Τώρα οι Έλληνες του εξωτερικού δεν είναι και τόσο Έλληνες και η Μέρκελ όχι και τόσο Ευρωπαία...

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που η κυβέρνηση ζητούσε όλοι όσοι έχουν ή θα αποκτήσουν ελληνική υπηκοότητα να αποκτούν και δικαίωμα ψήφου, ακόμα κι αν η μόνη τους σχέση με την Ελλάδα είναι ένας πρόγονός τους το 1600. Για να αγοράσει, μάλιστα, ψήφους απόδημων έδωσε κι ένα δωράκι δύο περίπου εκατομμυρίων δολαρίων σε μια θεολογική σχολή στη Φλόριντα που ερευνάται από το FBI για ατασθαλίες. Σήμερα, όμως, όχι μόνο δεν βοηθά Έλληνες που ξέρουν ελληνικά κι εκδιώχθηκαν ουσιαστικώς από τη χώρα κατά τη μνημονιακή κρίση να επιστρέψουν λόγω κοροναΐού, αλλά τους ειρωνεύεται κι από πάνω...

Τη χρονική περίοδο, εξάλλου, που ο ΣΥΡΙΖΑ πάλευε να απαλλάξει τη χώρα από τη χρεοκοπία και τα μνημόνια made by ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ο πάλαι ποτέ δικομματισμός κραύγαζε "Γερούν γερά". Πρότασσε, μάλιστα, τα στήθη του υπέρ τής άγριας λιτότητας σε βάρος των μικρομεσαίων και των μεταρρυθμίσεων που έκαναν την Ελλάδα να μοιάζει χώρα ρηγμαγμένη από πόλεμο. Σήμερα ψελλίζουν για τα μάτια τού κόσμου κάτι για κορονοομόλογο στη μονίμως συμφεροντολόγα Γερμανία, την ίδια ώρα που επιχαίρουν για το ότι ο ιός τούς δίνει πάτημα για νέες μνημονιακές πολιτικές...

Παραλλήλως, στην κυβέρνηση αλληθωρίζουν προς Ουγγαρία όπου ο ομογάλακτός της Β. Ορμπαν βρήκε την ευκαιρία να αναστείλει, ανάμεσα σε άλλα, τη λειτουργία τής Βουλής και να απειλεί με εξοντωτικές ποινές φυλάκισης και πρόστιμα όσους δεν συμφωνούν με τον τρόπο που χειρίζεται την κρίση τού ιού. Στην Ελλάδα, ο Θ. Πλεύρης είπε πως οι βουλευτές βρίσκονται στα σπίτια τους, άρα συνεπαγωγικώς τι το χρειαζόμαστε το Κοινοβούλιο;

Ή τι χρειαζόμαστε τις διαφορετικές απόψεις για τον τρόπο που χειρίζεται την κρίση η κυβέρνηση ή το δικαίωμα ελάχιστης έστω κυκλοφορίας; Ο Κυριάκος ξέρει, ο Κυριάκος είναι θεός, ο Κυριάκος είναι το άλας τής Γης. Ελπίζω τώρα να με συμπεριλάβει στη μάσα που έχει στήσει εδώ κι εννέα μήνες και η αποκάλυψή της είναι κατακριτέα γιατί "ανησυχεί τους πολίτες"...

Ουδείς ασυμβίβαστος, εκτός από τον Γλέζο...

Ο άνθρωπος που κατέβασε τη ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη δικαιούταν να αποχωρήσει από το ΣΥΡΙΖΑ το 2015 μετά από το συμβιβασμό τού τρίτου μνημονίου. Όντας ο ίδιος ασυμβίβαστος επί τόσες δεκαετίες είχε κάθε δικαίωμα να μην θέλει να σχετιστεί με οποιαδήποτε υπαναχώρηση. Σε αντίθεση, όμως, με πολλά πρώην στελέχη τού ΣΥΡΙΖΑ, που από τότε θεωρούν τον Αλέξη Τσίπρα κάτι ανάμεσα σε Εφιάλτη και Ιούδα, ο Μανώλης Γλέζος είχε την έμφυτη και την επίκτητη λόγω εμπειρίας γενναιοδωρία να αντιληφθεί ότι ο τότε πρωθυπουργός, με τον οποίο άλλωστε διατήρησε πολύ καλή σχέση μέχρι το τέλος, μπορεί να έκανε λάθος, αλλά δεν πρόδωσε...

Όταν η πασιονάρια από τα Lidl Ζ. Κωνσταντοπούλου δεν επέτρεπε στον Γερμανό πρέσβη να καταθέσει στεφάνι στο Δίστομο ο Μανώλης Γλέζος ήταν εκεί για να απονείμει τη συγχώρεση που οι άκαπνοι αρνούνται. Συγχώρεση, όμως, με διαρκές το αίτημα για απονομή δικαιοσύνης, όπως συμβολοποιήθηκε στον αγώνα του για τις γερμανικές αποζημιώσεις. Μολονότι ο ίδιος φυλακίστηκε κι εξορίστηκε επί χρόνια, δεν κράτησε κακία στους διώκτες του, τους άπλωσε χείρα φιλίας στο όνομα της εθνικής ομόνοιας, κρατώντας όμως πάντοτε το λάβαρο της επανάστασης απέναντι σε ό,τι μας εξαθλιώνει...

Ο Μανώλης Γλέζος διέσχισε σχεδόν ολόκληρο έναν αιώνα κατά τον οποίο η ανθρωπότητα απόδειξε ότι είναι ικανή για το καλύτερο, αλλά και για το χειρότερο. Λένε πως τα νεκροταφεία είναι γεμάτα αναντικατάστατους κι αυτό ισχύει. Ο Μανώλης Γλέζος θα αντικαθίσταται κάθε ημέρα σε κάθε γωνιά τής οικουμένης από ανθρώπους που δεν αντέχουν την αδικία. Θα παραμείνει, όμως, ο αξέχαστος κι ασυμβίβαστος ήρωας που θα καλεί με το παράδειγμα της ζωής του στην ανυπακοή, που έχει ανάγκη το είδος μας για να μην εξαφανιστεί κάτω από το βάρος τής αυτοκαταστροφής του...

Υ.Γ. Είχα την τιμή να πάρω δύο συνεντεύξεις από τον Μανώλη Γλέζο. Και τις δύο φορές μου φέρθηκε με ζεστασιά- δεν θα ξεχάσω τα μαχητικά του λόγια και τη δυνατή του χειραψία-, αυτήν την θερμότητα του αγωνιστή που κι ο θάνατος ακόμα είναι ανίκανος να παγώσει.

 

Σε δύο μήνες ούτε ο Μητσοτάκης θα θέλει εκλογές...

