προφανώς με τον αέρα τής άνετης νίκης στις ευρωεκλογές και των δημοσκοπήσεων ο πρόεδρος της ΝΔ δεν έχει λόγο να ρισκάρει τα πάντα σε μια τηλεαναμέτρηση, ανεξαρτήτως αν στην Ελλάδα δεν έκριναν ποτέ το αποτέλεσμα...

Αυτός, ωστόσο, που φιλοδοξεί να είναι ο επόμενος πρωθυπουργός τής χώρας οφείλει να είναι περισσότερο γενναίος, λιγότερο ηττοπαθής και σίγουρα όχι τόσο κρυψίνους για τις πολιτικές που σκοπεύει να ακολουθήσει. Αν φοβάται τον Αλ. Τσίπρα, πώς θα αντιμετωπίσει αύριο μεθαύριο τον Τ. Ερντογάν ή την Ανγκ. Μέρκελ;...

Ο Κ. Μητσοτάκης στην αρχή μιλούσε για οριζόντιες φοροελαφρύνσεις για όλους χωρίς να εξειδικεύει. Η κοινωνική δικαιοσύνη, όμως, και η δίκαιη ανάπτυξη δεν εξυπηρετούνται με το να πληρώνουν, για παράδειγμα, 100 ευρώ λιγότερα στην εφορία ο πλούσιος που μπορεί να δώσει χίλια κι ο φτωχός που μπορεί να δώσει ένα...

Με την άνεση που του δίνει η εικόνα τού φαβορί, ο αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης αποκαλύπτει πλέον ότι δεν θα υπάρξουν φοροελαφρύνσεις το 2019, το 2020 μόνο στο ΦΠΑ στην εστίαση, τον οποίο ήδη έριξε η σημερινή κυβέρνηση, κι όλα αυτά με την αίρεση πως θα μειώσει το στόχο για πρωτογενή πλεονάσματα, που επίσης ήδη μείωσε αυτή η κυβέρνηση με τον εγγυοδοτικό λογαριασμό των 5,5 δισ. ευρώ. Η μείωση, έτσι κι αλλιώς, της φορολόγησης των πλούσιων με δέλεαρ τη δημιουργία νέων και καλών θέσεων εργασίας έχει ήδη εφαρμοστεί στο παρελθόν και στην Ελλάδα κι αλλού κι οδήγησε σε χρεοκοπίες και παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις. Το μόνο νέο, επομένως, που θα φέρει ο Κ. Μητσοτάκης αν δεν αποτρέψουμε την αυτοκαταστροφή μας θα είναι μνημόνιο "made by Koulis"...

Ψήφισε πρώτα για να δικαιούσαι να βρίζεις μετά...

Είμαι ο τελευταίος που θα ισχυριστεί πως η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία πλησιάζει έστω την τελειότητα. Όταν την εποχή των μεγάλων επιτευγμάτων τής τεχνολογίας ο λαός εξακολουθεί να είναι αποκομμένος από τη λήψη των αποφάσεων που αφορούν τη ζωή του κι αντ' αυτού ψηφίζουν 300, τους οποίους μπορεί να αλλάξει μόνο μετά από τέσσερα χρόνια, όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά. Η άμεση δημοκρατία είναι πολύ πιο εφικτή σήμερα από όσο μας επιτρέπουν να αποδεχθούμε οι νομείς τής εξουσίας...

Όταν, όμως, η ζωή σού δίνει κάτι που δεν σου αρέσει ναι μεν προσπαθείς να το αλλάξεις, αλλά στο μεσοδιάστημα επιχειρείς να πετύχεις όσο το δυνατό περισσότερα με όσα έχεις στα χέρια σου. Κι αυτό που έχουμε στις 7 Ιουλίου είναι η ψήφος μας, την οποία οφείλουμε να διαχειριστούμε με συναίσθηση τόσο του ατομικού όσο, όμως, κυρίως του συλλογικού μας συμφέροντος. Είμαστε ως ένα βαθμό συνυπεύθυνοι γι' αυτούς που μας κυβερνούν. Αν, βεβαίως, θέλουμε να τιμάμε τον τίτλο τού πολίτη" κι όχι απλώς να περιφέρουμε την ανευθυνότητά μας ως μετάλλιο τιμής για την από την εξέδρα "αγιότητά" μας...

Μόνο, εξάλλου, όταν έχουμε δώσει τη εμπιστοσύνη μας σε ένα κόμμα και σε έναν πολιτικό αρχηγό, πολλώ δε μάλλον εφόσον εκλεγούν, έχουμε το δικαίωμα ακόμα και να τους βρίζουμε για τα πεπραγμένα τους. Δεν προτείνω, φυσικά, να απαγορευτεί η άσκηση κριτικής από όσους απέχουν της εκλογικής διαδικασίας ούτε έχω έρθει από τον Άρη για να μην κατανοώ τη δυσαρέσκειά πολλών για τα όσα συμβαίνουν στο δημόσιο βίο. Η αποχή, όμως, είναι λούμπεν πολιτική τοποθέτηση, άρνηση ανάληψης του ρίσκου τής απογοήτευσης, εν τέλει παράδοση της επιλογής διακυβέρνησης για την επόμενη τετραετία σε όσους συμμετάσχουν στην ψηφοφορία...

 

Το ΚΙΝΑΛ είναι προοδευτικό, γι' αυτό θέλει να κυβερνήσει ξανά με τον Αδωνι...

Το ΚΙΝΑΛ υποστηρίζει πως αυτό πρέπει να είναι η προοδευτική επιλογή των πολιτών κι όχι ο ΣΥΡΙΖΑ. Την ίδια ώρα, βεβαίως, δηλώνει πρόθυμο να συγκυβερνήσει με τη ΝΔ με το ψευδοεπιχείρημα της ακυβερνησίας που ενδεχομένως να φέρει η απλή αναλογική, σύστημα με το οποίο θα διεξαχθούν οι μεθεπόμενες εκλογές. Κατά το σόφισμα της Φ. Γεννηματά για να δικαιολογήσει τον καταπιεσμένο κυβερνητισμό της είναι προτιμότερο να συνταχθεί με μία νεοφιλελεύθερη κι ακροδεξιά κυβέρνηση από το να υπάρξει η δυνατότητα σχηματισμού διευρυμένης προοδευτικής κυβέρνησης χάρη στην απλή αναλογική...

