Η Ελλάδα που θρηνεί μόνο τον Βουτσα και θάβει την Δημουλά δεν έχει μέλλον...

Όλοι θα πεθάνουμε μια ημέρα, είτε είμαστε άσημοι είτε ο Κώστας Βουτσάς ή η Κική Δημουλά. Δεν θα σας κούραζα με τα αυτονόητα, αν μπορούσαμε να συλλάβουμε άπαντες το νόημά τους. Αν το αντιλαμβανόμασταν, δεν θα μας είχε λούσει κρύος ιδρώτας, δεν θα κλεινόμασταν στα σπίτια μας, δεν θα ακυρώναμε τις Απόκριες ή αθλητικά γεγονότα λόγω μιας παραλλαγής τής γρίπης...

Κι αν όχι ο ανθρωπισμός, τουλάχιστον ο ορθός λόγος θα μας απότρεπε από τον ισχυρισμό πως βάζουμε ικέτες τής Γης σε φυλακές και γιατί μπορεί να είναι φορείς τού κοροναΐού. Ήμουν νιος και γέρασα περιμένοντας πότε θα σκάσει αυτή η "υγειονομική βόμβα" που λέγεται πρόσφυγες και μετανάστες με την οποία μας απειλούν οι κάθε λογής ελληναράδες εδώ και δεκαετίες...

Κι όσο περιμένουμε τα "ισλαμοπιθήκια" να μας εξαφανίσουν και με τις αρρώστιες τους, πληροφορούμαστε πως ο κοροναΐός μάς ήρθε τελικώς από κυρίες τής καλής κοινωνίας, από συζύγους μάλιστα καναλαρχών που μας βομβαρδίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ με τα υποτιθέμενα επιτεύγματα της κυβέρνησης. Η ζωή φαίνεται πως έχει αίσθηση της ειρωνείας και δεν το κρύβει όταν το κρίνει απαραίτητο για να βάζει τα πράγματα στην θέση τους. Με βάση τη μητσοτάκειο λογική, εξάλλου, θα έπρεπε να μετατραπεί σε φυλακή κι ο ΣΚΑΙ για να προστατευτεί η δημόσια υγεία...

Η Ελλάδα που στιγματίζει απελπισμένους και δικαιολογεί κροίσους, που θρηνεί μόνο τον Βουτσά και θάβει την Δημουλά είναι μια Ελλάδα που δεν αξίζει να έχει μέλλον. Η Ελλάδα που δήθεν αγωνιά για τουρκική εισβολή, αλλά θυσιάζει τους ακρίτες νησιώτες της για να μην στενοχωρηθούν χυδαία ένστικτα της ενδοχώρας δεν δικαιούται να ομιλεί περί πατριωτισμού. Η Ελλάδα που τρομάζει από έναν ιό, αλλά δεν έχει καταλάβει τίποτα από την κρίση, αναπαράγοντας τα αίτια της καταστροφής της, είναι υποχρεωτικό να αλλάξει από όλους τους προοδευτικούς πολίτες που δεν αποδέχονται τη μοιρολατρία απέναντι στο συντηρητισμό ως στάση ζωής...

Οι Εβραίοι τού μεσοπόλεμου σήμερα λέγονται μουσουλμάνοι πρόσφυγες...

Ο κοροναΐός μπορεί να συσχετιστεί με τους αιτούντες άσυλο, όχι όμως με τον τρόπο που τον εννοούν οι εθνοκάπηλοι. Είναι και οι δύο ξένοι, άγνωστοι σε εμάς, γι' αυτό και τους φοβόμαστε πολύ περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Από την κοινή γρίπη έχουν ήδη πεθάνει αυτή τη σεζόν μερικές δεκάδες στη χώρα μας, άλλοι τόσοι από τροχαία δυστυχήματα, αλλά είναι ο κοροναΐός που μας γεμίζει με πανικό και με ακραία μέτρα προστασίας...

Δεν ισχυρίζομαι πως μπορούμε να τρέχουμε αμέριμνοι στο λιβάδι σαν να μην τρέχει τίποτα. Είναι άλλο, ωστόσο, να προετοιμάζεται η πολιτεία για μια πανδημία, όπως και να τηρούμε ο καθένας μας στοιχειώδεις κανόνες ατομικής υγιεινής, και διαφορετικό να τρομοκρατούμαστε από μία ασθένεια που μέχρι στιγμής τουλάχιστον έχει σκοτώσει σχεδόν αποκλειστικώς σε παγκόσμιο επίπεδο κυρίως ευπαθείς ομάδες. Η κανονική ζωή, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, πρέπει να συνεχιστεί, απλώς με πιο αυξημένα μέτρα προφύλαξης. Αλίμονο, όμως, αν επιλέξουμε ή μας επιβάλουν να κλειστούμε στα σπίτια μας περιμένοντας τη συντέλεια του κόσμου...

Το πρώτο θύμα τού κοροναΐού στη χώρα μας είναι Ελληνίδα που επέστρεψε από τη βόρειο Ιταλία. Δεν είναι, δηλαδή, κάποια μουσουλμάνα μετανάστρια ή πρόσφυγας, όπως είχαν προβλέψει οι απανταχού ελληναράδες. Τι θα κάνουμε, συνεπώς, με την συγκεκριμένη Ελληνίδα; Θα την στείλουμε σε κάποια φυλακή από αυτές που θέλει να στήσει η κυβέρνηση στα νησιά ώστε να προστατευτεί και η δημόσια υγεία, όπως δήλωσε ο εκπρόσωπός της; Ή, μήπως, να σταματήσουμε επιτέλους να μεταχειριζόμαστε τους μουσουλμάνους πρόσφυγες όπως τους Εβραίους στο μεσοπόλεμο και, για μια φορά τουλάχιστον, να επιτρέψουμε στη στοιχειώδη λογική να επικρατήσει πάνω στα νοσηρά μας μυαλά;...

Φοβηθείτε γιατί χανόμαστε...

Να που επανέρχεται, αν υποθέσουμε πως μας είχε λείψει ποτέ, αυτός ο πανάρχαιος σύμμαχος της εξουσίας, ο φόβος, μαζί με τον ξάδερφό του, τον τρόμο. Η κυβέρνηση, που πηγαίνει από αποτυχία σε αποτυχία με την ίδια αισιοδοξία πως την επόμενη φορά οι ιδεοληψίες της θα καρποφορήσουν, στέλνει εντελώς απροετοίμαστους ειδικούς φρουρούς στα πανεπιστήμια για να βγάζουν πιστόλια και ΜΑΤ στα νησιά γιατί δεν τολμά να στενοχωρήσει τους ψηφοφόρους της στην ενδοχώρα, που πίστεψαν το παραμύθι της πως τους πρόσφυγες τους φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι τόσο χυδαίοι, μάλιστα, που συνδέουν τις φυλακές που ετοιμάζουν για τους αιτούντες άσυλο με τους κινδύνους από τον κοροναΐό, την ίδια ώρα μάλιστα που τους αφήνουν χωρίς ιατρική περίθαλψη…

Οι ικέτες τής Γης, πέρα από τη δική τους απελπισία που τους οδήγησε άλλωστε να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους, έχουν να σηκώσουν στις πλάτες τους και τις αμαρτίες ολόκληρου του πλανήτη, όπως κάποτε συνέβαινε κατά κύριο λόγο με τους Εβραίους. Τη μία είναι τζιχαντιστές, την άλλη όργανα της διεθνούς συνωμοσίας τής πολυπολιτισμικότητας και την παρά άλλη φορείς θανατηφόρων ασθενειών...

