Η ΝΔ και η Ελληνική Λύση δεν θα είναι τα μόνα ακροδεξιά κόμματα στην επόμενη Βουλή...

Αν η κυβέρνηση έδειχνε την ίδια εμμονή που δείχνει για την πανεπιστημιακή αστυνομία και σε άλλα ζητήματα, χιλιάδες συμπολίτες μας, για παράδειγμα, που πέθαναν εκτός ΜΕΘ θα βρίσκονταν στη ζωή και χιλιάδες πορτοφόλια θα ήταν γεμάτα κι όχι άδεια εξαιτίας των λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος. Δεν την δείχνει, ωστόσο, γιατί είναι ταξικώς μεροληπτική υπέρ τής ελίτ κι επειδή επιχειρεί να αντισταθμίσει αυτή της την ταξική μονομέρεια με νόμο, τάξη κι ασφάλεια. Αν μη τι άλλο, ξέρει το κοινό της και σε αυτό απευθύνεται...

Φυσικά και είναι αστεία επιχειρήματα του τύπου "ξέραμε για τη συμμορία στην Πολυτεχνειούπολη, αλλά είχε καραντίνα". Η κυβέρνηση δεν δρα, άλλωστε, με βάση την κοινωνική χρησιμότητα αλλά την επικοινωνιακή της αναγκαιότητα. Και τι καλύτερο από το να πουλήσει ξανά την πανεπιστημιακή αστυνομία, μαζί με πολεμίτιδα ελέω Ερντογάν, σε έναν πληθυσμό που φτωχοποιείται κι από τις πολιτικές της;...

Η εκλογή Μελόνι στην Ιταλία, σε συνδυασμό βεβαίως με τον πόλεμο στην Ουκρανία και την ενεργειακή κρίση, αλλάζει το πολιτικό παιχνίδι σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Οι λαοί φοβούνται και συνεπώς οποιοσδήποτε χαρισματικός αγκιτάτορας μπορεί να τους αποπλανήσει. Κι αυτό ισχύει και για την Ελλάδα. Ελπίζω, απλώς, όσα συνέβησαν στο εφετείο της Χρυσής Αυγής να ήταν μια κακή παρένθεση. Φοβάμαι, όμως, πως η Ελληνική Λύση δεν θα είναι το μοναδικό ακροδεξιό κόμμα στην επόμενη Βουλή, μαζί με τη ΝΔ. Θα υπάρξει κι άλλο...

  

  
 

Εκτός ΜΕΘ πεθαίνουν περισσότεροι, ο ήλιος βγαίνει από την ανατολή κι άλλα περίεργα...

Σοκαρισμένοι οι Έλληνες πληροφορούνται από τη μελέτη Λύτρα (Σωτήρη, πού χάθηκες και δεν μας δείχνεις τα σλάιντς;) πως σχεδόν όλοι οι ασθενείς με covid που βρέθηκαν εκτός ΜΕΘ πέθαναν και πως ήταν περισσότεροι σε σύγκριση με εκείνους που ήταν σε ΜΕΘ. Ποιος ξέρει, αύριο μπορεί να σοκαριστούν κι αν μάθουν ότι η γη είναι στρογγυλή κι ο ήλιος βγαίνει από την ανατολή. Αλήθεια, περιμένουμε από μελέτες καθηγηταράδων να μας πουν τα αυτονόητα κι ότι στην ουσία το καθεστώς Μητσοτάκη μας δουλεύει ψιλό γαζί;...

Ποιος πιστεύει, επίσης, ότι ο Ν. Ανδρουλάκης, ο Χρήστος Σπίρτζης κι ο Θανάσης Κουκάκης δεν παρακολουθούνταν με εντολή Μητσοτάκη; Ή πως η κυβέρνηση δεν επιτρέπει τα υπερκέρδη των ενεργειακών εταιρειών δίνοντάς μας πίσω ψίχουλα ως επιδοματικά φιλοδωρήματα; Κι αν τα πιστεύουμε όλα όσα μας σερβίρουν τα καλοταϊσμένα ΜΜΕ, πόση ευθύνη έχουν αυτά και πόση, άραγε, αναλογεί στο λούμπεν προλεταριάτο και πρεκαριάτο;...  

Κι όσο εκείνοι που μας κυβερνούν μας τρώνε το βιος, εμείς περιμένουμε τον Τούρκο στο Αιγαίο για να του ανοίξουμε πυρ. Όπως τον περιμένουμε ιδίως κάθε φορά που μια ελληνική κυβέρνηση κατακρημνίζεται. Κι αν προφανώς οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή, όπως κι ο πυροσβέστης, π.χ., το χειμώνα, εν τούτοις πόσο μας ωφελεί να φοβόμαστε τον γείτονα όταν ο οχτροί βρίσκονται εδώ και καιρό στο Μαξίμου, εμπαίζοντας ακόμα και τη νοημοσύνη μας;... 

  
 

Ο Πάγκαλος είχε άδικο, μόνο εμείς τα φάγαμε...

Αν οι περισσότερες δικαστικές αποφάσεις στην Ελλάδα, τουλάχιστον για τις πιο βαρύγδουπες υποθέσεις, συνιστούσαν την επιτομή τής εντιμότητας κι ακεραιότητας μάλλον θα ζούσαμε σε μία από τις πιο ηθικές χώρες τού πλανήτη. Όταν, για παράδειγμα, για τη Siemens όλοι αθωώνονται ή για τη Novartis ευθύνονται μόνο όσοι την αποκάλυψαν τότε κακώς μιλάμε για εκτεταμένη διαφθορά στην Ψωροκώσταινα και για το ότι κι αυτή οδήγησε στη χρεοκοπία μας. Μάλλον ο κουλουράς που δεν έκοβε αποδείξεις έφταιγε κι ο Θ. Πάγκαλος είχε άδικο: δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, τα έφαγαν αποκλειστικώς οι φτωχοδιάβολοι...

Μόνο που η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Και στην περίπτωση της Siemens και της Novartis οι δύο εταιρείες έχουν παραδεχθεί ότι χρημάτισαν πολιτικά και μη πρόσωπα. Συνεπώς οι όποιες θεμιτές αμφιβολίες των δικαστών, πάνω στο δόγμα "καλύτερα ένας ένοχος εκτός φυλακής παρά ένας αθώος εντός", θα έπρεπε να είναι πολύ λιγότερες. Κι αν βεβαίως δεν ξεκινάμε ποτέ με τη σκέψη πως κάποιος είναι ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου, δεν μπορούμε και να παριστάνουμε πως κατεβήκαμε χθες από τον Άρη και δεν γνωρίζουμε τι έχει συντελεστεί σε αυτόν τον τόπο, τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της δικής μας ζωής...

