Το γενικό λόκνταουν θα μπορούσε να το είχε εισηγηθεί κι επιτροπή αποφοίτων δημοτικού...

Πολύ καλά κάνει ο Αλέξης Τσίπρας κι επιμένει στην αναγκαιότητα να σπάσουν οι πατέντες των εμβολίων για τον κοροναΐό, να εμπλακούν περισσότερες εταιρείες κι εργοστάσια στην παραγωγή του ώστε να εμβολιαστεί το δυνατό γρηγορότερα το μεγαλύτερο κομμάτι τού παγκόσμιου πληθυσμού. Ιδίως από τη στιγμή που οι φαρμακευτικές έχουν επιδοτηθεί δεόντως από μεμονωμένα κράτη κι οργανισμούς όπως η ΕΕ η ηθική τους υποχρέωση απέναντι στην ανθρωπότητα καθίσταται ακόμα μεγαλύτερη. Δυστυχώς, όμως, εδώ και καιρό η αντιπολιτευτική τακτική τού ΣΥΡΙΖΑ, όταν δεν σφάζονται μεταξύ τους στην Κουμουνδούρου, έχει καθηλωθεί στο θέμα τής πατέντας την ώρα που η χώρα εξακολουθεί να μετρά δεκάδες νεκρούς καθημερινώς...

Το πιο εξοργιστικό όσον αφορά τη στάση τής αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι η έλλειψη οποιασδήποτε κριτικής στις εισηγήσεις και στα λεγόμενα της επιστημονικής επιτροπής. Φυσικά και η κυβέρνηση που λαμβάνει και υλοποιεί αποφάσεις έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη, αλλά είναι αδιανόητο να θεωρούμε ιερές, πάνσοφες κι αδέκαστες αγελάδες εκείνους που επί μήνες το μόνο το οποίο στην ουσία εισηγούνται είναι ολικές καραντίνες κι ανοιγοκλεισίματα που τρελαίνουν τους πολίτες, πέρα από το ότι τους αφήνουν άφραγκους... 

Αν είναι να μην γίνονται μαζικά δωρεάν τεστ, μαζική ιχνηλάτηση ώστε να ξέρουμε πού είναι απαραίτητες οι καραντίνες και να μην ενισχύεται το ΕΣΥ τι χρεία έχουμε των ειδικών; Το γενικό λόκνταουν θα μπορούσε να το είχε εισηγηθεί κι επιτροπή αποφοίτων δημοτικού, χωρίς μάλιστα να συλλέγει τα δεδομένα μας για δική της χρήση και των πολιτικών της προϊσταμένων...

Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να έχει πιστέψει κι εκείνος τις δημοσκοπήσεις, στις οποίες οι μισοί τους οποίους παίρνουν τηλέφωνο δεν μπαίνουν καν στον κόπο να απαντούν, και να μην αντιλαμβάνεται την κοινωνική οργή που συσσωρεύεται ημέρα με την ημέρα για την κυβέρνηση, αλλά και τους επιστήμονες. Οι τελευταίοι, προκειμένου να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο και δίχως το σθένος να αντιστέκονται στην εργαλειοποίησή τους από το Μαξίμου, εισηγούνται με τη λογική "πονάει χέρι, κόβει χέρι", γι' αυτό κι έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το ότι όλο και περισσότεροι πολίτες μετατρέπονται σε αμφισβητίες τού εμβολίου ή ακόμα και του ίδιου του ιού... 

Ιδίως μετά από τα όσα αποκαλύπτονται για την υποβάθμιση φαρμάκων που θα μπορούσαν να αποδειχθούν σωτήρια είναι τραγικό η αξιωματική αντιπολίτευση να αφήνει αυτό το κύμα οργής να εκφράζεται μόνο από τον Κ. Βελόπουλο. Οι στιγμές είναι ιστορικές και δεν κρίνονται αυστηρώς μόνο όσοι κυβερνούν, αλλά κι όσοι Αριστεροί αντιπολιτεύονται δήθεν με μέτρο, αλλά εγκαταλείποντας στην ουσία τα λαϊκά συμφέροντα, τον ορθό λόγο και την επιστήμη στα χέρια τής πιο σκληρής δεξιάς...

 
 

Όταν ξεμείνουμε από πόρους είτε θα γίνουμε όλοι σοσιαλιστές είτε θα εξαφανιστούμε...

Από τις πιο επιβλαβείς παθογένειες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας σχετίζεται με το ότι οι κυβερνήσεις, λόγω του πολιτικού κόστους, αδυνατούν να σκεφτούν μακροπρόθεσμα και πέρα από τη μύτη τους. Αυτό συμβαίνει και τώρα με τα εμβόλια, τα οποία διεκδικούν για τον εαυτό τους ορισμένες χώρες σε μεγαλύτερες ποσότητες έναντι άλλων, λες και δεν ζούμε σε έναν παγκοσμιοποιημένο πλανήτη όπου είναι σχεδόν αδύνατο πρακτικώς να σφραγιστούν εντελώς σύνορα κι έτσι εμείς οι "αναπτυγμένοι" τής Δύσης να προστατευτούμε από τους "υπανάπτυκτους" των αναπτυσσόμενων κρατών. Πόσο ασφαλείς θα είναι, για παράδειγμα, οι Γερμανοί αν εμβολιαστούν περισσότεροι σε σύγκριση με τους γείτονές τους Τσέχους και Πολωνούς ή με τους παρακείμενους Σέρβους ή περισσότεροι Βρετανοί από Γάλλους;...

Ο ίδιος εγωισμός τής "πολιτισμένης" Δύσης είναι φανερός και στα ζητήματα της κλιματικής κρίσης, της μείωσης πρώτων υλών και δημόσιων αγαθών. Τι θα γίνει όταν, κι όχι αν, οι αποκαλούμενες χώρες τού Τρίτου Κόσμου μάς φτάσουν σε βιοτικό επίπεδο, αλλά διαπιστώσουμε ότι δεν μπορούμε στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία και στην Αυστραλία να συνεχίζουμε να καταναλώνουμε όπως πριν; Θα μοιράσουμε το πλεόνασμα με δίκαιο τρόπο ή θα ξεσπάσουν νέοι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι γιατί θα αποδειχθούμε μοναχοφάηδες;...

Πολύ φοβάμαι πως οι απανταχού νεοφιλελεύθεροι έχουν χάσει επεισόδια, πιστεύοντας ακόμα σε μια ιδεοληψία που σε μερικά χρόνια από τώρα δεν θα ωφελεί ούτε καν τα δικά τους συμφέροντα. Η κοινωνική αλληλεγγύη και η αλληλεγγύη των λαών δεν είναι απλώς διαχρονικό πρόταγμα της Αριστεράς στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης. Αποτελεί πλέον όρο επιβίωσης του πλανήτη. Κι αν αυτό μπορεί να μην αφορά άμεσα τις γενιές που βρισκόμαστε σήμερα επί της Γης- αν κι αυτό μπορεί να μην ισχύει και το πρόβλημα να είναι ακόμα αμεσότερο- αφορά με σχετική βεβαιότητα, ωστόσο, τις γενιές που θα ακολουθήσουν κι αυτές είτε θα καταλήξουν στο σοσιαλισμό, στη δίκαιη αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου δηλαδή, είτε θα εξαφανιστούν. Τόσο απλά...

 

  
 

Η ΝΔ υπερασπίστρια της ελευθεροτυπίας και οι βιαστές του φεμινισμού...

Αν δεν γνώριζα τι συμβαίνει στην Ελλάδα και πληροφορούμουν ότι ο αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρώην πρωθυπουργός της ζητά μέσω δικαστηρίων τρία εκατομμύρια ευρώ από ένα δημοσιογραφικό οργανισμό και δημοσιογράφους, αυτομάτως θα έθετα ζητήματα ελευθεροτυπίας γι' αυτήν τη χώρα. Επειδή, ωστόσο, γνωρίζω τι συμβαίνει στην Ψωροκώσταινα το να συντασσόμουν, όπως έπραξε η μουγκή σε άλλες περιπτώσεις ΕΣΗΕΑ, με εκδότες από το πουθενά, με αμφιλεγόμενους χορηγούς και δημοσιογράφους- λακέδες τής εξουσίας, θα ήταν μια πράξη ακραίας αυτοταπείνωσης. Φαίνεται, όμως, πως για τους επαγγελματίες συνδικαλιστές τής δημοσιογραφίας δεν υπάρχει πάτος στο ποιον και τι είναι διατεθειμένοι να υπερασπίζονται...