Στη μητσοτάκειο δημοκρατία η οποιαδήποτε κριτική στους τυφλούς υπερασπιστές της, εν μέσω μάλιστα κρίσης, θεωρείται υποβολιμαία, ύποπτη, αντιδραστική και συνεπώς κατακριτέα. Οι δημοσιογράφοι, για παράδειγμα, δεν δικαιούνται να αναρωτιούνται αν ο ΕΟΔΥ συμβουλεύει τους πολίτες να μένουν σπίτια τους ακόμα κι αν έχουν συμπτώματα κοροναΐού για να μην χαλάσουν το ίματζ τού σεπτού πρωθυπουργού μας. Αυτοί που υποτίθεται πως μισούν τον Στάλιν εφαρμόζουν κάθε σταλινική μέθοδο, με πολύ χαρακτηριστική την προσωπολατρεία, personality cult για να μας αντιλαμβάνεται κι ο σπουδαγμένος στο Κολάμπια Κούλης...


Μέσα στην επικοινωνιακή τους αυταρέσκεια, στο Μαξίμου σκέφτονται μόλις περάσει η θύελλα να πάνε σε εκλογές για να κεφαλαιοποιήσουν τη λαϊκή αποδοχή τού αρχηγού τους πριν σκάσει η φούσκα τού αιώνα. Έχουν την ψευδαίσθηση πως σε δύο μήνες από τώρα οι πολίτες θα βρίσκονται ακόμα υπό την επήρεια της μιντιακής ζάλης και δεν θα έχουν συνειδητοποιήσει τις μακροπρόθεσμες συνέπειες των τρεχουσών κυβερνητικών επιλογών στη ζωή τους. Ο ιός δεν θα μπορεί να δικαιολογήσει γιατί, για παράδειγμα, οι περισσότεροι έχασαν τη δουλειά τους ή μειώθηκαν οι αποδοχές τους την ίδια ώρα που οι διοικητές ΔΕΚΟ, οι μιντιάρχες, οι κλινικάρχες ή οι ιδιοκτήτες Κέντρων Επαγγελματικής Κατάρτισης έγιναν πλουσιότεροι...


Κανείς δεν ισχυρίζεται πως η ζωή μας μετά από τον ιό θα είναι ίδια με την πρότερη, σε όλα τα επίπεδα. Η ένστασή μου, όμως, στα ανακοινωθέντα μέτρα σχετίζεται με τη σαφή επιλογή που έγινε οι λίγοι να πληρώσουν περισσότερο την κρίση σε σχέση με τους πολλούς. 

Παλιό τους τέχνη κόσκινο, όμως, στη ΝΔ. Μήπως αυτό δεν έγινε κι επί μνημονίων; Πώς να μην μείνει, επομένως, βουβός ο Κ. Μητσοτάκης στη Σύνοδο Κορυφής όταν άκουγε Ανγκ. Μέρκελ και Μ. Ρούτε να ορκίζονται στη λιτότητα για το λαουτζίκο;... 

Τον συμπονώ κιόλας γιατί αν δεν φοβόταν το πολιτικό κόστος θα είχε σηκωθεί να τους χειροκροτήσει. Όπως θα έκανε και με τη Συμφωνία των Πρεσπών, άλλωστε, και θα είχε και δίκιο σε εκείνη την περίπτωση, αν δεν ήταν απλώς ένας πολιτικός αγύρτης...

Μένουμε σπίτι γιατί αν δεν μέναμε θα καταλαβαίναμε τι εστί Μητσοτάκης...

Όλοι μένουμε σπίτι γιατί ο νεοφιλελευθερισμός γκρέμισε τα δημόσια συστήματα υγείας, όπου αυτά υπήρχαν ούτως ή άλλως, κι επομένως αν δεν περιορίζονταν τα ατομικά μας δικαιώματα θα πεθαίναμε σαν τις μύγες. Δεν είναι, όμως, όλα τα σπίτια ίδια. Είναι διαφορετικό, για παράδειγμα, μία τετραμελής οικογένεια να μένει σε μία γκαρσονιέρα, να μην μπορεί να πληρώσει το διαγνωστικό τεστ σε ιδιωτικό θεραπευτήριο και να μην έχει περισσότερους του ενός ηλεκτρονικούς υπολογιστές ή έστω κι ένα για να χρησιμοποιεί κι άλλο να ζεις στη βίλα σου με τον μπάτλερ και τον σοφέρ σου και να παρουσιάζεις διασκεδαστικά βιντεάκια για το πόσο όμορφη είναι η εσώκλειστη ζωή. Ακόμα, άλλωστε, και μία μεσοαστική οικογένεια είναι σε καλύτερη μοίρα από μία φτωχή που βλέπει το σπίτι- αν έχει στέγη- ως φυλακή κι όχι ως εστία...


Οι ταξικές ανισότητες δεν συστέλλονται, αλλά διαστέλλονται σε συνθήκες πανδημίας, ιδίως όταν οι ηγεσίες επιλέγουν να ακολουθούν τις αδρώς για τις ίδιες αμειβόμενες ιδεοληψίες τους μέχρι τέλους. Ευρωπαϊκά κράτη αναπληρώνουν ακόμα και 100% τους μισθούς των εργαζόμενων σε πληττόμενες επιχειρήσεις, επιτάσσουν τον ιδιωτικό τομέα, εθνικοποιούν νοσοκομεία. Στην Ελλάδα η κυβέρνηση επέλεξε, μέσω της αναστολής των συμβάσεων κι άλλων αντεργατικών μέτρων, να καταστήσει όλους τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα εν δυνάμει άνεργους και να πολλαπλασιάσει τις αμοιβές των κλινικαρχών, επιτασσοντας στην ουσία το ΕΣΥ στην οικονομική τους αδηφαγία...


Δεν μου αρέσουν ούτε το σύνθημα «Θα λογαριαστούμε μετά» ούτε τα επιθετικά σχόλια από ανθρώπους που ταΐζονται από τον κομματικό σωλήνα, όποιος κι αν είναι αυτός. Αυτήν τη στιγμή η χώρα μάχεται έναν αόρατο εχθρό και σε αυτό οφείλουμε να είμαστε προσανατολισμένοι, πολλώ δε μάλλον όταν βρισκόμαστε στην κορύφωση της μάχης...


Η εκδικητικότητα δεν έφερε ποτέ, άλλωστε, τη λύση των προβλημάτων, αλλά την αναπαραγωγή τους. Η επόμενη ημέρα ετσι κι αλλιώς θα έρθει- πάντοτε έρχεται η επόμενη ημέρα- και τότε θα είναι η ώρα για να λογοδοτήσουν άπαντες για τις αποφάσεις που πήραν και δεν πήραν...

Άλλη μια φιέστα για την Γιάννα ή λεφτά για εργαζόμενους-άνεργους;...

