Η ΝΔ δεν θα κερδίσει άλλες εκλογές λόγω της απογοήτευσης από το ΣΥΡΙΖΑ...

Η ΝΔ κέρδισε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε χρονικό διάστημα ενός μηνός περίπου κυρίως γιατί οι πολίτες ήθελαν να τιμωρήσουν το ΣΥΡΙΖΑ κι όχι γιατί θαμπώθηκαν από το νεοφιλελεύθερο- ακροδεξιό πρόγραμμα Μητσοτάκη. Δεν πρόκειται, όμως, να κερδίσει τέταρτη χάρη στην απαξίωση της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης και του κυβερνητικού της έργου. Αν την κερδίσει, αυτό θα επιτευχθεί μόνο χάρη στο δικό της έργο κι όχι χάρη στις δικαστικές διώξεις των πολιτικών της αντιπάλων...

Η χρονική περίοδος 2015- 2019 έχει κριθεί πολιτικώς κι ο λαός, μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες, έδωσε στο ΣΥΡΙΖΑ ένα ποσοστό κοντά στο 32%, διόλου αμελητέο και γι' αυτό τόσο εκφοβιστικό για τη ΝΔ. Τόσο πολύ, μάλιστα, που οι υποσχέσεις για πολιτικό πολιτισμό από τον Κ. Μητσοτάκη μετατράπηκαν μέσα σε μόλις μία εβδομάδα σε άρση τής ασυλίας Πολάκη για υπόθεση που πολύ δύσκολα θα αποδειχθεί ακόμα κι αν συνέβη- ηχογράφηση Στουρνάρα, αν κι ο διοικητής τής ΤτΕ είναι εκείνος που θα πρέπει να απολογηθεί γιατί, για παράδειγμα, δεν έχει ελέγξει τα θαλασσοδάνεια του "Κήρυκα Χανίων"- ή γιατί δεν μίλησε ευπρεπώς σε έναν συνδικαλιστή και πολιτευτή τής ΝΔ- Στ. Πουλής- που κατηγορείται για χοντρές, παράνομες μπίζνες στο ΚΕΕΛΠΝΟ. Κι όλα αυτά παραβιάζοντας το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής με τη διαδικασία που ακολουθήθηκε...

Ο Π. Πολάκης μάλλον θα μεταβληθεί από κατηγορούμενος σε κατήγορο στις δικαστικές αίθουσες που τον στέλνει η παλιάς κοπής μητσοτάκειος δεξιά. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, θα κληθεί να αντιμετωπίσει για μια ακόμα φορά μια μιντιακή παραδοξότητα, τη συντριπτική δηλαδή πλειονότητα των ΜΜΕ να αντιπολιτεύεται την αντιπολίτευση κι όχι την κυβέρνηση.

Γι' αυτό κι οφείλει να εστιάσει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αξιοποιώντας όμως επί τούτου ανθρώπους που γνωρίζουν το αντικείμενο κι όχι κομματικά παιδιά για κάθε δουλειά. Είναι, άλλωστε, πρωτίστως ζήτημα δημοκρατίας ο έλεγχος της εξουσίας κι αν αυτόν δεν είναι διατεθειμένος να τον ασκήσει ο δημοσιογραφικός κόσμος, τότε είναι υποχρέωση των πολιτών να τον αντικαταστήσουν...

Είτε οι αρχές μας ισχύουν και για τον Κορκονέα και για τον Κουφοντίνα είτε δεν υπήρξαν ποτέ...

Η επιβολή τής ποινής τής ισόβιας κάθειρξης, πολλώ δε μάλλον η θανατική ποινή, αποτελεί στην ουσία ομολογία αποτυχίας τής έννομης τάξης μας να κάνει κάτι παραπάνω από το να τιμωρήσει έναν εγκληματία. Σε διαφορετική περίπτωση ναι μεν θα τον τιμωρούσε για το αδίκημά του, αλλά θα του έδινε και το δικαίωμα να επιστρέψει στην κοινωνία σωφρονισμένος από τα λάθη του. Αφήστε που ακόμα και η ίδια η φυλάκιση μαρτυρά την αδυναμία τής πολιτείας να σκεφτεί και να εφαρμόσει εναλλακτικές τιμώρησης και σωφρονισμού που ναι μεν να μην δημιουργούν την εντύπωση ξέφραγου αμπελιού, να περνούν τα κατάλληλα μηνύματα στην κοινωνία, αλλά παραλλήλως να μην καταδικάζουν τον οποιονδήποτε να ζήσει μια κόλαση επί Γης, ανεξαρτήτως της κοινωνικής απαξίας τού αδικήματός του...

Οι αρχές και οι αξίες μας είναι είτε ίδιες απέναντι σε όλους είτε δεν υπάρχουν εξαρχής. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν ενοχλούμαι από την επικείμενη αποφυλάκιση του Επ. Κορκονέα, μολονότι δεν έχει μετανιώσει για τη δολοφονία τού Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Κανένας άνθρωπος, όσο ποταπά κι αν έχει φερθεί στη ζωή του, δεν δικαιούται να ζει με το βάρος ότι θα μείνει στη φυλακή για το υπόλοιπο της ζωής του, αφού ελλείπουν από αυτήν την ποινή τόσο η ανθρωπιά όσο και η βούληση του σωφρονισμού...

Γιατί, όμως, τόση σιωπή στην περίπτωση Κορκονέα από εκείνους που εξεγείρονται όταν ο Κουφοντίνας παίρνει μια νόμιμη άδεια μερικών ημερών, και μάλιστα με το επιχείρημα πως δεν έχει μετανιώσει για τους φόνους του; Πού είναι κρυμμένοι οι διαπρύσιοι κήρυκες του νόμου, της τάξης και της ασφάλειας, που ζητούν την "παραδειγματική τιμωρία" τού Ρουβίκωνα- ισόβια μήπως;-, αλλά ποιούν τη νήσσα για τον ένστολο φονιά ενός 15χρονου;...

Η υποκρισία περισσεύει κι από τους εν Ελλάδι νεοσυντηρητικούς, που θεωρούν πως η ομοφυλοφιλία οφείλεται στο πρωκτικό σεξ των γονέων και νοούν την τήρηση της νομιμότητας μόνο όταν δεν θίγει τα συμφέροντά τους και δεν έρχεται σε αντίθεση με τις ιδεοληψίες τους. Γι' αυτό και η αιδήμονα σιωπή τους στην περίπτωση Κορκονέα ή και η δημόσια υπεράσπισή του δεν με ξενίζουν. Αναρωτιέμαι, όμως, πόσο θα αργήσει το αστυνομικό κράτος που ευαγγελίζονται Μητσοτάκης- Χρυσοχοΐδης να θάψει κι άλλα "ρεμάλια των Εξαρχείων" για να συνεχίζουν τα πρόβατα να βελάζουν από ευχαρίστηση κάτω από το μπαλτά τού σφαγέα των δικαιωμάτων τους... 

Επικοινωνιακά πυροτεχνήματα στο ύψος τού Πολάκη...

Έχω επανειλημμένως ταχθεί απέναντι στο ύφος τού Π. Πολάκη, το οποίο δεν ταιριάζει με το αριστερό ήθος. Θα το δικαιολογούσα μόνο αν ως αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός είχε κατορθώσει να επιλύσει τα περισσότερα από τα προβλήματα που μαστίζουν το δημόσιο σύστημα υγείας. Δεν υποτιμώ τη δουλειά του και τον όγκο των προβλημάτων που είχε να αντιμετωπίσει, αλλά ούτε και σήμερα τα δημόσια νοσοκομεία είναι στολίδια...

Η σπουδή, όμως, της νέας κυβέρνησης να άρει την ασυλία Πολάκη και η πληροφόρηση και για άλλες παρόμοιες κινήσεις στο άμεσο μέλλον υποδεικνύουν, αν μη τι άλλο, τάσεις ρεβανσισμού. Αναρωτιέμαι, για παράδειγμα, πώς μπορεί να αποδειχθεί ότι ο Π. Πολάκης ηχογράφησε τον Γ. Στουρνάρα και γιατί οι ίδιοι δικαστές που έσπευσαν σε αυτήν την υπόθεση δεν έπραξαν το ίδιο και για τις φωτογραφίες Τσίπρα στο κότερο, όπου εκεί είναι ολοφάνερο ότι παραβιάστηκαν προσωπικά δεδομένα. Δεν καταλαβαίνουν, εξάλλου, στη ΝΔ πως η υπόθεση ΚΕΕΛΠΝΟ, για την οποία πολλοί κυβερνώντες έχουν λερωμένη τη φωλιά τους, είναι πολύ πιο δυσώδης από μία παράνομη ηχογράφηση ενός τραπεζίτη που μέχρι πριν ένα μήνα έβλεπε την οικονομία να καταρρέει και τώρα την βλέπει να ανθίζει;...

Θυμίζω, επίσης, πως ο Κ. Μητσοτάκης είχε υποσχεθεί πως μία εξεταστική επιτροπή θα συγκροτούσε, η οποία θα διερευνούσε τι έγινε το πρώτο εξάμηνο του 2015. Γιατί δεν τη συγκροτεί άμεσα αντί να ασχολείται με τον Π. Πολάκη;

Μήπως γιατί ο Γ. Βαρουφάκης είναι πλέον βουλευτής και γιατί φοβάται πως αν προχωρήσει σε μια τέτοια κίνηση θα συνασπίσει σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ και ΜέΡΑ 25; Αν ναι, μήπως κι αυτή η τακτική του στηρίζεται στον εντυπωσιασμό, όπως και οι περισσότερες μέχρι τώρα κινήσεις του, κι όχι στην ουσία;...

Ο Μητσοτάκης είναι περισσότερο Σοβιετικός από όσο πιστεύει...

Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει τη μισή αλήθεια όταν ισχυρίζεται πως η ΝΔ ανατρέπει το νόμο τού 2016 για το διορισμό γενικών γραμματέων στα υπουργεία μέσα από ένα μητρώο στελεχών κι όχι με κομματικά κριτήρια. Κι αυτό γιατί και η προηγούμενη κυβέρνηση με φωτογραφικές προκηρύξεις είχε στην ουσία αθετήσει την υπόσχεσή της για αποκομματικοποίηση, διορίζοντας ως επί το πλείστον δικούς της γενικούς γραμματείς. Σήμερα, επομένως, με το νέο νομοσχέδιο για το επιτελικό κράτος η ΝΔ δεν κάνει κάτι παραπάνω από το να διαιωνίζει μια χρόνια παθογένεια που θέλει τη δημόσια διοίκηση λάφυρο των κομμάτων εξουσίας...

Το ελληνικό Δημόσιο δεν είναι καταδικασμένο από το DNA του να είναι κομματικό, γραφειοκρατικό, συντεχνιακό και καθυστερημένο. Από την εμπειρία μου, άλλωστε, αποκλειστικώς στον ιδιωτικό τομέα μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι κι εκεί παράγονται, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, οι ίδιες παθογένειες. Είναι, επομένως, οι πολιτικές αποφάσεις, όπως τώρα η σύγχυση αρμοδιοτήτων μεταξύ διορισμένων και υπηρεσιακών γενικών γραμματέων και γενικών διευθυντών, που εμποδίζουν τη δημόσια διοίκηση να είναι πιο αποτελεσματική και λιγότερο ευάλωτη στη δημόσια κριτική...

Σε αυτό το πλαίσιο, φυσικά και είναι απαραίτητη η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων ανά τακτά χρονικά διαστήματα από ανεξάρτητες αρχές. Από την άλλη, ωστόσο, ελλοχεύει ο κίνδυνος της απραξίας υπό το φόβο τής τιμωρίας στην περίπτωση που οι εντεταλμένοι τού Μαξίμου σε κάθε υπουργείο λειτουργούν ως χαφιέδες κι όχι ως συνεργάτες. Η υπερσυγκέντρωση, εξάλλου, αρμοδιοτήτων στο πρωθυπουργικό γραφείο θυμίζει περισσότερο σοβιετικό καθεστώς παρά φιλελεύθερο, όπως ευαγγελίζεται ο Κ. Μητσοτάκης... 

Εμπρός προς τα πίσω...

Η νεότητα δεν είναι ζήτημα ταυτότητας, αλλά διάθεσης να επιτρέπεις στο πνεύμα σου να κινείται ελεύθερο, δίχως στερεότυπα. Αν αυτό είναι ορθό, τότε η Δ. Μιχαηλίδου δεν είναι νέα, μολονότι γεννήθηκε πριν 32 χρόνια. Μας είχε προϊδεάσει για το γήρας της με το ότι θεωρεί συλλογική ψυχική νόσο την αγιοποίηση του αντιδικτατορικού αγώνα- παρόλα αυτά είχε το θράσος να πάει στο Προεδρικό Μέγαρο για να γιορτάσει με τους ΄"ψυχικώς νοσούντες" αντιστασιακούς την αποκατάσταση της Δημοκρατίας-, αλλά και με την υπερηφάνεια της για το ότι η κυβέρνηση Σαμαρά συμπίεσε το κόστος εργασίας, δηλαδή για τη φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης που ήρθε τώρα δήθεν να διασώσει...

Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η πρόθεση παροχής επιδόματος, τα οποία κατά τα άλλα τόσο απεχθάνεται η κυβέρνηση, στις γυναίκες κι όχι στους άνδρες κάτω των 30 χρόνων κι όχι παραπάνω που θέλουν να γίνουν γονείς. Με ένα σμπάρο, δηλαδή, δύο ρατσιστικές προκαταλήψεις- φύλου και ηλικίας- και μάλιστα με το αμίμητο επιχείρημα πως οι εικοσάρες έχουν πιθανότητα να αποκτήσουν περισσότερα παιδιά, επομένως καλό είναι να τις χρησιμοποιούμε ως μηχανές αναπαραγωγής στην ελληνική εκδοχή τού "Handmaid's Tale". Άλλωστε ο ρόλος των θηλυκών, όπως είχε πει προεκλογικώς ο Κ. Μητσοτάκης, ο οποίος δεν μπορούσε τάχα μου να βρει πάνω από πέντε γυναίκες για να γίνουν υπουργοί, είναι να βρίσκονται στο σπίτι...

Ο νεοφιλελεσυντηρητισμός αυτής της κυβέρνησης είναι ορατός και στις εξαγγελίες τής Ν. Κεραμέως περί ιεροδιδασκάλων στα σχολεία ώστε η χώρα μας να μην διαφέρει σε πολλά από το Ιράν. Γενικότερα η μητσοτάκειος δεξιά αποδεικνύεται τόσο φρέσκια όσο η δεξιά τού '50 κι αν κρίνουμε από τη σπουδή δίωξης του Π. Πολάκη το ίδιο ρεβανσιστική. Μέσα στην αλαζονεία, ωστόσο, της εξουσίας δεν αντιλαμβάνονται ότι σπρώχνουν όλο και περισσότερους προοδευτικούς πολίτες να εγκαταλείπουν εξαπτέρυγα όπως το ΚΙΝΑΛ ή περιθωριακές λύσεις όπως το ΜέΡΑ 25 και να στοιχίζονται στο προοδευτικό μέτωπο που χτίζει ο νέος ΣΥΡΙΖΑ... 

Ρώτα τους Έλληνες αν θέλουν κοινωνικό κράτος και ύστερα μίλα για ιδεολογική ηγεμονία τής δεξιάς...

Ο Κ. Μητσοτάκης επανάλαβε και στις προγραμματικές δηλώσεις πως η νίκη του στις εκλογές σηματοδοτεί και την επικράτηση των νεοφιλελεύθερων- αυταρχικών αντιλήψεών του. Δεν αμφισβητώ πως ένα κομμάτι τού εκλογικού σώματος τον ψήφισε για την υποκριτική στάση του στη Συμφωνία των Πρεσπών, για την ψεύτικη υπόσχεσή του για άμεσες φοροελαφρύνσεις ή για το ότι θα διέταζε τις επενδύσεις στη χώρα να πληθύνουν. Υπάρχουν, βεβαίως, και οι πιο μερακλήδες, οι οποίοι γουστάρουν να πληρώνουν ιδιώτες για την ασφάλισή τους, να εργάζονται επτά ημέρες την εβδομάδα χωρίς να τηρούνται οι στοιχειώδεις κανόνες τής εργατικής νομοθεσίας και να παρακολουθεί τη ζωή τους ένας μπάτσος σε κάθε γωνία...

Λυπάμαι που θα στενοχωρήσω τον προσωρινό πρωθυπουργό και τους λάτρεις του, αλλά η ψήφος των πολιτών στις 7 Ιουλίου ήταν κατά βάση ψήφος απογοήτευσης για το ΣΥΡΙΖΑ και για το ότι πέρασε κάτω από τον υψηλό πήχη που είχε θέσει τον Ιανουάριο του 2015 παρά στήριξης στο θολό πρόγραμμα Μητσοτάκη, το οποίο άλλωστε ο ίδιος συστηματικώς απόκρυβε. Ακόμα και σήμερα, για παράδειγμα, δεν γνωρίζουμε αν και πώς θα αντικαταστήσει η νυν κυβέρνηση το νόμο Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό, τον οποίο τόσο είχε αποδοκιμάσει ως αξιωματική αντιπολίτευση. Όλα αυτά τα ξέρει κι ο Κ. Μητσοτάκης, γι' αυτό και ντρέπεται να ξεδιπλώσει στον ελληνικό λαό την πεμπτουσία τού προγράμματός του πέρα από επικοινωνιακά πυροτεχνήματα τα οποία κι αυτά αποτυγχάνουν να σκάσουν, όπως η ενοποίηση του Αρχαιολογικού Μουσείου και του ΕΜΠ που δεν ήξερε (;) καν ότι απαγορεύεται από το κληροδότημα Τοσίτσα...  

Αν ρωτήσεις τους Έλληνες αν επιθυμούν λιγότερο Δημόσιο και λιγότερους φόρους έτσι γενικώς κι αορίστως, ενδεχομένως οι περισσότεροι να σου απαντήσουν καταφατικά. Αν, όμως, τους ρωτήσεις αν θέλουν δωρεάν υγεία και παιδεία, κοινωνικό κράτος, φυσικά μονοπώλια, όπως οι κολόνες τής ΔΕΗ και το νερό, να παραμείνουν υπό κρατικό έλεγχο και οι μισθοί να μην μειωθούν στο όνομα της ανταγωνιστικότητας δύσκολα η πλειοψηφία να μην απαντήσει θετικώς, όσο ΣΚΑΙ κι αν παρακολουθεί μέσα στην ημέρα. Η ιδεολογική ηγεμονία, επομένως, Μητσοτάκη είναι τόσο θολή όσο και οι προγραμματικές δηλώσεις που διάβασε στη Βουλή...    

Αστυνομικό κράτος για να κοιμούνται ήσυχοι οι ενήλικες με πάνες...

Οι φονταμενταλιστές τού αστυνομικού κράτους ισχυρίζονται πως δεν υφίσταται ελευθερία χωρίς ασφάλεια. Σε έναν κόσμο, όμως, που μπορεί να βγεις από το σπίτι σου, το οποίο φυλάνε δέκα αστυνομικοί, φορώντας αλεξίσφαιρο γιλέκο και κρατώντας πιστόλι, αλλά να σου πέσει ένα κεραμίδι στο κεφάλι και να σε αφήσει στον τόπο η ασφάλεια δεν είναι παρά μια ουτοπία...