Είναι αυτονόητο ότι η διαρκής ατιμωρησία θα δημιουργήσει νέα γενιά σκανδάλων, ακόμα σοβαρότερων από αυτά που έχουμε ήδη ζήσει. Ποιος ξέρει, για παράδειγμα, αν ο Κ. Μητσοτάκης θα ήταν σήμερα πρωθυπουργός στην περίπτωση που εξιχνιαζόταν πλήρως το σκάνδαλο της Siemens, ο Μ. Χριστοφοράκος δεν φυγαδευόταν στο Μόναχο και κατάθετε όσα γνωρίζει για να γλιτώσει το τομάρι του; Και είναι, επίσης, αυτονόητο ότι και στην επόμενη χρεοκοπία θα φταίνε το ίδιο με τους ολιγάρχες όσοι παίρνουν τώρα επιδόματα για να ξεχνούν πως τους κλέβουν οι ενεργειακές κι όχι μόνο εταιρείες και ημέρα μεσημέρι μάλιστα...    

  

 

Όσο η Αριστερά δεν δίνει λύσεις θα γεμίζουμε αδέρφια κι όχι συντρόφους...

Οι ακροδεξιοί κυβερνούν στη Σουηδία και στην Ιταλία γιατί τους ψήφισε η πλειοψηφία των πολιτών που προσήλθαν στις κάλπες. Αυτό σημαίνει πως τη μεγαλύτερη ευθύνη για το ότι σε αυτές τις δύο χώρες θα κυβερνήσουν φασιστοειδή έχουν εκείνοι που τους ψηφίζουν ή που δεν κατεβαίνουν καν να ψηφίσουν. Κι αυτό ας το έχουμε, φυσικά, υπόψη και για τις δικές μας εκλογές...

Όλα αυτά, βεβαίως, δεν ξεπλένουν τις βαριές ευθύνες τής ευρύτερης Αριστεράς (και) σε αυτές τις χώρες. Ας μην ξεχνάμε και πως οι Γάλλοι δεν θα χρειαζόταν να απαντήσουν στο δίλημμα "Μακρόν ή Λε Πεν" αν η γαλλική Αριστερά ήταν ενωμένη υπό έναν υποψήφιο που δεν θα θύμιζε ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Κυρίως, όμως, αν η ευρωπαϊκή Αριστερά, συμπεριλαμβανομένου του ΣΥΡΙΖΑ, έπειθε ότι έχει τις λύσεις για ζητήματα που απελπίζουν κι εξοργίζουν τους λαούς, όπως κυρίως αυτό της επιβίωσης με αξιοπρέπεια, που μοιάζει πλέον με ουτοπία...

Σε σχέση, μάλιστα, με το ΣΥΡΙΖΑ οφείλει κι ο Αλέξης Τσίπρας να κατανοήσει πως δεν πρόκειται να κερδίσει τις εκλογές με μια πλειοδοσία παροχών, έστω με πρόσημο κοινωνικής δικαιοσύνης. Κυβέρνησε, απογοήτευσε κι έχασε, γι' αυτό και την επόμενη φορά πρέπει να κυβερνήσει με άλλη ομάδα. 

Όσο θα καθυστερεί να την παρουσιάσει τόσο λιγότερο χρόνο θα έχει αυτή για να πείσει για τις ικανότητές της. Κι όσο λιγότερο χρόνο έχει τόσο περισσότερο δίνουμε σε μια κυβέρνηση από την οποία θα έπρεπε και θα μπορούσαμε να είχαμε απαλλαγεί προχθές...  

 
 

Την παράδοση επικαλούνται και στην Τεχεράνη...

Θα ήταν αμετροέπεια να ζητούσα από μία κυβέρνηση να μεταρρύθμιζε διαχρονικά κακώς κείμενα μέσα σε μία τετραετία. Από την άλλη, ωστόσο, απαιτώ από μία κυβέρνηση, αν δεν μπορεί να κάνει βήματα προς τα εμπρός, τουλάχιστον να μην κάνει προς τα πίσω. Όπως, δυστυχώς, συμβαίνει με την κυβέρνηση Μητσοτάκη...

Δεν μπορείς, για παράδειγμα, να κάνεις άλματα προς την άμεση δημοκρατία; Τουλάχιστον μην παρακολουθείς τους αντιπάλους σου και μην ελέγχεις τα ΜΜΕ. Ομοίως, δεν είσαι σε θέση να προχωρήσεις στο διαχωρισμό κράτους- εκκλησίας; Το λιγότερο που μπορείς να πράξεις, είναι να εφαρμόσεις την απόφαση του ΣτΕ και να μην απαιτείς από τους γονείς και τους μαθητές επίκληση της θρησκευτικής συνείδησης για τη μη παρακολούθηση του μαθήματος των θρησκευτικών...

Το ίδιο, βεβαίως, ισχύει και για την κοινωνία μας. Αν δεν μπορούμε, για παράδειγμα, να ζήσουμε χωρίς κατήχηση στο σχολείο, τουλάχιστον να μην δείχνουμε με το δάχτυλο τους Ιρανούς που εξαναγκάζουν τις γυναίκες να φορούν μαντίλα και χιντζάμπ. Λες και μια γυναίκα στην Ελλάδα μπορεί να επισκεφτεί μια εκκλησία φορώντας σορτσάκι χωρίς να δεχτεί παρατήρηση ή λες κι έχει τη δυνατότητα να επισκεφτεί το Άγιον Όρος. Ο σεξισμός ενώνει ισλαμισμό και χριστιανισμό κι αν εδώ επικαλούμαστε την παράδοση, το ίδιο επικαλείται και η Επαναστατική Φρουρά στην Τεχεράνη...

 
 

Κυριάκος και Ταγίπ, δυο σταλαγματιές από την ίδια βρύση...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν είναι Τ. Ερντογάν, αλλά πολύ θα ήθελε να είναι σε έναν ιδανικό για τον ίδιο αυταρχικό κόσμο. Δεν τον παίρνει, ωστόσο, γιατί η Ελλάδα, σε αντίθεση με την Τουρκία, είναι κράτος- μέλος τής ΕΕ, με τις ανάλογες υποχρεώσεις που προβλέπονται από το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Ακόμα κι αυτός ο αλαζόνας Κυριάκος, π.χ., δεν θα μπορούσε να θέσει εκτός νόμου την Αριστερά ή να φυλακίσει πολιτικούς του αντιπάλους τού δημοκρατικού τόξου. Γι' αυτό και "περιορίζεται" στο να τους παρακολουθεί...  