Τι σημασία έχει αν ο κοροναΐός έφτασε και στην ήπειρό μας από τους πλούσιους Ευρωπαίους που ταξίδεψαν από Κίνα; Πάντοτε οι φτωχοί φταίνε κι αν είναι και πρόσφυγες ακόμα καλύτερα για την επίκτητη διάθεσή μας να τα βάζουμε με τους πιο αδύναμους από φόβο να αντιπαρατεθούμε στους ισχυρούς ενόχους...

Ο Κ. Μητσοτάκης κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός θωπεύοντας τα πιο χυδαία αντανακλαστικά εθνικισμού και μισαλλοδοξίας τού εκλογικού σώματος. Πέρυσι, για παράδειγμα, ήταν μακεδονομάχος και σήμερα παρακαλά να λάβει ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων η Βόρεια Μακεδονία...

Όταν, όμως, είσαι πρωθυπουργός είσαι και υποχρεωμένος να έρχεσαι αντιμέτωπος με τα δημοσκοπικά ευρήματα της στιγμής και να λαμβάνεις και μη δημοφιλείς αποφάσεις. Αυτό, ωστόσο, προϋποθέτει και να είσαι πραγματικός ηγέτης κι όχι μαριονέτα, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του σημερινού ένοικου του Μαξίμου...

   

  

Ο δικός μου μαφιόζος είναι καλύτερος από τον δικό σου...

Όποιος επιθυμεί να αναλύσει το λούμπεν προλεταριάτο, δεν θα δυσκολευτεί να βρει εκπροσώπους του μαζεμένους σε ένα σημείο. Αρκεί να πάει σε μια ποδοσφαιρική κερκίδα, ιδίως αν έχει ντέρμπι, όπως το κυριακάτικο ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και στον Ολυμπιακό. Εκεί θα διαπιστώσει την ικανότητα της απαίδευτης, μη πολιτικοποιημένης εργατικής και μεσαίας τάξης να συλλαμβάνει μέρος τής αλήθειας, αλλά και την ανικανότητά της να αντιλαμβάνεται όλες της τις διαστάσεις, δαιμονοποιώντας τον αντίπαλο κι αγιοποιώντας τον χορηγό...

"Ο δικός μου μαφιόζος είναι καλύτερος από τον δικό σου", μπορεί πολύ άνετα να τιτλοφορηθεί η αντιπαράθεση, ενίοτε και βίαια, αντίπαλων οπαδικών στρατών. Κι αυτό έχει ως συνέπεια ιστορικές ομάδες να ταυτίζονται με συχνά άνομα συμφέροντα ανθρώπων οι οποίοι λειτουργούν ακόμα και με όρους μαφίας για να επιτυγχάνουν τους στόχους τους. Το να είσαι Ολυμπιακός σημαίνει να είσαι με τον Β. Μαρινάκη, ΠΑΟΚ με τον Ιβ. Σαββίδη, ΠΑΟ με τον Γ. Αλαφούζο και ΑΕΚ με τον Δ. Μελισσανίδη σύμφωνα με αυτήν τη λογική που μας μετατρέπει από φιλάθλους σε λακέδες επιχειρηματιών...

Πόσα πραγματικά χωρίζουν έναν μεροκαματιάρη οπαδό τού Ολυμπιακού από έναν αντίστοιχο του ΠΑΟΚ; Και γιατί η ανθρώπινη ανάγκη τού να ανήκουμε κάπου δεν ικανοποιείται από συλλογικότητες που προωθούν την κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά από σωματεία που παίζουν μπάλα ή μπάσκετ στις πλάτες μας;

Γιατί ο καπιταλισμός μάς έχει πείσει πως είναι καλύτερο να ζούμε με την ψευδαίσθηση πως η άκριτη στοίχιση πίσω από λεφτάδες θα ωφελήσει κι εμάς τους ίδιους. Γιατί να στοιχίζομαι στο πλευρό των φτωχών ή των προσφύγων κι όχι του Β. Μαρινάκη ή του Ιβ. Σαββίδη για να παίρνω κι εγώ λίγη από την όποια αίγλη τους; Κάπως έτσι, επομένως, σκοτωνόμαστε σαν μαριονέτες για ένα οφσάιντ την ώρα που οι κουκλοπαίκτες μας συνεχίζουν να πλουτίζουν ασύστολα από το μόχθο μας...

Ο Παπαγγελόπουλος ήταν ένα λάθος, όχι ένα σκάνδαλο...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν πρόκειται να παραπέμψει τον Αλέξη Τσίπρα στο Ειδικό Δικαστήριο. Ο πρωθυπουργός μπορεί να είναι πολλά πράγματα, τα περισσότερα αρνητικά, αλλά δεν είναι αυτοκαταστροφικός. Κατανοεί ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα καταστήσει τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ λαϊκό ήρωα, όπως είχε καταστήσει ο πατέρας του τον Ανδρ. Παπανδρέου με το σκάνδαλο Κοσκωτά, στο οποίο μάλιστα ήταν μπλεγμένος και με δωροληψία ο ιστορικός ηγέτης τού ΠΑΣΟΚ. Μπορεί ο Κυριάκος να φοβάται τον Αντ. Σαμαρά, αλλά μάλλον η επιρροή τού τελευταίου στην Κ.Ο. της ΝΔ έχει υπερεκτιμηθεί, κυρίως από εκείνους που χρησιμοποιούν το όνομά του ως σημαία ευκαιρίας για τις δικές τους φιλοδοξίες, όπως ο Αδ. Γεωργιάδης κι ο Μ. Βορίδης...

Κακώς ο Αλέξης Τσίπρας διόρισε αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης με αρμοδιότητα να απαιτεί από τους δικαστές επιτάχυνση των διαδικασιών. Όχι γιατί οι δικαστές έκαναν όπως έπρεπε τη δουλειά τους, αλλά γιατί η Αριστερά οφείλει πρώτη από όλους να σέβεται τη διάκριση των εξουσιών. Από πουθενά, ωστόσο, δεν προκύπτει- ούτε από τις σε βάρος του καταθέσεις εισαγγελέων- πως ο Δ. Παπαγγελόπουλος ζήτησε την κατασκευή στοιχείων εναντίον πολιτικών αντίπαλων του ΣΥΡΙΖΑ...

Με την Τουρκία έτοιμη να εισβάλει στα ελληνικά χωρικά ύδατα, τα νησιά μας να επωμίζονται όλο το βάρος τού προσφυγικού που θα έπρεπε να διαμοιραστεί το σύνολο της Ευρώπης και με την πραγματική οικονομία να κάνει βήματα προς τα πίσω, είναι πολυτέλεια να ασχολούμαστε με το βίο και πολιτεία Παπαγγελόπουλου. Αφήστε που το πραγματικό σκάνδαλο είναι οι μίζες τής Novartis κι όχι οι πιέσεις που κακώς ασκήθηκαν από έναν πρώην υπουργό για τη διαλεύκανσή τους. Όλα αυτά, όμως, είναι κενό γράμμα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη που μέσα σε επτά μήνες έχει "καταφέρει" να αποξενώσει πολλούς μετριοπαθείς ψηφοφόρους, οι οποίοι αφελώς πίστεψαν ότι αυτοί που τους χρεοκόπησαν θα αποδεικνύονταν αποκαθαρμένοι μεταρρυθμιστές...