Η Φώφη έχει δίκιο όταν ισχυρίζεται πως είναι τα λάθη Τσίπρα που φέρνουν τη δεξιά προ των πυλών τής εξουσίας. Αν η ΝΔ κερδίσει τις εκλογές, αυτό δεν θα οφείλεται στο ρεύμα τού κρυπτόμενου Μητσοτάκη, αλλά στην απογοήτευση για τον πρωθυπουργό. Στην περίπτωση, όμως, που η δεξιά δεν έχει αυτοδυναμία και της προσφέρει δεκανίκι το ΚΙΝΑΛ, τότε θα είναι η ίδια η Φώφη πολύ περισσότερο υπεύθυνη για την παλινόρθωση των μνημονιακών πολιτικών, αφού θα είναι η δική της ψήφος εμπιστοσύνης που θα καταστήσει πρωθυπουργό τον Κ. Μητσοτάκη...

Το ΚΙΝΑΛ δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης παρά μόνο για να καταλαμβάνουν δημόσια οφίτσια ορισμένα στελέχη του. Αν, μάλιστα, δεν υπήρχε η συναισθηματική ψήφος των πιο ηλικιωμένων συμπολιτών μας, που ταυτίζουν ακόμα το ΠΑΣΟΚ με τον Ανδρ. Παπανδρέου, η Χαριλάου Τρικούπη θα ανήκε πιθανότατα στην εξωκοινοβουλευτική κεντροαριστερά- κεντροδεξιά. Όπως κι αν έχει, πάντως, μετεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα παίζει μόνος του μπάλα στον προοδευτικό πόλο, ακόμα κι αν υποθέσουμε- που είναι μια υπόθεση που βασίζεται στις φαντασιώσεις τής Φ. Γεννηματά κι όχι στην πραγματικότητα- πως το ΚΙΝΑΛ βγει ελαφρώς κερδισμένο σε σύγκριση με τις ευρωεκλογές. Κανένα δεκανίκι, άλλωστε, δεν μακροημέρευσε...

Όταν ο λαϊκισμός κι ο εθνικισμός ενώνονται βγάζουν μητσοτάκηδες...

Η ΝΔ ισχυρίζεται πως δεν θα καταγγείλει μονομερώς την "επαχθή" κατά την ίδια- οι πιο μερακλήδες την αποκαλούν και προδοτική- Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά θα παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς την εφαρμογή της προκειμένου με την πρώτη ευκαιρία καταστρατήγησής της από τη Βόρεια Μακεδονία να την καταγγείλει. Αυτό το ψευδοεπιχείρημα, με το οποίο λειαίνεται η κωλοτούμπα μεγατόνων που θα κάνει αν κυβερνήσει, δεν στέκεται στη λογική. Αν πράγματι οι Πρέσπες είναι επαχθείς και προδοτικές για την Ελλάδα, τότε οι Βορειομακεδόνες δεν έχουν κανένα λόγο να μην την εφαρμόζουν, αφού για τους ίδιους και μόνο για τους ίδιους είναι ωφελιμότατη, και να ρισκάρουν την κατάργησή της. Κι αν πράγματι είναι επαχθείς, πώς είναι δυνατό μια ελληνική κυβέρνηση να παρακολουθεί θεατής την καταστροφή τής πατρίδας αντί να κάνει τα πάντα για να την αποτρέψει;...

Στην αρχή τής διαπραγμάτευσης ο Κ. Μητσοτάκης είχε απαιτήσει από τον Αλ. Τσίπρα να μην φέρει μια συμφωνία που δεν θα περιείχε σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό erga omnes κι αυτό μολονότι οι κυβερνήσεις τής ΝΔ διαπραγματεύονταν διπλή ονομασία. Όταν ο πρωθυπουργός ικανοποίησε τους όρους του, ο αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης έβαλε την Μ. Σπυράκη να ζητήσει από τον Ζόραν Ζάεφ στο καφενείο τής Ευρωβουλής να μην υπογράψει, υποσχόμενός του πως θα το έκανε ο ίδιος όταν θα γινόταν πρωθυπουργός. Την ίδια ώρα, συμπαραστεκόταν στις εκατοντάδες χιλιάδες των συλλαλητηρίων που ζητούσαν να μην υπάρχει καμία αναφορά σε Μακεδονία στην ονομασία τού βόρειου γείτονα, ούτε καν σύνθετη ονομασία. Όταν ο λαϊκισμός κι ο εθνικισμός ενώνονται βγάζουν μητσοτάκηδες...

Η πρόσφατη κλιμάκωση, εξάλλου, της τουρκικής επιθετικότητας αποδεικνύει ότι αν υπάρχει κάποιος κίνδυνος για την εδαφική μας ακεραιότητα, αυτός προέρχεται από την Ανατολή κι όχι από το Βορρά. Κι ενδεχομένως αν δεν υπήρχε η Συμφωνία των Πρεσπών να μην συνέδεαν για πρώτη φορά οι Βρυξέλλες την ενταξιακή πορεία τής Αλβανίας με το σεβασμό στις περιουσίες τής ελληνικής εθνικής μειονότητας της Βορείου Ηπείρου. Ο πατριωτισμός, άλλωστε, δεν πιστοποιείται με κορόνες και τσαμπουκάδες, αλλά με την προσαρμογή των εθνικών μας συμφερόντων σε αυτά των μεγάλων δυνάμεων. Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι μόνο τότε έχουμε οφέλη κι όχι καταστροφές...

 

Γιατί θα πρέπει να μας ζηλεύει και η Δύση...

Μέσα στις πολλές παθογένειές της η ελληνική δημοκρατία μπορεί και να υπερηφανεύεται για ορισμένες πτυχές της, συγκρινόμενη ακόμα και με υπερδυνάμεις. Σε αντίθεση, για παράδειγμα, με τις ΗΠΑ, πρωθυπουργός δεν μπορεί να αναδειχθεί κάποιος που έχει λάβει λιγότερες ψήφους από τον αντίπαλό του...

Σε σύγκριση, εξάλλου, με τη Ρωσία και την Τουρκία, οι Έλληνες δεν νιώθουμε την ανάγκη τους δικούς μας "πατερούληδες" του έθνους να τους κρατάμε στην εξουσία επί μία εικοσαετία. Τους αλλάζουμε πολύ πιο γρήγορα, αφού οι απαιτήσεις μας από αυτούς είναι πολύ μεγαλύτερες από τις αντίστοιχες των Ρώσων για τον Βλ. Πούτιν ή των Τούρκων για τον Τ. Ερντογάν...

Προφανώς ο λαϊκισμός, ο εθνικισμός, ο συντεχνιασμός κι ατομικισμός εξακολουθούν να επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την ψήφο μας. Ούτε, επίσης, θα διακηρύξω πως το μορφωτικό μας επίπεδο είναι τόσο ανεβασμένο ώστε να αποφεύγουμε τους δημοκόπους και κάθε λογής πολιτικούς αγύρτες. Από την άλλη, όμως, κανένας λαός δεν είναι τέλειος ώστε να χρειάζεται να αισθανόμαστε κατώτεροι λαών όπως της Γαλλίας, για παράδειγμα, ή της Ιταλίας, που θεωρούνται πιο προηγμένοι από εμάς και στους οποίους ωστόσο ο εθνοφασισμός θριαμβεύει...

