Η τυπολατρία έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα για όποιον την ασπάζεται. Τηρώντας πάντοτε κατά γράμμα τους τύπους δεν κινδυνεύει να παρανομήσει ή να παραβιάσει κάποιον κανόνα ώστε να του το προσάψουν. Έχει, όμως, και δύο μεγάλα μειονεκτήματα. Το πρώτο σχετίζεται με το ότι το "αυστηρός νόμος, αλλά νόμος" αρκετές φορές σε αναγκάζει είτε να παραβιάσεις άγραφους κανόνες δικαίου είτε να υπακούεις σε εξόφθαλμα άδικους που έχει θεσπίσει η εκάστοτε εξουσία. Το δεύτερο με το ότι πρέπει να είσαι τυπικός σε όλα γιατί αν επιτρέψεις στον εαυτό σου να είναι τυπικός α λα καρτ τότε κινδυνεύεις να θεωρηθείς, και δικαίως, υποκριτής...
Ο Π. Πολάκης δεν είχε δικαίωμα, με βάση τον Κανονισμό της Βουλής, να μιλήσει για τη Novartis σε ένα αναπτυξιακό νομοσχέδιο, έστω κι αν η διαφθορά σχετίζεται άμεσα με το τι είδους ανάπτυξη θέλουμε. Δεν είχε, όμως, το ίδιο δικαίωμα κι ο προηγούμενος ομιλητής τής ΝΔ, ο οποίος μίλησε χωρίς να του κλείσουν το μικρόφωνο.
Δεν έχουν, επίσης, δικαίωμα οι βουλευτές, συμπεριλαμβανομένων των αρχηγών, να διαβάζουν κείμενο κι όμως το κάνουν σχεδόν όλοι. Δεν έχουν, επιπροσθέτως, δικαίωμα οι υπουργοί να μιλούν το διπλάσιο από τον προβλεπόμενο χρόνο κι όμως το πράττουν.
Για να μην αναφερθώ στο πόσο τυπικές είναι οι εκπρόθεσμες τροπολογίες. Ούτε, βεβαίως, είναι δικαιολογία πως ο Πολάκης είναι νταής. Όχι γιατί δεν είναι, αλλά επειδή δεν θυμάμαι κανένα νεοδημοκράτη προεδρεύοντα να κλείνει το μικρόφωνο στους χρυσαυγίτες, που δεν ήταν μόνο νταήδες αλλά και φονιάδες...
Είναι χαρακτηριστικό των αυταρχικών καθεστώτων να χρειάζεται να υπερασπίζεσαι τα αυτονόητα, όπως το αν δικαιούται ένας βουλευτής να μιλά στη Βουλή για ένα σκάνδαλο ή να κάνει κριτική στην αστυνομία, όπως έκανε η Αγγελική Αδαμοπούλου του ΜέΡΑ 25 και ήρθη η ασυλία της. Είναι, επίσης, χαρακτηριστικό τής ελληνικής δεξιάς να ορκίζεται στην πατρίδα, στη θρησκεία και την οικογένεια όταν παραλλήλως τα τουρκικά πλοία "παρασύρονται από τον άνεμο" πλησίον τής Κρήτης, γίνονται τα καθόλου χριστιανικά push backs των ικετών τής Γης στο Αιγαίο ή ο Μ. Φουρθιώτης δουλεύει ως τσατσά τής μισής τουλάχιστον κυβέρνησης. Ακόμα κι αυτή η ελεγχόμενη από τους ίδιους κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι εμπόδιο για τους φαύλους γραμματείς και φαρισαίους...