Οι αγωγές και οι μηνύσεις αποτελούν συνήθη μέθοδο άσκησης εκβιαστικής πίεσης προκειμένου να αποσιωπάται η πραγματικότητα. Από την άλλη, ωστόσο, δεν συνιστά δημοσιογραφία το "μου το είπαν οι γείτονες", ιδίως όταν σχετίζεται με ρεπορτάζ που αφορά αρχηγό κόμματος κι έχει προφανείς πολιτικές επεκτάσεις κι επηρεάζει την κομματική αντιπαράθεση. Αφήστε που πρέπει να είναι κανείς ανίδεος ή αφελής για να πιστέψει ότι το "ρεπορτάζ" για τη "βίλα Τσίπρα στο Σούνιο" δεν γράφτηκε καθ' υπόδειξη επιχειρηματικών συμφερόντων με άμεση διαπλοκή με το Μαξίμου και προσωπικώς τον Κ. Μητσοτάκη...

Το να παριστάνει η ΝΔ την υπερασπίστρια της ελευθεροτυπίας συγκρίνεται σε υποκρισία με έναν φεμινιστή βιαστή. Αυτή η παράταξη κι αυτός ο πρωθυπουργός έχουν περιορίσει το ρόλο τού Τύπου σε άβουλο χειροκροτητή των αποφάσεών τους κι έχουν το θράσος να χαρακτηρίζουν έκφραση γνώμης δημοσιεύματα που χωρίς στοιχειώδεις αποδείξεις στην ουσία χαρακτηρίζουν τον Αλέξη Τσίπρα μισθοδοτούμενο από διαπλεκόμενα συμφέροντα... 

Κι επειδή ξέρουν ότι αυτές οι αποδείξεις δεν πρόκειται να προσκομιστούν ούτε στα δικαστήρια, αφού απλούστατα δεν υπάρχουν, είναι λογικό να προδικάζουν ότι οι αγαπημένοι τους εκδότες και δημοσιογράφοι θα κληθούν να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για αποζημιώσεις. Ας το δούμε κι ως μια μορφή δίκαιης αναδιανομής τού κλεμμένου πλούτου τού λαού από τη στιγμή που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμευτεί να αποδώσει τα χρήματα στο ασφαλιστικό ταμείο των δημοσιογράφων...

 
 

Η νομιμότητα το πρώτο καταφύγιο του πολίτη κατά τής παρανομίας...

Το να είσαι αυταρχικός δεν το λες και προσόν, όταν όμως είσαι αυταρχικός έναντι όλων, τουλάχιστον δεν είσαι φαρισαίος. Στην Ελλάδα έχουμε μια κυβέρνηση που εδώ και πολλούς μήνες αντιμετωπίζει την πανδημία είτε ισοπεδωτικά είτε με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Επειδή, για παράδειγμα, δεν συνταγογραφεί δωρεάν τεστ και δεν κάνει μαζική ιχνηλάτηση έχει επιβάλει εδώ και καιρό ένα αυστηρό λόκνταουν, με συνέπεια η κοινωνική και οικονομική ζωή να έχει παγώσει ακόμα και σε μικρά νησιά που πιθανόν να είναι καθαρά από τον ιό...

Βεβαίως, η κορυφαία κυβερνητική υποκρισία εντοπίζεται στο πώς αντιμετωπίζει παρόμοιες καταστάσεις. Σε αντίθεση, για παράδειγμα, με το Πολυτεχνείο, την επέτειο Γρηγορόπουλου και το συλλαλητήριο της Πέμπτης για τα πανεπιστήμια, τα Χριστούγεννα και τα Φώτα η αστυνομία δεν εξέδωσε απαγορευτικό συνάθροισης... 

Κι από πού κι ως πού έχουμε αποδεχθεί η αστυνομία να είναι η βασική μέθοδος καταπολέμησης της πανδημίας; Ποιος ξέρει, αν έχουμε και τρίτο κύμα, που μάλλον θα έχουμε, οι ασθενείς θα εισάγονται στα αστυνομικά τμήματα κι όχι σε ΜΕΘ, προς γνώση, συμμόρφωση και παραδειγματισμό...

Ο πολίτης δεν έχει απλώς δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση να παραβιάζει ένα νόμο που βασίζεται στην υποκρισία, στην εξαπάτηση, στην ανισότητα, στον αυταρχισμό και στη φαυλότητα. Πριν καταφύγει, όμως, στην παρανομία είναι υποχρεωμένος να εξαντλήσει τη  νομιμότητα, να ακολουθήσει όλες τις νόμιμες οδούς που μπορούν να οδηγήσουν στην επί της ουσίας κατάργηση της παρανομίας. 

Γι' αυτό και την Πέμπτη μπορούν να οργανωθούν σε πολλά σημεία τής Αθήνας κι άλλων πόλεων συγκεντρώσεις των 99 ατόμων που και το μήνυμά τους θα περάσουν και τη στρεβλή νομιμότητα δεν θα παραβιάσουν. Η δημοκρατία έχει ανάγκη τους πολίτες, τον αρχαίο δήμο, πολύ περισσότερο από αυτούς που εξουσιάζουν στο όνομά της... 

 
 

Για κάθε πρόβλημα έχουν και μία ποινή...

Για κάθε πρόβλημα η κυβέρνηση έχει ως απάντηση μια ποινή. Πιστεύει, για παράδειγμα, ότι τα 300 ευρώ πρόστιμο στους παραβάτες των μέτρων κατά τού Covid είναι ψίχουλα για την πλειονότητα του λαού και προαναγγέλλει αύξησή του. Επίσης, θεωρεί πως τα παιδιά και οι έφηβοι θα επιστρέφουν αμέσως στα σπίτια τους άμα τη λήξει των σχολικών μαθημάτων τους γιατί θα επικρέμεται ο μπαμπούλας τού προστίμου που θα πληρώνουν οι γονείς τους. Ο Κ. Μητσοτάκης, μάλιστα, προχώρησε και σε εξαγωγή των ιδεοληψιών του με την πρότασή του για ευρωπαϊκό πιστοποιητικό εμβολιασμού. Αφού έκανε ο ίδιος το εμβόλιο και μπορεί να το επιδεικνύει, τι τον νοιάζει για τους άλλους;...

Το να διασώσουμε, φέτος τουλάχιστον, τον τουρισμό συνιστά εθνική κι όχι κομματική προσπάθεια, που δεν πρέπει να περιορίζεται σε επικοινωνιακές φούσκες, όπως το περσινό ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη. Πώς, όμως, μπορούμε να προτείνουμε πιστοποιητικά όταν οι περισσότεροι δεν έχουμε εκ των πραγμάτων τη δυνατότητα να εμβολιαστούμε κι όταν δεν ξέρουμε κατά πόσο οι εμβολιασμένοι δεν είναι φορείς τού ιού και μεταδότες του σε άλλους; Αφήστε, βεβαίως, που θα είναι μεγάλο φάουλ των δημοκρατιών μας και δείγμα αδυναμίας τους να πείθουν η έμμεση επιβολή εμβολιασμού, όσο συμφέρουσα κι αν είναι για την ανθρωπότητα εφόσον διαπιστωθεί και στην πράξη η αποτελεσματικότητά του...

Το ισχυρό λόμπι των αεροπορικών εταιρειών έχει το δικαίωμα, τουλάχιστον όταν δεν προβαίνει σε ενέργειες κάτω από το τραπέζι, να ασκεί πίεση για τα συμφέροντά του. Οι κυβερνήσεις, ωστόσο, καλούνται να έχουν ως προτεραιότητά τους την υπεράσπιση (και) των ατομικών ελευθεριών σε ένα δημοκρατικό περιβάλλον. 

Αυτό το επιτυγχάνουν καλύτερα όταν αντλούν την επιχειρηματολογία τους από τον ορθό λόγο και φροντίζουν να μην υποθάλπουν το λαϊκισμό και τις απλοϊκές λύσεις σε σύνθετα προβλήματα. Ό,τι, δηλαδή, δεν πράττει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία κάνει μονίμως πολιτική με βάση τις δημοσκοπήσεις, τους επικοινωνιολόγους και τα ισχυρά λόμπι. Με ό,τι όλα αυτά συνεπάγονται για τα συμφέροντα των πολλών και τις ελευθερίες τους... 

 

 
 

Περιορίζουν τις συναθροίσεις λίγο πριν σε βάλουν να δουλεύεις απλήρωτο δεκάωρο. Συνέχισε να στηρίζεις...