Η Ελλάδα έζησε τη σοβαρότερη οικονομική κρίση ευρωπαϊκής χώρας μετά από το Β' Παγκόσμιο πόλεμο. Προφανώς και δεν μας περιποιεί τιμή που οι χιμπατζήδες με τα μαύρα ήταν τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη.

Ωστόσο στην Ουγγαρία, για παράδειγμα, στην Ιταλία, στην Πολωνία και στην Αυστρία κυβερνούν λίγο πιο μετριοπαθείς εκδοχές τους, μολονότι αυτές οι χώρες δεν βίωσαν την ίδια κρίση ούτε είχαν να αντιμετωπίσουν τις ίδιες προσφυγικές- μεταναστευτικές ροές. Ταυτοχρόνως, μια πολύ πιο ισχυρή χώρα από τη δική μας όπως είναι η Μεγάλη Βρετανία δεν μπορεί ακόμα ύστερα από τρία χρόνια να αποφασίσει αν και πότε θα αποχωρήσει από την ΕΕ. Συνεπώς, έχουμε πολύ λιγότερα για τα οποία θα πρέπει να ζηλεύουμε την "προηγμένη" Ευρώπη και γενικότερα τη Δύση από όσα μας υπαγορεύει ο ευρωλιγουρισμός μας...



  

Οι "προδοτικές" Πρέσπες θα σώσουν και το Αιγαίο...

Το "τιτίβισμα" του Αγγ. Συρίγου, ο οποίος προαλείφεται για αξίωμα στο ΥΠΕΞ αν εκλεγεί η ΝΔ, που δημοσιεύω είναι ενδεκτικό τής υποκρισίας με την οποία πορεύεται ως παντιέρα ο Κ. Μητσοτάκης σε όλα τα ζητήματα. Ο αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης οφείλει να ομολογήσει στους κάθε λογής "μακεδονομάχους" που τον στηρίζουν πως δεν θα σκίσει ημέρα μεσημέρι τη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά θα κάνει ό,τι κάνει και η σημερινή κυβέρνηση, που τη διαπραγματεύτηκε και την ψήφισε, θα παρακολουθεί δηλαδή στενώς την εφαρμογή της. Και πολύ καλά θα πράξει αν είναι πρωθυπουργός γιατί είναι ακριβώς αυτή η τόσο "επαχθέστατη" για τους λαϊκιστές συμφωνία που μας δίνει τόσους πόντους στις μεγάλες δυνάμεις απέναντι στην Τουρκία...

Κανείς, βεβαίως, δεν γνωρίζει πώς θα αντιδράσουν οι ΗΠΑ και η ΕΕ στην περίπτωση που ο Τ. Ερντογάν κλιμακώσει κι άλλο την επιθετικότητά του σε βάρος τής Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ηγείται μιας Τουρκίας που καταρρέει οικονομικώς εξαιτίας των δικών του πολιτικών κι επιχειρεί να ισορροπήσει και να διασώσει το καθεστώς του παίζοντας επικίνδυνα παιχνίδια στη νοτιοανατολική Μεσόγειο με την Ουάσιγκτον και τη Μόσχα. Το ότι, όμως, είναι η πρώτη φορά που η Δύση δεν κρατά ίσες αποστάσεις στην αντιπαράθεσή μας με την Άγκυρα πρέπει να πιστωθεί και στην άσκηση μιας εξωτερικής πολιτικής που πολέμησε το λαϊκισμό και τον εθνικισμό και μπορεί να βραβευτεί και με το Νόμπελ γι' αυτό και δικαίως...

Αν επιβεβαιωθεί ότι η Τουρκία ξεκίνησε γεώτρηση στην κυπριακή ΑΟΖ και, μάλιστα, σε σημείο- δυτικά τής Πάφου- όπου δεν έχει κανένα πάτημα για να το κάνει, τότε μπορούμε να μιλάμε για νέο "Αττίλα" κι οφείλουμε να αντιδράσουμε αναλόγως. Όποιος, όμως, θεωρεί πως έχουμε τη δυνατότητα να επεκτείνουμε, χάρη στο Καστελόριζο, τη δική μας ΑΟΖ έως την Κύπρο όταν η Τουρκία έχει τόσο εκτεταμένη χερσαία ακτογραμμή στην περιοχή μάλλον δεν έχει υπολογίσει τον παράγοντα της αναλογικότητας (και) στο διεθνές δίκαιο κι ονειροβατεί αν εκτιμά πως η Αθήνα θα δικαιωθεί από το Διεθνές Δικαστήριο ή ότι η Άγκυρα δεν θα αντιδράσει και με την πολεμική της μηχανή. Η συνεκμετάλευση, επομένως, δεν είναι προδοσία, αλλά αναγκαία συνθήκη. Αλλιώς ας αφήσουμε το Αιγαίο και τη Μεσόγειο στα ψάρια τους, που είναι και περιβαλλοντικώς πολύ πιο φιλικό...

 

Η αρρύθμιστη αγορά είναι ονείρωξη σε έναν κόσμο ατελών ψυχών...

Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι δεν είναι, χάρη στην ιδιότητά τους και μόνο, καλύτεροι άνθρωποι από τους ιδιωτικούς υπάλληλους και τους ελεύθερους επαγγελματίες και γι' αυτόν το λόγο πληρώνουν τους φόρους που αναλογούν στα εισοδήματά τους. Αν μπορούσαν κι εκείνοι να κρυφτούν, το πιθανότερο είναι πως πολλοί ανάμεσά τους θα το έπρατταν. Γι' αυτό και η νεοφιλελεύθερη ονείρωξη της αρρύθμιστης αγοράς δεν μπορεί να λειτουργήσει σε έναν κόσμο ατελών ψυχών και γι' αυτό η ύπαρξη και, κυρίως, η σοβαρή παρέμβαση ελεγκτικών μηχανισμών είναι απαραίτητη αν θέλει κι ο φοροφυγάς να απολαμβάνει χωρίς να πληρώνει υπηρεσίες όπως σχολεία για τα παιδιά του και νοσοκομεία...