Ο κοροναΐός έβγαλε τον Κ. Μητσοτάκη από τη δύσκολη θέση να εφαρμόσει τέταρτο μνημόνιο με τη χώρα εκτός μνημονίων, προκειμένου να έχει άλλοθι για τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του. Ούτε απασχολεί τον πρωθυπουργό μας ότι ακόμα και η Ευρώπη έβαλε στην άκρη το σύμφωνο σταθερότητας ή ετοιμάζεται να εκδόσει ευρωομόλογο και να ρίξει χρήμα προκειμένου να μην έχουμε μια επανάληψη του 2008. Στη Σύνοδο Κορυφής θα παραμείνει σιωπηλός, ελπίζοντας η Ανγκ. Μέρκελ να πατήσει πόδι κι έτσι να μπορέσει απερίσπαστος να μας επιστρέψει στον εργασιακό μεσαίωνα που μόλις είχαμε αρχίσει να βγαίνουμε από αυτόν...


Παραζαλισμένοι από τον ιό δεν έχουμε αντιληφθεί ακόμα ότι με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου η κυβέρνηση στην ουσία έχει μετατρέψει όλους τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα σε εν δυνάμει άνεργους ή με μισό μισθό και δώρο Πάσχα το καλοκαίρι κι αν. Κι αυτό μολονότι θα μπορούσε να αξιοποιήσει, πέρα από τα ευρωπαϊκά λεφτά των 12 δισ. ευρώ και τα άλλα που ευελπιστούμε πως θα ακολουθήσουν, και το «μαξιλαράκι» των 37 δισ. ευρώ που άφησε κληρονομιά ο «τρισκατάρατος» ΣΥΡΙΖΑ, όταν ο Κ. Μητσοτάκης κι ο Γ. Στουρνάρας απαιτούσαν πιστοληπτική γραμμή, δηλαδή νέο μνημόνιο. Η νεοφιλελεύθερη- ακροδεξιά αγέλη που μας κυβερνά, ωστόσο, έχει βρει την ευκαιρία λόγω τού «άγιου κοροναΐού» να υλοποιήσει τις ιδεοληψίες της, πάντοτε, βεβαίως, για τη σωτηρία τής πατρίδας...


Του χρόνου η «σεπτή» μας κυβέρνηση ετοιμάζει φιέστες για τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, υπό τη μπαγκέτα τής εθνικής μας διοργανώτριας Γ. Αγγελοπούλου. Καλώς να τα γιορτάσουμε, μήπως όμως θα ήταν προτιμότερο αντί να σπαταλήσουμε χρήματα που δεν έχουμε σε παράτες και φανφάρες- όπως για τους Ολυμπιακούς Αγώνες τού 2004- να δοθεί το μεγαλύτερο κομμάτι τού προϋπολογισμού γι’ αυτό το πανηγύρι στην εξασφάλιση μισθών και στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας;...


Και, αλήθεια, το μεγάλο κεφάλαιο αυτής της χώρας, που μας έφερε και τον κοροναΐό κι όχι οι ικέτες τής Γης, πότε, επιτέλους, θα επεκταθεί από τη φιλανθρωπία στην ανάληψη της ευθύνης του για το ότι λίγοι κονομάνε και σήμερα σε βάρος των πολλών; Θα μου πείτε, πάντως, και με το δίκιο σας, εδώ ο Αλέξης Τσίπρας προσκύνησε τους εφοπλιστές, θα τους βάλει χέρι ο ομοτράπεζός τους Κ. Μητσοτάκης;...

Το «μαζί τα φάγαμε» έγινε «μαζί αρρωστήσαμε»...

Αν πάρει κανείς στα σοβαρά τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης- που λόγω εγκλεισμού έχουν γίνει ακόμα πιο κυρίαρχα- θα πιστέψει ότι οι περισσότεροι Έλληνες βρίσκονται στους δρόμους, στα εξοχικά τους, στις παραλίες και στις πλατείες, πάντως όχι στα σπίτια τους. Η πραγματικότητα είναι, όμως, πολύ διαφορετική, αφού οι περισσότεροι έχουν πειθαρχήσει στις εντολές τής επιστημονικής κοινότητας. Η κυβέρνηση, ωστόσο, χτίζει το δικό της «μαζί τα φάγαμε» προκειμένου να αποδυναμώσει από τώρα οποιαδήποτε κριτική για τις δικές της ανεπάρκειες στην πρόσληψη προσωπικού και στην προστασία του, στην επίταξη του ιδιωτικού τομέα, στη δημιουργία νέων ΜΕΘ ή στα αναγκαία τεστ στον πληθυσμό...


Η ατομική ευθύνη είναι η κορωνίδα των ευθυνών. Αλίμονο αν περιμένουμε από το κράτος- πατερούλη ή τον αφέντη- τύραννο να μας επιβάλλουν τη συνειδητοποίηση ότι δεν βρισκόμαστε μόνοι μας σε αυτόν τον κόσμο, αλλά συμβιώνουμε σε κοινωνίες. Όπως, όμως, και την περίοδο των μνημονίων δεν πληρώσαμε όλοι αναλόγως με τη συνδρομή μας στη χρεοκοπία τής χώρας τω αυτώ και σήμερα ο Κ. Μητσοτάκης δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από μία μειονότητα ανεύθυνων για να υλοποιεί μνημονιακές πολιτικές στα εργασιακά, για παράδειγμα, οι οποίες πολύ αμφιβάλλω αν τις πάρει πίσω μετά από την κρίση. Αφήστε που στο μεταξύ οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, που όλοι τους σήμερα είναι εν δυνάμει άνεργοι με την αναστολή συμβάσεων που επινόησε η κυβέρνηση, δεν θα μπορούν να γυρίσουν το χρόνο πίσω και να ζητήσουν τις δουλειές που έχασαν...


Αναλογικώς το ίδιο ισχύει με τις ευθύνες τής ελληνικής κυβέρνησης σε σύγκριση με τις αντίστοιχες της ΕΕ, οι οποίες είναι πολλαπλάσιες. Για ποια ενωμένη Ευρώπη μιλάμε όταν τα κράτη- μέλη της κλείνουν τα σύνορά τους το ένα στο άλλο σε κάθε ευκαιρία;...


Πριν ήταν το προσφυγικό, τώρα είναι ο κοροναΐός η αφορμή, η ουσία όμως είναι ίδια κι εν μέρει εξηγεί γιατί η Ευρώπη έχει πληρώσει την πανδημία περισσότερο από κάθε άλλη ήπειρο. Ακριβώς γιατί δεν έχει αποκτήσει ούτε σκέφτεται να αποκτήσει τις δομές ενός κράτους, αλλά περιορίζεται σε μια ομοσπονδία κρατών που το καθένα προτάσσει το δικό του συμφέρον έναντι του συνόλου τής ΕΕ. Έπρεπε, εξάλλου, να καταστραφεί το σύμπαν για να συνειδητοποιήσουν στις Βρυξέλλες, δηλαδή στο Βερολίνο, ότι η αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία μπορεί να είναι ανεκτή εν μέσω καλοκαιρίας, αλλά όχι και στην καταιγίδα...