Όσο ο Κ. Μητσοτάκης θα προηγείται, και με διαφορά, στις δημοσκοπήσεις ο Αντ. Σαμαράς θα γαβγίζει, αλλά δεν θα μπορεί να δαγκώνει. Κι ο πρωθυπουργός, ωστόσο, αναγνωρίζει ότι αυτό δεν πρόκειται να κρατήσει για πάντα, μολονότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ό,τι μπορεί από την πλευρά του για να μην θεωρείται αξιόπιστη κυβερνητική εναλλακτική. Όταν τελειώσουν καραντίνα και πανδημία, ωστόσο, οι οικονομικές συνέπειές τους, που σήμερα παραμένουν εν πολλοίς αόρατες- και να θέλει και να μπορεί να δαπανήσει κάποιος δεν έχει πολλές επιλογές-, θα γίνουν ολοφάνερες και η κυβερνητική αργή φθορά θα μετατραπεί σε ραγδαία...

Όλα αυτά τα ξέρει ο Κ. Μητσοτάκης και γι' αυτά προετοιμάζεται. Η νέα αυστηροποίηση της δυνατότητας συναθροίσεων δεν είναι άσχετη με το εργασιακό νομοσχέδιο το οποίο έρχεται στη Βουλή και, ανάμεσα σε άλλα, καθιερώνει δεκάωρη, απλήρωτη εργασία και ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης. Όσο θα υλοποιούνται οι νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες τού σχεδίου Πισσαρίδη, τις οποίες βιώσαμε και τα μνημονιακά χρόνια, τόσο θα καθίσταται ολοένα και πιο απαραίτητη η και με τη βία καταστολή των διαδηλώσεων διαμαρτυρίας. Των φαύλων τα παιδιά πριν χάσουν πολιτικό κεφάλαιο προετοιμάζουν περιστολές δημοκρατικών δικαιωμάτων...

Ο κοροναΐός ασφαλώς κι αποτελεί μια καλή δικαιολογία για την κοινωνική αμηχανία απέναντι στη νέα φτωχοποίηση της μάζας. Και οι δικαιολογίες, ωστόσο, κάποτε στερεύουν και την θέση τους πρέπει να παίρνει η δράση. 

Σε διαφορετική περίπτωση αυτή η κυβέρνηση, επικαλούμενη και την επικείμενη άρση τής δημοσιονομικής τρόπον τινά ελευθεριότητας από την ΕΕ, δεν πρόκειται να σταματήσει πριν δει το νεοφιλελευθερισμό να σαρώνει ό,τι άφησε ζωντανό πίσω του από δικαιώματα, ιδίως εργασιακά, η μνημονιακή κρίση. Οι φοιτητές έδωσαν μια πρώτη ηχηρή απάντηση την περασμένη Πέμπτη, με αφορμή την πανεπιστημιακή αστυνομία και τις νέες ρυθμίσεις ιδιωτικοποίησης και της ανώτατης εκπαίδευσης. Χρέος μας είναι να μην είναι αποσπασματική και να γίνει πολύ πιο μαζική...

 

Και στο ΣΥΡΙΖΑ ασχολούνται με τον Κουφοντίνα...

Αυτή η κυβέρνηση δεν αφήνει ούτε μια ημέρα να πηγαίνει χαμένη που να μην προσθέτει ένα λιθαράκι στην αστυνομοκρατία. Όχι, όμως, για να περιορίζει, για παράδειγμα, τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών ανάμεσα σε μαφίες, τις ένοπλες ληστείες ή τους ξυλοδαρμούς και σε πολυσύχναστα σημεία, αλλά για να επικοινωνεί στο φοβισμένο λαουτζίκο νόμο, τάξη κι ασφάλεια, με έναν προπαγανδιστικό μηχανισμό που βασίζεται κυρίως στο ψέμα, στην υπεραπλούστευση και στη δημιουργία τεχνητής πραγματικότητας. Αν πιστέψουμε, για παράδειγμα, τους Μητσοτάκη- Χρυσοχοΐδη- Κεραμέως, τα ελληνικά πανεπιστήμια μοιάζουν με το Μεντεγίν επί Εσκομπάρ ή με τη Βαγδάτη και την Καμπούλ σήμερα, όταν στην υπόλοιπη χώρα- όπου απουσιάζει πολλές φορές και η στοιχειώδης αστυνόμευση- οι πολίτες ζουν αμέριμνοι στο μικρό σπίτι στο λιβάδι...

Μόνο αφελείς δεν αντιλαμβάνονται ότι η σπουδή τού υπουργείου Προστασίας του Πολίτη να ανακοινώνει κάθε τρεις και λίγο μέτρα περιορισμού τού δικαιώματος συνάθροισης δεν εξυπηρετεί την καταπολέμηση της πανδημίας, αλλά των κοινωνικών αντιδράσεων που έρχονται μόλις ξεμυτίσουμε από τα σπίτια μας. Στη νεοσταλινική- οργουελιανή τους γλώσσα ακόμα και η απαγόρευση στους δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ να καλύπτουν τις διαδηλώσεις μετατρέπεται σε ενδιαφέρον για την προστασία τους. Στο Μαξίμου εξακολουθούν να πιστεύουν ότι στην εποχή που ο καθένας μπορεί να καταγράφει το οτιδήποτε με το κινητό του τηλέφωνο μπορεί να μείνει στο σκοτάδι η κατάχρηση εξουσίας των αστυνομικών οργάνων υπό την κυβερνητική ανοχή...

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, στο ΣΥΡΙΖΑ ασχολούνται με τον Κουφοντίνα! Φυσικά κι ο οποιοσδήποτε κρατούμενος, ακόμα κι αν είναι κατά συρροή δολοφόνος, ακόμα κι αν δεν έχει δείξει στο βίο του κανένα σεβασμό στο κράτος δικαίου, ακόμα κι αν δεν έχει μετανοήσει, έχει δικαίωμα να απολαμβάνει όλων των προνομίων τού νόμου. Σε διαφορετική περίπτωση, η πολιτεία δεν τιμωρεί και δεν σωφρονίζει, αλλά εκδικείται, αντιγράφοντας στην παρανομία το θύμα τής εκδίκησής της. 

Από αυτό το σημείο, ωστόσο, μέχρι πρώην βουλευτές και στελέχη τού ΣΥΡΙΖΑ να βγάζουν ανακοινώσεις για τα δικαιώματα του Κουφοντίνα ονομαστικά και κανενός άλλου υπάρχει άβυσσος. Παρηγορούμαι, πάντως, με το ότι σε ένα κόμμα εξουσίας τής Αριστεράς έχουν χώρο και οι πιο ακραίες- μειοψηφικές σε αυτό μορφές της, γιατί σε αυτές ανήκουν όσοι επικεντρώνουν σε έναν φονιά που δυσφήμησε την Αριστερά... 

 

Ελλάδα-Τουρκία δεν θα σηκωθούν από το τραπέζι αν δεν υπογράψουν ένα χαρτί στα γερμανικά και στα αγγλικά...

Το ότι αυξάνεται κατά 10% η επικράτεια της χώρας με την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ. φυσικά και δεν είναι αρνητικό. Το αν, όμως, είναι θετικό για τα συμφέροντα της πλειονότητας του ελληνικού λαού μόνο το μέλλον θα το καθορίσει... 

Τι να τα κάνουμε, για παράδειγμα, τα επιπλέον μίλια αν παραχωρηθούν σε διεθνείς πετρελαϊκούς κολοσσούς με αποικιοκρατικούς όρους ή αν αύριο μεθαύριο γεμίσει το Ιόνιο με πλωτές δεξαμενές ή με πετρέλαιο σε περίπτωση ατυχήματος; Καλά κάνουμε, επομένως, και πανηγυρίζουμε, ακόμα καλύτερα θα πράτταμε ωστόσο αν είχαμε και κάποιο βιώσιμο σχέδιο, με δεδομένο κι ότι ο πλανήτης εγκαταλείπει τους υδρογονάνθρακες και στρέφεται στις ΑΠΕ...

Κι αν το τι θα κάνουμε με τα επιπλέον μίλια σε μια θάλασσά μας είναι πιο μακροπρόθεσμο, το τι θα πράξουμε στις διερευνητικές επαφές με την Τουρκία, που ξεκινούν τη Δευτέρα, είναι πιο άμεσο ζήτημα. Αν η κυβέρνηση πηγαίνει σε αυτές με το μυαλό της από τώρα στο "blame game" στην περίπτωση αποτυχίας τους είναι προτιμότερο να μην μεταβεί καν στην Κωνσταντινούπολη, τόπο διεξαγωγής τους. Αν πιστεύουμε ότι θα επιμείνουμε στο να συζητάμε μόνο για υφαλοκρηπίδα- ΑΟΖ, οι απέναντι θα διαφωνήσουν, θα σηκωθούμε να φύγουμε για να παραστήσουμε τους ήρωες στο πόπολο και ούτε γάτα ούτε ζημιά τότε μάλλον δεν έχουμε καταλάβει ότι Γερμανία και ΗΠΑ δεν θα μας επιτρέψουν να φύγουμε από το τραπέζι χωρίς να υπογράψουμε κάτι...