Πριν τρία και πλέον χρόνια το όνομα του τότε πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, ακουγόταν για το Νόμπελ Ειρήνης για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Το όνομα του νυν πρωθυπουργού ακούγεται- από τα διεθνή ΜΜΕ γιατί τα εγχώρια τον βλέπουν εσχάτως κι ως Μπιτλ- για επαναπροωθήσεις, παραβιάσεις  τού κράτους δικαίου και της ελευθεροτυπίας, ενώ συγκρίνεται με τον πρόεδρο τη Τουρκίας και τον Β. Όρμπαν, όταν δεν συγκρίνεται με τους συνταγματάρχες. Ποιος να το φανταζόταν όταν το 2019 βάζαμε στην αντιπολίτευση τους κατσαπλιάδες τού ΣΥΡΙΖΑ για να μας κυβερνήσουν οι άριστοι του Χάρβαρντ...

Ωραίοι οι δεκάρικοι Μητσοτάκη στον ΟΗΕ, θα μας πει όμως τι συμφώνησε το Μάρτιο στην Κωνσταντινούπολη με τον Ερντογάν; Και τι ήταν αυτό που χάλασε τη συμφωνία με αποτέλεσμα ο Τούρκος πρόεδρος- και λόγω των δικών του εκλογών βεβαίως- να έχει βγει στα κάγκελα; Κι αν δεν θέλει να ενημερώσει το πόπολο, ας ενημερώσει τουλάχιστον τον έρμο τον υπουργό του των Εξωτερικών ο οποίος έχει μείνει με την αρμοδιότητα να επισκέπτεται τις χώρες τής Αφρικής...

Όπως κι αν έχει, τα ελληνοτουρκικά δεν πρόκειται να επιλυθούν δίχως πολιτικό κόστος. Γι' αυτό και η χάραξη νέας εθνικής στρατηγικής πρέπει να γίνει τουλάχιστον από ΣΥΡΙΖΑ- ΝΔ- ΠΑΣΟΚ από κοινού, ώστε αυτό να επιμεριστεί στα κόμματα που εκπροσωπούν τη συντριπτική πλειοψηφία τού λαού... 

  

 

Ο ρουφιάνος του φονιά λέγεται πολίτης...

Αν η μητέρα σου θέτει κατ' εξακολούθηση σε κίνδυνο ή και σκοτώνει ανθρώπους, οφείλεις να το καταγγείλεις ή, στο όνομα της οικογενειακής αγάπης, πρέπει να σιωπάς; Κι αν μιλήσεις, δεν αγαπάς την μητέρα σου και είσαι κακός γιος και ρουφιάνος; Ο καθένας ας δώσει την απάντηση που αντιστοιχεί στο δικό του αξιακό κώδικα. Όταν, όμως, βάζεις τη φαμίλια πάνω από την ανθρώπινη ζωή δυσκολεύομαι να σε χαρακτηρίσω πολίτη...  

Κατ' αναλογία, όταν η Ελλάδα παραβιάζει το διεθνές δίκαιο κάνοντας επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο και στον Έβρο πρέπει να σιωπούμε για να μην δίνουμε επιχειρήματα στον Τ. Ερντογάν; Υπάρχει ένας απλούστερος τρόπος για να αφήσουμε άλαλο τον πρόεδρο της Τουρκίας, να μην κάνουμε push backs. Φαίνεται, όμως, πως αυτά είναι υψηλά μαθηματικά για τον υπουργό Μετανάστευσης κι εσχάτως θεράποντα της υποκριτικής τέχνης...

Εθνικό είναι το αληθές, εξάλλου, όπως μας υπενθυμίζει κι ο Διονύσιος Σολωμός. Αφήστε που αυτή η χώρα έχει ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ από ανθρώπους που προσπάθησαν, δυστυχώς με επιτυχία, να κρύψουν αμαρτήματά τους πουλώντας εθνικοφροσύνη. Και θα συνεχίζει να υποφέρει όσο στιγματίζεται η αλήθεια προς όφελος της ομερτά κι εν τέλει σε βάρος τής δημοκρατίας. Το ίδιο δεν ισχύει, άλλωστε, και με το σκάνδαλο των υποκλοπών, όπου βιώνουμε και το σκάνδαλο της συγκάλυψής του;... 

 

Δικαιοσύνη παντού για να υπάρξουν και λεφτά παντού...

Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι γιατί έχουν καλύτερες διασυνδέσεις από τους φτωχούς που γίνονται φτωχότεροι. Δεν είναι ζήτημα DNA κι όποιος το πιστεύει, όπως πολλοί στην ελληνική δεξιά, αποδεικνύει ότι ο νεοφιλελευθερισμός απέχει μόνο ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης από το ναζισμό. Είναι "απλώς" θέμα καλύτερων γνωριμιών, αφού ο πλούτος αναπαράγεται μέσα από τη διαπλοκή του με τον πλούτο τού άλλου κι εν αρχή παράγεται από το μόχθο τού λαού...

Δείτε τι συμβαίνει με το Ταμείο Ανάπτυξης, η πρώτη δόση τού οποίου- πιθανότατα και οι επόμενες- δόθηκαν σε 13 πολύ μεγάλες επιχειρήσεις. Αντικαθιστούν, δηλαδή, τα τραπεζικά θαλασσοδάνεια, τα οποία "ανάγκαζαν" την κυβέρνηση Μητσοτάκη να χορηγεί ποινικές ασυλίες στους τραπεζίτες, με καθαρό βρυξελλιώτικο χρήμα. Κι όταν θα κλείνουν η μία μετά την άλλη οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα τους κουνούν το δάχτυλο και θα τους λένε πως όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει...

Δεν ξέρω αν φτάνουν τα χρήματα για το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που εξήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη. Μπορεί ναι, με την κατάλληλη διαχείριση των ευρωπαϊκών πόρων, μπορεί κι όχι. Μεγαλύτερη αξία, ωστόσο, έχει να υλοποιηθεί το σύνθημα για δικαιοσύνη παντού. Αυτό λείπει περισσότερο κι από το χρήμα στην Ελλάδα ώστε κάποια στιγμή να πάψει να είναι μπανανία και φέουδο εγχώριων και ξένων ολιγαρχών... 

 

 
 

Θεάματα χωρίς άρτο...

Η τηλεόραση έχει τόση σχέση με την ενημέρωση όση και τα μπουζούκια με τη μουσική ή τα άρλεκιν με τη λογοτεχνία. Λογικό είναι, συνεπώς, να θεωρούν τα κανάλια ως εμπορική την κηδεία Ελισάβετ και να μην μεταδίδουν σχεδόν τίποτα άλλο όλη την ημέρα. Ακόμα κι αν είναι μια πολύ βολική δικαιολογία για να μην παρουσιαστούν οι θέσεις ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομία, όπως τις διατύπωσε ο Αλέξης Τσίπρας στη ΔΕΘ...