Λαός ψευδοηρώων κι αποδιοπομπαίων τράγων...

Σε τι διαπρέπει διαχρονικά η φυλή μας; Στο να δημιουργεί ήρωες, ψευδοήρωες κι αποδιοπομπαίους τράγους, καθώς και στο να χάνει το μέτρο. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικα μας τα ξεδιπλώνουμε με μεγαλύτερη άνεση σε περιόδους κρίσης, τα προηγούμενα χρόνια με τα μνημόνια και σήμερα με τον κοροναΐό. Ας τα πάρουμε με τη σειρά: ήρωας είναι αυτός που θυσιάζει ακόμα και τη ζωή του χωρίς να αμείβεται γι’ αυτό, τουλάχιστον όχι υλικώς.


Οι γιατροί και οι νοσηλευτές, οι υπάλληλοι των σούπερ μάρκετ ή οι ντελιβεράδες είναι επαγγελματικώς υποχρεωμένοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και οι περισσότεροι από αυτούς δεν θα τις πρόσφεραν αν δεν πληρώνονταν γι’ αυτό ή αν δεν φοβούνταν πως θα έχαναν τις εργασίες τους. Ναι, πρέπει να αμειφθούν αυτούς τους μήνες ως βαρέα κι ανθυγειινά, να πάρουν και μπόνους, ωστόσο δεν είναι ούτε καραϊσκάκηδες ούτε κολοκοτρώνηδες αλλά μεροκαματιάρηδες που τρέμουν κι εκείνοι μήπως χάσουν τη δουλειά τους. Το ίδιο ισχύει και για τον Σ. Τσιόδρα, ο οποίος πήγε σε ναό για να ψάλει και πλάκωσαν απέξω δεκάδες πιστοί αμελώντας τους στοιχειώδεις κανόνες προφύλαξης βλέποντας το ίνδαλμά τους να μην απέχει από τις συνήθειές του, όπως ζητά από τους άλλους να κάνουν...


Όσο για τους αποδιοπομπαίους τράγους, τους βρήκαμε αυτό το Σαββατοκύριακο σε όσους εγκατάλειψαν την Αθήνα για τα χωριά τους. Λες και κανένας από εμάς δεν έχει παραβιάσει ούτε μία υποχρέωση που απορρέει από την ανάγκη μη εξάπλωσης του ιού, λες κι αυτή η κατάσταση που μπορεί να κρατήσει έως και μήνες δεν πρόκειται να αφήσει πίσω της κατεστραμμένες, εγκλεισμένες ψυχές, πέρα βεβαίως από τους νεκρούς και τις οικονομικές της επιπτώσεις, και συνεπώς μερικές έξοδοι με προσοχή δεν θα πρέπει να βγάζουν από μέσα μας όλη μας τη μισανθρωπία...


Μέτρον άριστον έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, αλλά πού να το βρεις στους απόγονους και των Οθωμανών που πιστεύουν ότι σχετίζονται με ένα αδιατάρακτο νήμα με τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη και με κανέναν άλλον; Γι’ αυτό και σε λίγο θα ζήσουμε την παράνοια μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση να εφαρμόζει σταλινικά μέτρα με περίσσιο κυνισμό... 

Ποιες δέκα εντολές, το Σύμφωνο Σταθερότητας...

Οι εργοδότες απολύουν, περικόπτουν μισθούς κι αυξάνουν ωράρια, η κυβέρνηση τους καλύπτει και η ΕΕ πετά δίχτυα ψαράδων για να ανασχέσει το τσουνάμι τού κορονοΐού. Στις Βρυξέλλες δεν τολμούν να αλλάξουν ούτε κόμμα από το Σύμφωνο Σταθερότητας σαν να ήταν οι δέκα εντολές και τα ευαγγέλια μαζί, για να μην ενοχλήσουν τη μακαριότητα του Βερολίνου. Στο Μαξίμου, πάλι, βρήκαν την ευκαιρία για να εφαρμόσουν μνημονιακές πολιτικές οι οποίες, πολύ φοβάμαι, θα μακροημερεύσουν και δεν θα αποσυρθούν με τη λήξη τού συναγερμού για την πανδημία...


Στο όνομα της διάσωσης επιχειρήσεων, αρκετές από τις οποίες έχουν βγάλει υπερκέρδη όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα, οι εργαζόμενοι καλούνται να σηκώσουν το βάρος άλλης μιας κρίσης για την οποία δεν έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Δεν έχουν λεφτά, για παράδειγμα, τα σούπερ μάρκετ να προσλάβουν περισσότερους υπαλλήλους για να μην υποχρεώνουν τους ήδη απασχολούμενους σε αυτά να εργάζονται από το πρωί μέχρι το βράδυ επτά ημέρες την εβδομάδα; Ή, μήπως, θα φαληρίσουν οι περισσότερες τουριστικές επιχειρήσεις, που βγάζουν εύκολο κι αφορολόγητο χρήμα κάθε σεζόν, αν ενισχυθούν από το δημόσιο ταμείο με λιγότερα χρήματα σε σχέση με τους υπαλλήλους τους;…


Αυτός ο πλανήτης βρίσκεται επί αιώνες σε πόλεμο, άλλοτε ανάμεσα σε έθνη και κράτη, άλλοτε με τρομοκρατικές οργανώσεις κι άλλοτε με πανδημίες. Όταν φτάνει η ώρα τής καταμέτρησης των απωλειών ως εκ θαύματος είναι οι πλούσιοι που έχουν διασωθεί ή κι ενισχύσει τον πλούτο τους και οι πολλοί που είτε έχουν αποχαιρετήσει τα εγκόσμια είτε έχουν βγει λαβωμένοι από τη συμφορά...


Ο νεοφιλελευθερισμός αποτείνεται στο σοσιαλισμό σε ώρα ανάγκης κι ο σοσιαλισμός με τη γενναιοδωρία του ανταποκρίνεται και τείνει χείρα βοηθείας. Μην γελιέστε, όμως, ούτε αυτήν τη φορά ο νεοφιλελευθερισμός θα δείξει καλύτερο πρόσωπο και δεν θα φανεί αχάριστος...

Ανοσία τής αγέλης των λύκων στην ανθρωπιά...