Το υπόδειγμα της Συμφωνίας των Πρεσπών μαρτυρά πως τα διακρατικά ζητήματα επιλύονται προς το συμφέρον των εμπλεκόμενων κρατών όταν αυτά δεν έχουν πάνω από το κεφάλι τους ως επιδιαιτητές Μεγάλες Δυνάμεις. Κι αυτή είναι μία υπόμνηση που αφορά τόσο την Ελλάδα όσο και την Τουρκία, αν επιδιώκουν τη βιώσιμη και δίκαιη ειρήνη στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Αν, όμως, επιτρέψουμε στο Βερολίνο και στην Ουάσιγκτον να θέσουν την ατζέντα, τότε πολύ φοβάμαι πως η κατάληξη θα είναι ένας επώδυνος συμβιβασμός και για την Αθήνα και για την Άγκυρα, με μόνους κερδισμένους όσους δεν είναι υποχρεωμένοι από τη γεωγραφία να συμβιώσουν σε αυτήν τη γωνιά τού πλανήτη... 

 

Όλα επιτρέπονται για την πατρίδα, την θρησκεία και την οικογένεια...

Το πρόβλημα στο χουντικό σύνθημα "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια" δεν είναι η πατρίδα, η θρησκεία ή η οικογένεια. Είναι το πνεύμα του, πως όποιος επικαλείται αυτές τις αξίες- είναι, πράγματι, αξίες- μπορεί να λέει και να πράττει ό,τι θέλει. Κι έτσι έχουμε φτάσει στο σημείο να δικαιολογούνται τα πάντα, αρκεί να γίνονται στο όνομα της πατρίδας, της θρησκείας ή της οικογένειας...

Για την πατρίδα μπορείς να απωθείς στον θάνατο ικέτες τής Γης στο Αιγαίο και να μισείς άλλους λαούς, για την θρησκεία να αψηφάς τη δημόσια υγεία και να πηγαίνεις στην εκκλησία και να κοινωνείς, για την οικογένεια να υπερασπίζεσαι το καμάρι σου ακόμα κι όταν ξυλοφορτώνει έναν εργαζόμενο. Η υποκρισία μας, μάλιστα, γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν εντοπίζουμε πολύ εύκολα τέτοιου είδους παθογένειες σε άλλους, αλλά στους καθρέφτες μας έχουμε ρίξει σεντόνια για να μην βλέπουμε κι εμείς οι ίδιοι τα δικά μας χάλια. Μπορεί, για παράδειγμα, να μην βιαιοπραγεί ο μέσος γιος ή η μέση κόρη, αλλά στα σχολεία κάνουν πάρτι σε βάρος των δασκάλων και των καθηγητών τους και στο τέλος τη νύφη την πληρώνουν οι εκπαιδευτικοί, που υπομένουν και τις κατσάδες των γονέων...

Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι άξιοι για όλα κι αυτό έχει ισχύ και για την ιδιότητα του γονέα. Μόνο που οι κοινωνίες μας είναι με αυτόν τον τρόπο δομημένες ώστε η απόκτηση παιδιών- βιολογικών, βεβαίως, αλλιώς δεν θα έμεναν τόσα παιδιά στα αζήτητα της υιοθεσίας- να θεωρείται συνώνυμο της ατομικής ολοκλήρωσης. Κανείς δεν πρόκειται να σε κατηγορήσει γιατί δεν κέρδισες το Νόμπελ, δεν πέταξες στη Σελήνη ή δεν διέσχισες την Ανταρκτική με παγοθραυστικό. 

Αν, όμως, δεν έχεις παιδιά, τότε αλίμονό σου, ιδίως από μία ηλικία και μετά κάτι στραβό συμβαίνει με σένα. Για όλα αυτά και για πολλά ακόμα δεν καταλαβαίνω τι μας παραξένεψε τόσο με τους νταήδες τού μετρό. 

Απλώς έκαναν πρώτοι, ίσως, με τόσο προκλητικό τρόπο το επόμενο βήμα στην αποδόμηση των ιερών κι οσίων τής ελληνικής οικογένειας, που είναι τόσο σάπια όσο και η κοινωνία που όλες οι οικογένειες συναποτελούν χωρίς να το θέλουν. Ο ατομισμός συνιστά τις κολόνες τού συστήματος που, κατά τα άλλα, πιστεύουμε ότι είναι επιτυχημένο μέχρι το κωλόπαιδο κάποιου άλλου να ανοίξει το δικό μας κεφάλι ή του κανακάρη μας...

 
 

Οι δημοκρατίες φιμώνουν τους κλόουν που οι ίδιες δημιούργησαν...

Έχουν δικαίωμα ο Ντ. Τραμπ και παλαιότερα οι χιμπαντζήδες με τα μαύρα να εκφράζουν τις απόψεις τους στα ΜΜΕ και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Μήπως η δημοκρατία πρέπει να θέτει αυστηρούς κανόνες κι ώστε να μην επιτρέπει να ακούγονται εκείνοι που την αμφισβητούν; 

Να μην στρώνει, δηλαδή, αφελώς το έδαφος για την αυτοκατάργησή της; Η πρώτη, πιο επιφανειακή αλλά και λογική, απάντηση- ερώτημα είναι ποιος θα θέτει αυτούς τους κανόνες και με ποια κριτήρια. Διεθνείς οργανισμοί, τα κράτη, ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης ή εταιρείες- κολοσσοί, όπως το Facebook και η Google;...

Οι κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, ωστόσο, δεν θα έφταναν ποτέ σε αυτό το δίλημμα αν είχαν φροντίσει να δημιουργούν πολίτες που θα θεωρούσαν εξαρχής γελοίο, για παράδειγμα, πως πίνοντας χλωρίνη καταπολεμάς τον κοροναΐό ή πως οι αλλοδαποί είναι κατώτεροι των Ελλήνων. Οι κοινοβουλευτικές, όμως, δημοκρατίες, όπως παλαιότερα οι ολιγαρχίες και οι μοναρχίες, έχουν στηρίξει τη διαιώνισή τους στην άγνοια του λαού, στην ενίοτε πραγματικότητα και κυρίως ψευδαίσθηση πως μερικές εκατοντάδες διαθέτουν καλύτερη γνώση των πραγμάτων, γι' αυτό και πρέπει να εξουσιάζουν και οι υπόλοιποι να ακολουθούν. Δεν μπορούν, βεβαίως, πλέον να πλασάρουν ότι η γνώση των εξουσιαστών είναι θεόσταλτη και η εξουσία τους έρχεται κατευθείαν από τον μεγαλοδύναμο, αλλά αφήνοντας το πόπολο ημιεκπαιδευμένο και με έλλειμμα ταξικής συνείδησης μια χαρά κάνουν και τώρα τη δουλειά τους...

Οι Τραμπ, συνεπώς, και οι Χρυσές Αυγές αυτού του κόσμου δεν είναι τίποτα άλλο από τις παράπλευρες απώλειες ενός συστήματος που επιβιώνει με το να μην ανορθώνει πνευματικώς και οικονομικώς το λαό σε σημεία που ο τελευταίος να μπορεί να αμφισβητεί τη δύναμή τους με στέρεα επιχειρήματα. Γι' αυτό και είναι τόσο υποκριτικές κινήσεις όπως η απαγόρευση του Twitter και του Facebook στον απερχόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ ή των συστημικών ελληνικών μίντια στους Μιχαλολιάκο και σία. Αν η γνώση, η αναζήτηση της αλήθειας, ο ορθός λόγος και η θεμελιωμένη κριτική αποτελούσαν συστατικά των δημοκρατιών μας ο Τραμπ κι ο Ηλ. Κασιδιάρης θα έβγαζαν το ψωμί τους στο τσίρκο. Τώρα έχει μετατραπεί η ίδια η δημοκρατία σε τσίρκο...

 
 

Γιατί δεν μιλάς μωρή πουτάνα για το βιασμό σου αν είσαι κυρία;...

"Καλύπτετε τον βιαστή τής Σοφίας Μπεκατώρου γιατί είναι στέλεχος της ΝΔ, όπως καλύψατε τον παιδόφιλο Ν. Γεωργιάδη". "Όχι, εσείς καλύψατε τον βιαστή τής πρεσβείας τής Βενεζουέλας γιατί είστε μαδούροι"... 

Τα πάντα είναι πολιτική, μόνο που εδώ που φυτρώνουν οι φαιδρές πορτοκαλέες ακόμα και οι τραγωδίες λαμβάνουν ιλαρές διαστάσεις όταν μιλάμε για την κομματική αντιπαράθεση. Προφανώς και είναι ζήτημα αν ένα κόμμα καλύπτει έναν βιαστή, θα ήμασταν όμως πολύ τυχεροί στην ατυχία μας αν η συγκάλυψη της σεξουαλικής κακοποίησης αφορούσε μόνο τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ κι όχι ένα σημαντικό κομμάτι τής κοινωνίας...