Είναι αλήθεια ότι ακόμα και σε σημαντικά ΜΜΕ του εξωτερικού η βασιλική κηδεία ήταν πρώτο θέμα. Ήταν, άλλωστε, ένας πρώτης τάξης θέαμα για το λούμπεν προλεταριάτο και πρεκαριάτο που ξεγελιέται με το παντεσπάνι των άλλων κι ας μην έχει ψωμί στο τραπέζι του. Όταν, όμως, τα περισσότερα μίντια ασχολούνται με την νεκρή βασίλισσα, είναι δύσκολο να μετρήσουμε αν είναι αυτά που ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις τού κοινού τους ή "απλώς" τις διαμορφώνουν. Ούτε εν προκειμένω ξέρουμε αν η κότα γέννησε το αβγό ή το αβγό την κότα...

Να μην είμαι άδικος, οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη από θεάματα, είτε πρόκειται για κηδείες διάσημων είτε για ποδοσφαιρικά ματς είτε για κινηματογραφικές υπερπαραγωγές. Ο ρεαλισμός μάς πνίγει και χρειαζόμαστε φαντασιακές διεξόδους. Το πρόβλημα ξεκινά όταν το θέαμα είναι ο κανόνας κι ο ρεαλισμός η εξαίρεση κι όταν αυτό συμβαίνει ώστε να κρύβουν κάποιοι τις μεγάλες τους ευθύνες για το ότι η ζωή μας δεν έχει φαντασία παρά μόνο αγωνία και πλήξη... 

  
 

Ζητούν κοινωνική ένταση, να τους δώσουμε δημοκρατία...

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν συγκρότησε την πανεπιστημιακή αστυνομία γιατί πίστευε ότι η εγκληματικότητα θεριεύει περισσότερο στα ΑΕΙ από όσο στις γειτονιές. Ούτε πίστευε ότι θα εφαρμοζόταν ποτέ στην πράξη με τον τρόπο που την ευαγγελιζόταν. Τη δημιούργησε για να ρίξει στάχτη νόμου, τάξης κι ασφάλειας στα μάτια τού λούμπεν προλεταριάτου και πρεκαριάτου που πιστεύει ότι κινδυνεύει περισσότερο από τις καταλήψεις από ό,τι από τις ποινικές ασυλίες τραπεζιτών...

Δεν μου προκαλεί, συνεπώς, εντύπωση που ΜΑΤ προστατεύουν την πανεπιστημιακή αστυνομία ή που οι μπάτσοι διαλύουν συναυλίες, όπως στα "καλά μεταδικτατορικά χρόνια". Κοινωνική ένταση αναζητά η κυβέρνηση για να ξεφύγει από τα αδιέξοδά της και θεωρεί πως θα τη βρει πηγαίνοντας κόντρα στο πιο δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας, τη νεολαία, που έτσι κι αλλιώς βρίσκεται απέναντί της. Το ζητούμενο, επομένως, είναι οι δημοκρατικοί πολίτες να μην πέσουν στην παγίδα νέων δεκεμβριανών, είτε του 1944 είτε του 2008, που θα ρίξουν περισσότερο μύλο στο βρόμικο νερό μιας διεφθαρμένης εξουσίας παρά θα την γκρεμίσουν...

Αυτό φυσικά και δεν σημαίνει να σκύβουμε το κεφάλι για να μας πετυχαίνουν καλύτερα τα κλομπς ή τα δακρυγόνα. Μια ειρηνική συγκέντρωση, για παράδειγμα, ενός εκατομμυρίου πολιτών μπροστά από τη Βουλή θα πετύχει πολύ περισσότερα από τον τραυματισμό ενός ματατζή ή το σπάσιμο βιτρινών. Δεν θέλει κόπο ούτε αίμα, θέλει τρόπο και η δημοκρατία τούς διαθέτει για να εκδικείται εκείνους που την καταπατούν ορκιζόμενοι στο όνομά της...

 

Υβριδικό καθεστώς εκλογικής απολυταρχίας. Η Ουγγαρία φυσικά...

"Υβριδικό καθεστώς εκλογικής απολυταρχίας κι όχι δημοκρατία". Η Ευρωβουλή απέδωσε αυτόν το χαρακτηρισμό στην Ουγγαρία κι όχι στην Ελλάδα. Όχι ακόμα, για να είμαι πιο ακριβής, αφού με το ορμπανοποιημένο καθεστώς Μητσοτάκη προς τα εκεί οδεύουμε με βήμα ταχύ. Μπορεί στο λιστοΠετσιστάν να μην το έχουμε αντιληφθεί ακόμα, αλλά στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο δεν πιστεύουν ότι ο πρωθυπουργός μας είναι μεταρρυθμιστής. Πιστεύουν ότι είναι ο βαλκάνιος Όρμπαν...

Για χάρη τής συζήτησης, μολονότι δεν προκύπτει από πουθενά, να σας πω ότι ο Αλέξης Τσίπρας είχε δώσει εντολή παρακολούθησης του Στ. Πιτσιόρλα. Από πού κι ως πού, όμως, αυτό αθωώνει τον Κρυφακούλη για την παρακολούθηση πολιτικών του αντιπάλων εκτός κι εντός ΝΔ; Το "κι εσείς βασανίζατε τους μαύρους" είναι επιχείρημα των ένοχων, όχι των αθώων...

Πρέπει να είναι, εξάλλου, πολύ απελπισμένοι στο Μαξίμου για να πιστεύουν ότι το δυνατό τους χαρτί είναι η οικονομία και με αυτό να επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη από το ότι έχουν εγκαθιδρύσει ένα παρακράτος μέσα σε ένα, έτσι κι αλλιώς, ελεγχόμενο από τους ίδιους βαθύ κράτος. Η Ελλάδα κινδυνεύει, σύμφωνα με τη Eurostat, περισσότερο από κάθε άλλη χώρα τής ΕΕ, πλην Βουλγαρίας και Ρουμανίας, από την φτωχοποίηση αλλά στην κυβέρνηση μαγειρεύουν τους αριθμούς γιατί άψητοι δεν τρώγονται με τίποτα... 

Αυτό το παρακράτος δεν βελτιώνεται με έλεγχο των αρμών του. Καταστρέφεται κι αλλάζει προς το δημοκρατικότερο το βαθύ κράτος. Δύσκολο το στοίχημα, αλλά αν κάποιος έχει την πολιτική βούληση για να το κάνει δεν είναι άλλος από την Αριστερά. Την αυτοδύναμη, όμως, Αριστερά, χωρίς δήθεν σοσιαλδημοκρατικά βαρίδια... 