Ως γενική κι αφηρημένη έννοια η στήριξη της επιχειρηματικότητας ακούγεται ως πολύ καλή ιδέα. Ποιος δεν θέλει να αναπτυχθούν υγιείς επιχειρήσεις με πολλές και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, προκαλώντας αύξηση της ζήτησης κι ένα θετικό αναπτυξιακό μπουμ; Σε αυτούς που θέλουν να κινηθούν πάνω σε αυτό το πρότυπο το κράτος οφείλει να σταθεί αρωγός, συνδράμοντάς τους και με χαμηλή φορολογία. Αλίμονο, όμως, αν το ίδιο κράτος κλείνει τα μάτια, όπως θέλει ο Κ. Μητσοτάκης, στους κατ' επάγγελμα φοροφυγάδες, οι οποίοι ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες θεωρούν αμαρτία να κόβουν έστω και μία απόδειξη για τις υπερκοστολογημένες υπηρεσίες τους...

Η ανάπτυξη με οφέλη για τους πολλούς δεν θα έρθει ούτε με τις πειρατικές φαραωνικές επενδύσεις, των οποίων τα κέρδη θα διανέμονται στο εξωτερικό και σε φορολογικούς παραδείσους, ούτε με τη μείωση φόρων για τις μεγάλες επιχειρήσεις, που αφήνει πίσω της σοβαρές τρύπες στον κρατικό προϋπολογισμό. Δεν θα έρθει, όμως, ούτε και με το χαρακτηρισμό ως επιχειρηματικότητα, με την ανάλογη πριμοδότησή της, του οικογενειακού μικρομάγαζου που θέλει φοροαπαλλαγές για να προσλαμβάνει το πολύ έναν υπάλληλο, να φοροδιαφεύγει ταυτοχρόνως και να εργάζεται τους μισούς μήνες για να να ζει σαν βασιλιάς τους υπόλοιπους. Αυτό το μοντέλο τής ηθικής νομιμοποίησης της γενικευμένης διαφθοράς συνέβαλε στην πρόσφατη χρεοκοπία μας, γι' αυτό και είναι αδιανόητο να το επαναλάβουμε τόσο σύντομα θεωρώντας το ανεκτή πρακτική... 

 

  

Η πίτα δεν χρειάζεται τόσο μεγάλωμα όσο δίκαιη αναδιανομή της...

Το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής δεν είναι σέξι και είναι λογικό την τελευταία δεκαετία στη χώρα μας να μην βρίσκεται στα πρωτοσέλιδα. Όταν δεν ξέραμε αν θα μπορούσαμε να βγάλουμε την επόμενη ημέρα, θα ήταν πολυτέλεια να ασχολούμασταν με το αν η χώρα κι ο πλανήτης θα υπάρχουν σε 100 χρόνια από σήμερα. Χαίρομαι, όμως, που σιγά σιγά και στην Ελλάδα, ιδίως από τις νέες γενιές, αναπτύσσεται ένα κίνημα για την προστασία τής Γης από μία ακόμα συνέπεια της θεοποίησης του καπιταλισμού...

Το κυνήγι τού κέρδους δεν έχει όρια όταν αφήνεται ανεξέλεγκτο, όπως επιθυμεί ο μητσοτάκειος νεοφιλελευθερισμός. Οι εργαζόμενοι, εξάλλου, δεν είναι τα μοναδικά θύματα της αρρύθμιστης οικονομίας, αλλά και το περιβάλλον. Η απόλυτη αξιοποίηση των πρώτων υλών, που φτάνει έως την εξάντλησή τους, όχι μόνο δεν κλείνει την ψαλίδα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, αλλά στο τέλος θα αφήσει τον τελευταίο καπιταλιστή δίχως καν το σκοινί το οποίο θα μπορέσει να πουλήσει σε αυτούς που θα τον κρεμάσουν...

Η Ελλάδα σε μερικές δεκαετίες ή και λιγότερο θα θυμίζει περισσότερο Σαχάρα παρά Ευρώπη. Τα άστατα καιρικά φαινόμενα, άλλωστε, μας το υπενθυμίζουν καθημερινώς. Τι θα κάνουμε; Θα σταυρώσουμε τα χέρια περιμένοντας τον Αρμαγεδδώνα που θα χτυπήσει τα παιδιά μας, αν όχι κι εμάς τους ίδιους, ή θα δράσουμε για να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται; Η σωτηρία, πάντως, δεν θα έρθει από το μεγάλωμα της πίτας για τους λίγους, αλλά πρωτίστως από τη δίκαιη αναδιανομή των υπαρχόντων πόρων, που μπορούν να θρέψουν, και καλά μάλιστα, τους πάντες, και δευτερευόντως από την ορθολογική επέκταση της πίτας για τους πολλούς...

Κοστολογημένα προγράμματα για το 2023 δεν μπορεί να φτιάξει ούτε ο Νοστράδαμος...

Αν είχαν επιτευχθεί έστω κατά το ήμισυ οι προγραμματικοί στόχοι όλων των κομμάτων όπως τους παρουσιάζουν στο λαό πριν τις εκλογές, αυτή η χώρα θα ήταν παράδεισος επί γης. Συνεπώς, προτιμώ να κρίνω με βάση του τι έχουν επιτύχει κι όχι του τι υπόσχονται για το μέλλον...

Οι 500.000 θέσεις εργασίας που τάζει, για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ και το "κανένας εργαζόμενος απλήρωτος" ή οι επενδύσεις που θα φέρουν νέες και καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας για τις οποίες δεσμεύεται η ΝΔ βεβαίως και είναι καλοδεχούμενα. Μόνο που το κυβερνητικό παρελθόν αμφότερων των διεκδικητών τής εξουσίας με αναγκάζει να μην κουβαλώ μαζί μου μεγάλο καλάθι...

Όσοι ισχυρίζονται πως τα κυβερνητικά προγράμματα είναι κοστολογημένα και, μάλιστα, πλήρως, απλώς μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα. Κι αυτό ανεξαρτήτως από το αν όντως έχει καταβληθεί προσπάθεια ώστε τα υπεσχημένα να μοιάζουν τουλάχιστον ρεαλιστικά. Ποιος μπορεί να ξέρει ποιες θα είναι οι πραγματικές συνθήκες τής ελληνικής, της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας οικονομίας το καλοκαίρι τού 2023 ώστε να μιλά με βεβαιότητα για τις σημερινές του εκτιμήσεις; Μόνο όσοι γυρεύουν ψηφαλάκια, εκ δεξιών κι εξ ευωνύμων...

Αντιθέτως, πιο ρεαλιστικοί, έστω και φαινομενικώς, μοιάζουν οι στόχοι σε πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα, όπως, για παράδειγμα, για τη Συνταγματική Αναθεώρηση ή για τους πολιτικούς γάμους ομόφυλων ζευγαριών. Μόνο που κι εδώ απαιτείται πολιτική βούληση ώστε οι τομές που θα γίνουν να μην είναι επιφανειακές και να μην χρειάζεται να επανερχόμαστε κάθε τρεις και λίγο...