Θα σας άρεσε να διαβάζατε "χριστιανός σκότωσε μουσουλμάνους";...

Ο δολοφόνος πάνω από δέκα ανθρώπων στο Χανάου της Γερμανίας μόνο και μόνο γιατί ήταν τουρκικής- κουρδικής καταγωγής και μουσουλμάνοι προφανώς ήταν ακροδεξιός. Αυτή η ιδεοληψία είναι που στοχοποιεί ανθρώπους με βάση την καταγωγή ή το θρήσκευμά τους. Ήταν, όμως, και χριστιανός, θρησκευτική πεποίθηση που σκοπίμως αγνοείται από εκείνους που όταν ένας μουσουλμάνος σκοτώνει χριστιανούς υπερπροβάλλουν το θρήσκευμα του δράστη...

Το ίδιο ισχύει κάθε φορά που ένα τρομολαγνικό ρεπορτάζ μάς πληροφορεί για την εθνικότητα του δράστη ενός εγκλήματος του κοινού ποινικού δικαίου που διαπράττεται στη χώρα μας μόνο όταν δεν είναι Έλληνας. Με την εξαίρεση εγκλημάτων που σχετίζονται με εθνικιστικά πάθη, τι σημασία έχει αν ένας κλέφτης ή βιαστής είναι Έλληνας ή Αφγανός; Αλλιώς κλέβουν και βιάζουν οι Έλληνες από τους Αφγανούς, ακολουθώντας υποτιθέμενες οδηγίες χρήσης με βάση το τι λέει το διαβατήριο του καθενός;...

Ο ρατσισμός δεν είναι φυσικό φαινόμενο ούτε κάποιος γεννιέται ρατσιστής. Ρατσιστές γινόμαστε εξαιτίας κυρίαρχων προκαταλήψεων στο οικογενειακό, σχολικό, κοινωνικό, μιντιακό περιβάλλον κι εσχάτως σε αυτό των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Επομένως και τα ΜΜΕ έχουν τη δική τους ευθύνη για την αναπαραγωγή μισαλλόδοξων στερεοτύπων. Όχι, όμως, μεγαλύτερη από ενός πατέρα και μιας μητέρας, οι οποίοι ευθύνονται ή πιστώνονται πρωτίστως εκείνοι το είδος τού πολίτη που παραδίδουν το παιδί τους στην κοινωνία...

Απροστάτευτοι μάρτυρες μιας χώρας που θεωρεί φυσιολογικό το τερατώδες...

Πόσο "ωραία" το θέτουν τα συμβατικά μίντια: να βγουν οι κουκούλες από τους μάρτυρες της Novartis, σαν να είναι ίδιοι με τους χαφιέδες πρόγονους των σημερινών κυβερνώντων. Και πόσο "όμορφα", επίσης, θέλησαν να μας πείσουν πως το νεκρό προσφυγάκι είχε βιαστεί από τον πατέρα του.

Και τι θα σήμαινε, αναρωτιέμαι, ακόμα κι αν πράγματι είχε βιαστεί από τον πατέρα του; Πως όλοι οι πρόσφυγες είναι βιαστές; Πόσο εύκολα βγάζεις συμπεράσματα όταν στη ζωή έχεις μάθει να βλέπεις το άσπρο και το μαύρο κι όχι κάποιο χρώμα, κάποιες γκρίζες ζώνες στο ενδιάμεσο...

Το ζητούμενο, ωστόσο, από αυτούς που μας κυβερνούν κι από εκείνους που τους χειροκροτούν από τα μιντιακά στασίδια τους δεν είναι η προσέγγιση της αλήθειας. Είναι να πειστεί το πόπολο ότι οι "αναρχοάπλυτοι" που μας κυβέρνησαν επί τεσσεράμισι χρόνια ήταν μαφία και πως οι αιτούντες άσυλο είναι ισλαμοπιθήκια που ήρθαν να αλλοιώσουν την πολιτισμάρα μας. Γι' αυτό κι επιλέγουμε να ζούμε στην κοσμάρα μας, αδιαφορώντας για το αν είναι διαφορετικός ο πραγματικός κόσμος εκεί έξω...

Ενδεχομένως όλα αυτά να περιλαμβάνονται στο γενικότερο κυβερνητικό σχέδιο αποτροπής: αποκαλύπτουμε τα ονόματα των προστατευόμενων μαρτύρων για να μην ξανακαταθέσει ποτέ κανείς για τις αμαρτίες μας, στιγματίζουμε πρόσφυγες για να μην έρθουν άλλοι στη γλυκιά μας πατρίδα. Καταχωνιάζουμε το κράτος δικαίου επικαλούμενοι έκτακτες συνθήκες, όπως ακριβώς στα χρόνια των μνημονίων το Σύνταγμα έγινε κουρελόχαρτο για να μην χρεοκοπήσουν οι χρεοκοπημένοι...

Ζούμε, έτσι κι αλλιώς, σε μια χώρα όπου η διαφθορά, ο νεποτισμός κι ο κομματισμός θεωρούνται οιονεί φυσικά φαινόμενα. Γιατί να απορούμε, συνεπώς, για τις "φυσικές καταστροφές" που αφήνουν στο πέρασμά τους;...

Περί "Δικτατορίας"...

Στη "Δικτατορία" (εκδόσεις Άπαρσις) οι ήρωες είναι ικανοί να κάνουν τα πάντα. Κι αν αυτό ακούγεται ως κάτι που μπορεί να συμβαίνει μόνο στη λογοτεχνία, κάθε άλλο παρά ισχύει. Σε ένα σύμπαν που διαστέλλεται επιταχυνόμενο, το ίδιο μπορούν να πράξουν και οι άνθρωποι που ζουν εντός του. Κι ας νομίζουν πως η ζωή που τους έχει δοθεί είναι σύντομη, ανιαρή και προβλέψιμη. Αυτήν την υπενθύμιση δίνουν στους αναγνώστες του δράματός τους ο Πέτρος Αργυρίου και οι υπόλοιποι ήρωες της "Δικτατορίας", πως μπορούμε όλοι μας δηλαδή να ζήσουμε και σε μια άλλη διάσταση από αυτή που θεωρούμε δεδομένη και, αλίμονο, μοναδική...

Η στάση που επιλέγω απέναντι σε όλους τους ήρωες όλων των βιβλίων μου δεν είναι αγάπης ή αντιπάθειας, αλλά ενεργού θεατή. Από τη μία τους δίνω την ελευθερία να ενεργούν σύμφωνα με τη βούλησή τους, να θριαμβεύουν και να καταστρέφονται κατά το δοκούν. Από την άλλη, παρεμβαίνω μόνο όταν κρίνω πως χρειάζονται τη βοήθειά μου. Όχι, πάντως, γιατί γνωρίζω κάτι παραπάνω από αυτούς, κι εγώ μαζί τους αναρωτιέμαι ποιο θα είναι το φινάλε των περιπετειών τους. Παρεμβαίνω μόνο όταν κρίνω πως υπάρχουν μέσα τους κι άλλοι δρόμοι που μπορούν να χαράξουν, κι άλλες επιλογές που είναι σε θέση να κάνουν...