Όλοι είναι αθώοι μέχρις αποδείξεως του εναντίου κι αυτό ισχύει βεβαίως σε ένα κράτος δικαίου και για τον φερόμενο ως βιαστή τής Σοφίας Μπεκατώρου. Δεν πάσχει λογικής, εξάλλου, και το ερώτημα, όπως συνέβη και με το κίνημα "Me too" στις ΗΠΑ, γιατί όλο αυτό το κύμα μεταχρονολογημένων καταγγελιών. Όσοι, όμως, στέκονται πίσω από τέτοια εύλογα επιχειρήματα μάλλον προτιμούν να κρύβουν το κεφάλι τους στην άμμο, από ντροπή για προσωπικά τους αμαρτήματα ή για πράγματα που γνώριζαν και για τα οποία δεν μίλησαν ή από ένα μισογυνισμό κι αδιαφορία για τον συνάνθρωπο που μασκαρεύεται με πνεύμα αμφισβήτησης...

Είναι θλιβερό ότι ακόμα και οι δυτικές δημοκρατίες, που βαυκαλίζονται πως είναι οι καλύτερες στον κόσμο, εν έτει 2021 δεν έχουν απονείμει και στις γυναίκες- ανάμεσα σε άλλες ομάδες- την ισοτιμία που αξίζουν σε μια κοινωνία. Η ανοχή στη σεξουαλική κακοποίηση είναι μονάχα μια διάσταση του προβλήματος, ίσως η πιο αποκρουστική αλλά όχι η μόνη... 

Ακόμα και στη δεύτερη δεκαετία τού 21ου αιώνα και πολλές γυναίκες ακόμα περιμένουν από τις ομόφυλές τους να εκπληρώνουν συγκεκριμένους ρόλους, της μητέρας, της νοικοκυράς, της ερωμένης. Αν τους υπερβείς ή τους εμπλουτίσεις με τη δημιουργικότητά σου κινδυνεύεις να γίνεις αποσυνάγωγη, για να μην χρησιμοποιήσω άλλες εκφράσεις που χρησιμοποιούνται κατά κόρον για γυναίκες που λειτουργούν εκτός σεναρίου, ζώντας όπως θα ήθελαν να ζουν κι όχι όπως τους ορίζεται... 

Φυσικά και η μεγαλύτερη ευθύνη βαραίνει την ανδροκρατούμενη κοινωνία, ωστόσο η γυναικεία χειραφέτηση θα ήταν πολύ πιο εύκολη υπόθεση αν είχε τη στήριξη του συνόλου των γυναικών. Μην αναρωτιέστε, επομένως, γιατί η Σοφία Μπεκατώρου και η κάθε Μπεκατώρου δεν μίλησαν νωρίτερα. Ακόμα κι αν το είχαν κάνει θα μας είχαν πετύχει με τα αφτιά, το στόμα και τα μάτια μας κλειστά...

Rafale και μπάτσοι γιατί δεν τολμά την ειρήνη με την Τουρκία...

Οι επιλογές που κάνει ο καθένας μας με τα χρήματά του, αν μη τι άλλο μαρτυρούν τις προτεραιότητές του. Το ίδιο ισχύει και με τις κυβερνήσεις. Η δική μας, για παράδειγμα, την ίδια ώρα που δίνει δισ. ευρώ για αεροσκάφη και προσλαμβάνει μπάτσους για τα πανεπιστήμια δεν κάνει το ίδιο για ΜΕΘ, γιατρούς, νοσηλευτές, εκπαιδευτικούς, πανεπιστημιακούς... 

Φοβούμενος ο Κ. Μητσοτάκης πως το 2021 θα είναι έτος εθνικών συμβιβασμών στα ελληνοτουρκικά κι επομένως θα δυσαρεστήσει τους σκληρούς δεξιούς που μάντρωσε με τις Πρέσπες, επιβάλλει το δόγμα νόμου και τάξης που συγκλονίζει τους νοικοκυραίους μολονότι δεν τους εξασφαλίζει ούτε το νόμο ούτε την τάξη. Αντί, επομένως, να καταστήσουμε άχρηστα τα κανόνια, υπογράφοντας συμφωνία επίλυσης ζητημάτων με την Τουρκία που θα έχει και υποχωρήσεις, υπογράφουμε συμφωνίες για Rafale κι ό,τι άλλο ήθελε προκύψει στρώνοντας το έδαφος για τους τσοχατζόπουλους του μέλλοντός μας...

Η κυβέρνηση θεωρεί πως το πρόβλημα (και) των πανεπιστημίων είναι πως δεν υπάρχουν πολλοί μπάτσοι να τριγυρίζουν σε αυτά. Γι' αυτό κι αναβιώνει το Σπουδαστικό της Ασφάλειας, γι' αυτό και προβλέπει πειθαρχικές ποινές για τους φοιτητές, την ίδια στιγμή που κλείνει την πόρτα στο δημόσιο πανεπιστήμιο στους χειρότερους μαθητές και στους αιώνιους φοιτητές, για να τους στρέψει στα αγορασμένα πτυχία τής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Στην ουσία, καθίσταται ο Μ. Χρυσοχοΐδης συνυπουργός τής Ν. Κεραμέως, λες κι από μόνη της εκείνη δεν είναι ικανή να φέρει την καταστροφή...

Είναι αλήθεια ότι παράγουμε περισσότερους πτυχιούχους ΑΕΙ από όσους μπορούμε να καταναλώσουμε. Γι' αυτό και είναι απαραίτητος ένας ουσιαστικός επαγγελματικός προσανατολισμός που να ξεκινά από το δημοτικό ακόμα, ούτως ώστε στη Γ' Λυκείου να μην έχουμε τόσους υποψήφιους για τα πανεπιστήμια, αλλά και τα δημόσια πανεπιστήμια να μην κλείνουν την πόρτα τους σε χιλιάδες μαθητές για να ανοίξουν εκείνοι την κερκόπορτα με τα χρήματα της μαμάς και του μπαμπά σε ένα από τα πολλά αμφίβολης ποιότητας ιδιωτικά κολέγια του εσωτερικού ή του εξωτερικού. Μόνο που η φιλοσοφία αυτής της κυβέρνησης δεν είναι το κοινωνικό ασανσέρ, η παροχή δυνατοτήτων δηλαδή στα φτωχότερα στρώματα ώστε να εκπαιδευτούν και να απολαύσουν ένα καλύτερο επίπεδο ζωής από των γονέων τους, αλλά η διατήρηση του στάτους κβο ανισοτήτων από το οποίο κάποιοι (και) στην ιδιωτική εκπαίδευση θησαυρίζουν...    

 

 

Σύντροφοι, δεν ξέρω αν γαμήσατε αλλά ξυπνήστε γιατί τώρα γαμιέστε...

Το "γαμήσαμε τη μεσαία τάξη" τού Π. Πολάκη δεν εμπεριέχει αυτοκριτική, αλλά εντάσσεται στον εσωκομματικό πόλεμο του ΣΥΡΙΖΑ και στην αντιπαράθεση του πρώην αναπληρωτή υπουργού Υγείας με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, αλλά και στις αποστάσεις που κρατά σήμερα από τον Αλέξη Τσίπρα. Δεν τον θυμάμαι, άλλωστε, να είχε διατυπώσει κάτι παρόμοιο όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στην εξουσία προκειμένου να τον βοηθήσει να αλλάξει ρότα εν καιρώ. Οι μετά Χριστόν προφήτες δεν είναι προφήτες, αλλά συνήθως ανεύθυνοι που κρύβουν τις δικές τους ευθύνες πίσω από ένα ανούσιο στην παρούσα φάση "blame game" για περσινά ξινά σταφύλια...

Σε εκλογικό επίπεδο το αν ο ΣΥΡΙΖΑ γάμησε τη μεσαία τάξη κρίθηκε το 2019, με μια λαϊκή απάντηση που περιείχε στοιχεία πραγματικότητας, αλλά κι αδικίας γι' αυτούς που έβγαλαν τη χώρα από μνημόνια στα οποία άλλοι την έμπλεξαν από εκείνους που είναι φτωχότεροι από όσο πιστεύουν ότι είναι. Ακόμα, όμως, και να μην είχαμε τον τελευταίο ενάμισι χρόνο τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά, στο προσφυγικό και, κυρίως, την πανδημία και πάλι η συζήτηση για την οικονομική πολιτική τής χρονικής περιόδου 2015- 2019 θα ήταν παρωχημένη. Όσοι συνεπώς την επαναφέρουν στην επικαιρότητα, είτε εντός είτε εκτός τού ΣΥΡΙΖΑ, το κάνουν από σκοπιμότητα κι όχι από γνήσια διάθεση αυτοκριτικής ή ιστορικής έγνοιας...