 

  
 

God save those who need kings and queens...

Αν οι Βρετανοί και, για να είμαι πιο ακριβής, οι Άγγλοι θέλουν να διατηρούν μια βασιλική οικογένεια αργόσχολων για να τους θυμίζουν το αυτοκρατορικό τους παρελθόν γούστο τους και καπέλο τους. Είναι, επίσης, δικαίωμα του καθενός να θρηνεί πάνω από το φέρετρο της βασίλισσας σαν να έχασε δικό του άνθρωπο. Ακόμα κι αν η εκλιπούσα βασίλεψε επί 70 χρόνια με μοναδικό της επίτευγμα ότι βασίλεψε 70 χρόνια...

Όσες σημαίες κι αν κυματίσουν μεσίστιες, όσα εντυπωσιακά τελετουργικά κι αν στηθούν για τον αποχαιρετισμό τους, όσα παράσημα κι αν βάλουν στο στήθος τους οι βασιλιάδες αυτού του κόσμου, η αιώνια μοίρα τους θα είναι ίδια με ενός λιμενεργάτη στο Πέραμα. Κι αν οφείλουμε όλοι μας τον απαραίτητο σεβασμό σε οποιονδήποτε νεκρό, ιδίως τον μόλις τεθνεώτα, είναι τα έργα του που πρέπει να δοξάζουμε, αν τα έργα του αξίζουν του θαυμασμού μας. Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ κάποιο έργο τής Ελισάβετ που θα πρέπει να δοξάσω. Τουλάχιστον η Νταϊάνα είχε αξιοποιήσει τη δική της διασημότητα για να κινητοποιήσει την ανθρωπότητα για ζητήματα όπως το AIDS ή οι νάρκες...

Αν συναντούσα τον Κάρολο, θα έσκυβα το κεφάλι μπροστά του όχι από σεβασμό στο θεσμό, αλλά για το ότι ο ίδιος και η φαμίλια του έχουν φτιάξει ένα από τα καλύτερα επιχειρηματικά brands στην ιστορία. Έχουν κατορθώσει να βασιστούν πάνω στα ανθρώπινα πάθη κι ατέλειές τους ακόμα και καλογυρισμένες σειρές μυθοπλασίας όπως το "Crown". Υπό αυτή την έννοια συμβάλλουν και στο ΑΕΠ της Μεγάλης Βρετανίας, σε αντίθεση με τους "δικούς μας" Γλύξμπουργκ που πέρα από γελοίες φιλοδοξίες δεν έχουν να επιδείξουν τίποτα άλλο πέρα από πραξικοπήματα, κοινοβουλευτικά και στρατιωτικά...

 

 
 

Όποιος δεν οραματίζεται, πεθαίνει...

Ο απλός πολίτης έχει κάθε δικαίωμα να είναι κυνικός, ιδίως ο απλός Έλληνας πολίτης που έχει ζήσει όσα έχει ζήσει τα τελευταία χρόνια. Οι κυβερνήσεις, ωστόσο, έχουν υποχρέωση να είναι ρομαντικές. Και με αυτό δεν εννοώ να αποτάσσουν το ρεαλισμό, αλλά να σκέφτονται και να πράττουν οραματικά. Αλλιώς δεν έχουν λόγο ύπαρξης...

Ένας ταλαιπωρημένος κι απογοητευμένος από τις εκάστοτε κυβερνήσεις πολίτης μπορεί να λέει, για παράδειγμα, πως όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει. Όταν το ισχυρίζεται, όμως, ένας υπουργός, όπως εν προκειμένω ο λίστας Πέτσας, οφείλει και να παραιτείται την ίδια στιγμή. Κι αυτό γιατί δουλειά του δεν είναι να σχολιάζει την επικαιρότητα, αλλά να προσπαθεί να βελτιώνει την ποιότητα ζωής όσων ζουν σε αυτήν τη χώρα. Αν δεν το μπορεί, υπάρχει πάντοτε και το σπίτι του...

Για να είμαι, πάντως, δίκαιος, δεν χρεώνω ανικανότητα στον Στ. Πέτσα ή στον Κ. Μητσοτάκη, που είχε δηλώσει πως οι ταξικές ανισότητες είναι φυσικό φαινόμενο. Τα συμφέροντα της ολιγαρχίας υπερασπίζονται, χρησιμοποιώντας ως ιδεολογικά οχήματα το νεοφιλελευθερισμό και τον κοινωνικό δαρβινισμό... 

Ξέρουν τι λένε και γνωρίζουν τι κάνουν. Κι αν αυτό θα με ανακούφιζε αν ήμουν κάτοικος Εκάλης, θα με εξόργιζε αν έμενα στο Χαϊδάρι. Θα έπρεπε τουλάχιστον να με εξοργίζει, για να μην θεωρούμουν λούμπεν προλετάριος και δικαίως... 

 
 

Γατάκι Κιμ, δες μια συνέντευξη Μητσοτάκη να δεις πώς γίνεται η δουλειά...

Όταν ακούω τον Κ. Μητσοτάκη να μιλά για δημοκρατία δίνω τόση προσοχή όση θα έδινα αν άκουγα τον Αλ Καπόνε να μιλά για σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή. Συγχωρήστε με, επομένως, αν δεν δίνω καμία αξία και στο χαρακτηρισμό "τερατούργημα" που χρησιμοποίησε ο "κυβερνήτης" μας για μια κυβέρνηση που θα έχει τη στήριξη ή ανοχή τεσσάρων από τα έξι κοινοβουλευτικά κόμματα. Άλλωστε για το πόση σημασία δίνει ο Κρυφακούλης στο κράτος δικαίου μπορούν να μας διαβεβαιώσουν οι Ανδρουλάκης- Σπίρτζης- Κουκάκης και οι τουλάχιστον άλλοι έξι πολιτικοί που παρακολουθούσε...

Ο ηγέτης που ευθύνεται για το ότι η χώρα που κυβερνά είναι από τις πρώτες, αν όχι πρώτη, στους νεκρούς από την πανδημία και στην ακρίβεια κι από τις τελευταίες στην ελευθερία τού Τύπου, ενώ ο ίδιος παρακολουθεί τους αντιπάλους του είναι ντροπή να παριστάνει τον εγγυητή τής σταθερότητας. Χίλιες φορές προτιμότερη η αστάθεια αν αυτό το στιλ διακυβέρνησης ονομάζεται σταθερό και συνεπές. Κι όσοι υποστηρίζουν πως η κάθε ψήφος δεν πρέπει να λογίζεται ως μία ψήφος αλλά ως χίλιες αν αφορά το πρώτο κόμμα, όπως επιτάσσουν τα πλειοψηφικά εκλογικά συστήματα, καλό είναι να μην ορκίζονται στο όνομα της δημοκρατίας...