Δεν ισχυρίζομαι πως πρέπει να καταργήσουμε την αστυνομία ή να μην λαμβάνουμε στοιχειώδη μέτρα προσωπικής και οικογενειακής προστασίας. Ο φόβος, άλλωστε, μας προστατεύει από πολλά δεινά. Όταν, όμως, ο φόβος γίνεται ο άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η ζωή μας γιατί αυτοί που μας εξουσιάζουν μας προτιμούν ψοφοδεείς από ελεύθερους, τότε κάτι δεν πηγαίνει καλά...

Όπως κι αν έχει, αν δεν υφίσταται ελευθερία χωρίς ασφάλεια, δεν υφίσταται κι ασφάλεια δίχως ελευθερία και υπεράσπιση των ατομικών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Κι αυτό γιατί σε μια τέτοια περίπτωση οι αδύναμοι θα γίνονταν πλήρη υποχείρια των ισχυρών σε μια κοινωνία όπου το αντάλλαγμα που θα έδινες για να μην μπαίνουν κλέφτες στο σπίτι σου ή στον ηλεκτρονικό σου υπολογιστή θα ήταν να επέτρεπες στην εξουσία να σε κλείσει μέσα σε ένα χρυσό κλουβί. Σε τι θα διέφερε, ωστόσο, κάτι τέτοιο από τα σταλινικά κράτη όπου είχες πολύ καλής ποιότητας υπηρεσίες υγείας και παιδείας, αλλά αν έλεγες κακή κουβέντα γι' αυτά δεν έβλεπες ποτέ ξανά το φως τής ημέρας;...

Οι πρώτες κυβερνητικές κωλοτούμπες για τη Συμφωνία των Πρεσπών, την αναδιαπραγμάτευση των πλεονασμάτων και τις φοροελαφρύνσεις οδηγούν τον Κ. Μητσοτάκη σε επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, όπως η κατάργηση του πανεπιστημιακού άσυλου, το οποίο έτσι κι αλλιώς είναι ημικαταργημένο, αφού με ένα τηλεφώνημα του πρύτανη μπορεί και σήμερα να επέμβει η αστυνομία και για πλημμελήματα. Για τα κακουργήματα έτσι κι αλλιώς μπορεί να κινηθεί και τώρα αυτεπαγγέλτως...

Σε τι ενοχλεί, ωστόσο, η ελεύθερη διακίνηση ιδεών κι απόψεων, πρακτική που ακολουθείται από πολλές αναπτυγμένες χώρες, ώστε να πρέπει οι καθηγητές και οι φοιτητές να ζουν με το φόβο τής έγκλησης, για παράδειγμα, για τα αδικήματα της εξύβρισης ή της δυσφήμησης; Θα υπάρχουν αστυνομικοί περίπολοι ακόμα και μέσα στις πανεπιστημιακές αίθουσες προκειμένου οι νέοι μας να συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις και οι μπάτσοι να γνωρίζουν από πρώτο χέρι τι συμβαίνει;

Και τι διαφορά θα έχει αν η παραβατικότητα μεταφερθεί ένα τετράγωνο πιο πέρα, αν δεν επιλύσουμε τις αιτίες που οδηγούν στην παραβατικότητα; Όλα αυτά, ωστόσο, είναι ψιλά γράμματα για όσους, και δεν είναι λίγοι, υποφέρουν από μανιχαϊσμό, έχουν επιλέξει να περάσουν κι όλη την ενήλικη ζωή τους φορώντας πάνες και θέλουν να μεταδίδουν την ψυχασθένεια του τρόμου και στους γύρω τους ώστε να μην αισθάνονται μόνοι μέσα στις αυτοκαταστροφικές τους ανασφάλειες...

Αν η Θάτσερ κι ο Σαλβίνι έκαναν παιδί θα ήθελαν να είναι ο Μητσοτάκης...

Αν η Μ. Θάτσερ κι ο Μ. Σαλβίνι συνέπιπταν στην ίδια εποχή κι ερωτεύονταν θα ήταν πολύ χαρούμενοι αν έκαναν ένα παιδί όπως ο Κ. Μητσοτάκης, που συνταιριάζει τα χειρότερα χαρακτηριστικά και των δύο, το νεοφιλελευθερισμό δηλαδή με την ακροδεξιά. Η επικαιρότητα προσφέρει αρκετά παραδείγματα για το νεοφιλελεύθερο πρόσωπο του νέου πρωθυπουργού, αλλά θα σταθώ στον ΕΝΦΙΑ.

Είναι θετικό που επέλεξε το μοντέλο ΣΥΡΙΖΑ για την κλιμακωτή κι όχι την οριζόντια μείωσή του. Μόνο που ως γνήσιος υπερασπιστής των δικαιωμάτων τής τάξης του δεν θα μπορούσε να αφήσει στην απέξω τη μεγάλη ακίνητη περιουσία από τις μειώσεις, με συνέπεια να δημιουργείται δημοσιονομικό κενό περίπου 300 εκατ. ευρώ το οποίο πιθανότατα θα πληρώσουν οι μικρομεσαίοι.
Και για να γίνει η αναδιανομή εισοδήματος προς όφελος των μεγάλων εισοδημάτων ακόμα πιο καθαρή, τον ΕΝΦΙΑ θα εισπράττουν οι δήμοι, το οποίο σημαίνει πως η Κηφισιά θα εισπράττει περισσότερα από το Αιγάλεω με ό,τι συνεπάγεται αυτό για το άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα σε διαφορετικές περιοχές τής χώρας...

Την ίδια ώρα, και πάλι ανάμεσα σε άλλα, η κυβέρνηση αποκλείει γυναικόπαιδα μεταναστών και προσφύγων από την κοινωνική περίθαλψη και θεωρεί πως κάνει καλό στον τουρισμό οι ξένοι επισκέπτες να βλέπουν παντού μπάτσους σαν να βρίσκονται στη Βαγδάτη και στην Καμπούλ. Παραλλήλως, ο εθνικός μας μπάτσος Χρυσοχοΐδης πιστεύει ότι θα εκμηδενίσει την εγκληματικότητα με το αμείλικτο ύφος του επειδή συνέλαβε κάποιον που πετά μπογιές και τρικάκια ή όταν και τις προηγούμενες ημέρες είδαμε μολότοφ στα Εξάρχεια...

Ο Κ. Μητσοτάκης ρητορεύει πως η κυβέρνησή του θα είναι όλων των Ελλήνων, χρησιμοποιώντας ήπιο ύφος για να ευνουχίσει την αντιπολίτευση ενόψει των αντιλαϊκών πολιτικών του κι αποφεύγοντας να ισχυριστεί πως παράλαβε καμένη γη, όχι από πολιτική γενναιοδωρία αλλά από υπόκλιση στην πραγματικότητα. Τι σχέση έχει, άλλωστε, η Ελλάδα τού 2019 με τη χρεοκοπημένη πατρίδα που παράλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015;...

Μόνο που η δέσμευση του πρωθυπουργού ότι θα είναι ηγέτης όλων των Ελλήνων δεν αποδεικνύεται στην πράξη επιλέγοντας πολιτικές που αυξάνουν τις ταξικές ανισότητες και διοχετεύουν φόβο, υποθάλποντας τα χυδαιότερα των ενστίκτων μιας εκμαυλισμένης κοινωνίας. Κάθε άλλο μάλιστα, αφού αναπαράγουν παρελθοντικές πρακτικές που έχουν αποδειχθεί απολύτως αποτυχημένες...

Ο Κυριάκος τής σιωπής κάποια στιγμή θα αναγκαστεί να κυβερνήσει...

Ο Κ. Μητσοτάκης εκφώνησε μία από τις πιο σύντομες, αν όχι την πιο σύντομη, προγραμματικές δηλώσεις κυβέρνησης της μεταπολίτευσης. Ο ίδιος ως αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης μιλούσε περισσότερη ώρα στη Βουλή.

Το έκανε γιατί έγινε όψιμος θιασώτης τής λακωνικότητας ή γιατί η, ελπίζω σύντομη, πρωθυπουργική του θητεία θα χαρακτηριστεί κυρίως από όσα δεν είπε το Σάββατο; Είναι δυνατό, για παράδειγμα, να κατηγορείς επανειλημμένως το νόμο Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό, αλλά να μην λες κουβέντα για το πώς θα τον αλλάξεις;...

Ποιος έχει αντίρρηση στο να μειωθεί ο ΕΝΦΙΑ, ακόμα κι αν θα μπορούσε να ήταν υψηλότερη η μείωση για τα μικρομεσαία εισοδήματα, αν ο Κ. Μητσοτάκης δεν ήθελε να απαλλάξει και την τάξη του από κάποια βάρη που για την ίδια δεν είναι δυσανάλογα; Ή ποιος λέει όχι στη μείωση του ΦΠΑ για βασικά αγαθά;...

Γιατί, όμως, ο πρωθυπουργός δεν είπε τίποτα για το αν θα καταργήσει τη μείωση του αφορολόγητου, για το αν θα ξαναδώσει δώρο Πάσχα, για το αν περικόψει τα επιδόματα ή για το αν θα καταργήσει την εισφορά αλληλεγγύης; Αφήστε που η συντριπτική πλειονότητα των υπεσχημένων φοροελαφρύνσεων παραπέμπεται για το 2021 κι αν, με την εξαίρεση των μερισμάτων που βεβαίως και δεν αφορούν την πλειονότητα των Ελλήνων...

Ο Κ. Μητσοτάκης, επίσης, δεν είπε κουβέντα για την αγροτική, εργασιακή και κοινωνική του πολιτική, για το τι θα κάνει για την ελληνική περιφέρεια, λες κι Ελλάδα είναι μόνο η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη, και ψέλλισε ελάχιστα για τα εθνικά θέματα- και τι να πει ύστερα από την κωλοτούμπα του για τη Συμφωνία των Πρεσπών;-, γενικώς επιδιώκει οι πολιτικές του να περάσουν κάτω από το ραντάρ. Αντιθέτως, έκανε σημαία του την πλήρη κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, λες κι όταν είχε καταργηθεί πλήρως το 2010- 2014 η εγκληματικότητα είχε εκμηδενιστεί στα πανεπιστήμια. Με αυτόν τον υπόγειο τρόπο, άλλωστε, κινήθηκε και στην προεκλογική περίοδο. Κοντός ψαλμός αλληλούια, ωστόσο, αφού κάποια στιγμή θα χρειαστεί να κυβερνήσει και να αποπληρώσει τα πολλά γραμμάτια που χρωστά στους χορηγούς του, που κάθε άλλο παρά ευγενείς είναι...