Η "Δικτατορία" δεν είναι πολιτικό μυθιστόρημα, όχι περισσότερο τέλος πάντων από όσο είναι κοινωνικό ή ερωτικό. Είναι μια ιστορία ανθρώπων που επέλεξαν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να βρεθούν σε εξαιρετικές καταστάσεις και να αντιδράσουν σε αυτές με ενδεχομένως μη συνηθισμένο τρόπο. Είναι, στην ουσία, μια μικρογραφία τής Ιστορίας τής ανθρωπότητας, όπως είναι άλλωστε κάθε προσωπική μας ιστορία, ανεξαρτήτως αν δεν αναγνωρίζουμε σε αυτή αυτομάτως ιστορικές διαστάσεις. Στο μικρό εμπεριέχεται το μεγάλο και το μεγάλο στο μικρό, αρκεί να έχουμε τα μάτια και τις καρδιές μας ανοιχτές για να το συλλαμβάνουμε...



  

Αν η Αριστερά είναι γενναία, οι αρμοί περισσεύουν...

Αυτό που είπε ο Αλέξης Τσίπρας περί ελέγχου των αρμών τής εξουσίας το είχε πει πιο εύγλωττα ο Ανδρ. Παπανδρέου όταν είχε ερωτηθεί για τις μαζικές προσλήψεις πρασινοφρουρών στο Δημόσιο: "Δεν θα κάνω το λάθος τού πατέρα μου να ελέγχω την κυβέρνηση, αλλά όχι και το κράτος". Κι αυτή είναι, δυστυχώς, η δημοφιλέστερη αντίληψη για τη δημόσια διοίκηση και σήμερα ανάμεσα στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Αλίμονο, όμως, αν αυτός ο κυνισμός διαποτίσει και την άσκηση εξουσίας από τη δεύτερη φορά Αριστερά όταν ξαναέρθει στα πράγματα...

Το να κατηγορούν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ το ΣΥΡΙΖΑ για απόπειρα ελέγχου των αρμών τής εξουσίας είναι σαν ένας αμετανόητος κατά συρροή δολοφόνος να δίνει διάλεξη για το δικαίωμα στη ζωή. Είναι, επίσης, αλήθεια ότι αρκετοί υψηλόβαθμοι στη δημόσια διοίκηση δεν υπηρέτησαν τη χώρα επί ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τον πάλαι ποτέ δικομματισμό, όχι μόνο εμποδίζοντας, αλλά και τορπιλίζοντας και προβοκάροντας το κυβερνητικό έργο. Δεν θέλω, πάντως, να πιστέψω ότι έχει δίκιο ο πρώην πρωθυπουργός όταν αφήνει υπονοούμενα πως λειτούργησαν με σκοπιμότητα για κάποιους που είχαν επιχειρησιακή ευθύνη για το Μάτι κι αναβαθμίστηκαν στη συνέχεια από τη ΝΔ...

Ο ΣΥΡΙΖΑ έφαγε τα μούτρα του σε σχέση με την Ευρώπη γιατί οι δυνάμεις που είχε απέναντί του αποδείχθηκαν υπέρτερες, ενώ και στην Ελλάδα αναμετρήθηκε με ένα βαθύ, συντηρητικό κράτος που δεν κατάφερε πάντοτε να το κερδίσει. Αν θέλει, ωστόσο, η αυτοκριτική του να είναι πιο γενναία κι έντιμη, οφείλει να παραδεχθεί ότι σε αρκετές περιπτώσεις μόνος του αποσύρθηκε από τη μάχη, δίχως καν να τη δώσει και χωρίς να κατηγορηθεί πως λειτουργεί εξωθεσμικώς ή αντιδημοκρατικώς αν την έδινε...

Δεν χρειαζόταν, για παράδειγμα, να παραβεί καμία νομοθεσία για να διαχωρίσει το κράτος από την εκκλησία ή για να ενισχύσει περισσότερο τα δικαιώματα ευάλωτων ομάδων. Ήταν η πολιτική του βούληση λίγη σε ορισμένες περιπτώσεις κι αυτό έχει χρέος να διορθώσει την επόμενη φορά κι όχι το πώς θα μοιάσει περισσότερο στο τέρας που πολεμά...

 

Αγαπάμε την Ελλάδα, αλλά όχι τους νησιώτες και τους ενοικιαστές της...

Ρωτώντας έναν μέσο Έλληνα στο δρόμο αν αγαπά την πατρίδα του, θα σου απαντήσει θετικώς και με βεβαιότητα μάλιστα και μπορεί και να βρίσει και κανέναν τουρκαλά για να στο αποδείξει. Αν, όμως, του ζητήσεις να φιλοξενηθούν κοντά στο σπίτι του αιτούντες άσυλο για να αποσυμφορηθούν τα νησιά ή να χαμηλώσει το υπέρογκο ενοίκιο που ζητά από κάποιον συμπατριώτη του θα σφυρίξει αδιάφορα, στην καλύτερη περίπτωση. Είμαστε, δηλαδή, Έλληνες μέχρι να πληγούν τα κακώς εννοούμενα συμφέροντά μας...

Πού είναι ο πατριωτισμός μας, αφού έτσι κι αλλιώς τον ανθρωπισμό μας για τους ικέτες τής Γης τον θεωρούμε εθνομηδενιστικό, όταν αρνούμαστε να ξαλαφρώσουμε τους νησιώτες από το δυσανάλογο βάρος που έχουν αναλάβει εκ των πραγμάτων; Πώς μπορούμε να κατηγορούμε τους Ευρωπαίους γιατί δεν αναλαμβάνουν τις δικές τους ευθύνες όταν δεν κάνουμε κι εμείς το ίδιο με συνέλληνές μας; Και μέχρι πότε θα αναγκάζουμε συμπατριώτες μας να δίνουν 400 ευρώ για ένα δώμα προκειμένου να θησαυρίζουμε χωρίς κόπο κι αφορολόγητα;...

Αγαπάμε την Ελλάδα ως μια ιδέα αφηρημένη, την οποία διδασκόμαστε να αγαπάμε από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας. Όταν, όμως, αυτή εξειδικεύεται στους ανθρώπους της, τότε την περιορίζουμε στην πόλη, στο χωριό και στην οικογένειά μας και προκρίνουμε το εγγύτερο από το πιο μακρινό. Κάπως έτσι και η Ελλάδα γίνεται κάτι το ξένο, το οποίο καταστρέφεται από τους άλλους αποκλειστικώς γιατί εμείς πιστεύουμε ότι τη σώζουμε παριστάνοντας τη στρουθοκάμηλο...

Go for it Μπέρνι, απάλλαξέ μας από τους παλιάτσους...

Στις ΗΠΑ ο Μπέρνι Σάντερς κερδίζει τη μία προκριματική εκλογή μετά από την άλλη, στην Ιρλανδία το Σιν Φέιν βγήκε πρώτο κόμμα, στην Ισπανία και στην Πορτογαλία κυβερνά η Αριστερά και στην Ελλάδα κυβέρνησε για τεσσεράμισι χρόνια και θα ξανακυβερνήσει. Δεν είναι, επομένως, όλα μαύρα κι άραχνα σε αυτόν τον κόσμο, όπου όμως φυλακίζουμε αιτούντες άσυλο και καταστρέφουμε το περιβάλλον σαν να μην υπάρχει αύριο. Ενδεχομένως γι' αυτά και για πολλά ακόμα οι πολίτες στρέφονται στην Αριστερά και σε συντηρητικές κοινωνίες όπως η ιρλανδική και η αμερικανική που μέχρι πρότινος κάτι τέτοιο εθεωρείτο αδιανόητο...