Όταν με ρωτάνε αν έχει δίκιο ο Τσίπρας ή ο Τσακαλώτος, ο Πολάκης ή ο Νίκος Φίλης, τους απαντώ πως έχουν δίκιο όλοι. Δεν το κάνω για διπλωματικούς λόγους, αλλά γιατί σε ένα αριστερό κόμμα εξουσίας- ελπίζω να συμφωνούν όλοι στο ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι τέτοιο και να μην ανταγωνίζονται ορισμένοι ακόμα τον Παναγιώτη Λαφαζάνη- είναι απαραίτητοι όλοι: οι μαρξιστές, οι ριζοσπάστες Αριστεροί, οι κεντροαριστεροί, ακόμα και οι λαϊκοί δεξιοί που απεχθάνονται το νεοφιλελευθερισμό... 

Ο μετασχηματισμός δεν πρέπει να σημαίνει εγκατάλειψη, αλλά συμπερίληψη, χωρίς δογματισμούς και ιδεοληψίες. Η απλή αναλογική και, κυρίως, το ότι απέναντι στα λαϊκά συμφέροντα βρίσκεται μια σκληρή εκδοχή τής δεξιάς καθιστά την παρατεταμένη εσωστρέφεια πολυτέλεια που θυμώνει τους προοδευτικούς πολίτες και τους αποξενώνει, κι όχι αδίκως...

 

Έπαιξε τις κουμπάρες στις Πρέσπες, αλλά τώρα πρέπει όλοι να βοηθήσουν τον εθνολαϊκιστή...

Φυσικά και είναι θετικό που ξεκινούν οι διερευνητικές με την Τουρκία, που ανοίγεται δηλαδή ένα παράθυρο διαλόγου επί θεμάτων που έχουν φέρει τη χώρα μας με τον εξ ανατολών γείτονά της στα πρόθυρα του πολέμου ακόμα και προσφάτως. Βεβαίως και είναι επίσης θετική εξέλιξη η αύξηση των χωρικών μας υδάτων στο Ιόνιο στα 12 ν.μ. Αυτό, ωστόσο, που παραμένει αρνητικό είναι πως το πολιτικό μας σύστημα εξακολουθεί να μην λέει την αλήθεια στον ελληνικό λαό για τις παραχωρήσεις που υποχρεωτικώς θα γίνουν αν θέλουμε να φτάσουμε σε συμφωνία με την Άγκυρα...

Ο Κ. Μητσοτάκης έχει δίκιο, πρέπει να σταματήσουμε να παίζουμε τις κουμπάρες στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο γιατί, ανάμεσα σε άλλα δεινά όπως το εξοπλιστικό ράλι, ο κίνδυνος ατυχήματος παραμονεύει. Για να συμβεί, ωστόσο, αυτό πρέπει να συγκληθεί Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών στο οποίο θα συμφωνηθεί μια νέα εθνική γραμμή, θα χαραχθούν οι νέες "κόκκινες" γραμμές, που δεν μπορεί να είναι μόνο η οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας κι ΑΟΖ γιατί απλούστατα η Τουρκία δεν θα το αποδεχθεί και θα πρέπει στη συνέχεια ως αρνητική εξέλιξη να ξεχάσουμε τη Χάγη για μια ακόμα φορά. Μόνο με αυτόν τον τρόπο, άλλωστε, θα αποφευχθεί η μη επίλυση του σοβαρότερου διμερούς ζητήματος της εξωτερικής μας πολιτικής λόγω του πολιτικού κόστους που τόσα έχει στοιχίσει στο έθνος διαχρονικώς...

Είναι ανθρώπινο ο Αλέξης Τσίπρας να μην έχει λησμονήσει την αντιπολίτευση που του άσκησε ο Κ. Μητσοτάκης για τη Συμφωνία των Πρεσπών, όταν ο εθνικισμός κι ο λαϊκισμός ένωσαν δυνάμεις για να τορπιλίσουν, ευτυχώς ανεπιτυχώς, μια πολύ θετική διπλωματική εξέλιξη. Οι ηγέτες, όμως, δεν παρασύρονται από προσωπικά πάθη, τα τιθασεύουν όταν δίνουν προτεραιότητα στο λαϊκό κι εθνικό συμφέρον. Κι αυτό οφείλει να πράξει τους επόμενους μήνες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, να τείνει χείρα βοηθείας σε αυτόν που ήθελε να τον πνίξει στις Πρέσπες, αρνούμενος το πρόσκαιρο κομματικό όφελος για χάρη της βιώσιμης κι έντιμης ειρήνης στην περιοχή...

 
 

Με το σύνδρομο της Στοκχόλμης ή με τον ήλιο, ιδού το ερώτημα...

Ύστερα από συνολικώς τέσσερις μήνες καραντίνας σε λιγότερο από ένα χρόνο κάποιοι ακόμα αναρωτιούνται γιατί οι πολίτες γέμισαν τις παραλίες την Κυριακή με τον καιρό να είναι ανοιξιάτικος. Μήπως υποφέρουμε πλέον από το σύνδρομο της Στοκχόλμης και δεν μπορούμε να φανταστούμε άλλο τρόπο ζωής πέρα από τον περιορισμένο; 

Γιατί ανάμεσα στους επιστήμονες που εισηγούνται μέτρα στην κυβέρνηση δεν υπάρχει ούτε ένας ψυχίατρος ή ψυχολόγος; Είναι δυνατό ένα τόσο κοινωνικό ζώο όπως ο άνθρωπος να υποχρεώνεται σε κατ' οίκον διαβίωση και να μην υπάρχει ούτε ένας ειδικός που να προτείνει λύσεις πάνω στην ψυχική διάσταση της πανδημίας, λες και οι άνθρωποι ζούμε μόνο για να παράγουμε ή λες και η ψυχική μας υγεία δεν συνδέεται άμεσα με τη σωματική;...

Το να ανοίξουν ή όχι τα σχολεία ή τα καταστήματα ή τα θέατρα είναι ψευδοερωτήματα. Θα έπρεπε να θεωρούμε δεδομένη την καταφατική απάντηση και να αναζητούμε τρόπους ώστε αυτό να συμβεί με τη μέγιστη δυνατή υγειονομική ασφάλεια. Για το ότι δεν το κάνουμε δεν φταίει μόνο η ελληνική κυβέρνηση, αλλά το σύνολο σχεδόν των ανά τον πλανήτη κυβερνήσεων που αποδεικνύονται ικανές- κι αυτό όταν συμβαίνει- μόνο όταν έχει ηλιοφάνεια. Με την πρώτη αναποδιά δεν αναζητούν την καλύτερη αλλά την ευκολότερη λύση, την επιφανειακή, που θα αφήσει όμως πίσω της πολύ περισσότερα θύματα μεσομακροπρόθεσμα από την πιο ψαγμένη...

Η αντιμετώπιση της πανδημίας θα αφήσει τραύματα ακόμα και σε αυτούς που δεν νόσησαν από αυτή ή που δεν έχασαν δικούς τους ανθρώπους. Η δεύτερη τουλάχιστον καραντίνα θα έπρεπε να είναι η ύστατη λύση κι όμως, ιδίως στην Ελλάδα, χρησιμοποιήθηκε ως πρώτη επιλογή γιατί η νεοφιλελεύθερη κυβέρνησή της δεν σκέφτηκε καν πως υπάρχει και η εναλλακτική τής ενίσχυσης της δημόσιας υγείας, παιδείας και μεταφοράς... 

Η συντριπτική πλειονότητα των χωρών μπήκε σε δεύτερη καραντίνα πολύ αργότερα από εμάς, ενώ ακόμα και σήμερα λειτουργεί σε πολλές περιπτώσεις η εστίαση σε αυτές, έστω με ποσοτικούς και χρονικούς περιορισμούς. Ούτε, άλλωστε, οι αριθμοί των νεκρών, των διασωληνωμένων και των κρουσμάτων στην Ελλάδα μπορούν να μας παρηγορήσουν πως τα πήγαμε καλύτερα. 

Ας ξεχάσουν, συνεπώς, στο Μαξίμου την ιδέα να πάει χαμένο και το 2021 γιατί αυτό βολεύει τους σχεδιασμούς τους. Υπάρχει πολλή σιωπηρή οργή στα σαλόνια και στις κρεβατοκάμαρες που αναμένει να βρει τη φωνή της με την πρώτη αφορμή...  

 
 

Τζάμπα κουράζεται ο Βορίδης, ο ΣΥΡΙΖΑ τα καταφέρνει και μόνος του να μην ξανακυβερνήσει...