Η υπερβολή ξεχωρίζει τους ανθρώπους από τα ζόμπι...

Η Κοπεγχάγη είναι μια όμορφη πόλη, με αξιοζήλευτη αρχιτεκτονική, μεγάλους δρόμους τους οποίους διαβαίνουν κατά βάση ποδήλατα και πολύ λιγότερο αυτοκίνητα, ολάνθιστους κήπους, χαριτωμένα καφέ κι εστιατόρια. Μόνο που έχει ένα μεγάλο μειονέκτημα, το οποίο πετά στα σκουπίδια όλα τα καλά: μοιάζει με θερμοκήπιο, κατοικημένη από ανθρώπους που δεν πρόκειται να σου κάνουν κακό, αλλά και κυκλοφορούν γύρω σου σαν προγραμματισμένα ρομποτάκια που αναλόγως την ώρα της ημέρας εργάζονται ή διασκεδάζουν. Πάντοτε με μέτρο, χωρίς την υπερβολή που ξεχωρίζει τους ανθρώπους από τα ζόμπι…

Η Κοπεγχάγη αριστεύει σε όλους τους δείκτες που με την ψυχρή αντικειμενική τους ακρίβεια αξιολογούν αν κάποιος αξίζει να ζει σε μια πόλη κι αν τα «προσόντα» της τον κάνουν ευτυχισμένο. Δεν θα δεις πολλούς ζητιάνους, πολλούς μεθυσμένους, στην πραγματικότητα δεν θα δεις τίποτα που να σου θυμίζει πως κυλά αίμα στις φλέβες των ανθρώπων που κινούνται γύρω σου. Είναι, όμως, αυτά αρκετά για να ισχυρίζεσαι πως έχεις γνωρίσει την ευτυχία στον πλανήτη Γη; Μάλλον όχι…

Με τα παραπάνω δεν ισχυρίζομαι πως η ευτυχία βρίσκεται στη φτώχεια, στη μιζέρια, στον αλκοολισμό, στα ναρκωτικά ή στη βία. Η ευτυχία δεν βρίσκεται ούτε εκεί... 

Για την ακρίβεια, η ευτυχία βρίσκεται στη δυνατότητα να αντιμετωπίζεις όσα σου δίνει ή σου παίρνει η ζωή με την αδιαφορία ενός τρίτου αντικειμενικού παρατηρητή. Τότε μόνο αντιλαμβάνεσαι την προσωρινότητα των συναισθημάτων και μαθαίνεις να τους συμπεριφέρεσαι με την απάθεια που τους ταιριάζει. Είτε είσαι στην Κοπεγχάγη είτε είσαι στην Αθήνα…  

Ευτυχώς που η ίδια η ζωή διαψεύδει τους λάτρεις τού μεσαίωνα...

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έδειξε από νωρίς και ποιες είναι οι διαθέσεις της στο ζήτημα του περιλάλητου διαχωρισμού κράτους- εκκλησίας. Η "επιστροφή στην κανονικότητα" σημαίνει και πλήρη υποταγή στις διαθέσεις τού παπαδαριού, το οποίο φυσικά και δεν είναι διόλου διατεθειμένο να παραχωρήσει τις άγραφες υπερεξουσίες του στην κοσμική εξουσία. Ήταν κοινό μυστικό, άλλωστε, πόσο βοήθησε η εκκλησία τη ΝΔ στις εκλογικές διαδικασίες των δύο τελευταίων μηνών...

Πολύ φοβάμαι, μάλιστα, πως αυτή η συνδιαλλαγή θα αποτυπωθεί και στην επικείμενη Συνταγματική Αναθεώρηση. Αυτή είχε ναρκοθετηθεί, άλλωστε, κι από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία κινήθηκε πολύ μετριοπαθώς, πιστεύοντας ότι αυτή της η μετριοπάθεια θα χαλιναγωγούσε τα αντιαριστερά αντανακλαστικά τού ιερατείου. Κούνια που τους κούναγε, όμως, αφού ο διάβολος όσο τρώει τόσο και πεινά περισσότερο...

Οι προοδευτικοί πολίτες αυτής της χώρας θα πληρώσουν με την επέλαση των νεοσυντηρητικών και τη διστακτικότητα του ΣΥΡΙΖΑ να λάβει τολμηρότερες αποφάσεις και σε μια σειρά άλλων ζητημάτων που αφορούν τα δικαίωματα μειονοτήτων και λοιπών ευπαθών ομάδων. Μην περιμένετε, για παράδειγμα, από τη σημερινή κυβέρνηση να νομοθετήσει την υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια...

Να αισθάνεστε ικανοποιημένοι που, όπως συνέβη και με προοδευτικά νομοθετήματα του Ανδρ. Παπανδρέου στις αρχές τής δεκαετίας τού '80- όπως η καθιέρωση του πολιτικού γάμου-, η ίδια η ζωή δίνει απαντήσεις σε εκείνους που αρνούνται την πρόοδο και δεν φέρνει την καταστροφή που εκείνοι προμηνύουν στην περίπτωση που εγκαταλείψουμε το μεσαίωνα. Το ίδιο, άλλωστε, συμβαίνει σε άλλο επίπεδο και με τη Συμφωνία των Πρεσπών...

Η δεξιά παρένθεση στόχος και της πλειονότητας των πολιτών πολύ σύντομα…

Έχει ξεκινήσει από την προεκλογική περίοδο η καταστροφολογία για τη ΔΕΗ από εκείνους που την απαξίωσαν, υποχρεώνοντάς την να παραχωρήσει μερίδιο στην αγορά και κομμάτια των εργασιών της μπιρ παρά της αντί να επιτραπεί απλώς στους ιδιώτες να επενδύσουν ρισκάροντας στο χώρο τής ενέργειας κι όχι τρώγοντας από τα έτοιμα. Οι Κασσάνδρες, εξάλλου, επιχαίρουν και για  τις ζημιές της, όπως η πώληση, αν αυτό συμβεί, των λιγνιτικών της μονάδων που είναι εφάπαξ. Και τώρα ετοιμάζονται να πουλήσουν τα εναπομείναντα φιλέτα της, κυρίως τις υδροηλεκτρικές της μονάδες, στο όνομα της εξυγίανσης της ΔΕΗ...

Την ίδια ώρα, στην κυβέρνηση συνδέουν τη μείωση της εγκληματικότητας με την πλήρη κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και τη μη απόδοση ΑΜΚΑ στους μετανάστες και στους πρόσφυγες- άρα και στα παιδιά τους-, τις οποίες θεωρούν για επικοινωνιακούς λόγους πανάκεια. Παραλλήλως, βεβαίως, συνδέουν την αποφυλάκιση Φλώρου με τον νέο Ποινικό Κώδικα, όταν αυτή ήταν απόφαση δικαστών που έχουν πάρει ήδη μηνύματα επιείκειας από τη νέα κυβέρνηση για τους πολιτικούς της φίλους. Με λίγα λόγια, ο Κ. Μητσοτάκης είναι ακριβός στα πίτουρα όταν πρόκειται για τους κολλητούς του και φτηνός στο αλεύρι όταν πρόκειται για το δημόσιο συμφέρον…

Φυσικά και οι προγραμματικές δηλώσεις τής κυβέρνησης θα μας δώσουν ένα πιο ξεκάθαρο στίγμα για το προς τα πού θα πορευτεί. Οι πρώτες της ημέρες, όμως, καθιστούν ακόμα πιο αναγκαία την άμεση ανασυγκρότηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τη συνεργασία της με τις υπόλοιπες προοδευτικές- έστω στην πινακίδα τους- δυνάμεις τής αντιπολίτευσης ώστε η δεξιά παρένθεση να καταστεί από στόχος πραγματικότητα. Αυτός, άλλωστε, θα είναι ο στόχος και της πλειονότητας του ελληνικού λαού πολύ άμεσα.

Αλέξη προχώρα με όσους θέλουν και κυρίως με όσους μπορούν...

Δεν είναι λίγοι αυτοί στην Κουμουνδούρου που θεωρούν λογικό στο κόμμα να κάνουν κουμάντο οι γραφειοκράτες τού ΣΥΡΙΖΑ του 3% και κάθε τέσσερα ή και λιγότερο χρόνια να ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές πάνω από το 30% του εκλογικού σώματος. Δεν θέλουν, δηλαδή, να χάσουν οι ίδιοι το προνόμιο να θεωρητικολογούν μέσα από τα γραφεία τους για το παρελθόν (κυρίως αυτό), το παρόν και το μέλλον τής Αριστεράς, κλείνοντας τις πόρτες σε όποιους δεν ήταν μέλη τού κόμματος πριν το 2012. Έχοντας αναπτύξει έναν ιδιότυπο πολιτικό αυτισμό μαζί με αυτοκαταστροφικότητα πιστεύουν ότι χάρη στον Αλέξη Τσίπρα και στη λαϊκή του απήχηση θα συνεχίσουν να ηγεμονεύουν χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα...