Αν στην Ιταλία, στην υπόλοιπη Ευρώπη, στις ΗΠΑ κι αλλού δεν βάζαμε τα χρήματα πάνω από τους ανθρώπους ενδεχομένως να είχαμε αποφύγει όλοι τις καραντίνες που βιώνουμε σήμερα. Αν σταματούσαμε να παράγουμε και να εξυπηρετούμε τη στιγμή που έκανε ο κοροναΐός την εμφάνισή του στη Γηραιά Ήπειρο ίσως σήμερα στην Ιταλία και στην Ισπανία να είχαν χώρους για να θάβουν τους νεκρούς τους, αφού η κατάσταση δεν θα είχε βγει εκτός ελέγχου. Υπάρχουν, όμως, και χειρότερα. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στο τι συνέβη στη Μεγάλη Βρετανία όπου ο καπιταλισμός πρέπει να δουλεύει αδιάκοπα για να παράγει πλούτο για τους λίγους και ισχυρούς...


Ο Μπ. Τζόνσον κρύβεται πίσω από το θεώρημα της ανοσίας της αγέλης για να αποκρύψει την αποκρουστική του προτεραιότητα στην οικονομία τής αγοράς σε σχέση με την ανθρώπινη ζωή, η οποία για τον ίδιο και τους ομοϊδεάτες του είναι αναλώσιμη και δικαιολογημένος ο χαμός της ως ένα βαθμό. Σημασία έχει το κεφάλαιο να κινείται, οι μηχανές να μην σταματούν, το προλεταριάτο και το πρεκαριάτο να εξακολουθούν να παράγουν για να κάνουν ορισμένοι το μόχθο του φοροαπαλλαγές κι εξωχώριες εταιρείες. Κατά μία έννοια ο Βρετανός πρωθυπουργός είναι πιο έντιμος από τους ευρωπαίους ιδεοληπτικούς συνοδοιπόρους του που πιστεύουν ακριβώς το ίδιο, αλλά τους είχαν λείψει τα επιχειρήματα για να προπαγανδίσουν την απανθρωπιά τους...


Είναι πιο έντιμος ο Μπ. Τζόνσον κι από τους Έλληνες εργοδότες και τους υπουργούς τύπου Αδ. Γεωργιάδη που έχουν στο pay roll τους, για τους οποίους τα 400 ευρώ το μήνα με τις τιμές ειδών πρώτης ανάγκης στα ύψη είναι υπεραρκετά. Πρόκειται για τους ίδιους εργοδότες που έχουν θησαυρίσει από τις δραστηριότητές τους, αλλά την ώρα τής κρίσης είτε απολύουν τους υπαλλήλους τους είτε περικόπτουν τις αποδοχές τους είτε απαιτούν από αυτούς να εργάζονται και να πληρώνουν μόνοι τους για την προφύλαξή τους...


Μπορεί να μην είναι ξανθοί κι αχτένιστοι όπως ο πρωθυπουργός τής Μεγάλης Βρετανίας, είναι ωστόσο το ίδιο σκατόψυχοι και ηλίθιοι. Μόνο οι ηλίθιοι, άλλωστε, πιστεύουν ότι θα ζήσουν για πάντα κι ότι τα σάβανα έχουν τσέπες...

Αν ο Χίτλερ είχε το μηχανισμό Μητσοτάκη θα κυβερνούσε και μετά το ’45...

Αν ο Χίτλερ διέθετε τον επικοινωνιακό μηχανισμό τού Κ. Μητσοτάκη ενδεχομένως να μην χρειαζόταν να αυτοκτονήσει το 1945, αλλά θα μπορούσε να συνεχίσει να κυβερνά τη Γερμανία μολονότι ηττημένος ενός παγκοσμίου πολέμου. Ο πρωθυπουργός άργησε ένα μήνα να αποφασίσει το κλείσιμο των εκκλησιών φοβούμενος το πολιτικό κόστος και την εσωκομματική του ακροδεξιά, αλλά όταν το έκανε, περίσσεψαν τα μπράβο από εκείνους που μόλις πριν μερικές ημέρες είχαν αναβιώσει την εμφυλιοπολεμική ρητορική με αφορμή την απαίτηση του ΣΥΡΙΖΑ να πρυτανεύσουν η λογική και η επιστήμη έναντι της θρησκοληψίας, προκειμένου να μην μετράμε φέρετρα όπως στην Ιταλία. Όταν, όμως, διαθέτεις ένα μιντιακό σύστημα, αδρώς χορηγούμενο από την ολιγαρχία, έτοιμο να σε υπερασπιστεί ακόμα και στις πιο τραγικές σου στιγμές τότε μπορείς να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο και να παριστάνεις τον ηγέτη...


Ο Αλέξης Τσίπρας ακόμα κυνηγιέται από τα μίντια για το «όχι» που έγινε «ναι» το καλοκαίρι τού 2015, παρόλο που μετά από την «κωλοτούμπα» πήγε σε εκλογές. Η μεταστροφή, ωστόσο, του Κ. Μητσοτάκη σε μια σειρά ζητημάτων- π.χ. Συμφωνία Πρεσπών, προσφυγικό, δημόσιο σύστημα Υγείας- αντιμετωπίζεται ως κάτι για το οποίο ο πρωθυπουργός δεν χρειάζεται να απολογείται. «Κυριάκος είναι κι ό,τι θέλει κάνει, αφού τον εξέλεξε ο λαός για μια τετραετία», σου λένε οι ουκ ολίγοι σφουγγοκωλάριοί του και καθαρίζουν...


Πολλοί εκφράζουν την αισιοδοξία τους για το ότι η επέλαση του κοροναΐού θα λειτουργήσει διδακτικώς στον ελληνικό λαό, ο οποίος θα γίνει πιο αλληλέγγυος και υποστηρικτικός σε ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης. Οι περισσότεροι, πάντως, από αυτούς ψήφισαν ΝΔ, ξεχνώντας πως είναι αυτό το κόμμα μαζί με το ΠΑΣΟΚ που μας χρεοκόπησε, και βεβαίως τιμώρησαν το ΣΥΡΙΖΑ γιατί έδειξε μεγαλύτερη έγνοια για τους φτωχούς σε σχέση με τη μεσαία τάξη...


Η Ελλαδα δεν χρειαζόταν τον κοροναΐό για να αφυπνιστεί, μόλις βγήκε από δεκαετή άγρια λιτότητα. Ποιος ξέρει, όταν ενσκήψουν και οι ακρίδες ίσως πάρουμε επιτέλους το μάθημά μας...

Τώρα μένουμε σπίτι, αλλά μην μας γίνει και συνήθεια...

Το να μένουμε σπίτι αυτό το χρονικό διάστημα, να περιορίζουμε τις κοινωνικές επαφές μας, πολλώ δε μάλλον τις μαζικές μετακινήσεις μας είναι εκ των ων ουκ άνευ. Η ανθρωπότητα βιώνει μια πανδημία κι από τη στιγμή που τα προηγούμενα χρόνια και δεκαετίες δίναμε περισσότερη έμφαση στην κερδοσκοπία κι όχι στη δημόσια υγεία είναι λογικό τώρα να τρέχουμε και να μην φτάνουμε. Αλίμονο, όμως, αν αυτό που μας μείνει όταν περάσουμε τη μπόρα είναι η αντίληψη ότι αυτός ο πλανήτης μπορεί να περιοριστεί στους τοίχους ενός σπιτιού...