Γι' αυτό και οι ευρύτερες συναινέσεις στην επόμενη Βουλή είναι κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενες. Το μέχρι στιγμής καλό προεκλογικό κλίμα ας είναι οδηγός και για τη χρονική περίοδο από τις 8 Ιουλίου και μετά...

Αυτοκτονία τής μεσαίας τάξης να ψηφίσει νεοφιλελευθερισμό...

Για να μην είμαι μονίμως γκρινιάρης, οφείλω να ομολογήσω ότι μέχρι στιγμής τουλάχιστον τα δύο κόμματα εξουσίας αντιπαρατίθενται προγραμματικά, έστω κι αν η ΝΔ ντρέπεται λίγο να μας παρουσιάσει το νεοφιλελευθερισμό της σε όλες του τις διαστάσεις. Όπως κι αν έχει, όμως, γνωρίζουμε ήδη αρκετές από τις πολιτικές Μητσοτάκη, πέρα από όσα εφάρμοσε ο ίδιος ως υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης, όταν απέλυε καθαρίστριες και σχολικούς φύλακες και διόριζε τους κολλητούς του ως προϊστάμενους. Είναι εναντίον των συλλογικών συμβάσεων, του οκτάωρου, της πενθήμερης εργασίας, της δημόσιας σύνταξης και των κοινωνικών επιδομάτων, αντιλαμβάνεται τις φοροελαφρύνσεις σχεδόν αποκλειστικώς προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου και δεν θέλει καθόλου Δημόσιο, εκτός αν πρόκειται να προσλάβει μπάτσους, που είναι πολύ πιο απαραίτητοι στο δικό του τρόπο σκέψης από τους καθηγητές ή τους γιατρούς...

Ο Κ. Μητσοτάκης πλασάρει τις ιδέες του ως κάτι το καινούριο όταν εφαρμόζονται στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη από τα μέσα τής δεκαετίας τού '70 κι έχουν οδηγήσει στην αύξηση της φτώχειας και γενικότερα των κοινωνικών ανισοτήτων, που με τη σειρά τους οδήγησαν και στην αναγέννηση της ακροδεξιάς. Η Ολ. Κεφαλογιάννη λοιδορεί το κοινωνικό κράτος ως κατάλληλο μόνο για τη Λατινική Αμερική, λησμονώντας το σκανδιναβικό μοντέλο και το ότι ο πρόεδρός της αντιγράφει το πρόγραμμα του προέδρου τής Αργεντινής, Μ. Μάκρι, με τις καταστροφικές του συνέπειες για τους πολλούς. Η αλαζονεία από τη μεγάλη διαφορά στις ευρωεκλογές ανοίγει στόματα κι ο λαός μαθαίνει τι τον περιμένει στην περίπτωση που το ίδιο αποτέλεσμα επαναληφθεί στις βουλευτικές εκλογές...

Το Σεπτέμβριο του 2015 γνωρίζαμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπόγραψε το τρίτο μνημόνιο, αφού πρώτα προχώρησε στη δική του δημιουργική ανάγνωση του δημοψηφίσματος του Ιουλίου της ίδιας χρονιάς. Τον Ιούλιο του 2019 γνωρίζουμε ότι η ΝΔ θέλει να κυβερνήσει με ένα νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα το οποίο ευνοεί τις ελίτ κι όλοι οι υπόλοιποι θα πρέπει να περιμένουμε από τα ψίχουλα που θα μας πετούν για να ζήσουμε. Αν θέλουμε να είμαστε πολίτες, οφείλουμε να αναλαμβάνουμε και την ευθύνη των αποφάσεών μας κι όχι απλώς να στοιχιζόμαστε πίσω από τους "κοψοχέρηδες", ώστε να πετροβολούμε με τη συνείδησή μας δήθεν καθαρή από το αυτοκτονικό αίμα στα χέρια μας...

Οι προοδευτικοί αλλάζουν τις κοινωνίες και με το στανιό...

Μπορεί εξαιτίας προοδευτικού πουριτανισμού ή υποκριτικής σεμνοτυφίας να μην με ενθουσιάζουν τα διάφορα "Pride", οι γιορτές δηλαδή της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας οι οποίες τώρα τελευταίως έχουν γίνει δημοφιλείς και στην Ελλάδα. Κατανοώ την ανάγκη ξεσπάσματος κι απελευθέρωσης που αισθάνονται πολλοί συμπολίτες μας οι οποίοι στην καθημερινότητά τους βιώνουν το ρατσισμό σε διάφορες μορφές του. Ακόμα κι ο όρος ανεκτικότητα, άλλωστε, τι άλλο σημαίνει από τη δήθεν μεγαλοψυχία των "κανονικών" απέναντι σε κάθε τι "ανώμαλο";...

Όπως, όμως, και τη δεκαετία τού 60 με τα "παιδιά των λουλουδιών", τους χίπι και τη σεξουαλική απελευθέρωση η επόμενη ημέρα δεν απελευθέρωσε τις κοινωνίες, αλλά τις έκανε ακόμα πιο συντηρητικές, πολύ φοβάμαι πως και οι εξαλλοσύνες των "Pride" στο τέλος θα έχουν την ίδια κατάληξη. Δεν υπερασπίζεσαι κανένα δικαίωμα παρελαύνοντας γυμνός ή φορώντας την ελληνική σημαία αντί για φούστα ή παντελόνι. Αντιθέτως, μου θυμίζουν όλα αυτά τις εφηβικές αντιδράσεις όσων διοργανώνουν φεστιβάλ κρεατοφαγίας τη Μεγάλη Παρασκευή...

Η σημερινή κυβέρνηση έχει αγκαλιάσει τα "Pride" και καλά κάνει. Μόνο που από την πρώτη φορά Αριστερά θα περίμενα πολύ περισσότερα από συμβολικές ενέργειες ή την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια. Γιατί, για παράδειγμα, να μην μπορούν ακόμα να υιοθετούν παιδιά μόνο και μόνο εξαιτίας των σεξουαλικών τους επιλογών, λες κι όλα τα στρέιτ ζευγάρια είναι γεννημένα για να γίνουν γονείς;...

Κι αν δεν το έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κωμικοτραγικό να πιστεύουμε ότι θα γίνει με μια κυβέρνηση στην οποία κυρίαρχο ρόλο θα έχουν ο Αδ. Γεωργιάδης κι ο Μ. Βορίδης. Οι προοδευτικές διακυβερνήσεις δεν περιμένουν τις κοινωνίες να ωριμάσουν σαν να είναι οι παραγωγοί τού "Jack Daniels". Τις ωριμάζουν και με το στανιό όταν χρειάζεται...

Θέλουν όλοι στο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσουν;...

