Ζουν ακόμα στο 2015, πού να βρουν χρόνο να ασχοληθούν με το 2022;...

Όταν το μεγάλο σου άγχος είναι να κάνεις αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση, ώστε να έχουν υλικό να παίζουν τα ουκ ολίγα φιλικά σου ΜΜΕ, είναι λογικό και να ξεχνάς να κυβερνάς. Κι αυτό έπαθε η κυβέρνηση Μητσοτάκη (και) με το "Turkaegean", λάθος το οποίο, σε αντίθεση με αυτό που κάνουν κατ' επανάληψη οι ελλαδέμποροι, δεν αποδίδω σε μειωμένα πατριωτικά αντανακλαστικά. Οι άνθρωποι, άλλωστε, ζουν ακόμα στο 2015, πού να βρουν χρόνο να ασχοληθούν με το 2022;...

Την ίδια ώρα, εξάλλου, που ο Τ. Ερντογάν έχει πρώτο τραπέζι πίστα στη γεωπολιτική σκακιέρα, εμείς κρυβόμαστε πίσω από τον ίσκιο τού Τ. Μπάιντεν, πιστεύοντας ότι τη δύσκολη ώρα δεν θα μετακινηθεί και θα μας προστατεύσει. Πώς τα καταφέρνει ο πρόεδρος της Τουρκίας; Είναι μόνο η γεωστρατηγική σημασία τής χώρας του, η οποία θα υπάρχει και μετά από αυτόν; Ή, μήπως, είναι και το ότι, σε αντίθεση με εμάς που είμαστε αρχοντόβλαχοι κι απαξιώνουμε τα ανατολίτικα παζάρια, δεν συναινεί σε όλα εκ των προτέρων, αλλά διεκδικεί;...

Σε αυτό το πλαίσιο, δεν χρειάζεται να αντιμετωπίζουμε τυχόν από κοινού προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ούτε φοβικά ούτε με ηττοπάθεια, αλλά να θέσουμε κι εμείς τα δικά μας ζητήματα, πέραν της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Γιατί να μην ζητήσουμε, για παράδειγμα, αποζημιώσεις για τις περιουσίες των Ελλήνων που εκδιώχθηκαν με σωματική ή ψυχολογική βία από τις αλησμόνητες πατρίδες; Ιδού ένα πεδίο σύγκλισης λαού και πολιτικών δυνάμεων που θα έστελνε κι ένα ισχυρό μήνυμα εθνικής ενότητας στην άλλη πλευρά τού Αιγαίου... 

 

Ο υβριδικός εισβολέας ήταν άνθρωπος και πριν γίνει αριστούχος...

Αν πριν τρία χρόνια η βάρκα με την οποία έφτασε στη Λέσβο ο Ιρανός πρόσφυγας Κύρο Μπαγκί είχε απωθηθεί από το λιμενικό, ο Κ. Μητσοτάκης θα είχε δώσει συγχαρητήρια στους ένστολους που προστάτευσαν την πατρίδα από την "υβριδική εισβολή". Σήμερα, βεβαίως, τον καλεί στο τηλέφωνο και τον προσκαλεί στο Μαξίμου για να τον συγχαρεί για την επιτυχία του στις πανελλήνιες. Η υποκρισία δεν έπαψε ποτέ να είναι το αγαπημένο αμάρτημα της δεξιάς...

Φυσικά οι επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο και στον Έβρο και οι απελάσεις ασυνόδευτων προσφυγόπουλων δεν θα σταματήσουν. Εντάσσονται, άλλωστε, στη διαχρονική ρητορική τής συντηρητικής παράταξης που μισεί ό,τι δεν της μοιάζει και καπηλεύεται την πατρίδα με την ίδια ευκολία που υφαρπάζει τον πλούτο της κι ενίοτε την ξεπουλά. Αυτοί, για παράδειγμα, που δεν θα έλεγαν ποτέ "Βόρεια Μακεδονία" παραχωρούν με μεγάλη ευκολία το "Turkaegean" στη γείτονα...

Κανείς δεν πρέπει να πεθαίνει στη φυλακή, όποιο έγκλημα κι αν έχει διαπράξει, ούτε συνεπώς κι ο Επ. Κορκονέας. Ούτε τα σύνορά μας πρέπει να μένουν κλειστά για τους ικέτες τής Γης, ανεξαρτήτως αν είναι άσοι στο μπάσκετ ή στη φυσική. Έλληνας γεννιέσαι κι Έλληνας μπορείς να γίνεις αν το επιθυμείς. Πρώτιστο καθήκον μας, άλλωστε, είναι ο άνθρωπος και σε αυτόν και στις ανάγκες του είμαστε όλοι μας υπόλογοι...

 

  
 

Χρεοκόπησαν και το επιχείρημα του α' εξαμήνου του 2015...

Αν πιστέψουμε το αφήγημα της ΝΔ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ αυτή η χώρα θα ήταν παράδεισος επί γης αν δεν είχε περάσει το πρώτο εξάμηνο του 2015. Από το 1830 μέχρι και το 2014 δεν είχε ζήσει κανένα εμφύλιο, καμία χρεοκοπία, οικονομική και ηθική, και ήρθαν οι τότε συριζαίοι τον Ιανουάριο του 2015 να φέρουν τα πάνω κάτω... 

Τι σημασία έχει αν το δημόσιο ταμείο ήταν άδειο, με 20 δισ. ευρώ δανειακές υποχρεώσεις και χωρίς καμία συμφωνία με τους δανειστές για το τι μέλλει γενέσθαι; Αυτοί φταίνε κι ας έβγαλαν τη χώρα από τα μνημόνια, με 37 δισ. ευρώ στο ταμείο και το χρέος ρυθμισμένο για μια δεκαετία...

Φυσικά και κατανοώ τους λόγους που επιχειρεί η ΝΔ να επαναφέρει προεκλογικώς στην επικαιρότητα το 2015, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αναβιώσει το αντί- ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Μόνο που κανείς και ποτέ δεν κέρδισε δύο φορές εκλογές με τα ίδια επιχειρήματα, πολλώ δε μάλλον όταν ο ίδιος έχει κυβερνήσει τρία χρόνια από τότε κι άλλα περίπου 20 από το 1974. Κι αν οι συριζαίοι είχαν τη δικαιολογία τής απειρίας, ποια είναι αυτή του Κ. Μητσοτάκη που γεννήθηκε μέσα στην εξουσία;...

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαθέτει πλέον την επαναστατική δυναμική τού 2015 και βαρύνεται με κυβερνητικά λάθη. Κι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, ωστόσο, είναι πολύ πιο έμπειρος από όσο ήταν επτά χρόνια πριν κι αυτό φαίνεται κι από τις σκέψεις του για το νέο κυβερνητικό πρόγραμμα και τα πρόσωπα που θα κληθούν να το υλοποιήσουν. Κι ας μην κάνουν πως ανησυχούν ορισμένοι για πιθανή αναβίωση του "έρωτα" με τον Γ. Βαρουφάκη. Το ΜέΡΑ 25 δεν θα βρίσκεται στην επόμενη Βουλή...