Το να έχεις μια στέγη πάνω από το κεφάλι σου όταν τόσοι άνθρωποι κοιμούνται κάτω από τα αστέρια δεν είναι διόλου αμελητέο. Ο άνθρωπος, όμως, είναι προορισμένος να αφήνει πίσω του την ασφάλεια του διάβολου που γνωρίζει, να ταξιδεύει, να ερευνά, να μαθαίνει και, ποιος ξέρει, μια ημέρα να επιστρέφει στην εστία του πιο καταπονημένος, αλλά σίγουρα σοφότερος από πριν. Προσωπικώς, με συγκινούσαν πάντοτε περισσότερο τα καραβάνια των τσιγγάνων από τα αγκυροβολημένα πλοία στα λιμάνια...


Παρατηρώ, επίσης, μια νέου τύπου παραλλαγή τού «μαζί τα φάγαμε» με αφορμή την ανευθυνότητα πολλών εξ ημών να συγχρωτιζόμαστε μολονότι κινδυνεύουμε. Βεβαίως όσοι καταδικάζουν εκείνους που κάνουν, για παράδειγμα, υπαίθρια πάρτι είναι πολύ πιο ανεκτικοί με όσους μαζεύονται στις εκκλησιές προκειμένουν να συναντήσουν τον Κύριό τους μια ώρα αρχύτερα.


Από την άλλη, όμως, οι πολιτικές και θρησκευτικές μας ηγεσίες ονομάζονται ηγεσίες όχι μόνο για να τις χειροκροτάμε, αλλά και για να λαμβάνουν δύσκολες αποφάσεις. Και, φυσικά, όχι για να είναι οι ίδιες τα πρώτα θύματα του κορονοΐού, όπως εχει συμβεί και στην Ελλάδα...

Φιλελέδες μέχρι τη στιγμή που θα φοβηθούν πως ήρθε η ώρα τους...

Ο καπιταλισμός θεοποιεί το άτομο και δαιμονοποιεί το κράτος. Είναι μνημειώδης, άλλωστε, η ρήση τής Μ. Θάτσερ πως δεν υπάρχει κοινωνία παρά μόνο άτομα. Κάθε φορά, όμως, που οι φιλελέδες βρίσκονται στριμωγμένοι στα σκοινιά- πριν μερικά χρόνια με τη Lehman Brothers, σήμερα με τον κοροναΐό- στρέφονται στο σοσιαλισμό για να τους γλιτώσει από τα δύσκολα. Θα ήταν, εξάλλου, κωμικό αν δεν ήταν τραγικό οι ίδιοι που ζητούσαν πριν μερικά χρόνια στην Ελλάδα τη δόξα για την απόλυση γιατρών και τους έστειλαν στο εξωτερικό να τους παρακαλούν σήμερα να καταθέσουν αίτηση πρόσληψης στο ΕΣΥ...

Από τους υποκριτές οφείλω να εξαιρέσω τον Αδ. Γεωργιάδη, ο οποίος δεν χάνει την απανθρωπιά και τον καιροσκοπισμό του ούτε σε καιρούς παγκόσμιας κρίσης. Για τον υπουργό Ανάπτυξης δεν υπάρχει κερδοσκοπία στις τιμές των αντισηπτικών ή των μασκών, απλώς εφαρμόζεται ο νόμος τής προσφοράς και της ζήτησης. Με την ίδια, βεβαίως, λογική η κυβέρνηση οφείλει να προσφέρει μερικές χιλιάδες ευρώ στους γιατρούς που θέλει να προσλάβει, αφού η ζήτηση είναι μεγάλη και η προσφορά μικρή...

Κατανοώ τη δυσκολία των φιλελέδων, ιδίως σε κράτη όπως οι ΗΠΑ με το υποτυπώδες σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, να πείσουν για την ανάγκη κοινωνικής ευθύνης αυτούς που όλο τον υπόλοιπο χρόνο τούς λένε πως μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν με το κράτος θεατή τής απληστίας τους. Πώς να πείσεις αυτόν που του έχεις κάνει τόση προπαγάνδα περί αυτορρύθμισης πως πρέπει να σεβαστεί κανόνες για το κοινό καλό;...

Ο καπιταλισμός λειτουργεί υποφερτά μόνο στην καλοκαιρία και με τεράστιες διακρίσεις ανάμεσα στους πλούσιους και στους φτωχούς. Στην κακοκαιρία, όμως, λειτουργεί αποκλειστικώς ο σοσιαλισμός, το ομαδικό πνεύμα δηλαδή κι όχι ο καθένας για την πάρτη του...

Η γη είναι επίπεδη, δεν κινείται και η θεία κοινωνία σώζει...

Η επίθεση τουρκικών ακταιωρών σε σκάφη τού λιμενικού μας σώματος και οι υπερπτήσεις στο βόρειο Έβρο σηματοδοτούν ότι ο κίνδυνος δεν προέρχεται ούτε από τους ικέτες τής Γης ούτε από τους Τούρκους γενικώς κι αορίστως, αλλά από τον πρόεδρό τους. Ο Τ. Ερντογάν μοιάζει με κοτόπουλο που του έχουν κόψει το κεφάλι στη Συρία και προσπαθεί να το ξαναβρεί στο Αιγαίο. Η εθνική ενότητα, επομένως, είναι αναγκαία για τη διασφάλιση της εδαφικής μας ακεραιότητας από τον τουρκικό ιμπεριαλισμό και δεν κινδυνεύει από μερικές χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες στα σύνορα, όπως είναι το επικίνδυνο κυβερνητικό αφήγημα...

Αυτή η εθνική ενότητα φαίνεται πως έχει κερδηθεί στην περίπτωση του κοροναΐού, με την θλιβερή εξαίρεση της εκκλησίας, ο σκοταδισμός τής οποίας συγκρίνεται μόνο με φονταμενταλιστικά καθεστώτα όπως του Ιράν. Το ζήτημα, ωστόσο, δεν είναι πολιτικό, όπως η εκκλησιαστική περιουσία, όπου το κράτος έχει (;) την πολυτέλεια να αποδέχεται τα τσαλιμάκια τού παπαδαριού. Εδώ μιλάμε για ένα ζήτημα δημόσιας υγείας κι αν το ιερατείο φοβάται πως θα χάσει έσοδα και μέρος τού ποιμνίου του αυτό είναι δευτερεύουσας σημασίας σε σύγκριση με την υγεία τού γενικού πληθυσμού...