Τι θα έπρεπε να κάνει, δηλαδή, η αντιπολίτευση απέναντι σε όλα αυτά για να μην θεωρείται τοξική κι ενοχλείται η αστική ευπρέπεια τις σικελικού τύπου οικογένειας που μας κυβερνά; Να μένει σιωπηλή ή το πολύ πολύ να βγάζει ανακοινώσεις τού τύπου "συγγνώμη αν γινόμαστε λίγο αγενείς, αλλά μπορείτε να υποκλέπτετε λιγότερες συνομιλίες μας και να πράττετε αναλόγως ώστε να μπορούν οι Έλληνες να κάνουν κι άλλα πράγματα με το μισθό τους πέρα από το να πληρώνουν λογαριασμούς"; Ο Κ. Μητσοτάκης δεν θέλει δημοκρατία, αλλά μια μεταμοντέρνα Σοβιετία όπου η καταφανώς κατευθυνόμενη ενημέρωση από το Κόμμα έχει "απλώς" αντικατασταθεί από μια ψευδεπίγραφη πολυφωνία η οποία, όπως φάνηκε κι από τη νέα συνέντευξη Τύπου- παρωδία τής Κυριακής, δεν διαφέρει παρά μόνο στο καλύτερο αμπαλάζ από την αστραποβολούσα Βορειοκορεάτισσα τηλεπαρουσιάστρια κάθε φορά που εκφωνεί το όνομα του Κιμ Γιονγκ Ουν...  

 

 
 

Αν δεν μπορέσουμε να δούμε πέρα από την τσέπη μας το ημερολόγιο θα συνεχίσει να γράφει 1984...

Κι αν ο Κ. Μητσοτάκης ανακοίνωνε στη ΔΕΘ πως δεν θα πληρώσουμε κανένα φόρο μέσα στο 2023 και πως αυτό δεν θα έχει επίπτωση στα δημόσια έσοδα; Θα ήταν όλα καλά κι όλα ωραία με έναν πρωθυπουργό που παρακολουθεί τους πολιτικούς του αντιπάλους, είναι ανέλεγκτος από τη δικαστική και μιντιακή εξουσία, ξεπλένει την αρχαιοκαπηλία και διανέμει το δημόσιο χρήμα σε κολλητούς και φίλους σαν να ήταν δικό του; Μάλλον όχι, αλλά για τον μέσο λούμπεν ψηφοφόρο που δεν μπορεί να δει πιο πέρα από τη τσέπη του όλα αυτά μάλλον του φαίνονται λεπτομέρειες...

Θα ήμουν η Μαρία Αντουανέτα αν απαξίωνα το χρήμα και την αναγκαιότητά του για την επιβίωση στον καπιταλισμό. Αν θέλουμε, όμως, από τη ζωή μας πολύ περισσότερα από το απλώς να επιβιώνουμε, οφείλουμε και να σκεφτόμαστε και να πράττουμε ως πολίτες κι όχι ως πελάτες. Μόνο έτσι θα μας πάρουν στα σοβαρά και οι εκάστοτε κυβερνώντες και δεν θα κλέβουν την ψήφο μας τάζοντάς μας ψίχουλα αντί για κοινωνική δικαιοσύνη...

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν θα βγάλει το χειμώνα, πολύ φοβάμαι ωστόσο πως κάθε ημέρα παραπάνω που μένει στην εξουσία δυσκολεύει και τη δική μας προσπάθεια να βγάλουμε τους επόμενους μήνες. Το απόδειξε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ όπου αντί να χτυπήσει το κακό στη ρίζα του- να μπει ένας φραγμός, δηλαδή, στα υπερκέρδη των εταιρειών με σοβαρή φορολόγησή τους, αλλά και του κράτους με το να μειώσει έμμεσους φόρους- έταξε νέα επιδόματα και μπιχλιμπίδια στους ιθαγενείς του. Για τους άρρωστους έχει μόνο παρηγοριά, για τους χορηγούς του το πάρτι συνεχίζεται... 

 

 

Κι αν ο Γιάννης δεν φιλούσε το εθνόσημο;...

Κι αν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ήταν ένας κακός μπασκετμπολίστας ο οποίος δεν φιλούσε το εθνόσημο κι ενδιαφερόταν μόνο για τα φράγκα; Δεν θα έπρεπε να έχει την ελληνική υπηκοότητα, μολονότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα; Ή, μήπως, όλοι οι υπόλοιποι που αποκτήσαμε την ελληνική ιθαγένεια με τη γέννησή μας είμαστε πολύ καλοί στην εργασία μας, αγαπάμε με έργα την πατρίδα μας κι αδιαφορούμε για το χρήμα;...

Οι ίδιοι άνθρωποι που αν μπει ένας φόρος παραπάνω σε μια εισαγόμενη μουστάρδα ανεβαίνουν στα κεραμίδια γιατί προσβάλλεται ο φιλελευθερισμός τους, ανοίγουν σαμπάνιες κάθε φορά που μαθαίνουν για πνιγμένους πρόσφυγες και μετανάστες στο Αιγαίο και στον Έβρο. Και οι ίδιοι που έχουν κάνει την πτώση τού τείχους τού Βερολίνου σύμβολο της απελευθέρωσης των λαών και σκίζεται η καρδούλα τους με τη διχοτομημένη Λευκωσία ηδονίζονται με κάθε νέο "τούβλο" που μπαίνει στο τείχος τού Έβρου. Η απανθρωπιά τους συγκρίνεται μόνο με τον εθνικισμό τους και η μισαλλοδοξία τους με το ρατσισμό τους...

Μακάρι η εθνική μας ομάδα να κερδίσει το χρυσό μετάλλιο, με τον Γιάννη μπροστάρη στην κατάκτησή του. Αλίμονό του, όμως, αν χάσει κάποιο κρίσιμο σουτ ή δεν μαζέψει κάποιο σημαντικό ριμπάουντ. Οι ελληνομέτρες θα βγάλουν ξανά έξω τα υποδεκάμετρα και θα μιλήσουν και πάλι για την ελληνική ψυχάρα που του λείπει, ενώ στους ίδιους υπερχειλίζει όταν έχουν μάθει να κρίνουν άπαντες από την ασφάλεια του καναπέ, της μπίρας και του πιτόγυρου που έχουν μπροστά τους. Χάσει κερδίσει ο Γιάννης έχει πάρει τα παράσημά του με το σπαθί του μέσα κι έξω από το παρκέ. Σπουδαιότερο, άλλωστε, από το να είσαι Έλληνας, Γερμανός ή Μοζαμβικανός είναι να είσαι άνθρωπος... 