 
 

Υπερευαίσθητοι με αναισθησίες...

Οι περισσότεροι είμαστε πολύ ανεκτικοί με τα δικά μας πάθη, αλλά ακάματοι υπερασπιστές τής ιουδαιοχριστιανικής ηθικής όταν πρόκειται για τα πάθη των άλλων. Πάνω στα μεγάλα μεράκια τής ευαισθησίας μας, μάλιστα, υποκύπτουμε συχνά και στο αμάρτημα της υποκρισίας. Στενοχωριόμαστε, για παράδειγμα, για τον χιμπατζή που εκτελέστηκε, κρατώντας ταυτοχρόνως στα χέρια μας το εισιτήριο για επίσκεψη στο Αττικό Πάρκο το προσεχές Σαββατοκύριακο ή καταβροχθίζοντας μια μπριζόλα...

Δεν υπάρχουν μονάδες μέτρησης της ευαισθησίας μας στα ζώα, φαίνεται όμως πως κάποιοι ζωόφιλοι τις έχουν εφεύρει και κρίνουν αφ' υψηλού τους υπόλοιπους θνητούς. Αποδέχομαι τα υψηλά στάνταρ από τους χορτοφάγους και τους vegan, από τους κρεατοφάγους ωστόσο τα κηρύγματα μάλλον περισσεύουν. Κι αν όλοι μας οφείλουμε να είμαστε απέναντι στο βασανισμό των ζώων, στο δίλημμα "άνθρωπος ή ζώο" όταν μπορούμε να σώσουμε μόνο τον ένα, τότε η απάντηση "άνθρωπος" θα έπρεπε να είναι στα χείλη όλων μας γιατί αδυνατώ να πιστέψω ότι οποιοδήποτε άλλο θηλαστικό διαθέτει την αντιληπτική ικανότητα του homo sapiens...

Η υπερευαισθησία σε έναν τομέα κρύβει αναισθησία σε άλλους. Πολύ θα ήθελα, για παράδειγμα, όσοι συγκλονίστηκαν, και καλώς συγκλονίστηκαν, από την θανάτωση του χιμπατζή να είχαν συγκλονιστεί το ίδιο κι από την θανάτωση μεταναστών στο Μαρόκο ή τους πνιγμούς τους στο Αιγαίο. Όπως, επίσης, πολύ θα ήθελα να γίνονταν συγκεντρώσεις κι από τη μη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα για την ισότητα στο δικαίωμα στο γάμο και στην υιοθεσία ή, έστω, κατά της κερδοσκοπίας με πολιτικές πλάτες που βιώνουμε στις τσέπες μας. Φυσικά ο καθένας έχει και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των ευαισθησιών του. Αρκεί, όμως, να μην δαχτυλοδείχνει με την ίδια συχνότητα με την οποία υποκρίνεται τον απαλλαγμένο από τα ανθρώπινα πάθη... 

 

  
 

Δυτικά της Τεχεράνης...

Είναι συγκλονιστικό, αν όχι υποκριτικό, πόσο νοιάζονται για την "αγέννητη ζωή" οι ίδιοι υπερσυντηρητικοί που δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τη γεννημένη ζωή αν αυτή αφορά κάποιον που δεν τον θεωρούν ισάξιό τους, όπως έναν εγκληματία, έναν Τούρκο, έναν Αριστερό ή έναν ομοφυλόφιλο. Και είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό πώς η ανθρωπότητα κάνει δύο βήματα μπροστά, αλλά εξακολουθεί να κάνει κι ένα βήμα πίσω όποτε ζαλίζεται από φόβο για το μέλλον. Όλοι μας, άλλωστε, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο, αναζητάμε κατά καιρούς καταφύγιο σε έναν παρελθοντικό παράδεισο που δεν υπάρχει παρά μόνο στη φαντασία μας...

Τον ίδιο παράδεισο εντοπίζουν οι απανταχού φιλελεύθεροι- νεοφιλελεύθεροι στις ΗΠΑ κι ας μιλάμε για τη χώρα που ακόμα και τη δεκαετία τού '60 οι λευκοί και οι μαύροι δεν είχαν καν νομικώς τα ίδια δικαιώματα, όπου η οπλοχρησία θεωρείται must κι εσχάτως οι αμβλώσεις βγαλμένες από την κόλαση. Στην  πραγματικότητα οι ΗΠΑ είναι καλύτερες από το Ιράν γιατί στην Τεχεράνη δεν μπορείς να διαμαρτυρηθείς για την απαγόρευση των αμβλώσεων και γιατί το ιρανικό μάρκετινγκ είναι πολύ κατώτερο του αμερικανικού. Αν αυτά σας αρκούν, δικαίωμά σας, επιτρέψτε μου όμως να προσπεράσω...

Ένα παιδί δεν έχει μόνο μητέρα, έχει και πατέρα, συνεπώς δεν προσυπογράφω το επιχείρημα περί αυτοδιάθεσης του σώματος. Από την άλλη, όμως, η γυναίκα είναι εκείνη που κυοφορεί, γεννά και, κακά τα ψέματα, αναλαμβάνει τις περισσότερες ευθύνες για ένα νεογέννητο. Γι' αυτό κι έχει κάθε δικαίωμα να αποφασίζει εκείνη κατά βάση κι αν θα φέρει στον κόσμο μια νέα ζωή. Και μόνο, όμως, που τον Ιούνιο του 2022 αναγκάζομαι να υπερασπίζομαι τα αυτονόητα αποδεικνύει ότι οι κοινωνίες μας είναι προβληματικές, πολύ προβληματικές...  

 

 

Οι φαύλοι έχουν χρέη και πληρώνουν με τοξικότητα...

Ο πρωθυπουργός που χρωστά  1,3 εκατ. ευρώ, οι υπουργοί που χρωστούν 11,4 εκατ. και το κόμμα που χρωστά 350 εκατ. ευρώ στις τράπεζες νομοθέτησαν το ακαταδίωκτο στους τραπεζίτες που τους χορήγησαν τα δάνεια. Όποιος βλέπει μόνο συμπτώσεις σε όλα αυτά μάλλον είναι περισσότερο αφελής από όσο μπορεί να αντέξει το κράτος δικαίου μας. Την ίδια ώρα, βεβαίως, η κυβέρνηση κυνηγά ανηλεώς την ανομία στα πανεπιστήμια αφού στο Μαξίμου και στα υπουργεία μάλλον δεν έχουν τοποθετήσει καθρέφτες...

Την ίδια στιγμή, μάλιστα, που ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του χρωστούν και της Μιχαλούς διαθέτουν κινητή κι ακίνητη περιουσία που ταιριάζει σε κροίσους κι όχι σε πολιτικούς που υποτίθεται πως πρέπει να φεύγουν από την υπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος φτωχότεροι από όσο ήταν όταν μπήκαν. Και η ΝΔ χρυσοπληρώνει στρατιές από τρολ για να σχολιάζουν, για παράδειγμα, την εμφάνιση της Έφης Αχτσιόγλου ενώ ταυτοχρόνως αυξάνει τα χρέη της. Τι από όλα αυτά είναι λογικά κι επιτρεπτά σε ένα δημοκρατικό καθεστώς λογοδοσίας για το κάθε ευρώ που εισπράττεται και σπαταλιέται;...