Το πρώτο θύμα τού κοροναΐού στην Ελλάδα είχε μόλις επιστρέψει από τους Αγίους Τόπους, αλλά ο καλός θεούλης δεν μπόρεσε να το προστατεύσει. Ποια, συνεπώς, μεταφυσική επικοινωνία θα εγγυηθεί την ασφάλεια των πιστών που κοινωνούν ή εκκλησιάζονται ή τους άτυχους άπιστους που θα συγχρωτιστούν μαζί τους;

Κι αφού η θεία κοινωνία σώζει, τότε γιατί οι τραγοπαπάδες δεν τη συνιστούν και για τις ευπαθείς ομάδες; Σε μια χώρα όπου ο ορθός λόγος θα ήταν κυρίαρχος, μόνο ένας αφελής θα έθετε τέτοια ερωτήματα με τόσο αυτονόητες απαντήσεις. Στην Ελλάδα, όμως, ακόμα παλεύουμε να φτάσουμε στο Διαφωτισμό, μολονότι του χρόνου θα γιορτάσουμε με τσαρούχια και φουστανέλες τα 200 χρόνια από την εθνεγερσία...

Ο Μαρινάκης στη Μακρόνησο...

Όταν η κυβέρνηση ήταν στριμωγμένη στα σκοινιά με αφορμή τη διαχείριση του προσφυγικού στα νησιά ένα από τα επιχειρήματα για τα κλειστά κέντρα- φυλακές ήταν η "υγειονομική βόμβα" που συνιστούσαν και λόγω κοροναΐού οι μουσουλμάνοι πρόσφυγες και μετανάστες. Στη συνέχεια, όμως, τον ιό έφεραν στη χώρα μας κυρίως πλούσιοι επιχειρηματίες, καθώς και χριστιανοί άρτι αφιχθέντες από τους Αγίους Τόπους. Κι όταν κάποιοι το επισημαίνουν, τότε αυτομάτως μετατρέπονται σε παλιάνθρωπους που δεν σέβονται τον πόνο τού άλλου. Η υποκρισία στα καλύτερά της...

Με την προ μερικών εβδομάδων κυβερνητική λογική θα έπρεπε να κλειστούν σε φυλακές κι ο Β. Μαρινάκης, η σύζυγος Αλαφούζου και οι πιστοί χριστιανοί των Ιεροσολύμων προκειμένου να προστατευτεί το κοινωνικό σύνολο. Φυσικά και δεν ασπάζομαι τέτοιες λογικές, απλώς υπενθυμίζω πως η κυβέρνηση σχεδιάζει και ξερονήσια για τους πρόσφυγες. Θα είχε το γούστο του, ομολογώ, να δω τους ιδιοκτήτες τού Ολυμπιακού και του ΠΑΟ, μαζί με ορισμένους θεοσεβούμενους, στη Μακρόνησο. Η Ιστορία θα έβγαζε βαθιά χαχανητά...

Είναι λογικό να λαμβάνονται μέτρα για να μην διασπαρεί και στην Ελλάδα ο κοροναΐός, όπως στην Ιταλία, και οικονομικής ανακούφισης όσων πλήττονται. Το ζητούμενο είναι, όμως, οι ενισχύσεις να φτάσουν σε όλους κι όχι μόνο στα αφεντικά.

Να κατευθυνθούν, για παράδειγμα, και στους εργαζόμενους στον τουρισμό, στα θέατρα, στα κέντρα διασκέδασης, στα γυμναστήρια ή όπου αλλού κι όχι μόνο στους ιδιοκτήτες- επιχειρηματίες. Και να μην βρίσκει αφορμή η κυβέρνηση, όπως βρήκε, για να απαλλάξει τους εργοδότες από την ευθύνη δήλωσης του ωραρίου και των υπερωριών των εργαζόμενων. Αυτός ο κόσμος χωρίζεται κατά βάση ταξικώς κι αυτό φαίνεται σε κάθε ευκαιρία...

Θείοι κι ακοινώνητοι...

Η καλή ψυχολογία παίζει σημαντικό ρόλο είτε για να μην αρρωστήσει κάποιος είτε για να θεραπευτεί από μία αρρώστια. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν αμφιβάλλω πως η βαθιά θρησκευτική πίστη μπορεί να βοηθά τον πιστό να ξεπερνά δυσκολίες όπως ο κοροναΐός. Η ευνομούμενη, όμως, πολιτεία, ιδίως αν παριστάνει την ανεξίθρησκη, δεν μπορεί να βασίζεται στο βαθύ θρησκευτικό συναίσθημα των πολιτών της ώστε να επιτρέπει, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, μαζικές εκδηλώσεις όπως η θεία κοινωνία ή ο εκκλησιασμός...

Θα ήμουν αφελής αν πίστευα ότι πίσω από την απόφαση της ιεράς συνόδου κρύβεται μόνο η αγωνία για να μην τρωθεί το θρησκευτικό συναίσθημα του ποιμνίου της. Εδώ μιλάμε για μια ξεκάθαρη επίδειξη εξουσίας από μια επιχείρηση- περί αυτού στην ουσία πρόκειται- που έχει καλομάθει να της κάνουν όλα τα χατίρια, δεξιοί κι Αριστεροί κυβερνώντες. Είναι τέτοιος, μάλιστα, ο βαθμός αποθράσυνσής της που δεν διστάζει να παίξει και με ένα θέμα δημόσιας υγείας για να επιβεβαιώσει ποιος είναι το αφεντικό σε αυτήν τη βαθιά φονταμενταλιστική χώρα...

Την ίδια ώρα, έχουν βρει πάτημα τα πιο συντηρητικά στοιχεία τής κοινωνίας μας, που δεν είναι και λίγα αν λάβουμε υπόψη τον κακό χαμό στον Έβρο και στα νησιά, να μας πουν πως αυτά συμβαίνουν όταν αφήνουμε το σπίτι και την οικογένειά μας και βγαίνουμε στους δρόμους ή ταξιδεύουμε. Ναι, ο κοροναΐός είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος από πολλές απόψεις.

Ας μην του επιτρέψουμε, όμως, όχι μόνο να μας γεμίσει με φόβο, αλλά και να μας επιστρέψει σε έναν απομονωτισμό που είναι τόσο ξένος με τις δυνατότητες που μας προσφέρουν οι νέες τεχνολογίες. Η αντίληψη, άλλωστε, ότι η ευτυχία βρίσκεται σε κλειστά φρούρια είναι που μας έχει γεμίσει με τόσο μίσος και στη διαχείριση του προσφυγικού...

Χθες Βουκεφάλες, σήμερα προσφυγομάχοι, πάντα απατεώνες...