Ευτυχώς για το μέλλον τής Αριστεράς σε αυτόν τον τόπο, αυτόν τον απομονωτισμό δεν συμμερίζεται ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει αντιληφθεί την ιστορική δυνατότητα, αλλά κι αναγκαιότητα στις επόμενες βουλευτικές εκλογές να μην ηγείται απλώς ενός κόμματος, αλλά της δημοκρατικής, προοδευτικής παράταξης. Για να το πετύχει, γνωρίζει ότι δεν χωρούν αποκλεισμοί, αρκεί εκείνοι που θα συμπαραταχθούν μαζί του να έχουν καθαρό ποινικό μητρώο και πολλές ικανότητες. Αυτό σημαίνει, όμως, πως κι ο Αλέξης Τσίπρας οφείλει να παραμερίσει τους συναισθηματισμούς του, αφήνοντας πίσω του ανθρώπους που ό,τι έχουν να δώσουν το έδωσαν κι αποτελούν μόνο βαρίδια για την επόμενη ημέρα...

Πάντοτε ελλοχεύει ο κίνδυνος της πασοκοποίησης. Αν, όμως, αποφεύχθηκε σε σημαντικό βαθμό στα χρόνια τής διακυβέρνησης θα είναι πιο εύκολο να αποσοβηθεί από την θέση τής αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η ενσωμάτωση της Προοδευτικής Συμμαχίας και η όποια συμφωνία με όμορους χώρους οφείλουν να έχουν προγραμματικές βάσεις...

Φυσικά μια τέτοια εξέλιξη θα εμπεριέχει και συμβιβασμούς, οι οποίοι όμως είναι αναπόφευκτοι όταν θες να φτιάξεις παράταξη και δεν είσαι απλώς ένα κόμμα τής εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Το ζητούμενο είναι αυτοί οι συμβιβασμοί να μην σχετίζονται με το νεοφιλελευθερισμό και την ακροδεξιά, συμβιβασμούς που έκανε το ΠΑΣΟΚ και θα τους πληρώσει μέχρι τελευταίου σεντ...

Φιλελεύθερος από τα Lidl...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν είναι σίγουρα σοσιαλιστής. Είναι, όμως, φιλελεύθερος, όπως βαυκαλίζεται, ή μήπως είναι απλός ένας πολιτικός καιροσκόπος; Δεν θα σταθώ στα πεπραγμένα του ως αξιωματική αντιπολίτευση, τα οποία έτσι κι αλλιώς έχω καυτηριάσει πολλάκις, στεκόμενος μόνο στη στάση του στη Συμφωνία των Πρεσπών, η οποία έχει στενοχωρήσει και πολλούς γνήσιους φιλελεύθερους που δεν αντιλαμβάνονται πώς η πατριδοκαπηλία κι ο εθνικισμός ταυτίζονται με την ιδεολογία τους. Θα αναφερθώ σε ορισμένα παραδείγματα από την πρώτη εβδομάδα τής πρωθυπουργικής θητείας Μητσοτάκη που μαρτυρούν πως ο (νεο)φιλελευθερισμός του αρχίζει και τελειώνει στην εξυπηρέτηση της οικονομικής ελίτ- βλ. π.χ. το διορισμό ως υφυπουργού Περιβάλλοντος του εκλεκτού τής Lamda- κι ο μεταρρυθμιστικός του οίστρος στην τυφλή αντιγραφή μοντέλων διοίκησης πολυεθνικών στο ελληνικό κράτος...

Η ορκωμοσία των υπουργών με την παρουσία τραγοπαπάδων πόσο ανταποκρίνεται στο κοσμικό κράτος που επιδιώκει κάθε γνήσιος φιλελεύθερος; Το αστυνομικό κράτος πόσο προασπίζεται τις ατομικές ελευθερίες που επίσης προκρίνουν οι φιλελεύθεροι;...

Η άρνηση στοιχειωδών δικαιωμάτων, όπως η χορήγηση ΑΜΚΑ σε αλλοδαπούς που εργάζονται στη χώρα; Η αναγνώριση ενός ψευδοπροέδρου στη Βενεζουέλα χωρίς καμία λαϊκή νομιμοποίηση; Ποια θα ήταν η διαφορά με ό,τι έπραξε η ελληνική κυβέρνηση, πηγαίνοντας κόντρα και στην θέση τής ΕΕ, αν ο Νικολάς Μαδούρο αναγνώριζε για πρωθυπουργό τής Ελλάδας τον Αλέξη Τσίπρα;...

Τα πρώτα δείγματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη προδικάζουν ένα μείγμα νεοφιλελευθερισμού και σκληρής, συντηρητικής δεξιάς την οποία οι Έλληνες έχουν "απολαύσει" και σε προηγούμενες δεκαετίες. Γι' αυτό κι ο αγώνας για την όσο το δυνατό γρηγορότερη ανατροπή της από τις προοδευτικές δυνάμεις αυτού του τόπου πρέπει να είναι μαχητικός κι άμεσος. ΣΥΡΙΖΑ- ΚΙΝΑΛ- ΚΚΕ- ΜέΡΑ 25 κι όποιος μπορεί να αντιληφθεί ότι πρωτεύον είναι η ανατροπή των πολιτικών λαϊκής εξαθλίωσης και δευτερεύον η πραγματοποίηση της προσωπικής του επιθυμίας για το σοσιαλισμό τής επόμενης ημέρας οφείλει να στοιχηθεί μαζί με ένα προοδευτικό μέτωπο χωρίς ηγεμονισμούς, αλλά και δίχως μικρομεγαλισμούς ώστε η δεξιά παρένθεση να λάβει σάρκα κι οστά το συντομότερο δυνατό...

Λας Βέγκας της Ευρώπης με μαστούρα από Noor 1 σε πλαζ με 50 ευρώ την ξαπλώστρα...

Τα όσα πρωτόγνωρα για τα ελληνικά δεδομένα συνέβησαν στη Χαλκιδική χτυπούν άλλη μία καμπάνα κι όχι απλώς καμπανάκι για τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και της αλόγιστης, τουριστικής εν προκειμένω, ανάπτυξης. Όπως και οι άνθρωποι που κατοικούν σε αυτόν τον πλανήτη, το ίδιο και οι πόροι και οι δυνατότητες της Γης να επουλώνει τις πληγές που της ανοίγουμε με τη βουλιμία μας για υπερκέρδη δεν είναι απεριόριστες. Από τη στιγμή, επομένως, που ήδη διαθέτουμε το αναγκαίο απόθεμα σε πρώτες κι επεξεργασμένες ύλες και χρήμα ώστε όλοι μας να ζήσουμε μια άνετη ζωή το πρωτεύον κι όρος επιβίωσης για την ανθρωπότητα είναι η δίκαιη αναδιανομή αυτού του πλούτου κι όχι η παραγωγή νέου από τους πολλούς που θα καταλήγει στους λίγους κι εκλεκτούς...

Ο Κ. Μητσοτάκης έχει κάνει σημαία την αύξηση των επενδύσεων, οι οποίες σαφώς και είναι καλοδεχούμενες. Η προηγούμενη κυβέρνηση, άλλωστε, παρά τα όσα λένε ο ΣΚΑΙ και τα φερέφωνα Μαρινάκη, έφερε τις περισσότερες σε σύγκριση με τις κυβερνήσεις που διαδέχθηκε...

Οι επενδύσεις, ωστόσο, δεν διατάζονται- τώρα στην κυβέρνηση παραδέχονται ότι δεν μπορεί να προχωρήσει το Ελληνικό σε δέκα ημέρες όπως κορόιδευε προεκλογικώς ο νυν πρωθυπουργός το πόπολο-, δεν μπορεί να είναι χωρίς όρους και κανόνες που να προστατεύουν το δημόσιο συμφέρον και να μην είναι επ' ωφελεία των περισσότερων πολιτών. Δεν είναι δυνατό, για παράδειγμα, όπως συμβαίνει σήμερα, ο υφυπουργός Περιβάλλοντος που είναι συναρμόδιος για το Ελληνικό να ήταν μέχρι πρότινος σύμβουλος της εταιρείας που έχει αναλάβει την επένδυση, ούτε στη συγκεκριμένη έκταση να περιοριστούν το πράσινο και η πρόσβαση των πολιτών στη θάλασσα μόνο και μόνο για να χτιστεί ένα όσο το δυνατό μεγαλύτερο καζίνο. Αυτό, αλήθεια, είναι το όραμα για την Αθήνα και την Ελλάδα, να μετατραπεί στο Λας Βέγκας της Ευρώπης;...

Αν αυτό είναι το πρότυπο, τότε μπορούμε να πάμε ένα βήμα παραπέρα και να νομιμοποιήσουμε την εισαγωγή ηρωίνης, ώστε το κάθε "Noor 1" να ελλιμενίζεται απρόσκοπτα και να προσφέρει θέσεις εργασίας στους μαστουρωμένους Έλληνες. Μπορούμε, επίσης, να επεκτείνουμε την οικοδόμηση στον αιγιαλό ώστε να μην αφήσουμε ούτε μια ακτή ακάλυπτη από ιδιωτικά συμφέροντα που ζητούν 50 ευρώ για να μας "προσφέρουν" μια ξαπλώστρα κι έναν καφέ τής κακιάς ώρας...

Παραλλήλως, ας αδειοδοτήσουμε και τα εκατοντάδες παράνομα μικρά καζίνο ανά τη χώρα ώστε να μην μείνει Έλληνας που να μην χάσει μια μικρή ή μεγάλη περιουσία στο μπαρμπούτι. Πάνω από όλους κι από όλα η ανάπτυξη...

Η μητσοτάκειος δεξιά είναι τόσο φρέσκια όσο το αστυνομικό κράτος...

Ο Μ. Χρυσοχοΐδης θεωρείται ακόμα και σήμερα ο εθνικός μας μπάτσος εξαιτίας ενός τυχαίου γεγονότος, της σύλληψης του Σ. Ξηρού όταν η βόμβα που μετάφερε, εξερράγη στα χέρια του. Οι περισσότεροι θυμούνται την εξάρθρωση της "17Ν" για να ηρωοποιήσουν τον νέο- παλιό υπουργό Δημόσιας Τάξης, αλλά κάνουν πως ξεχνούν τον νεκρό υπασπιστή του στο γραφείο του πριν εννιά χρόνια...