Ο Μ. Βορίδης ισχυρίστηκε την προηγούμενη εβδομάδα πως όταν έλεγε πως πρέπει να γίνουν αλλαγές στο κράτος και στους θεσμούς για να μην ξανακυβερνήσει η Αριστερά δεν εννοούσε τίποτα χουντικό- αλίμονο!-, αλλά να σταματήσει ο εξισωτισμός, η ισοπέδωση δηλαδή προς τα κάτω που υποτίθεται πως είναι η ιδεολογική πατέντα τής Αριστεράς. Ας υποθέσουμε πως ο νέος πρώτος τη τάξει υπουργός με τις γνωστές καταβολές θέλει, π.χ., περισσότερη αξιοκρατία στο Δημόσιο και είναι η Αριστερά αυτή που την εμποδίζει. Αναρωτιέμαι, όμως, θέτοντας ένα επίκαιρο παράδειγμα ενώ θα μπορούσα να θέσω πολλά ακόμα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν που διόρισε διοικητές νοσοκομείων που είναι, ανάμεσα σε άλλα "σχετικά" επαγγέλματα, αλουμινάδες, γυμναστές κι αγρονόμοι;... 

Κι ας υποθέσουμε- που δεν ισχύει βεβαίως- πως προ πανδημίας δεν ήταν τόσο απαραίτητο να είναι επικεφαλής νοσοκομείων άνθρωποι με μια στοιχειώδη συνάφεια με την ιατρική επιστήμη ή τη δημόσια διοίκηση. Γιατί, όμως, ο "λάτρης" τής αξιοκρατίας Κ. Μητσοτάκης δεν τους άλλαξε όταν ενέσκηψε η πανδημία; 

Η απάντηση είναι πολύ απλή: για τη δεξιά ο πόλεμος κατά τού εξισωτισμού είναι στην ουσία πόλεμος κατά τής κοινωνικής δικαιοσύνης, της δίκαιης αναδιανομής τού πλούτου και της παροχής ίσων ευκαιριών για την παραγωγή νέου. Τα υπόλοιπα είναι ιδεολογικά προσχήματα γιατί δεν μπορεί να πει φάτσα φόρα στο πόπολο πως δεν εξυπηρετεί τα δικά του συμφέροντα, αλλά λίγων κι εκλεκτών...

Την ίδια ώρα, όμως, που η κυβέρνηση συνάπτει ακόμα και συμφωνίες για την επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων των πολιτών της, στο ΣΥΡΙΖΑ είναι απασχολημένοι με το να δημιουργούν νέες τάσεις ενόψει του συνεδρίου, αν κι όποτε γίνει. Αλλού βαρούν τα όργανα, δηλαδή, κι αλλού χορεύει η νύφη, και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο... 

Φαίνεται πως αρκετοί στην αξιωματική αντιπολίτευση είτε βολεύονται σε αυτόν το ρόλο είτε έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στην θεωρία τού ώριμου φρούτου που θα πέσει από μόνο του. Μόνο που το 2021 πιθανό να είναι εκλογική χρονιά και με την απλή αναλογική δημιουργούνται προϋποθέσεις για τη συγκρότηση προοδευτικής κυβέρνησης. Αρκεί οι ανάγκες τής κοινωνίας να είναι κι ανάγκες τής κομματικής νομενκλατούρας, που, προς το παρόν τουλάχιστον, είναι απασχολημένη με την ομφαλοσκόπηση, λες κι όλος ο κόσμος αρχίζει και τελειώνει στην πλατεία Κουμουνδούρου ή, έστω, στις τηλεδιασκέψεις των διάφορων απαράτσικ με κρίση ταυτότητας... 

     
 

The best democracy money can buy...

Το πιο πειστικό στην πράξη επιχείρημα των απανταχού νεοφιλελεύθερων είναι πως οι περισσότεροι στον πλανήτη, στις ΗΠΑ θέλουν να μεταναστεύσουν κι όχι στη Ρωσία, για παράδειγμα. Ισχύει, μόνο που υπάρχει ένα μεγάλο "αλλά" που παραλείπεται τεχνηέντως: αλλά οι Αμερικανοί έχουν αναπτύξει το πιο επιτυχημένο δίκτυο μάρκετινγκ παγκοσμίως χάρη και στην αγγλική lingua franca... 

Από τη μουσική έως τις ταινίες, από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έως τις νέες τεχνολογίες τα αμερικανικά προϊόντα της ποπ κουλτούρας κυριαρχούν και διαμορφώνουν, στοχευμένα βεβαίως, συνειδήσεις. Μήπως δεν θα ήμασταν τόσο αμερικανολάτρες αν οι περισσότεροι μιλούσαμε ρωσικά κι από το πρωί μέχρι το βράδυ ακούγαμε ρωσικά τραγούδια, βλέπαμε ρωσικές ταινίες, μπαίναμε σε ρωσικό facebook ή αγοράζαμε ρωσικά γκάτζετ;...

Όσοι, εξάλλου, πιστεύουν ακόμα- ύστερα κι από τα όσα έγιναν στο Καπιτώλιο- ότι η αμερικανική δημοκρατία είναι η καλύτερη στον κόσμο μάλλον κι εκείνοι θα αλλάξουν γνώμη αν δουν το ντοκιμαντέρ τού Netflix "Εξηγήσεις: Η Δύναμη της Ψήφου". Αναλογιστείτε μόνο αν είχαν εισβάλει μισαλλόδοξοι τραμπούκοι στην ελληνική Βουλή και είχαν πυροβολήσει και σκοτώσει μια γυναίκα τι θα λέγατε για την ποιότητα της ελληνικής δημοκρατίας ή αν βλέπατε παρόμοιες σκηνές στη Βενεζουέλα. Αφήστε που μετά από τη μεταπολίτευση κανείς δεν έχει κυβερνήσει λαμβάνοντας λιγότερες ψήφους από τον αντίπαλό του, όπως το κατάφερε ο Ντ. Τραμπ το 2016, όλες οι ψήφοι έχουν ίση αξία, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στις αμερικανικές πολιτείες, και δεν υπάρχουν τα προσκόμματα εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους που συναντάς στην άλλη όχθη τού Ατλαντικού κι αποκλείουν ντε φάκτο πολλούς, ιδίως αφροαμερικανούς και μειονότητες, από την ψηφοφορία...

Ο Ντ. Τραμπ και οι οπαδοί του έχουν τόση σχέση με την Αριστερά όση κι ο Αδ. Γεωργιάδης με τον Μ. Βορίδη. Κάνοντας, ωστόσο, μια αριστερή αυτοκριτική είναι αλήθεια ότι και στην Ελλάδα την προηγούμενη δεκαετία έγιναν ακρότητες- όπως επιχείρηση εισβολής στη Βουλή- κι από Αριστερούς... 

Κι αν ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τις είχε υιοθετήσει, δεν τις είχε καταδικάσει και στήριξε μέρος τής εκλογικής του δυναμικής και στην οργή τού λούμπεν προλεταριάτου. Από αυτό το σημείο, ωστόσο, έως του να συγκρίνει κανείς τους πλανημένους τής τραμπικής προπαγάνδας περί εκλογικής νοθείας με τους αγανακτισμένους για τη βίαιη φτωχοποίησή τους Έλληνες υπάρχει χαοτική απόσταση την οποία διανύουν μόνο εκείνοι που αναζητούν απεγνωσμένα συγχωροχάρτι για τις αμαρτίες τους...

 

Τώρα ξέρουμε, δεν εικάζουμε ότι κυβέρνηση-εκκλησία έχουν και ποινική ευθύνη...

Μετά από τα όσα έγιναν στις 6 Ιανουαρίου έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης με τις 17 Νοεμβρίου και τις 6 Δεκεμβρίου. Πριν δύο κι ένα μήνα αντιστοίχως η κυβέρνηση εξέδιδε χουντοδιατάγματα απαγόρευσης των συναθροίσεων άνω των τριών, έβγαζε χιλιάδες αστυνομικούς στους δρόμους, έδερνε, προσήγαγε, συλλάμβανε. 

Των Φώτων, πάλι, είχαμε κάποιες προσαγωγές για τα μάτια τού κόσμου, αλλά κατά τα άλλα η εκκλησία παραβίασε το νόμο κι ο συνωστισμός μετά θείας κοινωνίας στους ναούς ήταν έντονος. Καμία σχέση, δηλαδή, με τις μικρές συγκεντρώσεις την ημέρα τού Πολυτεχνείου στις οποίες τηρήθηκαν οι αναγκαίες αποστάσεις μέχρι να επέμβουν οι μπάτσοι ή με την απαγόρευση ακόμα και σε μεμονωμένους πολίτες να αφήσουν ένα λουλούδι στον τόπο δολοφονίας τού Αλέξη Γρηγορόπουλου...