 

 

Δεν είναι κυβέρνηση, είναι ο ποινικός κώδικας με κοστούμια και ταγέρ...

Παρακολουθούν πολιτικούς τους αντιπάλους, χρησιμοποιούν τη Βουλή για να ξεπλύνουν αρχαιοκάπηλους, ορίζουν ακαταδίωκτα για τραπεζίτες και "γαλάζια golden boys", αλλά είναι αυστηρότεροι του Δράκοντα όταν πρόκειται για την πανεπιστημιακή αστυνομία. Η χώρα διαθέτει- ελπίζω όχι για πολύ ακόμα- την πιο φαύλη κυβέρνηση και τον πιο φαύλο πρωθυπουργό τής μεταπολίτευσης, οι οποίοι πουλάνε νόμο, τάξη κι επιδόματα στους κυρ Παντελήδες μήπως και ξαναβγούν. Στην ουσία δεν πρόκειται για κυβέρνηση, αλλά για τον ποινικό κώδικα ντυμένο με κοστούμια και ταγέρ...

Στην πολυκατοικία που μένω έγινε διάρρηξη πριν μερικές εβδομάδες. Δικαιούμαι να ζητήσω να βρίσκεται ένα περιπολικό ή μία μοτοσικλέτα τής ομάδας ΔΙΑΣ έξω από αυτή νύχτα ημέρα; Όχι κι ας έχει συντελεστεί πράγματι αδίκημα γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει η μισή χώρα να φυλά την άλλη μισή. Γιατί, επομένως, συζητάμε ακόμα για τη χρησιμότητα πανεπιστημιακής αστυνομίας, λες και η μερίδα τού λέοντος της εγκληματικότητας σε αυτήν τη χώρα παράγεται στα ΑΕΙ;...

Το εκπληκτικότερο, μάλιστα, είναι πως συζητούν οι πανεπιστημιακοί αστυνομικοί να είναι άοπλοι. Αν, όμως, κρίνεται τόσο αναγκαία η παρουσία τους, αφού οι φοιτητές και οι μπαχαλάκηδες είναι σαν την Κόζα Νόστρα που μας κυβερνά κι απειλεί με φυλακίσεις όσους τυχόν σπάσουν την ομερτά για τις υποκλοπές, δεν θα έπρεπε να τους εφοδιάσουμε με κάθε διαθέσιμο όπλο για να κάνουν τη δουλειά τους; Γιατί αν είναι απλώς να διαπιστώνουν παρανομίες και να καλούν στη συνέχεια τα ΜΑΤ τότε τι χρεία έχουμε μπάτσων στις πανεπιστημιακές αυλές; Καμία, μόνο για να ηδονίζονται εκείνοι που νιώθουν απειλούμενοι από τις καταλήψεις, αλλά όχι από αυτούς που τους εξαπατούν και βιάζουν τη δημοκρατία σε καθημερινή βάση... 

  
 

Ο πήχης τους είναι να μην μαζεύουν τα πτώματά μας με τις καρότσες...

Σύμφωνα με τον Μπουμπούκο, από τη μία ο Μαρσέλο ήρθε στον Ολυμπιακό γιατί ο Κ. Μητσοτάκης έχει φτιάξει μια οικονομία "κούκλα"- όπως έλεγε ο Αδ. Γεωργιάδης και για τη χούντα- από την άλλη, όμως, πρέπει να προετοιμαζόμαστε για ένα χειμώνα τόσο βαρύ όσο του 1942. Πώς συμβιβάζονται αυτά τα δύο; Συμβιβάζονται αν το κυβερνητικό αφήγημα είναι " να τρομάξουμε το πόπολο όσο μπορούμε ώστε όταν δεν θα πεθαίνουν σαν τα μυρμήγκια στους δρόμους από την πείνα να αισθάνονται ευτυχισμένοι που είναι ζωντανοί και τους κυβερνάμε"...

Τα μνημονιακά χρόνια ήταν δύσκολα, πολύ δύσκολα, αλλά θα ήταν υπερβολή να τα συγκρίναμε απευθείας με τα κατοχικά. Υπενθυμίζω, μάλιστα, πως όταν αυτό γινόταν οι μνημονιακοί εξανίσταντο και μιλούσαν για λαϊκισμό. 

Ομοίως, καταπώς φαίνεται, κι αυτός ο χειμώνας θα είναι δύσκολος, αφού η Ευρώπη έχει επιλέξει την ομαδική αυτοκτονία. Το να είσαι, όμως, υπουργός και να τον συγκρίνεις με αντίστοιχους της δεκαετίας τού '40 μοιάζει περισσότερο με μετάθεση ευθύνης...

Η Ελλάδα έχει πληρώσει την πανδημία και την ακρίβεια πιο πολύ από την πλειονότητα των κρατών- μελών τής ΕΕ. Δεν έτυχε, η κυβέρνηση Μητσοτάκη απέτυχε γιατί άλλες ήταν οι προτεραιότητές της κι όχι το συμφέρον των πολλών... 

Όταν ο πρωθυπουργός περνούσε τον καιρό του κρυφακούγοντας τον Ν. Ανδρουλάκη, τον Θανάση Κουκάκη και ποιος ξέρει πόσους άλλους, οι κυβερνήσεις τής Ιβηρικής εξασφάλιζαν εξαιρέσεις για τους λαούς τους. Και τώρα μας ζητάνε από το Μαξίμου να τους ευγνωμονούμε γιατί η βενζίνη έπεσε κάτω από τα δύο ευρώ ή γιατί θα μας δώσουν κουπόνι για το σούπερ μάρκετ εκείνοι που, κατά τα άλλα, μισούν τη Σοβιετική Ένωση... 

 

 

Ο Γ' Παγκόσμιος είναι η αδιάβαστη πλευρά της Ιστορίας...

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία κι ο συνεχιζόμενος πόλεμος συνιστούν την επιτομή τού ιμπεριαλισμού, όποια γυαλιά κι αν επιλέξει να φορέσει κανείς. Το αν τα ίδια έκαναν στο παρελθόν οι Αμερικανοί, οι Βρετανοί ή οι Γάλλοι, που τα έκαναν και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα τα κάνουν, δεν δικαιολογεί τον πουτινικό ιμπεριαλισμό. Ούτε, φυσικά, το αυταρχικό καθεστώς τής Μόσχας, το οποίο εξουσιάζει τη Ρωσία όπως την εξουσίαζαν οι τσάροι κι ο Στάλιν, με ελάχιστο σεβασμό δηλαδή ακόμα και για την ανθρώπινη ζωή...