Πώς μπορούν, πέρα από όλα τα άλλα, αυτοί οι τύποι που μας κυβερνούν να εμπνεύσουν κουλτούρα πληρωμών κι ατομικής ευθύνης στους πολίτες; Ποιο είναι το ηθικό τους μέγεθος ώστε να αρνούνται, για παράδειγμα, τις μειώσεις τού ΕΦΚ στα καύσιμα ή του ΦΠΑ σε βασικά προϊόντα όταν οι ίδιοι έχουν χρήματα κι ακίνητα για να ζήσουν πλουσιοπάροχα και τα παιδιά των παιδιών τους; Ποιος, εν τέλει, είναι τοξικός; Αυτός που καταγγέλλει τη διαφθορά ή την υφίσταται ή εκείνος για τον οποίο η φαυλότητα συνιστά νοοτροπία ζωής;...

 
 

Δεν τους εμπιστεύομαι ούτε για το ότι θα κάνουν τίμιες εκλογές...

Συμμερίζομαι τις αμφιβολίες τού Αλέξη Τσίπρα για το αν αυτή η κυβέρνηση θέλει να διεξάγει δίκαιες εκλογές, και δεν αναφέρομαι μόνο στην ημέρα των εκλογών. Όταν η Μητσοτάκης Α.Ε. ελέγχει πλήρως την ΕΥΠ και τα περισσότερα ΜΜΕ δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι δεν θα γίνουν προβοκάτσιες ή πως η αντιπροσώπευση των κομμάτων θα γίνει και στον ίδιο χρόνο και με τον ίδιο τρόπο. Αφήστε που έχουμε για υπουργό Εσωτερικών έναν άνθρωπο ο οποίος διαδέχθηκε τον Ν. Μιχαλολιάκο στην ηγεσία τής νεολαίας τής χουντικής ΕΠΕΝ κι ο οποίος δεν έπαψε ποτέ- πίσω από τη μάσκα τού δήθεν φιλελεύθερου, δημοκράτη πολιτικού- να είναι ένα ακροδεξιό κοπρόσκυλο...

Η Ελλάδα διαθέτει μια κυβέρνηση που πολιτεύεται κάνοντας αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση, με fake news και τραμπισμούς. Λέει, δηλαδή, και πράττει τα πιο τερατώδη πράγματα κι όχι γιατί πιστεύει στη δημοφιλία της, όπως πιστεύει ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ. 

Η αυτοπεποίθησή της εδράζεται στο ότι ελέγχει εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική, μιντιακή εξουσία, καθώς και το βαθύ κράτος και παρακράτος. Πώς να την εμπιστευτούμε, επομένως, πως θα διεξάγει τίμιες, σε όλα τα επίπεδα, εκλογές;...

Να υπενθυμίσω, επίσης, στο σύστημα Μαξίμου πως το ημερολόγιο γράφει 2022 κι όχι 2015. Συνεπώς, θα ήταν χρήσιμο να έχτιζε την επικοινωνιακή του στρατηγική πάνω στο τι πέτυχε για την κοινωνική πλειοψηφία η κυβέρνηση κι όχι τι έπραξε η κυβέρνηση Τσίπρα, η οποία κρίθηκε το 2019. Οι αρνητικές πρωτιές τής χώρας, ωστόσο, στην πανδημία- τα άφησαν όλα ελεύθερα και τώρα απορούν γιατί έχουμε νέο κύμα- και στην ακρίβεια δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια στην αλήθεια. 

Γι' αυτό και θα επιστρατεύσουν το ψέμα και την εξαπάτηση, όπως άλλωστε έκαναν και πριν τρία χρόνια. Μόνο που τώρα έχουν κι εκείνοι παρελθόν κι αυτό βρωμά και ζέχνει διαφθορά κι ανικανότητα...

 
 

Οσονούπω κι Exit Pass με έναν και μοναδικό δικαιούχο...

Fuel Pass, Power Pass, κουπόνια για ηλεκτρικές συσκευές, έως κι επίδομα ακρίβειας θα μοιράσει ο Κ. Μητσοτάκης στο πόπολο για να μπορέσει να πάει σε εκλογές το Σεπτέμβριο. Φυσικά δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος πρωθυπουργός που κάνει κάτι τέτοιο. Είναι, όμως, από τους λίγους που υπερχρεώνει τη χώρα, ενώ θα μπορούσε να μοιράσει πολλά περισσότερα στους ιθαγενείς αν φορολογούσε τα υπερκέρδη των πρωθυπουργικών χορηγών που κερδοσκοπούν στα καύσιμα, στην ενέργεια και στα τρόφιμα...

Κι ένα ευρώ να βάλουν στην τσέπη τους οι πληττόμενοι από την ακρίβεια πολίτες είναι καλοδεχούμενο. Μόνο οι χορτάτοι σνομπάρουν το ψωμί. Αλίμονο, όμως, αν στο Μαξίμου πιστεύουν ότι ο λαός είναι αφρόψαρο που θα τσιμπήσει στο πρώτο δόλωμα για να ξαναψηφίσει εκείνους που τον έχουν τελευταίο στη λίστα προτεραιοτήτων τους. Αν ο Κ. Μητσοτάκης θέλει να κερδίσει τις εκλογές πρέπει να τα σπάσει με τους νταβατζήδες του. Μόνο που είναι πολύ λίγος και πολύ ένοχος για να κάνει κάτι τέτοιο...

Η Ελλάδα ήταν για εβδομάδες πρωταθλήτρια Ευρώπης σε νεκρούς από covid ανά εκατομμύριο πληθυσμού, είμαστε πρωταθλητές στην υπερβάλλουσα θνητότητα, πρώτοι σε πληθωρισμό στη δυτική Ευρώπη κι έβδομοι στον κόσμο στην τιμή των καυσίμων. Η κρίση είναι παγκόσμια, αλλά δεν είμαστε αρνητικοί πρωταθλητές δίχως λόγο, ο οποίος προσωποποιείται στον Κ. Μητσοτάκη. Όσο πιο γρήγορα, συνεπώς, στείλουμε τον ίδιο και τη διεφθαρμένη κομπανία του στον πολιτικό αγύριστο τόσο νωρίτερα θα ανασάνει και η χώρα...

  

 

Αυτές τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα τις κερδίσει με το μυαλό, όχι με το συναίσθημα...

 

Αν έπρεπε να επέλεγα ανάμεσα στον Ζ. Λ. Μελανσόν, την Μ. Λε Πεν και τον Εμ. Μακρόν, τότε θα επέλεγα τον πρώτο. Με πολύ βαριά καρδιά, όμως, για έναν πολιτικό που είναι περισσότερο αριστεριστής παρά Αριστερός κι ο οποίος στην Ελλάδα θεωρεί Αριστερά την Ζ. Κωνσταντοπούλου κι όχι τον Αλέξη Τσίπρα. Γενικώς, αν ήμουν Γάλλος θα ένιωθα ακόμα μεγαλύτερη δυσφορία για το κομματικό μου σύστημα από όσο αισθάνομαι τώρα με το ελληνικό...