Δεν ξέρω αν ένας σοσιαλιστής όπως ο Μπέρνι Σάντερς θα αντικαταστήσει έναν παλιάτσο όπως ο Ντ. Τραμπ στο Λευκό Οίκο. Είναι πολύ νωρίς ακόμα για να κάνουμε προβλέψεις. Γεννά αισιοδοξία, ωστόσο, η προσδοκία και μόνο αντικατάστασης ακροδεξιών πολιτικών με άλλες που δίνουν έμφαση στην κοινωνική δικαιοσύνη. Ποιος ξέρει, ίσως μια ημέρα καταφέρουμε σε αυτό το πλαίσιο και στη χώρα μας να αντιμετωπίσουμε το παρελθόν με πραγματικούς κι όχι φαντασιακούς όρους και να παραδεχθούμε, για παράδειγμα, ότι ο Π. Κουρουμπλής έχει δίκιο όταν λέει πως και οι μικρασιάτες αντιμετωπίστηκαν ως ανεπιθύμητοι μετανάστες από το ελληνικό κράτος και τους παλαιοελλαδίτες...

Οι τουρκόσποροι, οι γιαουρτοβαφτισμένοι και οι παστρικιές εκείνης της εποχής, που δεν τους είχαν δώσει ούτε διαβατήριο, έχουν αντικατασταθεί στη μισαλλόδοξη ορολογία από τα ισλαμοπιθήκια, η ουσία όμως είναι μία: ο φόβος αυτού που δεν ξέρεις δεν διαγράφεται από τη μία στιγμή στην άλλη, ιδίως όταν δεν σου παρέχεται η ανάλογη παιδεία, αλλά αντιθέτως βομβαρδίζεσαι από το πρωί μέχρι το βράδυ με την πιο χυδαία συνθηματολογία. Τουλάχιστον ο Μπέρνι Σάντερς δίνει μια προοπτική για έναν πλανήτη όπου ο άλλος δεν θα είναι ο εχθρός, κάτι που η δεξιά και η ακροδεξιά δεν μπορούν καν να αντιληφθούν ως σκέψη...

Θα χυθεί αίμα κι αυτοί μετράνε ακόμα ποσοστά...

Αν ο Αδ. Γεωργιάδης, ο Μ. Βορίδης, ο Κ. Κυρανάκης κι άλλα ακροδεξιά "μπουμπούκια" που "στολίζουν" την κυβερνητική πλειοψηφία είχε τύχει να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους λόγω πολέμου, πολιτικής δίωξης, πείνας, φτώχειας, κλιματικής αλλαγής θα δυσκολεύονταν πολύ να έλεγαν αυτά που λένε σήμερα. Κάποιος που τρέχει να γλιτώσει από τις οβίδες, τα βασανιστήρια, την έλλειψη χρημάτων, το άδειο στομάχι, την ξηρασία δεν θα αποθαρρυνθεί από τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στη Μόρια, αν του τις διηγηθεί κάποιος. Η προσδοκία μιας καλύτερης ζωής είναι ικανή να μετακινήσει βουνά...

Διαβάζω βαρύγδουπες αναλύσεις για τις αιτίες που οδήγησαν τον Αδ. Γεωργιάδη να δηλώσει πως δεν θέλουμε ευρωπαϊκά λεφτά, αλλά να κλείσουμε όλους τους αιτούντες άσυλο σε φυλακές και προς αποτροπή άφιξης άλλων. Ο υπουργός Ανάπτυξης (sic) δεν υποδύεται κάποιο ρόλο δήθεν σκληρού για να μην χάσει η ΝΔ ψήφους από τα δεξιά της. Αυτός είναι, αυτός ήταν και πολύ φοβάμαι αυτός θα είναι, ένας ακροδεξιός που είδε φως και μπήκε και δεν λέει να φύγει αν δεν γίνει πρώτα αρχηγός. Ας το λάβει αυτό πολύ σοβαρά υπόψη ο Κ. Μητσοτάκης, οι πολιτικές αποφάσεις τού οποίου μόνο σε φιλελεύθερο πολιτικό δεν προσιδιάζουν...

Στο Μαξίμου δεν έχουν αντιληφθεί πόσο κρίσιμη είναι η κατάσταση στα νησιά, πως απέχουμε ελάχιστα από την αιματοχυσία, ύστερα από προβοκάτσια ή χωρίς. Γι' αυτό κι ακόμα και τώρα σκέφτονται με όρους εκλογών, πώς δηλαδή θα περιορίσουν τη δημοσκοπική ζημιά στην ενδοχώρα. Αν, όμως, μαζί με τη βία ξεσπάσει και κάποια επιδημία το Αιγαίο είναι πολύ μικρό για να περιορίσει την καταστροφή, η οποία θα χτυπήσει και τους νοικοκυραίους τής ηπειρωτικής Ελλάδας που σήμερα στήνουν μπάρμπεκιου μίσους, ανίκανοι να συλλάβουν πως θα καούν κι αυτοί από τη φωτιά που δεν βοηθούν τους νησιώτες να περιοριστεί...

Αλέξη, πάρε το όπλο σου...

Ακόμα κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ ασκούσε την καλύτερη αντιπολίτευση του κόσμου, που δεν την ασκεί έτσι κι αλλιώς, τα περισσότερα εξαρτώνται από την κυβέρνηση. Αν οποιαδήποτε κυβέρνηση βελτιώνει την ποιότητα ζωής των πολιτών και υλοποιεί τις περισσότερες από τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, όσο επιθετική και προγραμματική αντιπολίτευση και να της ασκήσεις δεν θα πιάσει τόπο. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως στην Κουμουνδούρου πρέπει να υιοθετήσουν την αυτοκαταστροφική τακτική τού ώριμου φρούτου...

Είναι λογικό ο ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκεται σε ένα μεταβατικό στάδιο μετά από τεσσεράμισι χρόνια εξουσίας και τρεις μήνες πριν το συνέδριο μετασχηματισμού του. Είναι, επίσης, λογικό να αναζητά ακόμα τις αιτίες των τριών εκλογικών ηττών μέσα στο 2019. Αυτό που δεν είναι λογικό είναι ο συνδυασμός εσωστρέφειας κι άλλοτε ακραίας κι άλλοτε υποτονικής αντιπολίτευσης που ασκεί...

Η ευθύνη γι' αυτό βαραίνει όλους και, κυρίως, τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος προτιμά, προς το παρόν τουλάχιστον, το ρόλο τού παρατηρητή των εσωκομματικών ερίδων. Οι τρεις μήνες που απομένουν μέχρι το συνέδριο είναι πολύς χρόνος για να περιμένει να καθαρίσει σε αυτό...