Τι θέλω να πω; Πως ο επιτυχημένος ή αποτυχημένος υπουργός δεν κρίνεται από τυχαία γεγονότα, αλλά από τα σε βάθος χρόνου αποτελέσματα που φέρνει το έργο του. Κι αν, μάλιστα, θέλει να αυτοαποκαλείται κεντροαριστερός δεν έχει κανένα λόγο να παριστάνει τον "Ρόμποκοπ" στο αστυνομικό κράτος που χτίζει βήμα βήμα η μητσοτάκειος δεξιά, ξηλώνοντας μάλιστα από την πρώτη ημέρα την ηγεσία τής αστυνομίας δείχνοντας στυγνό ρεβανσισμό...

Η μεταφορά στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, καθώς και των αρμοδιοτήτων για τις φυλακές, ακόμα και για τους ανήλικους παραβατικούς, καθώς και οι φανφάρες για τα Εξάρχεια και το πανεπιστημιακό άσυλο μαρτυρούν μια κατασταλτική λογική για την πρόσκαιρη ικανοποίηση ενστίκτων και την εμπέδωση φόβων που σε πολλές περιπτώσεις δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Η μεταναστευτική πολιτική πράγματι περιλαμβάνει και στοιχεία ασφάλειας και δημόσιας τάξης, αλλά είναι πρωτίστως ζήτημα ανθρωπιστικό, της απάλυνσης του πόνου απελπισμένων ψυχών. Ομοίως και οι φυλακές εμπεριέχουν προφανώς θέματα τάξης κι ασφάλειας, αλλά τιμωρία χωρίς σωφρονισμό είναι απλώς μια τρύπα στο νερό...

Ας υποθέσουμε πως κλείνουμε όλους τους παραβατικούς μετανάστες, πρόσφυγες, κακοποιούς και μπαχαλάκηδες σε μπουντρούμια υψίστης ασφαλείας και πετάξουμε τα κλειδιά. Όλοι αυτοί δεν γεννήθηκαν κακοί, δεν τους έπλασε η φύση με DNA παραβατικότητας, αλλά έγιναν, είτε πρόσκαιρα είτε κατ' επάγγελμα και κατά συνήθεια, παραβατικοί εξαιτίας οικογενειακών, κοινωνικών και πολιτικών παραγόντων που ούτε καν έχουν σκεφτεί όσοι βλέπουν τη ζωή μόνο άσπρη ή μόνο μαύρη...

Οι νοικοκυραίοι θα ησυχάσουν για μια ημέρα, ενδεχομένως και λιγότερο, ακόμα κι αν το σχέδιο Μητσοτάκη αποδειχθεί πλήρως αποτελεσματικό. Από την επομένη, όμως, θα αντιμετωπίζουν τα ίδια και χειρότερα προβλήματα, αφού το υπόλοιπο νεοφιλελεύθερο σχέδιο Μητσοτάκη αυξάνει τις ανισότητες κι όλες τις άλλες αιτίες που σπρώχνουν τα άτομα στο έγκλημα...  

 

Νεοφιλελευθερισμός- ακροδεξιά- εξαπάτηση- υποκρισία...

Δεν συνιστά παραβίαση του δημοκρατικού κανόνα να γίνονται υπουργοί άνθρωποι που δεν είναι βουλευτές ή γενικότερα πολιτικοί. Ενδεχομένως, μάλιστα, η κοινοβουλευτική διαδικασία να είχε περισσότερο ενδιαφέρον αν υπήρχε το ασυμβίβαστο για τις θέσεις τού υπουργού και του βουλευτή κι αυτό γιατί απελευθερωμένοι οι βουλευτές τής συμπολίτευσης από το άγχος να πείθουν τον αρχηγό τους πως έχουν τα προσόντα να γίνουν υπουργοί θα ψήφιζαν πιο ελεύθερα και θα αφοσιώνονταν πλήρως στο κοινοβουλευτικό τους έργο...

Ούτε είναι απαραιτήτως κακό να γίνεται υπουργός κάποιος ο οποίος έχει υπηρετήσει ιδιωτικές επιχειρήσεις κι από υψηλά αξιώματα. Οι άνθρωποι πρωτίστως πρέπει να κρίνονται για τα πεπραγμένα κι όχι για τις προθέσεις τους...

Και οι υπουργοί τής σημερινής κυβέρνησης θα κριθούν από το έργο τους, αν και οι περισσότεροι ήταν υπουργοί και της κυβέρνησης Σαμαρά- Βενιζέλου που αποδοκιμάστηκε από το λαό πριν τεσσεράμισι χρόνια, οπότε γνωρίζουμε τα πεπραγμένα τους. Το ίδιο ισχύει και για τους τεχνοκράτες υπουργούς, οι οποίοι κι αυτοί πρέπει να κριθούν από το έργο τους...

Όλοι μας, όμως, έχουμε ένα παρελθόν, είτε αυτό είναι στην πολιτική είτε όχι. Το παρελθόν, επομένως, των περισσότερων από τους υφυπουργούς υποδεικνύει τις νεοφιλελεύθερες τάσεις τους, αλλά και την επιλογή τους στη μέχρι σήμερα διαδρομή τους να υπηρετήσουν συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα. Μου είναι δύσκολο, για παράδειγμα, να συνδέσω έναν πρώην γενικό διευθυντή τού ΣΕΒ με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των πολλών, όπως και κάποιον που στο παρελθόν συμβούλευε την τρόικα πώς να κατατροπώνει τις ελληνικές κυβερνήσεις...

Ήδη, εξάλλου, η κυβέρνηση της ΝΔ αρχίζει να αθετεί τις προεκλογικές της υποσχέσεις δίχως να εξαναγκάζεται σε κάτι τέτοιο ύστερα από σκληρή διαπραγμάτευση μέχρι τέλους με τους δανειστές. Το "μικρό κι ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα" αποτελείται από 53 άτομα, η μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων ματαιώνεται, διορίζεται υφυπουργός Δικαιοσύνης αντιπρόεδρος τού Αρείου Πάγου που συνταξιοδοτήθηκε πριν μερικές ημέρες, όταν ως αντιπολίτευση η ΝΔ έκραζε το διορισμό τής Βασιλικής Θάνου ως άμισθης συμβούλου Τσίπρα, κι ο Κ. Μητσοτάκης παίρνει πάνω του την ΕΥΠ και την ΕΡΤ, όπως θα έκανε και κάθε άλλος αυταρχικός ηγέτης στην θέση του. Με λίγα λόγια, η νεοφιλελεύθερη κι ακροδεξιά- βλ., για παράδειγμα, και τη μεταφορά τού υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής στον βραβευμένο από το FBI Μ. Χρυσοχοΐδη- στόχευση, η εξαπάτηση και η υποκρισία έγιναν φανερές από τις πρώτες κιόλας ημέρες αυτού του εν διατεταγμένη υπηρεσία ευρισκόμενου θιάσου...

Η Χρυσή Αυγή πέθανε, ο χρυσαυγιτισμός σχημάτισε κυβέρνηση...

Η λαϊκή έξωση των χιμπαντζήδων με τα μαύρα από τη Βουλή είναι μια πολύ καλή είδηση, μολονότι ενίσχυσε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία τής ΝΔ. Ήταν ντροπή για τη χώρα μας που υπέστη όσα υπέστη από το ναζισμό να έχει στο Κοινοβούλιό της υμνητές του...

Το ότι ξεμπερδέψαμε, όμως, με τη Χρυσή Αυγή δεν σημαίνει και πως ξεμπερδέψαμε με το χρυσαυγιτισμό. Αυτός είναι διάχυτος και στην Ελληνική Λύση και πολύ φοβάμαι και σε ένα κομμάτι ψηφοφόρων, αλλά και στελεχών, βουλευτών και υπουργών τής ΝΔ...

Το κυβερνών κόμμα καλλιέργησε τα εθνικιστικά πάθη με την υποκριτική στάση του στο Μακεδονικό και τώρα ως κυβέρνηση θα κληθεί, νωρίτερα ή αργότερα, να απολογηθεί και στους ψηφοφόρους του για το ότι όχι μόνο δεν πρόκειται να ακυρώσει τη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και για το ότι θα την εφαρμόσει μέχρι κεραίας. Το ίδιο, βεβαίως, θα κληθεί να κάνει και για την οικονομική της πολιτική, γι' αυτό και θα φροντίσει ως αντιστάθμισμα να θωπεύσει ακροδεξιά ένστικτα με τη σκληρή δεξιά πολιτική της σε θέματα ασφάλειας. Η εγκληματικότητα δεν αυξήθηκε, αλλά μειώθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η αστυνομία μπορεί και τώρα να επεμβαίνει αυτεπαγγέλτως στα πανεπιστήμια σε περίπτωσης τέλεσης κακουργημάτων ή εγκλημάτων κατά τής ζωής, ενώ επεμβαίνει και για τα υπόλοιπα εγκλήματα ύστερα από απόφαση του Πρυτανικού Συμβουλίου...

Η δέσμευση, επομένως, Μητσοτάκη πως από τους πρώτους νόμους που θα φέρει θα είναι η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, λες και η μεγαλύτερη εγκληματικότητα παρατηρείται στα ΑΕΙ, δεν έχει άλλο χαρακτήρα παρά μόνο επικοινωνιακό κι αποπροσανατολιστικό. Η ΝΔ, άλλωστε, δεν σηματοδοτεί την πρώτη φορά δεξιά, αφού αυτή η παράταξη έχει κυβερνήσει τον τόπο επί δεκαετίες. Δεν θυμάμαι, όμως, ποτέ τα Εξάρχεια, για παράδειγμα, να ήταν "παναγίτσες" μπροστά της. Ούτε τώρα θα είναι, κι αν οι διάφοροι γεωργιάδηδες, βορίδηδες και πλεύρηδες (άλλη μια ένδειξη πως η ΝΔ ενισχύθηκε κι από την ακροδεξιά) πιστεύουν ότι θα επιβάλουν το νόμο και την τάξη με καταδρομικές επιχειρήσεις κι αστυνομοκρατία μάλλον θα πρέπει να προετοιμαστούν για να θερίσουν θύελλες...