Σε έναν πλανήτη τη μεγαλύτερη (;) δύναμη του οποίου κυβέρνησε επί τέσσερα χρόνια ο Ντ. Τραμπ θα διερρήγνυα ανοιχτές θύρες αν ισχυριζόμουν πως οι πολίτες αναζητούν αντισυστημικές προσωπικότητες, είτε είναι πράγματι είτε τις υποδύονται. Και στην Ελλάδα το έκαναν οι ψηφοφόροι με το ΣΥΡΙΖΑ το 2015 και θα το έκαναν ξανά με οποιοδήποτε άλλο κόμμα τούς έπειθε ότι δεν είναι μία από τα ίδια κι ότι διαθέτει ένα ριζοσπαστικό, αλλά και ρεαλιστικό σχέδιο ταυτοχρόνως. Οι πολίτες αισθάνονται, καλώς ή κακώς, πως κάηκαν στο χυλό με τον αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ και φυσάνε τώρα το πιο ώριμο συριζαϊκό γιαούρτι...

Ο Κ. Μητσοτάκης απογοητεύει- δεν θα μπορούσε να συμβεί και διαφορετικώς, αφού είναι ένα επικοινωνιακό κέλυφος χωρίς ουσία-, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ, συμπεριλαμβανομένου του Αλέξη Τσίπρα, δεν συναρπάζει πια. Αυτές τις εκλογές, συνεπώς, η κυβερνώσα Αριστερά δεν θα τις κερδίσει με το συναίσθημα, αλλά με τη λογική, με το να πείσει ότι έμαθε από τα λάθη της, αλλά κι ότι δεν έχει χάσει το ριζοσπαστικό της οίστρο. Η πρόταση νόμου που κατάθεσε για το γάμο ομοφυλόφιλων και τη δυνατότητα να υιοθετούν είναι προς αυτή την κατεύθυνση, έστω κι αν είναι ατιμωτικό για τη χώρα να θεωρούμε τέτοιες αυτονόητες κινήσεις επαναστατικές...

 

Εκλογές το Σεπτέμβριο; Δεν είμαι καθόλου σίγουρος...

Δεν είμαι αντίθετος στην ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής, υπό μία όμως πολύ σοβαρή προϋπόθεση η οποία αν δεν τηρείται γεννά πολλά ερωτηματικά: να υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής για τους κατηγορούμενους πολιτικούς. Για την περίπτωση της Ρ. Δούρου αποδείχθηκε και με δικαστική απόφαση πως δεν υπήρχαν, ενώ στις περιπτώσεις Παππά- Παπαγγελόπουλου είναι αστείο να κατηγορούνται ο μεν πρώτος γιατί για πρώτη φορά οι ολιγάρχες αυτής της χώρας πλήρωσαν για τηλεοπτικές άδειες ο δε δεύτερος γιατί πίεσε ώστε να διαλευκανθεί ένα σκάνδαλο παγκόσμιων διαστάσεων, όπως αυτό της Novartis...

Πέρα, επίσης, από τη σοβαρότητα των καταγγελιών ο διώκτης πολιτικός οφείλει κι ο ίδιος να είναι αμέμπτου ηθικής, όχι μόνο ποινικής αλλά και πολιτικής. Σε διαφορετική περίπτωση η υποκρισία είναι το λιγότερο σοβαρό από τα ατοπήματά του. Αν θέλεις να κατηγορείς, για παράδειγμα, πολιτικούς σου αντιπάλους γιατί έβαλαν στο δημόσιο ταμείο μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από τις τηλεοπτικές άδειες, μάλλον οφείλεις να μην εισπράττεις για πάρτη σου αγροτικές επιδοτήσεις, ιδίως όταν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το δάκο από τη μουχρίτσα...

Ο Κ. Μητσοτάκης στήνει εδώ και μερικές εβδομάδες το προεκλογικό του αφήγημα με επιδόματα της πλάκας μπροστά σε αυτά που έχει πάρει από τους πολίτες για λογαριασμό των χορηγών του, δικαστικές διώξεις σε βάρος των αντιπάλων του και μεθοδική προσπάθεια να πείσει ότι για τις φυσικές καταστροφές που έτυχαν στη βάρδια των αντιπάλων του, τους οποίους έστειλε και στα δικαστήρια, φταίνε εκείνοι αλλά ο ίδιος δεν ευθύνεται γι' αυτές που γίνονται στη δική του βάρδια. Θεωρείται, μάλιστα, σχεδόν σίγουρο ότι ο πρωθυπουργός θα προκηρύξει εκλογές αμέσως μετά το Δεκαπενταύγουστο για να γλιτώσει από τα χειρότερα που έρχονται το χειμώνα. 

Δεν είμαι, όμως, καθόλου σίγουρος ότι θα είναι πρώτος στις δημοσκοπήσεις που θα έχει στα χέρια του- αυτές που δημοσιεύονται ούτε ο ίδιος τις πιστεύει- μετά το Δεκαπενταύγουστο. Ίσως η εξάντληση της τετραετίας να είναι ο μόνος τρόπος να ξεπεράσει τον πατέρα του σε χρόνια πρωθυπουργικής θητείας και μάλλον θα είναι η μοναδική του επιτυχία όταν πολύ σύντομα θα αρχίσει να γράφει τα απομνημονεύματά του...

 

  
 

Ποιος σου γαμάει τη ζωή; Κοίτα στον καθρέφτη σου...

Η περίπτωση της Αφρ. Λατινοπούλου είναι από μόνη της τραγική. Το τραγικότερο είναι πως περισσότεροι Έλληνες έχουν διαβάσει τα δικά της γραπτά από της Κικής Δημουλά. Το ακόμα τραγικότερο είναι πως η ΝΔ αναγκάστηκε να διαρρεύσει πως δεν θα την έχει υποψήφια στις επόμενες εκλογές, όπως την είχε στις προηγούμενες. Και μόνο, δηλαδή, που σκεφτόταν να το ξανακάνει λέει πολλά για το πώς ένα υποτίθεται κεντροδεξιό κόμμα θωπεύει ό,τι πιο αναχρονιστικό κυκλοφορεί σήμερα ως αντίληψη στην ελληνική κοινωνία...

Η Λατινοπούλου, ωστόσο, και η κάθε θηλυκή κι αρσενική Λατινοπούλου δεν ψαρεύουν σε θολά νερά. Ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν όταν τραμπίζουν, εκστομίζουν δηλαδή την οποιαδήποτε αστήρικτη χυδαιότητα, μπλέκοντας ολίγη αλήθεια με πολλά ψέματα για να βγει μέσα από αυτόν τον αχταρμά μια βουλευτική έδρα για τους ίδιους. Δεν πιστεύω ότι η Λατινοπούλου, ο Μπογδάνος, ο Τζήμερος ή ο Κρανιδιώτης πιστεύουν αυτά που λένε, έστω 100%. Γνωρίζουν, όμως, ότι εκεί έξω κυκλοφορεί πολύ λούμπεν προλεταριάτο έτοιμο να στοχοποιήσει όποιον θεωρεί πιο αδύναμο από το ίδιο γιατί φοβάται να έρθει σε αντιπαράθεση με αυτούς που θεωρεί πιο δυνατούς και είναι η πραγματική αιτία που του καταδυναστεύει τη ζωή...