Το κόμμα πρέπει να ανοίξει σε όλους όσοι ασπάζονται το πρόγραμμά του, δίχως face control, αλλά και χωρίς ηγεμονικές τάσεις από τον αρχηγό του. Ο ιδεολογικός διάλογος είναι πλούτος, αλλά και κατάρα τής Αριστεράς, αφού κάποια στιγμή πρέπει και να λαμβάνονται αποφάσεις με δημοκρατικό τρόπο. Και είτε τις αποδέχεσαι είτε παίρνεις το κουβαδάκι σου και πηγαίνεις σε άλλη παραλία...

Θα έπρεπε να είμαστε όλοι Ιρλανδοί αντί για Ούγγροι...

Η κυβερνητική πολιτική στο προσφυγικό, αν βγάλουμε έξω τις περικοκλάδες και τους πολιτικαντισμούς, είναι η εξής: φυλακίζει αιτούντες άσυλο σε κλειστά κέντρα στα νησιά μολονότι δεν έχουν διαπράξει κανένα αδίκημα προκειμένου να κατευνάσει την οργή των νησιωτών από την επιλογή της να τους γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων της για να μην δυσαρεστήσει τους ψηφοφόρους της στην ενδοχώρα. Κι όλα αυτά γιατί το πολιτικό μας σύστημα στο σύνολό του δεν έχει το θάρρος να παραδεχθεί ότι προφανώς και είναι διαχειρίσιμο για μια χώρα 10.000.000 κατοίκων να περιθάλψει 70.000 απελπισμένους...

Η κυβέρνηση δεν έχει το θάρρος να πει στους νησιώτες πως δεν πρόκειται να γίνουν άλλες μετεγκαταστάσεις. Συνεπώς, και σε αυτό το πεδίο επιλέγει το στείρο δόγμα τού "νόμος, τάξη κι ασφάλεια" γιατί δεν διαθέτει το κουράγιο να αναλάβει το βάρος τού φιλελευθερισμού που, κατά τα άλλα, υποτίθεται πως πρεσβεύει. Οι απορρίψεις, εξάλλου, των αιτήσεων ασύλου μπορούν να φτάσουν και το 100% αν οι αιτούντες δεν έχουν διερμηνείς στη διάθεσή τους ή δεν είναι σε θέση να στηρίξουν το αίτημά τους με αυτοπρόσωπη παρουσία γιατί δεν υπάρχουν στα νησιά δευτεροβάθμιες επιτροπές ασύλου...

Η εκλογική επικράτηση, πάντως, του Σιν Φέιν στην Ιρλανδία επιτρέπει κι ένα χαμόγελο, ιδίως αν συνδυαστεί με τη συγκυβέρνηση Σοσιαλιστών- Ποδέμος στην Ισπανία και την επίσης προοδευτική κυβέρνηση στην Πορτογαλία. Είναι παρήγορο το ότι υπάρχουν και λαοί στην Ευρώπη που δεν ποντάρουν στον ακροδεξιό λόγο, όπως του Β. Όρμπαν στην Ουγγαρία, για να βγουν από τη μιζέρια τους. Θέλω να νομίζω πως το έχουν αντιληφθεί και στο ΚΙΝΑΛ και στο ΜέΡΑ 25- το ΚΚΕ έτσι κι αλλιώς ζει στο δικό του σταλινικό κόσμο- ότι η συγκρότηση προοδευτικού μετώπου απέναντι στις νεοφιλελεύθερες- ακροδεξιές- διεφθαρμένες κυβερνητικές πολιτικές και στη συνέχεια η κατάρτιση προγραμματικής προεκλογικής συμφωνίας με το ΣΥΡΙΖΑ, με πρόσημο ριζοσπαστικές, προοδευτικές ιδέες, είναι κάτι παραπάνω από αναγκαιότητα, είναι προϋπόθεση κοινωνικής δικαιοσύνης...

Έχουμε διαβεί το Ρουβίκωνα αν αθωώνουμε την ψυχολογική βία...

Η άσκηση βίας δεν είναι μόνο σωματική, αλλά και ψυχολογική. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, η τελευταία έχει μεγαλύτερες συνέπειες στον αποδέκτη της. Αν σου δώσει κάποιος ένας χαστούκι, για παράδειγμα, μπορεί να ξεχαστεί την επόμενη ημέρα αν σου ζητήσει συγγνώμη. Αν σε βρίζει, ωστόσο, από το πρωί μέχρι το βράδυ επί χρόνια μάλλον δεν θα ξεχαστεί ποτέ...

Ο Ρουβικώνας δεν είναι 17Ν, δεν σκοτώνει και δεν βάζει βόμβες στους πολιτικούς του αντιπάλους. Επομένως, είναι άδικο να εξομοιώνεται μαζί της στην κριτική που του ασκείται. Το να πετάς τρικάκια, όμως, πολλώ δε μάλλον να μπουκάρεις σε γραφεία και να βρίζεις όσους είναι εκεί ή να γράφεις εμπρηστικά συνθήματα στα σπίτια άλλων, όπως συνέβη προσφάτως με τον Αρ. Πορτοσάλτε, δεν είναι ακτιβιστικές ενέργειες και οι δημοκράτες, προοδευτικοί πολίτες δεν μπορούμε να είμαστε ανεκτικοί απέναντι και σε αυτή τη μορφή βίας...

Η υπόληψη που έχω στον Αρ. Πορτοσάλτε, ένα από τα πολλά δημοσιογραφικά βαποράκια επιχειρηματικών και πολιτικών εμπόρων, είναι μηδενική. Αναλογιστείτε, όμως, αν ερχόταν κάποιος στην πολυκατοικία σας κι έγραφε με σπρέι κάτι υβριστικό σε βάρος σας αν θα νιώθατε απειλούμενος ή αν θα το περνούσατε για ελευθερία έκφρασης. Ο νόμος δεν υποχρεώνει κανέναν μας να βλέπει, να ακούει ή να διαβάζει τους πορτοσάλτες και πολύ περισσότερο να πιστεύει την προπαγάνδα τους. Συνεπώς η βούλησή μας να γίνουμε επιτέλους πολίτες και να πάψουμε να είμαστε πελάτες μπορεί να μας προστατεύσει πολύ καλύτερα σε σχέση με την όποια μορφή άσκησης βίας σε βάρος των φερέφωνων κάθε εξουσίας...

Ναι, καιρός είναι να μην υπάρχει πλήρης προστασία τής α' κατοικίας των μπαταχτσήδων...

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως πολλοί συμπολίτες μας βρέθηκαν με το ξέσπασμα της κρίσης, την ανεργία και τη μείωση του μισθού τους απροετοίμαστοι να καλύψουν δάνεια που είχαν πάρει και για την πρώτη κατοικία τους. Μπορεί, εξάλλου, να έχουμε βγει τυπικώς από τα μνημόνια, αλλά για να σταθούμε γερά στα πόδια μας θα χρειαστούμε τουλάχιστον μερικά χρόνια ακόμα. Επομένως, απαιτείται ένα σταθερό νομικό πλαίσιο- κι όχι παρατάσεις επί παρατάσεων- που θα εντοπίζει και θα προστατεύει τους συνεπείς κι έντιμους δανειολήπτες ώστε να πληρώνουν τις δόσεις τους κατά το δυνατό δίχως να κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους...