Η Δύση, ωστόσο, έχει πολύ καιρό να βρεθεί στη σωστή πλευρά τής Ιστορίας για να επικαλείται τώρα αυτό το επιχείρημα και να φτωχοποιεί τους λαούς της με τις κυρώσεις της σε βάρος τής Ρωσίας την ίδια ώρα που κάνει μπίζνες με άλλα απολυταρχικά καθεστώτα για να αναπληρώνει τα ενεργειακά της κενά. Πίστεψε όταν ο Μ. Γκορμπατσόφ, ο οποίος παράλαβε κράτος και παράδωσε πολλά κράτη, έβαλε το λιθαράκι του στη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης ότι είχε φτάσει το τέλος τής Ιστορίας. Συμπεριφέρθηκε στη Ρωσία με αλαζονεία και τώρα η Ρωσία της το ανταποδίδει. Μόνο που για μια ακόμα φορά τα γεωπολιτικά παιχνιδάκια δεν τα πληρώνουν τα βουβάλια, αλλά τα βατράχια...

Όχι, δεν πρέπει να αφήσουμε τους Ουκρανούς μόνους τους. Όπως δεν θα έπρεπε να είχαμε αφήσει και τους Αφγανούς, τους Ιρακινούς, τους Τσερόκι ή τους Αζτέκους. Δεν είναι, όμως, ο Γ' Παγκόσμιος πόλεμος ο καλύτερος τρόπος για να τους βοηθήσουμε. Όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο δεν βρίσκεται στη σωστή, αλλά στην αδιάβαστη πλευρά τής Ιστορίας... 

   

 

Έχουν βάλει κάτω τον Ιησού και τον βιάζουν φορώντας ράσα...

Αν κάποιος ισχυριζόταν, έστω και δίκην χαμηλού επιπέδου αστεϊσμού, πως ο Ιησούς είναι βιαστής ή η Παναγία πόρνη, η Ιερά Σύνοδος θα είχε, το λιγότερο, βγει στα κάγκελα. Φυσικά και δεν θα αναγνώριζε κανένα δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης και θα μιλούσε για προσβολή των ιερών και των όσιων της φυλής. 

Από την άλλη, όμως, δεν βρίσκει τίποτα το μεμπτό όταν ένας μητροπολίτης- για μια ακόμα φορά με θύτη ιερωμένο- στην ουσία ενοχοποιεί την γυναίκα για το βιασμό της. Σε αυτή την περίπτωση ο καθένας έχει το δικαίωμα να λέει ό,τι θέλει και να κρίνεται γι' αυτό...

Δεν είμαι από εκείνους που ενθουσιάζονται με νόμους περί ρατσιστικού λόγου. Οι σκέψεις και οι διατυπώσεις τους σαφώς κι εμπεριέχουν επικινδυνότητα, αφού παρασύρουν, αλλά οι πράξεις είναι που τις καθιστούν εγκληματικές. Συνεπώς, θα επέτρεπα σε όλα τα λουλούδια να ανθίζουν, ακόμα και σε τσουκνίδες τύπου Χρυσόστομου (sic). Οι τσουκνίδες, όμως, δεν έχουν την ίδια γνώμη, γι' αυτό κι επιζητούν με κάθε αφορμή τη λογοκρισία, ιδίως όταν ο δικός τους λόγος απέχει τόσο πολύ από την πραγματικότητα όσο και το κήρυγμα του Χριστού από αυτό πολλών επαγγελματιών χριστιανών...

Από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, με υπουργό Παιδείας την Ν. Κεραμέως και ιδίως τώρα που καταρρέει, φυσικά και δεν περιμένω βήματα προς την κατεύθυνση του διαχωρισμού κράτους- εκκλησίας. Περιμένω, όμως, από τη δεύτερη φορά Αριστερά πολύ τολμηρότερα βήματα από αυτά που έκανε η πρώτη φορά. Σε διαφορετική περίπτωση δεν έχουν καμία σημασία οι καλές προθέσεις, παρά μόνο για να στρώνουν το δρόμο προς την κόλαση του μεσαιωνισμού που συνήθως συνοδεύεται από το μεσσιανισμό...

 

 

Έμεινε με τις επιστολές του Ιησού στο χέρι...

Η παρακολούθηση από τον Κ. Μητσοτάκη ενός (;) πολιτικού του αντιπάλου δεν επηρεάζει, άμεσα τουλάχιστον, τη ζωή τής κοινωνικής πλειοψηφίας. Μαρτυρά, ωστόσο, μια κουλτούρα διακυβέρνησης στην οποία ο αυταρχισμός, ο υπερσυγκεντρωτισμός και η αλαζονεία βρίσκονται στο επίκεντρό της. Κι αυτή η κουλτούρα μετατρέπεται σε μέτρα και παραλείψεις που ευνοούν τους λίγους σε βάρος των πολλών...

Φαινομενικώς οι υποκλοπές δεν συνδέονται, για παράδειγμα, με τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη, τις συνέπειες του οποίου λούζονται τώρα στη Μαλαματίνα, ή με την πανεπιστημιακή αστυνομία. Κι όμως, αποκαλύπτουν ένα μοντέλο εξουσίας διόλου καινούριο, ιδίως αν έχεις γνώση ή εμπειρία από τη Μεγάλη Βρετανία επί Θάτσερ. Η ταξική αγριότητα επιβάλλεται με το νομοθετικό καρότο και τον παρακρατικό βούρδουλα κι αυτό πράττει σήμερα (και) η κυβέρνηση Μητσοτάκη...

Ο πρωθυπουργός θα γίνεται όλο και πιο επικίνδυνος για τη δημοκρατία και τα λαϊκά συμφέροντα όσο η κατάρρευσή του θα επιταχύνεται. Διαθέτοντας πλέον μόνο την ακροδεξιά για δυνητικό του σύμμαχο ο λόγος και οι πράξεις του θα ρέπουν όλο και περισσότερο προς τη μισαλλοδοξία και τη συνωμοσιολογία. Όταν, άλλωστε, μόνο εκείνος που πουλούσε επιστολές τού Ιησού είναι διατεθειμένος να σου δώσει χείρα βοηθείας πώς να μην υφαίνεις κατασκοπικά σενάρια με Ρώσους, Κινέζους και λοιπές δυνάμεις μήπως και γλιτώσεις τον απόλυτο εξευτελισμό;...