Υπάρχουν ήττες που μοιάζουν με νίκη στις επόμενες εκλογές...

Μακάρι για την πλειονότητά του η απόφαση που πήρε ο ελληνικός λαός την Κυριακή να μην αποδειχθεί λανθασμένη. Πολύ φοβάμαι, όμως, πως σε 100 ημέρες από σήμερα αρκετοί από εκείνους που ψήφισαν ΝΔ θα το έχουν μετανιώσει. Το δήθεν αρνάκι τής προεκλογικής περιόδου Κ. Μητσοτάκης, ο οποίος εισέπραξε κατά βάση από την ακροδεξιά κι όχι από το κέντρο, θα πετάξει από σήμερα την προβιά του και θα φανερωθεί ο λύκος που κρυβόταν πίσω από τη φενάκη τού μετριοπαθούς μεταρρυθμιστή...

Και τώρα σύντροφοι τι κάνουμε; Ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει πως δεν υπάρχει λογική στο να επιστρέψει στη νοοτροπία τού ΣΥΡΙΖΑ του 3%. Αυτόν το ρόλο, άλλωστε, αναλαμβάνει το ΜέΡΑ 25 του Γ. Βαρουφάκη...

Ο απερχόμενος πρωθυπουργός οφείλει επιτέλους να πράξει ό,τι αμέλησε από το 2012, από τότε δηλαδή που έγινε κόμμα εξουσίας, να ανοίξει δηλαδή το ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνική πλειοψηφία που τον έφερε στο Μαξίμου. Δεν έχει σημασία το πόσοι θα εγγραφούν στις τοπικές οργανώσεις, αλλά να αισθανθούν οι ψηφοφόροι του πως δεν είναι απλοί πελάτες κάθε τετραετία, αλλά ενεργοί παράγοντες στη διαμόρφωση μιας παράταξης πλέον κι όχι ενός απλού κόμματος που θα εκπροσωπεί όλους τους προοδευτικούς πολίτες, από τη ριζοσπαστική Αριστερά έως τη Σοσιαλδημοκρατία και την Οικολογία. Αυτό σημαίνει και νέα ηγετική ομάδα, με αξιοποίηση όσων κάνουν γκελ στην κοινωνία κι έχουν έργο και περιθωριοποίηση των βαριδίων, αλλά κι επιτελείο δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα που να μην είναι "μυρωδιάδες", αλλά να συλλαμβάνουν τα αισθήματα της κοινής γνώμης...

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν εκκινεί, πάντως, από το μηδέν και δεν έχει να διαχειριστεί μια συντριβή. Κάθε άλλο, μάλιστα, αφού με ένα ποσοστό που προσεγγίζει το 32% ύστερα από τεσσεράμισι δύσκολα χρόνια εξουσίας κι αρκετές παλινωδίες και μόλις ένα μήνα μετά από το 23,8% των ευρωεκλογών ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να ισχυρίζεται πως υπάρχουν ήττες που μοιάζουν με νίκες...

Η διαφορά από τη ΝΔ δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, ανεξαρτήτως αν είναι μικρότερη των ευρωεκλογών, γιατί στην ουσία πρόκειται για φυσική απόρροια της παράστασης νίκης υπέρ τού Κ. Μητσοτάκη που είχε αποτυπωθεί στις 26 Μαΐου και στις δημοσκοπήσεις. Με ποσοστό, ωστόσο, στο 32% και το ΚΙΝΑΛ κάτω από 10% και χωρίς αντιπολιτευτικό αφήγημα ο Αλέξης Τσίπρας έχει τη χρυσή ευκαιρία να επεκτείνει ακόμα περισσότερο την επιρροή του στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο και να αποτελέσει την αυτονόητη εναλλακτική εξουσίας όταν η ΝΔ θα αρχίσει να καταρρέει, κάτι που εκτιμώ πως δεν θα αργήσει να συμβεί. Ο Αλέξης δεν χρειάζεται να τα αλλάξει όλα, αλλά πρέπει να αλλάξει πολλά και σε αυτόν προσδοκούν οι προοδευτικοί πολίτες ώστε το σκοτάδι να μην κρατήσει πολύ...    

Δεν βάζω την υπογραφή μου στην ομαδική αυτοκτονία...

Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε πολλά λάθη τόσο σε στρατηγικές όσο και σε πρόσωπα. Το πρώτο εξάμηνο του 2015 δεν είχε άλλη επιλογή από το να διαπραγματευτεί σκληρά γιατί αυτή ήταν η εντολή που έλαβε από το λαό. Είχε, όμως, ανεβάσει πολύ τον πήχη σε μια εποχή που οι δανειστές ήταν πολύ πιο προστατευμένοι από το 2010 κι επέλεξε να ηγηθεί της διαπραγμάτευσης ένας ακατάλληλος, όπως αποδείχθηκε, για τις περιστάσεις άνθρωπος, ο Γ. Βαρουφάκης. Ο επώδυνος συμβιβασμός που ακολούθησε ήταν αναγκαίος για να μην γίνει η χώρα Συρία...

Από τη στιγμή, όμως, που είχε υπογράψει ένα τρίτο μνημόνιο τα περιθώρια ελιγμών του ήταν ελάχιστα. Τα αξιοποίησε, πάντως, για να επαναφέρει στην ούτως ή άλλως ρημαγμένη μεσαία τάξη εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας που ζούσαν κοντά ή κάτω από το όριο της φτώχειας. Παραλλήλως, ωστόσο, υποχρεώθηκε να επιβάλει νέους φόρους ή να διατηρήσει παλιούς και να μειώσει συντάξεις, αδικώντας μικρομεσαίους...

Ο Αλέξης Τσίπρας τα έβαλε με τους βαρόνους αυτής της χώρας, για πρώτη φορά μπήκε στο δημόσιο ταμείο ένα ποσό 500.000.000 ευρώ από τους καναλάρχες, που υποχρεώθηκαν να πληρώσουν για τις άδειές τους κι ορισμένοι από αυτούς εξαφανίστηκαν από το χάρτη. Ωστόσο, η φοροδιαφυγή- φοροαποφυγή των πλούσιων συνεχίζεται, οι εφοπλιστές εξακολουθούν να πληρώνουν ψίχουλα και μπήκε στον πειρασμό ο πρωθυπουργός να δημιουργήσει ένα δικό του εκδοτικό κατεστημένο...

Έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια, βελτίωσε τους οικονομικούς δείκτες, μείωσε την ανεργία και μας επέστρεψε στις αγορές, αλλά οι νέοι μας εξακολουθούν να φεύγουν στο εξωτερικό και οι άχρηστοι κολλητοί να βρίσκουν θέσεις στη δημόσια διοίκηση. Η Συμφωνία των Πρεσπών συνιστά ένα από τα μεγαλύτερα διπλωματικά επιτεύγματα στην ιστορία μας, αλλά θυσίασε τον αρχιτέκτονά της Νίκο Κοτζιά για έναν καιροσκόπο της πολιτικής όπως ο Π. Καμμένος. Έδωσε ιθαγένεια στα παιδιά δεύτερης γενιάς μεταναστών, καθιέρωσε τον αυτοπροσδιορισμό τού φύλου κι επέκτεινε το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια, αλλά δίστασε να νομιμοποιήσει και τους γάμους τους και θυσίασε έναν επιτυχημένο υπουργό, τον Νίκο Φίλη, για τα μάτια τής εκκλησίας...

Ο Αλέξης Τσίπρας πέτυχε πολλά, θα μπορούσε να είχε πετύχει περισσότερα αν ήταν και πιο έμπειρος και είχε καλύτερους συμβούλους. Αν, όμως, στην αναζήτηση του ιδανικού θυσιάζεις ως λαός έναν καλό πρωθυπουργό για κάποιον πορφυρογέννητο που δεν θα μάθουμε ενδεχομένως ποτέ πώς πλούτισε η οικογένειά του, ο οποίος είναι εθισμένος στην ιδεοληψία τού νεοφιλελευθερισμού, που τόσο εξυπηρετεί την κοινωνική τάξη του, κι άγεται και φέρεται από ακροδεξιούς και κουμπάρους ολιγάρχες, τότε πρόκειται για ξεκάθαρη ομαδική αυτοκτονία. Πολύ φοβάμαι, μάλιστα, πως αυτό θα γίνει ορατό μέσα στις πρώτες εκατό ημέρες μιας κυβέρνησης Μητσοτάκη...

Στη μάχη είναι ντροπή να αφήνεις πίσω σου τους πληγωμένους και τους νεκρούς. Ομοίως, στις κοινωνίες που θέλουν να λέγονται ανθρώπινες είναι όνειδος να κυνηγάς τον ατομικό πλουτισμό αδιαφορώντας για τους άλλους γύρω σου. Αυτή είναι η χειρότερη ζημιά που επιφέρει η ασθένεια που ονομάζεται νεοφιλελευθερισμός και πάνω σε αυτήν την ψευδαίσθηση πατά ο Κ. Μητσοτάκης για να γίνει πρωθυπουργός. Μπορούμε, όμως, ακόμα να αποτρέψουμε αυτό το ενδεχόμενο ψηφίζοντας τη μόνη εναλλακτική στον θατσερισμό πρόταση εξουσίας, το ΣΥΡΙΖΑ. Αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι...

Ο αιφνιδιασμένος ηγέτης καθαρίζει πρώτα την αυλή του...