Αλήθεια κυρ Παντελή, ο μετανάστης που σκυλοπνίγεται στο Αιγαίο ή ο ομοφυλόφιλος που αναγκάζεται να περνά μια ζωή στο σκοτάδι σού φταίνε γιατί ψηφίζεις αυτούς που νομοθετούν αποκλειστικώς για πάρτη τους και τους χορηγούς τους; Ο πρόσφυγας που του βομβάρδισαν το σπίτι σού κλέβει τις δουλειές ή ο πρωθυπουργός σου που την ίδια ώρα που αποδομεί το κράτος σιτίζεται από αυτό και σαν αγρότης; Εν τέλει, την επόμενη φορά που θα αναρωτηθείς ποιος σου γαμάει τη ζωή ρίξε μια καλή ματιά στον καθρέφτη σου. Εσύ και οι επιλογές σου στην γαμάνε κακομοίρη... 

  

 

Τα επιδόματα δεν είναι αριστερά...

Παρά τα όσα ακούγονται στο δημόσιο διάλογο ένθεν κακείθεν, οι επιδοματικές πολιτικές και το κοινωνικό κράτος δεν είναι αριστερές, αλλά μεσοβέζικες πολιτικές. Προφανώς είναι προτιμότερο να υπάρχει ένα δίχτυ ασφαλείας, ιδίως για τους πιο αδύναμους, από το να μην υπάρχει τίποτα ειμή ζούγκλα. Αριστερές πολιτικές, ωστόσο, είναι αυτές που καθιστούν μη αναγκαία τα πάσης φύσης επιδόματα, απλούστατα γιατί λειτουργούν η δίκαιη διανομή τού πλούτου και οι ίσες ευκαιρίες ούτως ώστε ο καθένας να αμείβεται με βάση την έμπνευση και το μόχθο του κι όχι του πόσο καπάτσος κι εκμεταλλευτής είναι...

Αν η κοινωνική δικαιοσύνη λειτουργούσε στην πράξη, δεν θα χρειάζονταν τα διάφορα "Pass"- Fuel, Power κ.λπ.- που σκαρφίστηκε η κυβέρνηση για να μετριαστεί το εκλογικό μαύρισμα του Κ. Μητσοτάκη. Θα είχε επιβάλει, για παράδειγμα, πλαφόν στη χονδρική και λιανική τιμή πώλησης του ρεύματος και θα είχε μειώσει τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στα καύσιμα, κινήσεις που θα συγκρατούσαν τον πληθωρισμό. Τώρα, για χάρη των χορηγών του ο πρωθυπουργός επιτρέπει την αισχροκέρδεια, από την οποία μας γυρίζει πίσω ένα χαρτζιλίκι...

Αν, μάλιστα, κατόρθωνε η βασιλεία του να γίνει κι επισήμως ελέω θεού και κληρονομική- για να παίρνει σειρά και το υπόλοιπο μητσοτακέικο- και δεν γίνονταν εκλογές ούτε τα 40 ευρώ για τα καύσιμα θα έβλεπαν οι ιδιοκτήτες αυτοκινήτων. Υπό μία έννοια, συνεπώς, θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες στους εκλογικούς κύκλους τής κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας, αν αυτό σας είναι αρκετό. Προσωπικώς όχι κι αυτό δεν είναι απαξίωση της πολιτικής και της δημοκρατίας, αλλά ακριβώς το αντίθετο, βαθύς σεβασμός στο τι θα έπρεπε να είναι πολιτική και δημοκρατία...

 

 
 

Από το βούρκο στο ξέφωτο και ξανά στο βούρκο...

Έχοντας καλή διάθεση, θα αποδεχθώ το κυβερνητικό αφήγημα πως η οικουμένη δεν γνώρισε ποτέ καλύτερο μάνατζερ από τον Γ. Στάσση. Αξίζει, όμως, ο οποιοσδήποτε άνθρωπος να λαμβάνει 1.000 ευρώ την ημέρα, όπως ο επικεφαλής τής ΔΕΗ, όταν συνάνθρωποί μας δεν έχουν πρόσβαση ούτε σε νερό ούτε σε ψωμί; Η ερώτηση στον καπιταλισμό είναι ρητορική, η απάντηση, ωστόσο, που δίνει ο καθένας μας σε αυτή μαρτυρά και πόσο ψηλά έχει στην ατζέντα του τον όρο "κοινωνική δικαιοσύνη"...

Έχοντας, επίσης, καλή διάθεση, θα μπορούσα να αποδεχθώ τα μπόνους στα "γαλάζια golden boys" και στους τραπεζίτες που κρατούν ομήρους τη ΝΔ και τον πρωθυπουργό με τα υπέρογκα χρέη τους ή την παχυλή επιδότηση της Aegean Airlines αν δεν απολύονταν, για παράδειγμα, οι 2.000 εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ ή αν το Δημόσιο έπαιρνε μετοχές στην αεροπορική εταιρεία ώστε σήμερα οι πολίτες να μην αναγκάζονταν να δίνουν ένα μισθό για να αγοράσουν ένα εισιτήριο. Αυτή η κυβέρνηση, όμως, είναι ακριβή με την ελίτ και φτηνή με τους μικρομεσαίους: λεφτά υπάρχουν για τους χορηγούς, εκτινάσσοντας έλλειμμα και δημόσιο χρέος, αλλά όταν πρόκειται για το πόπολο θυμούνται τη δημοσιονομική σταθερότητα αυτοί που εκτροχίασαν το τρένο και το 2009 και πήδηξαν από το καράβι...

Δεν είναι, εξάλλου, ντροπιαστικό να σου πετάνε μερικά προεκλογικά ψίχουλα, όπως τις επιδοτήσεις για τα καύσιμα και το ηλεκτρικό ρεύμα, περιμένοντας να τους ξαναψηφίσεις; Θα μου πείτε πως το ίδιο έκανε κι ο ΣΥΡΙΖΑ το 2019 με τη 13η σύνταξη και θα έχετε δίκιο, μόνο που τότε η πορεία ήταν αντίστροφη: από το βούρκο βγήκαμε στο ξέφωτο, ενώ τώρα βαδίζουμε ξανά από το ξέφωτο στο βούρκο. Μπορούμε και πρέπει να τους σταματήσουμε...

 

Ο πόλεμος θα ήταν προδοσία...