Πού, όμως, στέρεψε ο λαϊκισμός σε αυτήν τη χώρα για να τον αποφύγουμε και στη διαχείριση των "κόκκινων" δανείων; Ναι, οι τράπεζες- που έχουμε ανακεφαλαιοποιήσει ξανά και ξανά- και τα λογής λογής funds λειτουργούν ως αρπακτικά...

Μόνο που κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας αν δεν βλέπουμε πόσοι μπαταχτσήδες υπάρχουν εκεί έξω που δεν πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους μολονότι μπορούν, ελπίζοντας κάθε είδους περαίωση να τους απαλλάξει από τις υποχρεώσεις τους. Κι επειδή το πολιτικό μας σύστημα βασίζεται στο πελατειακό κράτος για να νομιμοποιεί τις δικές του αμαρτίες- βλ., για παράδειγμα, θαλασσοδάνεια ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, "Κήρυκα Χανίων"- ο ένας ξεπλένει τον άλλο στην υγειά των κορόιδων που είναι συνεπή στις υποχρεώσεις τους...

Δεν ξέρω αν οι στρατηγικοί κακοπληρωτές αποτελούν μειοψηφία ή όχι, με ενοχλεί όμως αφάνταστα η συλλήβδην ηρωοποίηση των "μεροκαματιάρηδων" από μια κοινωνία που έχει ανάγει εδώ και δεκαετίες το "σπιτάκι μας" σε θεμέλιο λίθο τού μικροαστισμού της. Απορώ κι εξίσταμαι πολλές φορές για το τι κάνω λάθος και δεν χρωστάω σε κανέναν, πέραν βεβαίως από τα ηθικά και πνευματικά χρέη. Είμαι σίγουρος ότι εκεί έξω υπάρχουν πολλοί ακόμα που αισθάνονται μαλάκες γιατί δεν καταδέχονται να είναι και να τους λένε μπαταχτσήδες κι αναρωτιούνται αν η κατάργηση της πλήρους προστασίας τής πρώτης κατοικίας από την 1η Μαΐου είναι τελικώς τόσο αντικοινωνική ενέργεια όσο τη χαρακτηρίζουν οι έμποροι του λαϊκισμού...

Ρωτήστε τα θύματα του κορωναϊού αν ζουν τα έθνη-κράτη...

Μεγάλη Βρετανία- μέσω Brexit- και ΗΠΑ- μέσω του "America first" του Ντ. Τραμπ- πιστεύουν ότι στην εποχή που ένας ιός όπως ο κορωναΐός κάνει το γύρο τού πλανήτη σχεδόν ανενόχλητος αυτές μπορούν να περιχαρακωθούν στο εθνικό κράτος. Η λογική τους θυμίζει την επιλογή τής ελληνικής κυβέρνησης να αντιμετωπίσει το διεθνές ζήτημα του προσφυγικού βάζοντας ένα δίχτυ 2,7 χλμ. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, η παγκοσμιοποίηση είναι αναπόφευκτη κι αυτό που οφείλουν τα κράτη να κάνουν είναι να της βάλουν κανόνες...

Ζητούμενο σε κάθε εποχή, πολλώ δε μάλλον τη σημερινή όταν οι ανισότητες αυξάνονται, είναι η κοινωνική δικαιοσύνη. Η φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή, για παράδειγμα, δεν είναι φυσικά φαινόμενα, αλλά ανθρώπινα δημιουργήματα κι επομένως είναι στα χέρια των κυβερνήσεων συλλογικώς να τις αντιμετωπίσουν, προσφέροντας διαφορετικά κίνητρα πλουτισμού στις χώρες που λειτουργούν σήμερα ως φορολογικοί παράδεισοι. Η σημαντικότερη, άλλωστε, κληρονομιά των εθνών- κρατών είναι αρνητική, οι εθνικισμοί δηλαδή που αρκετές φορές οδηγούν και σε πολέμους...

Ο Δαρβίνος είχε δίκιο όταν ισχυριζόταν πως δεν επιβιώνουν οι εξυπνότεροι, αλλά αυτοί που προσαρμόζονται ευκολότερα στις αλλαγές των καιρών. Αντί, επομένως, να σπαταλάμε χρόνο και χρήμα χτίζοντας άσκοπα τείχη όταν μπορούμε, για παράδειγμα, να επικοινωνούμε άμεσα και δωρεάν με την Αυστραλία, είναι προτιμότερο να προσαρμόσουμε την παγκοσμιοποίηση στο μπόι των ανθρώπων. Κι αυτό δεν συνιστά κυνισμό, αλλά στοιχειώδη σύλληψη της πραγματικότητας, η οποία υπερβαίνει πολύ γρηγορότερα από όσο πιστεύουμε σταθερές και παγιωμένες ιδέες και ιδεοληψίες...

Ο ανθρωπισμός ως ιδεοληψία...

Για την κυβέρνηση στην κατηγορία τού ανθρώπου ανήκουν μόνο όσοι είναι Έλληνες, χριστιανοί ορθόδοξοι, πλούσιοι και ψήφισαν ΝΔ στις εκλογές. Τα δικά τους συμφέροντα αφορούν οι πολιτικές της κι αν τώρα τσιμπήσει κάτι και κάποιος άλλος μάλλον τυχαίο είναι κι όχι σκόπιμο.

Γι' αυτό και δεν περιμένω από το Μαξίμου να ενδιαφερθεί ποτέ στα σοβαρά για τους πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται στην ουσία εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα. Εδώ δεν δείχνει να ενδιαφέρεται για τους νησιώτες Έλληνες, οι οποίοι είναι λιγότεροι από αυτούς που ψηφίζουν στην ηπειρωτική χώρα, γι' αυτό κι έχουν παγώσει ουσιαστικώς οι μετεγκαταστάσεις...

Η ελληνική δεξιά αδυνατεί να συλλάβει οτιδήποτε ξεπερνά τις ιδεοληψίες της, γι' αυτό κι ακόμα πιστεύει ότι οι ικέτες τής Γης φτάνουν στα μέρη μας γιατί προσελκύονται από τον ήλιο, την θάλασσα, το σουβλάκι, το χαρωπό χαρακτήρα μας και τους διεθνιστές συριζαίους. Με αυτά τα μυαλά είναι λογικό ο σχεδιασμός τους να περιστρέφεται γύρω από πλωτά φράγματα, ενδεχομένως αύριο μεθαύριο σήτες στον ουρανό και γενικότερα γύρω από τη σκόπιμη εξαθλίωση των προσφύγων και μεταναστών ως μέσων αποτροπής άφιξης κι άλλων. Οι πόλεμοι, οι κοινωνικές ανισότητες, η πείνα, η φτώχεια, η κλιματική κρίση ως αιτίες μαζικής μετακίνησης πληθυσμών παραμένουν ακόμα άγνωστες έννοιες για τους κυβερνητικούς φωστήρες...

Είναι άσκοπο να επικαλείσαι τον ανθρωπισμό σε αυτήν την κυβέρνηση, της οποίας τη γραμμή χαράζει ο Αδ. Γεωργιάδης σε τέτοιου είδους ζητήματα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να της υπενθυμίζεις πως οι μισαλλόδοξες πρακτικές της αποδεικνύονται αναποτελεσματικές ως προς τον περιορισμό των ροών και πως οι πρόσφυγες και μετανάστες δεν θα εξεγείρονταν- ακόμα κι αν υποθέσουμε πως υποκινούνται από ΜΚΟ- αν ζούσαν τουλάχιστον αξιοπρεπώς...