Τώρα, επίσης, γνωρίζουμε ότι το τριήμερο πανηγυρικών εκδηλώσεων με αφορμή τον άγιο Δημήτριο στη Θεσσαλονίκη οδήγησε σε χιλιάδες νεκρούς στη βόρεια Ελλάδα κι ότι η η κυβέρνηση είχε προειδοποιηθεί αλλά εποίησε τη νήσσα για να μην τα βάλει με τους τραγοπαπάδες. Κι αφού τα ξέραμε όλα αυτά η κυβέρνηση επέτρεψε τα Φώτα να μετατραπούν σε ένα νέο πάρτι μετάδοσης του κοροναϊού. Μετά, βεβαίως, θα φταίει η ατομική ευθύνη για το ότι θα μας κλείσουν μέσα μέχρι το Πάσχα τουλάχιστον...

Αποδείχθηκε στην πράξη ότι, σε αντίθεση με τα κόμματα της Αριστεράς, η εκκλησία στάθηκε ανίκανη να περιφρουρήσει τα υγειονομικά πρωτόκολλα. Το ζήτημα, επομένως, δεν είναι μόνο πολιτικό, αν και η ευθύνη τόσο της κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης, αφού όλοι τους χαϊδεύουν εκκλησιαστικά αφτιά, είναι δεδομένη. 

Είναι πλέον και ζήτημα δικαιοσύνης να παρέμβει άμεσα ώστε να διερευνηθεί τι έχει γίνει και τι θα έπρεπε να είχε γίνει ώστε να μην χάσουμε, το λιγότερο, ένα χρόνο από τη ζωή μας. Αυτό, βεβαίως, δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά και σχεδόν όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, για τον οποίο τα πάντα ζυγίζονται με κέρδη και ζημιές για τη νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία κι όχι με βάση τις ανθρώπινες ανάγκες για ζωή με αξιοπρέπεια και δικαιώματα... 

 

Απορία αφελούς: ο Χρυσοχοΐδης θα συλλάβει παπάδες τα Φώτα;...

Τι χρεία έχουμε κυβερνήσεων αν στο "πονάει χέρι" ή απάντησή τους είναι "κόβει χέρι"; Γι' αυτό δεν χρειαζόμαστε χειρουργό, αλλά χασάπη. Ομοίως, αν μοναδικό στην ουσία μέτρο για την αντιμετώπιση της πανδημίας- ο εμβολιασμός θα καθυστερήσει να έχει άμεσες ευεργετικές συνέπειες- είναι η αυστηρή καραντίνα, δεν έχουμε ανάγκη από αποφοίτους τού Κολλεγίου Αθηνών και του Χάρβαρντ να μας κυβερνούν, ιδίως όταν αλλάζουν μεταξύ τους υπουργεία σαν μουσικές καρέκλες. Θα μπορούσε να το εισηγηθεί και να το εφαρμόσει καλύτερα ο κάθε αγράμματος αστυφύλαξ τής χούντας...

Οφείλω να υπενθυμίσω στην κυβέρνηση πως οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν μόνο από κοροναΐό και πως ασθένειες είναι και οι ψυχικές. Στο εξωτερικό, μάλιστα, έχουν γίνει έρευνες σύμφωνα με τις οποίες όσοι αρρωστήσουν ή και πεθάνουν άμεσα ή έμμεσα από τα μέτρα που λαμβάνονται για την καταπολέμηση του κοροναΐού θα είναι περισσότεροι από όσους πεθάνουν από τον Covid. Στο πλαίσιο της ψυχικής υγείας εντάσσεται και η ανάγκη ενός πιστού να ανάψει ένα κερί στην εκκλησία, γι' αυτό και βλέπω με κατανόηση το "αντάρτικο" των αρχιπαπάδων ενόψει των Φώτων, μολονότι δεν είναι κάτι παραπάνω από επίδειξη πυγμής και μια υπενθύμιση στην κυβέρνηση για το ποιος είναι το αφεντικό σε αυτήν τη χώρα τού κοινοβουλευτικού φονταμενταλισμού...

Βεβαίως θα περιμένω με ενδιαφέρον πώς θα αντιδράσουν Μητσοτάκης- Χρυσοχοΐδης στους άτακτους ιερωμένους. Θα στείλουν χιλιάδες μπάτσους στις εκκλησίες, εμποδίζοντας τους πιστούς να ανάψουν ένα κερί; 

Θα επιβάλουν πρόστιμα; Θα πετάνε ελικόπτερα πάνω από τους ναούς, θα γίνουν προσαγωγές και συλλήψεις; Φυσικά δεν περιμένω να συμβεί τίποτα παρόμοιο με το αστυνομικό κράτος βίας που εξαπολύθηκε στις 17 Νοεμβρίου και στις 6 Δεκεμβρίου. Αυτή η κυβέρνηση πορεύεται με θρασυδειλία και υποκρισία και με αυτή θα πεθάνει. Τι καλύτερο να περιμένεις, άλλωστε, από έναν πρωθυπουργό που και τους ανασχηματισμούς του τους κάνει ο προκάτοχός του Αντ. Σαμαράς κι ο οποίος δεν αλλάζει υπουργούς που κι ο ίδιος θεωρεί αποτυχημένους για να μην παραδεχθεί ότι η αντιπολίτευση είχε δίκιο;...

 
 

Αν δεν υπήρχε ο κοροναΐός, ο Μητσοτάκης θα έπρεπε να τον εφεύρει...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν βιάζεται να εξέλθουμε της πανδημίας, η οποία του προσφέρει το ιδανικό περιβάλλον για να εφαρμόσει το νεοφιλελεύθερο σχέδιο Πισσαρίδη κι ενδεχομένως να πάει σε εκλογές. Ο σχεδιασμός του αφορά την όσο το δυνατό μεγαλύτερη επιμήκυνση της υγειονομικής κρίσης, η οποία, ανάμεσα σε άλλα, συσπειρώνει λόγω φόβου γύρω από τον αρχηγό, δεν επιτρέπει στην αξιωματική αντιπολίτευση να ανασυνταχθεί και στην κοινωνία να διαμαρτυρηθεί με δυναμικό τρόπο. Ακόμα, δηλαδή, κι αν δεν υπήρχε ο κοροναΐός, ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να τον εφεύρει για να παρατείνει την πολιτική του ηγεμονία...

Έχει ένα πολύ σοβαρό προσωπικό δίλημμα μπροστά του ο Κ. Μητσοτάκης για το 2021, το οποίο θα ήταν ευκολάκι αν οι επόμενες κάλπες δεν στήνονταν με απλή αναλογική. Η χρονική περίοδος άμα τη εξόδω από την πανδημία είναι θεωρητικώς η καλύτερη για εκλογές για τους λόγους που προανάφερα, αλλά και γιατί η κυβέρνηση διανύει ακόμα περίοδο χάριτος που επιμηκύνθηκε λόγω των γεγονότων, αλλά και της αδράνειας του ΣΥΡΙΖΑ πριν τον κοροναΐό... 

Αν, όμως, ο πρωθυπουργός διαλύσει τη Βουλή το πιθανότερο είναι πως στην επόμενη είτε θα διαθέτει οριακή πλειοψηφία κι όχι 158 βουλευτές είτε θα υποχρεωθεί να συγκυβερνήσει με το ΚΙΝΑΛ. Και η ελληνική κοινοβουλευτική ιστορία έχει αποδείξει ότι τέτοιου είδους κυβερνήσεις πολύ δύσκολα βγάζουν την τετραετία...

Από την άλλη, μόνο όταν βγούμε από το σπίτι μας θα έχουμε συνειδητοποιήσει πόσο φτωχύναμε και θα ξεσπάσει η συσσωρευμένη οργή μας. Επιπλέον,  ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει το συνέδριο μετασχηματισμού του και, κυρίως, η κοινωνία θα μπορεί να διαμαρτύρεται όχι μόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και στους δρόμους. 

Θα δημιουργηθεί, κοντολογίς, ένα σκηνικό που μόνο προς το συμφέρον τής κυβέρνησης δεν θα είναι και το οποίο δεν θα μπορεί να αποσιωπηθεί από τα συμβατικά ΜΜΕ. Τι θα έκανα, επομένως, αν ήμουν ο Κ. Μητσοτάκης; Ότι κι ο Αλέξης Τσίπρας το Σεπτέμβριο του 2015, αν και για διαφορετικούς λόγους και πίεση: για να μπορώ μετά να ισχυρίζομαι πως ο λαός μού έδωσε την εμπιστοσύνη του για τα νεοφιλελεύθερα μέτρα με τα οποία θα τον πνίξω στη λιτότητα...