Στην Ελλάδα αναζητάμε τους προδότες πριν καν συντελεστεί η προδοσία. Αν δεν είχε κάποιος κάτι καλύτερο να κάνει το τριήμερο και διάβαζε τι γραφόταν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θα πίστευε ότι οι Τούρκοι είχαν ήδη καταλάβει την Αθήνα, με τους μισούς να κατηγορούν τους άλλους μισούς πως άφησαν την Κερκόπορτα ανοιχτή. Πέρα, όμως, από τη διαχρονική αδελφοφαγία αυτή η στάση μαρτυρά και κάτι άλλο. Μαρτυρά ηττοπάθεια, σαν κανείς μας να μην πιστεύει ότι μπορούμε να κερδίσουμε σε έναν πόλεμο την Τουρκία και ψάχνουμε από τώρα για εξιλαστήρια θύματα και νέα δίκη των εξ...

Ακόμα, όμως, κι αν επικρατήσουμε σε ένα πολεμικό επεισόδιο κι αποτρέψουμε την κατάληψη, για παράδειγμα, του Καστελόριζου μην περιμένετε οι σύμμαχοι να μας παραχωρήσουν ως αντάλλαγμα τη Σμύρνη ή την Κωνσταντινούπολη, όπως πιστεύουν αρκετοί. Αυτό που θα γίνει θα είναι να μας κλείσουν με το ζόρι σε μια αίθουσα για να συμφωνήσουμε υφαλοκρηπίδα κι ΑΟΖ, μπορεί και για το Κυπριακό. 

Δεν είναι, συνεπώς, προτιμότερο από το να χυθεί ξανά αίμα αδίκως να συμφωνήσουμε με την Τουρκία σε ένα συνυποσχετικό για όλα τα ζητήματα που θέλει να θέσει η κάθε πλευρά και να πάμε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης; Ένας αναπόφευκτος διπλωματικός συμβιβασμός θα είναι πολύ λιγότερο επώδυνος από έναν πολεμικό...

Φυσικά μπορούμε κι εμείς να βάλουμε θέματα στο τραπέζι που τώρα δεν βάζουμε ή για τα οποία δεν επιμένουμε, όπως για τα περιουσιακά τής μειονότητας στην Πόλη, στην Ίμβρο και στην Τένεδο. Έτσι κι αλλιώς και είτε το θέλουμε είτε όχι είμαστε καταδικασμένοι να συνορεύουμε με την Τουρκία στην αιωνιότητα, εκτός αν άλλα αποφασίσει η κλιματική κρίση και μετακινηθούμε γεωγραφικό μήκος και πλάτος... 

Έχει χυθεί ήδη πολύ αίμα για να πιστεύουμε ότι αν χυθεί κι άλλο θα λυθούν τα προβλήματά μας ή θα πάρουμε την ανατολική Θράκη και τον Πόντο. Κι αν αυτό θεωρείται προδοσία, χίλιες φορές προδότης παρά μία φορά ηλίθιος... 

  
 

Νεοφιλελεύθεροι, ακροδεξιοί απατεώνες βιάζουν την Ελλάδα στο mute...

Διαγράφεται από έγγραφο του FBI περί δωροληψίας το όνομα πρώην υπουργού, ο γενικός γραμματέας πρωθυπουργού κι ανιψιός του εμπλέκεται με επιχειρήσεις που εμπορεύονται λογισμικά παρακολούθησης, απειλείται η ζωή βουλευτή και κατηγορείται για προδοσία γιατί ανάφερε στοιχεία που υπάρχουν στο διαδίκτυο, νομιμοποιείται η θανάτωση προσφύγων και μεταναστών στο Αιγαίο κι ο πρωθυπουργός ανακοινώνει προληπτικό πρόγραμμα μαστογραφίας που είχε υλοποιήσει η προηγούμενη κυβέρνηση, τυμβωρυχώντας σε νεκρή πολιτική του αντίπαλο. Κι αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα από την πολιτική επικαιρότητα των τελευταίων δύο εβδομάδων που τα περισσότερα συμβατικά ΜΜΕ δεν θεώρησαν σημαντικά για να ασχοληθούν μαζί τους. Και ύστερα κάποιοι απορούν γιατί είμαστε 108οι στην ελευθερία τού Τύπου...

Είμαστε πρωταθλητές σε νεκρούς κατ' αναλογία πληθυσμού από covid, στον πληθωρισμό, στο ρεύμα και στα καύσιμα, αλλά και για όλα αυτά άκρα του τάφου σιωπή στη χώρα που την κυβερνούν μαφιόζοι μέσω ενός αχυράνθρωπου. Οι Γερμανοί κουβαλούν ακόμα τις ενοχές τού ναζισμού και οι Έλληνες απόγονοι των δωσίλογων της Κατοχής προσπαθούν και σήμερα να ξεπλύνουν τη δική τους ντροπή. 

Αυτός είναι κι ένας από τους λόγους για τους οποίους διαχρονικά η ελληνική δεξιά αναζητά προδότες ανάμεσα στις τάξεις τής Αριστεράς. Της ίδιας Αριστεράς που πολεμούσε στα βουνά ή στα Eurogroup όταν εκείνοι φορούσαν κουκούλες ή όταν καλούσαν τον Γ. Ντάισελμπλουμ να βαστήξει γερά...

Φυσικά κι ανησυχώ για ένα ρεσάλτο Ερντογάν στα νησιά. Ανησυχώ, ωστόσο, πολύ περισσότερο για το ρεσάλτο των χορηγών Μητσοτάκη στη δημοκρατία, γι' αυτή τη δυσωδία που ζούμε στο mute κι από την οποία θα χρειαστούμε πολύ καιρό να έρθουμε στα ίσα μας, ακόμα κι αν γλιτώσουμε σύντομα από τους φαύλους που μας ξαναέκαναν προτεκτοράτο των ΗΠΑ κι αποδυναμώνουν την άμυνα της χώρας, αλλά έχουν την αλητεία να χαρακτηρίζουν προδότες τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Οι οχτροί έχουν μπει στην Πόλη από το 2019, τη λεηλατούν, βιάζουν τους θεσμούς της και μας συμπαρασύρουν στο βούρκο τους. Αυτός ο εσμός νεοφιλελεύθερων, ακροδεξιών απατεώνων θα καταρρεύσει με πάταγο, αλλά πολύ φοβάμαι πλέον πως πριν γίνει αυτό θα έχουν γκρεμίσει τη χώρα. Ξανά...

 

Προδίδει και την πατρίδα αυτός που προδίδει τον άνθρωπο...

Κατά τη διάρκεια της χούντας των συνταγματαρχών πολλοί Έλληνες είχαν απευθυνθεί σε διεθνείς θεσμούς, ζητώντας τους να επιβάλουν κυρώσεις σε βάρος τής χώρας μας, για προφανείς λόγους. Ήταν ανθέλληνες, προδότες, εχθροί τής πατρίδας τους, όπως τους κατηγορούσαν τότε οι συνταγματάρχες; Μάλλον όχι, όπως δεν είναι ανθέλληνες, προδότες κι εχθροί τής πατρίδας όσοι σήμερα καταγγέλλουν τα push backs στο Αιγαίο, που ενδεχομένως να έχουν ήδη στοιχίσει ανθρώπινες ζωές...