Η ψήφος και σε αυτές τις ευρωεκλογές είχε τα χαρακτηριστικά χαλαρής ψήφου, μολονότι είχαμε σχεδόν τέσσερα χρόνια να πάμε στις κάλπες. Με αυτόν τον τρόπο εξηγούνται και το 21% που έλαβαν τα κόμματα που έμειναν εκτός Ευρωβουλής κι ως ένα σημείο και η αποχή. Αν, όμως, πιστεύει ο Αλ. Τσίπρας πως κάνοντας την ίδια προεκλογική καμπάνια το αποτέλεσμα θα είναι διαφορετικό, μάλλον δεν έχει αντιληφθεί ότι το ξαναζεσταμένο φαγητό δεν είναι το ίδιο γευστικό με το φρέσκο, πολλώ δε μάλλον όταν και το φρέσκο αποδείχθηκε "σούπα"...

Έχουν περάσει σχεδόν δύο εβδομάδες από τις ευρωεκλογές κι ακόμα στο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ότι συντρίφθηκαν γιατί δεν πέρασε το μήνυμά τους στο λαό. Ούτε που έχουν σκεφτεί πως μπορεί να έχει πρόβλημα αυτό καθεαυτό το μήνυμα...

Ο Κ. Μητσοτάκης είναι ένας σκληρός νεοφιλελεύθερος που πιστεύει ότι οι ανισότητες είναι φυσικό φαινόμενο, δεν θέλει καθόλου Δημόσιο κι άγεται και φέρεται από την ακροδεξιά πτέρυγα του κόμματός του. Δεν θα ηττηθεί, όμως, στη βουλευτική κάλπη αν στην Κουμουνδούρου δεν ξεκολλήσουν από τη δαιμονοποίηση του αντίπαλου, δεν σταματήσουν τα ρουσφέτια και τα προεκλογικά δωράκια και δεν φτιάξουν κι επικοινωνήσουν ένα σοβαρό οικονομικό πρόγραμμα για τη μεσαία τάξη κι όχι μόνο...

Φυσικά και η διακύβευση αυτών των εκλογών είναι πολύ σημαντικότερη από των ευρωεκλογών, αφού κρίνεται ποιος θα μας κυβερνά για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Στο ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, δείχνουν να υποτιμούν το ρεύμα νίκης που σαφώς κι έχει δημιουργηθεί για τη ΝΔ και το ότι υπάρχουν κι άλλες δεξαμενές- ΚΙΝΑΛ, Ποτάμι κι ακροδεξιά κόμματα- από τα οποία μπορεί να αντλήσει ψηφοφόρους...

Κοντολογίς, υπάρχει το έδαφος ώστε η διαφορά να είναι ακόμα μεγαλύτερη από τις εννιάμισι μονάδες των ευρωεκλογών αν στην Κουμουνδούρου εφησυχάσουν με τη σκέψη πως έχουν διασφαλίσει τη δεύτερη θέση κι έχουν κι εκείνοι δεξαμενές- ΚΙΝΑΛ, συριζογενή κόμματα, απέχοντες, ακόμα κι όσους ψήφισαν ΝΔ το Μάιο- για να πετύχουν κάτι καλύτερο. Εκτός κι αν η αξιωματική αντιπολίτευση βολεύει αρκετούς ώστε να έχουν το μαγαζάκι τους, να πετροβολούν και να μην λογοδοτούν...

 

Η μεσαία τάξη θα πάει στον παράδεισο... προεκλογικώς

Ο Αλ. Τσίπρας λέει τη μισή αλήθεια για την υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης την τελευταία τετραετία. Έχει δίκιο στο ότι αναγκάστηκε κι εκείνος να κινηθεί σε ένα πολύ αυστηρό, μνημονιακό δημοσιονομικό πλαίσιο, επομένως έπρεπε να κάνει επιλογές για το ποιους θα στηρίξει περισσότερο...

Προς τιμή του έδωσε έμφαση, με την τόσο κατασυκοφαντημένη επιδοματική πολιτική του, στα τέσσερα από τα δέκα νοικοκυριά που βρίσκονταν κοντά ή και κάτω από το όριο της φτώχειας εξαιτίας και των επιλογών που έκαναν οι κυβερνήσεις από το 2010 μέχρι και το 2014. Κι όταν ο πρωθυπουργός ξεμπέρδεψε το περασμένο καλοκαίρι με τα μνημόνια εφαρμόζει μια πολιτική που σαφώς κι ενισχύει και τα μεσαία εισοδήματα...

Ο Αλ. Τσίπρας παριστάνει, όμως, πως λησμονεί πως οι πόροι για τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα θα μπορούσαν να είχαν βρεθεί κι από τη μεγαλύτερη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου ή, έστω, από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής του. Τα έσοδα από τις διάφορες λίστες Λαγκάρντ και Μπόργιανς αποδείχθηκαν μη ικανοποιητικά, οι εφοπλιστές εξακολουθούν να πληρώνουν λιγότερα από τις γραμματείς τους, επιχειρηματίες να καρπώνονται διαφόρων ειδών ασυλίες και η κοινωνική δικαιοσύνη να μένει γράμμα κενό. Φυσικά και οι Θεσμοί ήθελαν χρήμα και το ήθελαν τώρα, μόνο που η κυβέρνηση από ένα σημείο και μετά δεν έδειξε καν τη διάθεση να το βρει εκεί που πραγματικά πλεονάζει...

Η επιδοματική πολιτική δεν σου μαθαίνει να κολυμπάς, αλλά σε βοηθά να μένεις στον αφρό όταν πνίγεσαι. Γι' αυτό και πρέπει να αφορά μόνο εκείνους που θαλασσοπνίγονται, έστω κι αν σε κάποιες περιπτώσεις φταίνε γιατί έπεσαν στη θάλασσα φαγωμένοι. Το κράτος, όπως κι αν έχει, είναι υποχρεωμένο να μην αφήνει κανέναν να πνιγεί πριν του μάθει να κολυμπά και να του προσφέρει μια θάλασσα ανοιχτή στη συνέχεια για να αποδεικνύει τις αποκτηθείσες δεξιότητές του...

Από εκεί και πέρα, και σε αντίθεση με ό,τι πιστεύει ο Κ. Μητσοτάκης, υπάρχει και τώρα πλούτος στην Ελλάδα που πρέπει να αναδιανεμηθεί γιατί δεν είναι δικαίως μοιρασμένος. Βεβαίως και πρέπει να είναι στόχος η δημιουργία νέου πλούτου, αλλά κι αυτός θα είναι άχρηστος για την κοινωνική πλειονότητα αν δεν λάβει από αυτόν το κομμάτι που δικαιούται...