Οι πολιτικοί είναι δημόσια πρόσωπα, τα οποία μάλιστα ζητούν την ψήφο τού λαού. Επομένως, δεν έχουν απλώς το δικαίωμα, αλλά την υποχρέωση να απαντούν στις ερωτήσεις των μέσων ενημέρωσης, ακόμα κι όταν είναι επιθετικές, υποβολιμαίες ή κι αγενείς. Αν θέλουν, άλλωστε, το μήνυμά τους να φτάνει και σε ένα εχθρικό ακροατήριο, είναι προϋπόθεση sine qua non να χρησιμοποιούν ως μέσα προπαγάνδισης των θέσεών τους και μίντια που αυτό το ακροατήριο επιλέγει. Θα έλεγα, μάλιστα, πως είναι όρος επιβίωσης για πολιτικούς και κόμματα που υπολείπονται των αντιπάλων τους στις δημοσκοπήσεις κι αναζητούν εναγωνίως νέες ψήφους...

Σε αυτό το πλαίσιο, κακώς ο Αλ. Τσίπρας είχε επιβάλει εμπάργκο στο ΣΚΑΙ, μολονότι αυτός ο τηλεοπτικός σταθμός έχει μετατραπεί εδώ και πολύ καιρό σε στούντιο αναμετάδοσης της φτηνής προπαγάνδας τής ΝΔ και κατασυκοφάντησης του ΣΥΡΙΖΑ. Η αλήθεια είναι πιο δυνατή από τη λάσπη κι αν ο πρωθυπουργός πίστευε ότι είχε όλο το δίκιο με το μέρος του όφειλε να είναι λιγότερο φοβικός. Ακόμα κι αν απέναντί του δεν έχει δημοσιογράφους, αλλά κομματικούς εντεταλμένους, ανίψια εξ αγχιστείας του Κ. Μητσοτάκη κι επίσημους βιογράφους τού πατρός του όταν δεν εργάζονται ως πράκτορες ξένων υπηρεσιών...

Ο πρωθυπουργός, όμως, καθ' όλη τη διάρκεια της τετραετίας δεν είχε δίπλα του ανθρώπους που να τον συμβουλεύουν με βάση την πραγματική εικόνα τής κοινωνίας. Κλεισμένοι στο Μαξίμου, αποκομμένοι ακόμα κι από τους δημοσιογράφους που καλύπτουν το πολιτικό ρεπορτάζ, λειτουργώντας με το θυμικό κι όχι με τη λογική και με τη νοοτροπία πως όποιος δεν μας γλείφει είναι εγκάθετος στέρησαν από τον Αλ. Τσίπρα μεγάλο κομμάτι από την αδιαμεσολάβητη επαφή του με τους πολίτες...

Γι' αυτό κι ο πρωθυπουργός εξεπλάγη από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, μολονότι ο Ναπολέων συμβουλεύει πως ένας ηγέτης δικαιούται να ηττάται, αλλά όχι και να αιφνιδιάζεται. Και γι' αυτό, επίσης, από Δευτέρα, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, ο Αλ. Τσίπρας οφείλει να πάρει σκούπα και να καθαρίσει πολλούς, ξεκινώντας από τη στενή αυλή του...

Voice βοώντος εν τη Αθήνα, εν τη Ευρώπη...

Δεν μου προξένησε ιδιαίτερη εντύπωση η περιβόητη ανάρτηση της "Athens Voice" για την Γκαϊανέ Κασαρτζιάν- αλήθεια, τι σημασία έχει από πού κατάγεται;-, η οποία δημοσίευση συνδύαζε κακό χιούμορ με μισανθρωπισμό. Το συγκεκριμένο ΜΜΕ εδώ και πολλά χρόνια στηρίζει την αγαπημένη ιδεοληψία όσων πιστεύουν ότι οι πολλοί υπάρχουν για να υπηρετούν τους λίγους κι εκλεκτούς, το νεοφιλελευθερισμό δηλαδή. Και ούτε είναι, επίσης, τυχαίο ότι η ακροδεξιά κυβέρνηση στην Ιταλία φυλακίζει την Γερμανίδα καπετάνισσα Κάρολα Ρακέτε, που αρνήθηκε να μην διασώσει μετανάστες και να μην τους οδηγήσει έως τη στεριά. Η ακροδεξιά δεν είναι τίποτα άλλο από τη δίδυμη αδελφούλα τού νεοφιλελευθερισμού...

Κι όλα αυτά συμβαίνουν σε μια Ευρώπη που χρειάζεται τουλάχιστον πέντε συνεδριάσεις για να επιλέξει την ηγεσία της γιατί το κάθε κράτος- μέλος, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, προτάσσει το εθνικό έναντι του ευρωπαϊκού συμφέροντος. Ποιος μη Ευρωπαίος, όμως, θα παίρνει στα σοβαρά τους Ευρωπαίους ηγέτες που αποτελούν προϊόντα συμβιβασμών για να μην διαλυθεί ντε φάκτο η Ένωση; Η ΕΕ βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Ή θα παραμείνει ένας κοινός κουμπαράς που θα απαντά πολύ καθυστερημένα και ημιτελώς στα παγκόσμια ζητήματα ή θα αποφασίσει να κάνει το μεγάλο βήμα προς την ομοσπονδιοποίησή της...

Αν, πάντως, αποφασίσει το πρώτο, τότε δεν έχει κανένα νόημα να ψηφίζουμε για Ευρωκοινοβούλιο ή να συνεδριάζουν τα Συμβούλια Κορυφής, πολύ δε περισσότερο να σπαταλιούνται τόσα χρήματα στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Θα αρκούσε μια πολύ πιο περιορισμένη δομή που απλώς θα διανέμει χρήματα στα κράτη- μέλη. Μόνο, όμως, αν δηλώνουμε πρώτα Ευρωπαίοι και μετά Έλληνες, Ιταλοί, Ολλανδοί ή Γερμανοί θα μπορούμε να έχουμε ως ήπειρος ισχυρό λόγο στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, που με την άνοδο χωρών όπως η Κίνα γίνεται όλο και πιο έντονος... 

Γιάνη, ο δεύτερη φορά χρήσιμος ηλίθιος είναι σκέτο ηλίθιος...

Ο Γ. Βαρουφάκης δεν είναι αθώος τής αποτυχίας τού 2015 να σκίσει η κυβέρνηση τα μνημόνια. Κάθε άλλο μάλιστα, αφού αυτός ήταν ο βασικός διαπραγματευτής και η διαπραγμάτευσή του αποδείχθηκε πρόχειρη, ερασιτεχνική, απολίτικη, ναρκισσιστική κι εριστική δίχως να έχει στη διάθεσή του τα κατάλληλα όπλα για να αντιμετωπίσει τους δανειστές, οι οποίοι είχαν φροντίσει να πάρουν τις προφυλάξεις τους. Ο Γ. Βαρουφάκης, άλλωστε, επέλεξε να παρατείνει το δεύτερο μνημόνιο το Φεβρουάριο του 2015 και να πληρώνει τις δόσεις μία προς μία με συνέπεια το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς να έχουμε μείνει πανί με πανί. Κι όταν το δίδυμο Μέρκελ- Σόιμπλε ήταν έτοιμο πλέον να βγάλει τη χώρα από την ευρωζώνη με αντάλλαγμα μια οικονομική βοήθεια που δίνεται σε χώρες που αντιμετωπίζουν ανθρωπιστική κρίση τύπου Συρίας ο τότε υπουργός Οικονομικών επέλεξε την ηρωική παραίτηση για να μπορεί με τη βεβαιότητα της αποφυγής τού Grexit από τον "κακό" Τσίπρα να υπεραμύνεται της συνέπειάς του στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος...

Από την άλλη, ο Αλ. Τσίπρας δεν επέλεξε τον Γ. Βαρουφάκη μόνο για το διεθνές του προφίλ, το επικοινωνιακό του χάρισμα και την ιδεολογική του συγγένεια με το ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρωθυπουργός γνώριζε, μολονότι είχε πράγματι την ψευδαίσθηση πως στο τέλος θα υπερέβαινε τις δυσκολίες, ότι η προσπάθεια θα ήταν δύσκολη κι επομένως όποιος την αναλάμβανε θα είχε και το ανάλογο πολιτικό κόστος στην περίπτωση αποτυχίας. Γιατί, επομένως, να κάνει υπουργό Οικονομικών κάποιον συριζαίο κι όχι κάποιον "εξωτικό", τον οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κάποια στιγμή ως αποδιοπομπαίο τράγο ή χρήσιμο ηλίθιο;...

Ο Γ. Βαρουφάκης φαίνεται, όμως, πως δεν έχει διδαχθεί από το λάθος του και σήμερα είναι πρόθυμος να παίξει ξανά το ρόλο τού χρήσιμου ηλίθιου, αυτήν τη φορά προς όφελος της ΝΔ. Το ΜέΡΑ 25 θα είχε μια κάποια χρησιμότητα να έμπαινε στη Βουλή αν φαβορί για την πρωτιά ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ κι έψαχνε, στην περίπτωση μη αυτοδυναμίας, κάποιον για να συνεργαστεί...

Αν, όμως, υποθέσουμε βασίμως πως η ΝΔ θα σχηματίσει κυβέρνηση, και μάλιστα αυτοδύναμη, την προσεχή Δευτέρα το μόνο που θα έχει κατορθώσει ο Γ. Βαρουφάκης θα είναι να έχει ψαλιδίσει τις όποιες πιθανότητες μη διολίσθησης σε μνημονιακές πολιτικές χάρη στο μόνο κόμμα εξουσίας τού προοδευτικού πόλου, το ΣΥΡΙΖΑ. Το επιχείρημα, άλλωστε, "τι Μητσοτάκης, τι Τσίπρας" με βάση το ότι και οι δύο ακολούθησαν μνημονιακές πολιτικές είναι πλαστό γιατί ο πρόεδρος της ΝΔ τις ενστερνίζεται, ενώ ο πρωθυπουργός υποχρεώθηκε να τις εφαρμόσει. Ας με συγχωρήσει, συνεπώς, ο Γιάνης αν του πω πως ο δεύτερη φορά χρήσιμος ηλίθιος είναι σκέτο ηλίθιος...