Αγάπη για την πατρίδα δεν σημαίνει αγάπη για την πατρίδα που θέτει σε διακινδύνευση ανθρώπινες ζωές, αν δεν τις αφαιρεί κιόλας. Η αγάπη για τον άνθρωπο, άλλωστε, θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερη, τουλάχιστον αν όσοι καμώνονται τους χριστιανούς ασπάζονται τα λόγια τού Ιησού κι όχι μόνο τα ειδωλολατρικά τελετουργικά των ύστερων καπηλευτών του. Κι αν αυτό ισχύει για κάθε έτος, ισχύει πολύ περισσότερο για φέτος, που συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τον ξεριζωμό των Ελλήνων τής Μικράς Ασίας, οι οποίοι με τη σειρά τους δεν θεωρούνταν και πολύ Έλληνες και χριστιανοί από τους "ελληναράδες" του 1922...

Δεν ξέρω αν ο Ιάσ. Αποστολόπουλος είναι ήρωας ή απατεώνας, γι' αυτό κι αδυνατώ να στοιχηθώ πίσω από τους υπερασπιστές ή τους τιμητές του. Γνωρίζω, όμως, ότι βρισκόμαστε στο στόχαστρο μιας σειράς διακρατικών οργανισμών για παράνομες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο κι αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτυχία τής τουρκικής διπλωματίας σε βάρος τής χώρας μας... 

Μπορεί, εξάλλου, οι σύμμαχοι να μην ρίξουν ούτε πιστολιά για την εθνική μας κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, αλλά ούτε είναι διατεθειμένοι να μας κατηγορήσουν για πράγματα που δεν έχουν βάση. Πώς στεκόμαστε, συνεπώς, απέναντι στην αλήθεια; Αν την θεωρούμε αντεθνική χρέος μας είναι να αλλάξουμε συμπεριφορές κι όχι να πετροβολούμε τους κήρυκές της. Προδίδει, άλλωστε, και την πατρίδα αυτός που προδίδει τον άνθρωπο... 

 

Μήπως είναι καιρός στο ΠΑΣΟΚ να χαράξουν στρατηγική με βάση ότι θα είναι τρίτοι κι όχι πρώτοι;...

Χωρίς τα όνειρα ο άνθρωπος είναι νεκρός. Θα ήμουν ο τελευταίος, συνεπώς, που θα απαγόρευε στον Ν. Ανδρουλάκη να ονειρεύεται τη δεύτερη ή και την πρώτη θέση στις εκλογές. Κι αν τους πρώτους μήνες μετά την εκλογή του είχε καλλιεργηθεί μια σχετική ελπίδα από τα υπερφουσκωμένα πανιά των δημοσκοπήσεων, το πιθανότερο είναι το ΠΑΣΟΚ να κινηθεί λίγο πάνω από το 10%. Στις πρώτες εκλογές γιατί αν χρειαστούν δεύτερες, πολλώ δε μάλλον τρίτες, τότε το φάντασμα της Φώφης του 6% θα πλανηθεί πάνω από τη Χαριλάου Τρικούπη, για να μην πω του Βενιζέλου τού ούτε 5%...

Τις μετεκλογικές συνεργασίες δεν θα τις επιβάλουν ούτε ο Μητσοτάκης ούτε ο Τσίπρας ούτε ο Ανδρουλάκης. Θα τις επιβάλει ο λαός με την ψήφο του, γνωρίζοντας ότι αυτή θα προσμετρηθεί με το σύστημα της απλής αναλογικής. Σε αυτό το πλαίσιο, the winner doesn' take it all, αλίμονο όμως αν ο τρίτος κάνει πως δεν κατάλαβε γιατί τότε θα το πληρώσει πολύ ακριβά στη δεύτερη κάλπη...

Είναι λογικό αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτο κόμμα ο Αλέξης Τσίπρας να εξαντλήσει κάθε πιθανότητα συνεργασίας με τις προοδευτικές δυνάμεις. Αυτός ψήφισε, άλλωστε, την απλή αναλογική. Βλέποντας, όμως, πόσο πρόθυμα συντάσσεται ο Ν. Ανδρουλάκης με το αντί-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που επιχειρεί να αναβιώσει ο Κ. Μητσοτάκης μού έρχεται στο μυαλό το "λαγός τη φτέρη έσειε κακό της κεφαλής του". Σε δεύτερες εκλογές ο winner takes it all κι ο τρίτος επιστρέφει στη μιζέρια και στο μικρομεγαλισμό του...

 

Οι πολιτικοί μας δεν γεννήθηκαν με μία μάνικα στο χέρι, αλλά με μία δικαιολογία για τα πάντα...

Δεν λυπάμαι κανέναν που αναλαμβάνει ένα κυβερνητικό πόστο γιατί προφανώς κανείς δεν του έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο για να γίνει, για παράδειγμα, υπουργός. Οι θητείες εκτίονται στις φυλακές και στο στρατό, τα υπουργιλίκια δεν είναι κάτεργα. Τώρα αν κάποιος προκειμένου να γίνει υπουργός αναλαμβάνει και το βάρος τού αποδιοπομπαίου τράγου, αυτό είναι ένα ρίσκο τού επαγγέλματος γιατί και η πολιτική επάγγελμα είναι ή, τέλος πάντων, έχει γίνει...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν ίδρυσε υπουργείο Κλιματικής Κρίσης, το οποίο παραμένει ακόμα μια ταμπέλα, ούτε τοποθέτησε σε αυτό τον Κύπριο Χρ. Στυλιανίδη γιατί πίστευε ότι η ελληνική γραφειοκρατία θα υπερνικούσε την υπερθέρμανση του πλανήτη. Μετά τις καταστροφικές περσινές φωτιές, ωστόσο, χρειαζόταν απαραιτήτως κάποιο μη κομματικό στέλεχος- ακόμα καλύτερο που δεν είναι καν Ελλαδίτης- προκειμένου να του ρίξει τον μουτζούρη στην επόμενη στραβή, η οποία με ένα κράτος τόσο ανοργάνωτο όπως το δικό μας θα ερχόταν. Κι αν πιστέψουμε τα σενάρια που τον θέλουν να στήνει κάλπες το Σεπτέμβριο είναι λογικό να μην θέλει οι φωτιές να του χαλάσουν το σχεδιασμό...

Δεν πιστεύω ότι τα πράγματα το προηγούμενο καλοκαίρι θα ήταν πολύ καλύτερα αν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε, βεβαίως, πιστεύω ότι δεν θα είχαν πεθάνει 100 άνθρωποι στο Μάτι αν κυβερνούσε η ΝΔ... 

Η πρόληψη και η κατάσβεση των πυρκαγιών δεν είναι ζητήματα ιδεολογίας, γι' αυτό και οι σχετικές επιλογές προσώπων πρέπει να γίνονται με διακομματική συναίνεση και τα πρόσωπα αυτά να έχουν την ευθύνη από την αρχή έως το τέλος. Σε διαφορετική περίπτωση θα συνεχίζει η εκάστοτε αντιπολίτευση να παριστάνει την πιο αποτελεσματική από την εκάστοτε κυβέρνηση, λες και οι πολιτικοί μας γεννήθηκαν με μια μάνικα στο χέρι και ξέρουν... 