Τι σημασία έχει, για παράδειγμα, να γίνουν χίλιες επενδύσεις τον επόμενο χρόνο, αλλά τα κέρδη από αυτές να φωλιάζουν σε φορολογικούς παραδείσους; Καλοδεχούμενες οι θέσεις εργασίας και η συμπληρωματική κίνηση της αγοράς, ιδίως σε μια χώρα που βγαίνει από μια μεγάλη δεκαετή κρίση, ωστόσο μακροπρόθεσμα δεν θα διαφέρουν από τις επιδοματικές πολιτικές. Θα είναι, δηλαδή, πρόσκαιρες λύσεις με σύντομη ημερομηνία λήξης την ίδια ώρα που οι πλούσιοι θα γίνονται πλουσιότεροι, οι φτωχοί φτωχότεροι και οι κοινωνικές εκρήξεις θα επαναλαμβάνονται...

Χωρίς όραμα καλύτερα να στήσουμε τις κάλπες στις παραλίες...

Αν θέλουμε να λεγόμαστε δημοκρατικοί πολίτες και να έχουμε το δικαίωμα την επαύριο των εκλογών να ασκούμε κριτική σε αυτούς που μας κυβερνούν, η συμμετοχή μας στην εκλογική διαδικασία συνιστά την ελάχιστη από τις υποχρεώσεις μας και ουσιαστική ανάληψη ευθύνης από την πλευρά μας. Αντιλαμβάνομαι ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι απαρχαιωμένη, δεν αποτελεί τη γνησιότερη έκφραση της λαϊκής βούλησης, τα πολιτικά κόμματα και οι ηγεσίες τους είναι μέτριες και η τεχνολογία έχει κάνει άλματα και μπορεί να βοηθήσει για τη συμμετοχική δημοκρατία, ωστόσο τίποτα δεν θα καλυτερεύσει αν ψηφίζουμε μόνο για το "X Factor". Σε αυτήν την περίπτωση συντελούμε κι εμείς στην απαξίωση των θεσμών και στην αντικατάστασή τους με κάτι χειρότερο κι όχι κάτι καλύτερο...

Δεν φταίνε μόνο οι πολίτες, όμως, που προτιμούν την ιδιώτευση από την ενασχόληση με τα κοινά, είτε πρόκειται για το δήμο είτε για το κράτος. Η πολύ μεγάλη αποχή τής περασμένης Κυριακής οφείλεται κατά κύριο λόγο στα κόμματα που ζητούν την ψήφο μας, θεωρώντας την μάλιστα και δεδομένη, δίχως, από την άλλη, να μας προσφέρουν κάποιο όραμα...

Έχουμε πληρώσει πολύ ακριβά τα παχιά λόγια και τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι ο λαός θα κινητοποιηθεί να ψηφίσει μόνο με την επίκληση του "αυτοί που θα έρθουν θα τα κάνουν χειρότερα" ή του "αυτοί που μας κυβερνούν, κατέστρεψαν τον τόπο". Ακόμα και τα δύο να ισχύουν, που ως ένα βαθμό ισχύουν, οι ψηφοφόροι θέλουν κυρίως να ακούσουν για το μέλλον, για το πώς ονειρεύεται κάθε κόμμα τη χώρα σε τέσσερα χρόνια από σήμερα...

Φυσικά και μας ελκύουν οι δεσμεύσεις για έναν παράδεισο επί γης, αλλά αυτήν τη στιγμή τα κόμματα αδυνατούν να παραδεχθούν τα λάθη τους και να πλάσουν ένα σχέδιο που δεν θα βασίζεται στο ευκαιριακό και στην αποδόμηση των όσων λέει ο αντίπαλος. Χαραμίσαμε την προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών να συζητάμε για την παραπολιτική, θα είναι κρίμα να μην ασχοληθούμε τουλάχιστον στην τρέχουσα με την προγραμματική αντιπαράθεση...





  

Η Ρένα θα έχει όλο το χρόνο τού κόσμου για να ζητήσει επιτέλους μια συγγνώμη...

Η Ρ. Δούρου έπρεπε να είχε παραιτηθεί το περασμένο καλοκαίρι, ύστερα από την τραγωδία στο Μάτι η οποία στοίχισε τη ζωή σε πάνω από 100 συνανθρώπους μας. Η πολιτική ευθύνη τής περιφερειάρχη είναι αντικειμενική, ανεξαρτήτως αν στην πορεία προκύψει και ποινική. Κι αν στο επιχειρησιακό κομμάτι μπορεί να την αποδώσει στην Πολιτική Προστασία, στην Πυροσβεστική και στην κλιματική αλλαγή, οι Ερινύες θα την καταρύχουν γιατί τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια δεν είχε κάνει και πολλά, αν όχι τίποτα, για να αλλάξει μια εστία κινδύνου, την οποία βεβαίως και κληρονόμησε από τις προηγούμενες αρχές, αλλά την άφησε να υπάρχει έχοντας το νου της περισσότερο στο πώς και πότε θα διαδεχόταν τον Αλ. Τσίπρα...

Η Ρ. Δούρου, όμως, δεν παραιτήθηκε, όπως έχουν πράξει συνάδελφοί της, κυρίως στο εξωτερικό, σε παρόμοιες περιπτώσεις. Δεν ζήτησε, μάλιστα, και ποτέ μια συγγνώμη, περιοριζόμενη στο να γυρίζει τα κανάλια και με το κουτσαβάκικο ύφος της να μας λέει πόσο νιώθει τις μαυροφορεμένες και να υποδύεται το θύμα κι όχι τον συνεργό από αμέλεια στο έγκλημα. Το αποκορύφωμα της ξεδιαντροπιάς της ήταν το βιντεάκι που κυκλοφόρησε μια εβδομάδα πριν τον πρώτο γύρο για να ζητήσει και τα ρέστα από όσους την κατηγορούν, συνδυάζοντάς το με τη χυδαιότητα να αποδίδει τις επιθέσεις που δέχεται στο ότι είναι γυναίκα, κερδοσκοπώντας με το φύλο της...

Η Ρ. Δούρου δεν παραιτήθηκε γιατί είχε την οίηση πως θα μπορούσε να αναστρέψει την κατάσταση δίχως να απολογηθεί, μόνο με τη "γυναικεία μαγκιά" της. Και πήρε μαζί της σε αυτόν τον κατήφορο και το ΣΥΡΙΖΑ, αναγκάζοντας τον Αλ. Τσίπρα να την στηρίξει και σε αυτήν τη μάχη, αλλά κυρίως την Αττική, φορτώνοντάς μας τον ανεκδιήγητο Γ. Πατούλη...