Αν ισχύει η θεωρία συνωμοσίας, κάποιοι ευθύνονται για το ότι βρίσκουν μερικές ΜΚΟ πρόσφορο έδαφος να υποκινούν εξεγέρσεις. Μόνο που όλα αυτά είναι βαθιά φιλοσοφία για μια δεξιά που ύστερα από επτά μήνες συνειδητοποίησε ότι δεν μπορεί η χώρα με τις μεγαλύτερες ροές να μην διαθέτει υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής και πως οι αιτούντες άσυλο και τα παιδιά τους πρέπει να λαμβάνουν τη στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αν μη τι άλλο για να μην αρρωσταίνουν και οι γκάγκαροι ελληναράδες μας. Είπαμε ήδη, έτσι κι αλλιώς, πως ο ανθρωπισμός για τη δεξιά συνιστά ιδεοληψία...

Αν ο θεός υπήρχε θα είχε βρει καλύτερους υπαλλήλους...

Σε μια πολιτεία όπου κράτος κι εκκλησία είναι διαχωρισμένες εξουσίες δεν θα ήταν αποκλειστικώς εκκλησιαστικό ζήτημα η χειροτονία γυναικών, την οποία πρότεινε ο Γιάννης Ραγκούσης, αλλά πρακτικής εφαρμογής τής ισότητας των φύλων. Όπως ένας μαγαζάτορας δεν μπορεί να αποκλείσει κάποιον από το να είναι υπάλληλός του μόνο και μόνο λόγω του φύλου του, με τον ίδιο τρόπο και η εκκλησία θα όφειλε να επιτρέπει σε όλο ανεξαιρέτως το ποίμνιό της να την υπηρετεί με ράσα και καλυμμαύχι. Ούτε ο Ιησούς απόκλεισε τις γυναίκες ούτε άλλα χριστιανικά δόγματα τις αποκλείουν, παρά μόνο οι ταλιμπάν στο όνομα μιας παράδοσης που θέλει να δικαιολογεί εν προκειμένω το μισογυνισμό τής πατριαρχικής μας κοινωνίας...


Αν ο θεός υπήρχε, θα είχε φροντίσει να απολύσει τους υπαλλήλους του εδώ και πολλά χρόνια, από τότε δηλαδή που άρχισαν να διαστρεβλώνουν το λόγο του για τα εφήμερα αυτής της ζωής, τα πλούτη και τη δόξα. Θα είχε, επίσης, επιτρέψει στους πιο φωτισμένους δεσποτάδες να πάρουν τα ηνία και να διοικούν την εκκλησία με όρους τού 21^ου αιώνα κι όχι με βυζαντινισμούς και παρωχημένες ιδεοληψίες κι αντιλήψεις. Δεν θα συζητούσαμε, επίσης, εν έτει 2020 για το αν θα έπρεπε να εκλέξουμε Πρόεδρο της Δημοκρατίας που να μπορεί να επισκέπτεται το Άγιο Όρος, αλλά για το πότε θα ανοίξει το Άγιο Όρος τις πόρτες του στις γυναίκες...


Ζούμε σε μια κοινωνία όπου είναι είδηση η κατάληψη του ανώτατου αξιώματος από γυναίκα, όπου μέρος τού εδάφους της χώρας είναι απροσπέλαστο στο γυναικείο πληθυσμό κι όπου οι γυναίκες αποκλείονται από εργασίες- εργασία, και μάλιστα πολύ προσοδοφόρα για αρκετούς, είναι και του ιερέα. Γι’ αυτό και η αναλογική ισότητα- η μόνη πραγματική ισότητα- απαιτεί όχι μόνο να μπορούν εκπρόσωποι του ωραίου φύλου να γίνονται ιερείς, αλλά και με ποσοστώσεις... 

Η προηγούμενη κυβέρνηση έκανε βήματα, έστω δειλά, στην κατοχύρωση κι ενίσχυση δικαιωμάτων. Αυτά έχουν διακοπεί από τη νεοσυντηρητική σημερινή κυβέρνηση που παριστάνει τη φιλελεύθερη. Είναι, όμως, η ίδια η ζωή που στο τέλος θα δώσει τη λύση, αλλιώς θα παλεύαμε ακόμα για την επιβίωση στις σπηλιές...

Πλωτά κι επίγεια φράγματα στο νεοφιλελεύθερο σκοταδισμό...

Νεοφιλελευθερισμός σημαίνει, ανάμεσα σε άλλα, ελεύθερη διακίνηση προϊόντων, αλλά γελοίας έμπνευσης πλωτά φράγματα για τους ανθρώπους, σαν να ήταν τσούχτρες και μέδουσες. Την ίδια ώρα που οι νεοφιλελεύθεροι ταυτίζουν με την ελευθερία και τη δημοκρατία τη μηδενική φορολόγηση, τα αδασμολόγητα προϊόντα, τους ανύπαρκτους ελέγχους, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και την κλιματική κρίση λόγω απληστίας, χτίζουν τείχη για τους απελπισμένους τής Γης, τα θύματα δηλαδή αυτών των πολιτικών τους. Οι πιο μερακλήδες, μάλιστα, μεταξύ των νεοφιλελέδων δεν θα είχαν αντίρρηση και να πυροβολούμε τους πρόσφυγες και μετανάστες ή να ναρκοθετούμε κυριολεκτικώς τα περάσματά τους...

Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι θα μπορούσαν και θα έπρεπε να κάνουν περισσότερα για το προσφυγικό αντί να μας πετούν φιλοδωρήματα για να διαχειριζόμαστε την κρίση και να μας επικρίνουν αφ' υψηλού, αν και δικαιολογημένα, για τις συνθήκες διαβίωσης των ικετών. Αλίμονο, όμως, αν δεν μπορούμε να φιλοξενήσουμε 80 με 90.000 ανθρώπους- δεν είναι περισσότεροι- σε όλη την ελληνική επικράτεια μολονότι μόλις έχουμε βγει (;) κι εμείς οι ίδιοι από μια δεκαετή οικονομική κρίση. Οι πρόσφυγες- μετανάστες δεν είναι σκουπίδια για να μην τους δεχόμαστε στις γειτονιές μας και η συντριπτική πλειονότητά τους- αν όχι όλοι- δεν έχουν έρθει ούτε για να μας εξισλαμίσουν ούτε για να μας σκοτώσουν, αλλά για να επιβιώσουν...

Αν συμφωνούμε ότι πρέπει να υπάρχουν παγκόσμιοι κανόνες για τη μετακίνηση ανθρώπων ή για την αντιμετώπιση πανδημιών όπως ο κοροναϊός, το ίδιο θα έπρεπε να ισχύει και για το παγκόσμιο εμπόριο και φορολόγηση. Τα μεταναστευτικά- προσφυγικά ρεύματα δεν είναι φυσικά φαινόμενα, οι αιτίες τους είναι ανθρώπινα δημιουργήματα. Οι πόλεμοι, η πείνα, η καταστροφή τού περιβάλλοντος, οι μεταδοτικές ασθένειες είναι, κατά βάση, ανθρωπογενείς παράγοντες κι ο άνθρωπος είναι, συνεπώς, αυτός που κρατά και τη λύση στο πρόβλημα που ο ίδιος δημιούργησε...