 

 
 

Δημοκρατία άσος στο ημίχρονο διπλό τελικό...

Για να κερδίσεις ένα ματς, πέρα από τύχη, πρέπει να έχεις καλύτερη ομάδα από τον αντίπαλο. Για να νικήσεις ένα στημένο αγώνα οφείλεις να έχεις πολύ καλύτερη ομάδα από τον απέναντι. Και σε ένα τέτοιο στημένο ματς πασχίζει να επικρατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Κόντρα σε έναν αντίπαλο που μετακινεί τα γκολπόστ όταν δεν τον βολεύει το μήκος, το πλάτος και το ύψος τους και που όταν χρειαστεί διαθέτει την εύνοια της διαιτησίας, ακόμα και του VAR, της τηλεόρασης δηλαδή...

Το να έχει κάποιος την πρωθυπουργία και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία προφανώς και του δίνει πλεονεκτήματα, τα οποία αναγνωρίζονται, και σωστά, από την κοινοβουλευτική μας δημοκρατία. Όταν, όμως, από την πρώτη ημέρα επιχειρεί την άλωση του βαθέος κράτους και των θεσμικών αντίβαρων που δεν είχε ήδη στο τσεπάκι του, τότε διαπράττει πολλά φάουλ, τα οποία μάλιστα δεν σφυρίζονται. Κι όταν ακόμα σφυρίζονται οι διαιτητές που έκαναν σωστά τη δουλειά τους διώκονται...

Θα μπορούσα πολύ εύκολα να περιέγραφα την κατάσταση σήμερα στην Ελλάδα ακόμα πιο ωμά και να μιλούσα για βιασμό τής δημοκρατίας από μία και μόνο οικογένεια που συμπεριφέρεται ωσάν η χώρα να είναι ιδιοκτησία της κι έχει μετατρέψει το κράτος σε παρακράτος της. Και με τόσα ακίνητα που διαθέτει με δανεικά κι αγύριστα δάνεια μπορεί και να είναι. Όπως κι αν έχει, δεν της έχω καμία εμπιστοσύνη ακόμα και για το ότι θα διεξάγει αδιάβλητες εκλογές. Κι αν μπορεί να γίνομαι υπερβολικός γίνομαι γιατί τέτοιο είναι και το έλλειμμα δημοκρατίας στον τόπο... 

 

Δύο πονηρούληδες συμφωνούν στο τέλος ο ένας να φάει τη χώρα του άλλου...

Αφού ο Κ. Μητσοτάκης είναι με τη "σωστή πλευρά τής Ιστορίας" γιατί ντρέπεται τόσο πολύ για την εξωτερική πολιτική που ασκεί και την κρατά κρυφή; Γιατί δεν διατυμπανίζει ότι στέλνουμε ακόμα και τεθωρακισμένα από το ανατολικό Αιγαίο στην Ουκρανία στο πλαίσιο της εξωτερικής πολιτικής "αρχών κι αξιών", τις οποίες όμως ξεχνάμε όταν είναι να δώσουμε Πάτριοτ στο "φιλειρηνικό" και "προοδευτικό" καθεστώς τής Σαουδικής Αραβίας; Κι από πότε έχουμε γίνει αμερικανικό έδαφος ώστε να εφαρμόζουμε κυρώσεις σε βάρος τού Ιράν που δεν εφαρμόζουν η ΕΕ παρά μόνο οι ΗΠΑ;...

Η πραγματικότητα είναι πως ο Κ. Μητσοτάκης αξιοποιεί την θέση που κατέχει προκειμένου να προωθήσει τα προσωπικά του συμφέροντα και φιλοδοξίες. Παίζει το παιχνίδι των Αμερικανών και των Γερμανών σαν να μην υπάρχουν άλλες μεγάλες και περιφερειακές δυνάμεις στον πλανήτη. Η Κίνα, η Ρωσία, το Ιράν, για παράδειγμα, είναι τόσο αμελητέες ποσότητες ώστε να αδιαφορούμε για την εύνοιά τους ή, μήπως, έχουμε λυμένα όλα μας τα εθνικά θέματα ώστε να παριστάνουμε α λα καρτ τους "δικαιωματιστές" στην εξωτερική πολιτική;...

Δεν ξέρω αν έχει ανοίξει η όρεξη Ερντογάν βλέποντας τα καμώματα Πούτιν, αν είναι αντιπερισπασμός του γιατί η οικονομική κρίση τον πιέζει κι έχει εκλογές τού χρόνου ή αν στη συνάντηση στην Κωνσταντινούπολη με Μητσοτάκη συμφώνησαν να δώσει χείρα βοηθείας ο ένας στον άλλο για να διασωθούν πολιτικώς. Ό,τι κι αν ισχύει από τα τρία είναι πολύ επικίνδυνο και το πιο επικίνδυνο από όλα είναι ότι Ελλάδα και Τουρκία κυβερνώνται σήμερα από δύο αριβίστες των οποίων η ηθική είναι, στην καλύτερη περίπτωση, μακιαβελική. Η Ιστορία έχει αποδείξει, άλλωστε, ότι οι συμμαχίες πονηρούληδων είναι πρόσκαιρες γιατί πάντοτε ο ένας αποδεικνύεται πιο πονηρούλης από τον άλλο και φοβάμαι πως αυτός εν προκειμένω δεν μιλά ελληνικά...  

  

 
 

Κι αυτή η στάχτη είναι αρκετή...

Σουρουπώνει το ξημέρωμα, σκοτεινιάζει η αυγή, νυχτώνει στο καταμεσήμερο.

Στιλβώνει η θύμηση το σκοτάδι, γλυκαίνει η μορφή σου την αγωνία.

Ζωή γίνονται και τα κλειστά μάτια, πιο όμορφη από αυτή που βρίσκουν όταν ανοίγουν.

Ιστορίες ευτυχίας πλάθουν τα όνειρα δίνοντας όρκο για την αλήθεια τους.

Τα πιστεύεις και τα πιστεύω, δεν έχει νόημα αλλιώς.

Κι αν μας γελάνε με την πρώτη ηλιαχτίδα μάς αποζημιώνουν όταν βραδιάζει.

Και ξανά από την αρχή, Σίσυφοι από αμέλεια, νοσταλγοί από δόλο.

Κλειδαμπαρωμένες οι πόρτες της λησμονιάς, να μην εύρει διέξοδο η λήθη.

Κι αν έφυγε το σώμα μένει η ανάμνησή του κι αν απέδρασε η ύλη σκόνταψε στη μνήμη.

Όποιος έγραψε πως η αγάπη πεθαίνει, αγράμματος λογίζεται 

κι όποιος πιστός της μένει ζει πιο πολύ κι από την αιωνιότητα.

Εκεί που θα ξαναβρεθούμε στάχτη στον άνεμο θα είμαστε.

Κι αυτή η στάχτη είναι αρκετή...