Ενδεχομένως ο ΣΥΡΙΖΑ να έχανε και με άλλον υποψήφιο, αλλά αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ εξαιτίας τής αλαζονείας τής "κυρίας", που θα κρυφτεί πάλι πίσω από το σεξισμό και τα επιχειρήματα λαϊκής αγοράς για να κρύψει την ανικανότητά της. Θα έχει, πάντως, πολύ καιρό να σκεφτεί τα λάθη της τώρα που πέρασε στην αντιπολίτευση της περιφέρειας και δεν μπορεί να θέσει υποψηφιότητα για βουλευτίνα. Όλα εδώ πληρώνονται Ρένα...

Ο Βενιζέλος αβαρία για την Φώφη, το ΚΙΝΑΛ για την Αριστερά...

Έστω και μία εβδομάδα αργότερα, η Φ. Γεννηματά αντιλήφθηκε ότι την Κυριακή των ευρωεκλογών δεν υπέστη στρατηγική ήττα μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το κόμμα της. Γι' αυτό κι αποφάσισε να απαλλαγεί, αρχής γενομένης από τον Β. Βενιζέλο, από τα βαρίδια που στρέφουν τους ψηφοφόρους τού ΚΙΝΑΛ προς τη ΝΔ την ώρα που υπάρχει εκεί έξω πολύς απογοητευμένος κόσμος από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που υποχρεώθηκε να εφαρμόσει ο Αλ. Τσίπρας. Με δεδομένο, άλλωστε, ότι η διαφορά υπέρ τής ΝΔ είναι πολύ μεγάλη για να ανατραπεί σε ένα μήνα, η πραγματική μάχη θα δοθεί για την πρωτοκαθεδρία στο χώρο τής κεντροαριστεράς, έστω κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει το πλεονέκτημα έναντι του ΚΙΝΑΛ...

Το ΠΑΣΟΚ, για να λέμε τα πράγματα με το πραγματικό τους όνομα, επιζεί χάρη στη συναισθηματική ψήφο των μεγαλύτερων σε ηλικία και στους ισχυρούς μηχανισμούς που δημιούργησε κατά τις δεκαετίες που κυβέρνησε τη χώρα. Κατά τα άλλα, δεν διαθέτει κανένα συγκριτικό πλεονέκτημα σε σύγκριση με το ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κι αυτός με τη σειρά του υπέπεσε σε ουκ ολίγα ολισθήματα την τελευταία τετραετία. Μόνο που για κάθε σφάλμα τού Αλ. Τσίπρα, για κάθε, για παράδειγμα, μείωση μισθών και συντάξεων ή υπόγεια συναλλαγή με επιχειρηματίες υπάρχουν δέκα και περισσότερα αμαρτήματα του ΠΑΣΟΚ, επομένως η επιλογή τού αριστερού- κεντροαριστερού ψηφοφόρου, ακόμα κι εκείνου που θέλει να ψηφίσει τιμωρητικώς, δεν είναι Αλέξης ή Φώφη, αλλά Αλέξης ή Κυριάκος...

Δυστυχώς, άλλωστε, για την Φ. Γεννηματά, η οποία σκέπτεται και με όρους προσωπικής της διάσωσης την επόμενη ημέρα, βαρίδιο δεν είναι μόνο ο Β. Βενιζέλος, αλλά και σειρά άλλων στελεχών που βαρύνονται με κυβερνητισμό, ενδεχομένως και με διαφθορά. Ούτε, εξάλλου, σηματοδοτεί το καινούριο ο Γ. Καμίνης, ο οποίος οκτώ χρόνια στη δημαρχία τής Αθήνας δεν άφησε πίσω του αξιομνημόνευτο έργο, γι' αυτό κι ο λαός δεν του έκανε τη χάρη να τον ψηφίσει ευρωβουλευτή. Αν οι αυτοαποκαλούμενες προοδευτικές δυνάμεις αυτού του τόπου δεν επιθυμούν την παλινόρθωση της δεξιάς και να συντηρούν απλώς τα μαγαζάκια τους, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να στοιχηθούν με το ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, καλώς ή κακώς, εξακολουθεί να είναι το κυρίαρχο κόμμα στο χώρο...

.

Για την μητέρα μου...

Συνορεύει ο ουρανός με τη γη κάθε φορά που ένα πουλί προσγειώνεται στο χώμα,

ακουμπά τα πόδια του στη στεριά και πριν πετάξει ξανά για την πατρίδα του υπόσχεση της δίνει να ξαναρθεί.

Παντρεύεται από έρωτα ο ήλιος το φεγγάρι κάθε δειλινό,

δέσμευση αιώνια πως ό,τι φεύγει θα επιστρέψει.

Βρίσκει ξανά το χρώμα της την άνοιξη η βουκαμβίλια,

αδάμαστη εν τέλει απ' τα χαστούκια τού χειμώνα.

Καυτή η αγκαλιά τής θάλασσας το καλοκαίρι,

φουσκώνει κάθε τόσο από περηφάνια που νίκησε την ανεμοθύελλα.

Δερβίσης ο καιρός, μα δεν ζαλίζεται απ' τις πολλές στροφές του,

ισορροπία βρίσκει στις σταθερές τής καρδιάς του.

Αχόρταγη η αμνησία να κατακτήσει νέα εδάφη,

μ' έχθρα απαντά στην αντίσταση της ψυχής.

Περνάνε τα χρόνια, αδύναμο το σώμα να ορθώσει ανάστημα στην αδικία τους,

συστέλλονται οι ζωές, θεριεύουν οι αναμνήσεις, σωπαίνουν οι ελπίδες.

Τα έτη σού στέρησαν το μέλλον, ο πόνος σου πλήγιασε το παρελθόν, το παρόν βαδίζει ξεκρέμαστο.

Νεκρός είναι, όμως, μόνο ο λησμονημένος, ακοίμητος μόνο ο δειλός κι ασυγχώρητος όποιος δεν νιώθει στο δέρμα του το άυλο χάδι τής αγάπης.

Υπάρχουν γίγαντες που η Ιστορία τούς λησμόνησε, υπάρχουν νάνοι που ο μύθος τούς ευνόησε.

Υπάρχεις κι Εσύ, που μετρήθηκες με τη λησμονιά κι εκείνη χαμήλωσε το μπόι της,

που πάλεψες τη μνήμη κι έμεινες αξέχαστη, που έδωσες στη φυγή τη δέσμευση του γυρισμού.

Και γυρνάς κάθε στιγμή που το όνειρο τρυπώνει στη χώρα των ζωντανών,

που αυτοί που έμειναν πίσω αφήνουν την πόρτα ορθάνοιχτη, για να πλαγιάζεις δίπλα τους όποτε το επιθυμείς,

να δίνεις λίγο από το φως σου στο δωμάτιο που χωρίς εσένα θα έμενε αναπόφευκτα σκοτεινό...