Παραστρατιωτικές ομάδες περιπολούν στον Έβρο και στα νησιά, αγρότες ψεκάζουν πρόσφυγες και μετανάστες, εγχώριοι και εισαγωγής ακροδεξιοί καίνε σχολεία προσφυγόπουλων, καταργούνται επιδόματα σε νόμιμους πρόσφυγες και η κυβέρνηση δεν τολμά να νουθετήσει μια εκκλησία- τη μόνη στον κόσμο- που πιστεύει ότι το ποίμνιό της δεν πρόκειται να αρρωστήσει από τον κοροναΐό αν έχει βαθιά πίστη στο θεό. Αν η πλειονότητα των Ελλήνων δεν χειροκροτούσε όλες αυτές τις ακρότητες και δεν χαρακτήριζε προδότες με μειωμένη εθνική συνείδηση όσους αγωνιούν για τον εκφασισμό, θα κοιμόμουν ήσυχα τα βράδια. Μόνο που συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, αναγκάζοντάς με να υπενθυμίσω ότι το 1922 και το 1974, όταν χάναμε τη Μικρά Ασία και την Κύπρο, δεξιοί μάς κυβερνούσαν που θεωρούσαν εθνικά μιάσματα τους κομμουνιστές, στους οποίους οφείλεται εν πολλοίς το έπος τής Εθνικής Αντίστασης. Της πραγματικής τού 1941- 1944, όχι της σημερινής γιαλαντζί…

Η στοχοποίηση της Αριστεράς από την πλευρά τής δεξιάς ως μη πατριωτικής είναι τόσο παλιά όσο οι εκτελέσεις, τα ξερονήσια- στα οποία τώρα θέλει να βάλει ικέτες τής Γης- και οι φυλακίσεις. Η πρόταξη του ανθρώπου, που είναι, άλλωστε, και η απάντηση στο αίνιγμα της Σφίγγας, είναι κάτι αδιανόητο για μια παράταξη που σιτίζεται από την ολιγαρχία για να ορκίζεται στο κέρδος δίχως όρια για λίγους και σε έναν πατριωτισμό χωρίς περιεχόμενο, σαν άδειο κέλυφος. Η δεξιά ζει με βεβαιότητες που δεν τολμά να αμφισβητήσει, κανιβαλίζοντας όσους δεν αντιμετωπίζουν την Ιστορία ως τελειωμένη υπόθεση και προτιμούν να αναρωτιούνται από το να υπακούουν τυφλά, σαν αμίλητα, ακούνητα κι αγέλαστα στρατιωτάκια...

Έτσι κι αλλιώς σημασία δεν έχει γιατί σε κατηγορούν, αλλά ποιος. Άλλωστε είναι οι ίδιοι που πέρυσι χαρακτήριζαν προδοτική τη Συμφωνία των Πρεσπών και θα έβαζαν βέτο για την είσοδο της Βόρειας Μακεδονίας στην ΕΕ και τώρα λένε πως θα την τιμήσουν και καλούν τη Γαλλία να άρει το βέτο για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Ύστερα από οκτώ μήνες μητσοτακικής διακυβέρνησης ο ρυθμός ανάπτυξης υποχωρεί- κι ακόμα δεν γνωρίζουμε τις συνέπειες από τον κοροναΐό-, μολονότι μας έλεγαν προεκλογικώς πως η ανάπτυξη είχε πάρει τα πάνω της γιατί οι αγορές προεξοφλούσαν την άνοδο της ΝΔ στην εξουσία. Γι' αυτό ετοιμαστείτε να μασήσουμε πολύ πατριωτίλα κι ασφάλεια ακόμα για να μην πάρουμε είδηση πώς θα αδειάζει η τσέπη μας για να γεμίζει η δική τους και των φίλων τους...





  

Κάνει την Ελλάδα Γερμανία τού μεσοπόλεμου για να πάει σε εκλογές...

Οφείλουμε να αποδίδουμε τα του καίσαρος τω καίσαρι. Το επικοινωνιακό στήσιμο του Έβρου είναι πολύ καλό κι απάλλαξε την κυβέρνηση από το να απολογείται για το προσφυγικό, μολονότι στην ουσία δεν έχει κάνει τίποτα για να το αντιμετωπίσει. Στην εποχή, όμως, της επικοινωνίας είναι αρκετό να βαφτίσεις μερικές χιλιάδες απελπισμένους εισβολείς, να στείλεις στρατό κι αστυνομία και να νομιμοποιήσεις τον εκφασισμό ώστε να θεωρείσαι επιτυχημένος. Ο Κ. Μητσοτάκης, ωστόσο, έχει αποφασίσει να παίξει ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι, που πολύ φοβάμαι δεν το έχει συνειδητοποιήσει καν...

Η Τουρκία τού Τ. Ερντογάν δεν αστειεύεται και μπορεί να χτυπήσει οπουδήποτε στην ελληνική επικράτεια εντός τού Μαρτίου. Η εργαλειοποίηση από την πλευρά τού προέδρου της των προσφύγων και μεταναστών είναι, απλώς, ένα κομμάτι τού σχεδιασμού του. Σε αντίθεση, δηλαδή, με την ελληνική κυβέρνηση για την οποία οι εμπνεύσεις της αρχίζουν και τελειώνουν με το σόου στον Έβρο...

Αφήστε που έχει δώσει πάτημα σε όλο το φασισταριό να εκδηλώσει όλο το μίσος που έκρυβε μέσα του για ό,τι δεν του μοιάζει και τώρα προσπαθεί να κλείσει το κουτί τής Πανδώρας και δεν μπορεί. Η κατάσταση στη Λέσβο, στη Χίο και στον Έβρο αρχίζει να θυμίζει όλο και περισσότερο γερμανικό μεσοπόλεμο, με τη ΝΔ να διαγράφει φασίστες που η ίδια τους έδωσε περιθώριο να εκδηλώνουν ανερυθρίαστα τη μισανθρωπία τους. Σήμερα οι φασίστες καίνε προσφυγικές δομές, αύριο μπορεί να καίνε και πρόσφυγες, αλλά σημασία έχει ο πρωθυπουργός μας να δείχνει την ηγεμονία του σε κάθε ευκαιρία μήπως και χτίσει αφήγημα με δημοσκοπήσεις που γίνονται ανήμερα του ταξιδιού του με την ευρωπαϊκή ηγεσία στον Έβρο για να πάει σε εκλογές...

Για τους φασίστες είναι πάντα Απόκριες...

Αν η πολιτική ήταν μόνο επικοινωνία, ο Κ. Μητσοτάκης θα ήταν ο καλύτερος πρωθυπουργός τού κόσμου. Από τη στιγμή που ανάλαβε αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν πολιτεύεται με βάση τις ιδέες, τις ιδεοληψίες και τις όποιες αρχές του, αλλά τις δημοσκοπήσεις, θωπεύοντας ακόμα και τα χυδαιότερα αντανακλαστικά των πολιτών. Αυτό έκανε, για παράδειγμα, με τη Συμφωνία των Πρεσπών ή τα Εξάρχεια, αυτό κάνει και σήμερα με την προσφυγική κρίση...

Μόνο που η κατάσταση στον Έβρο και στη Λέσβο δεν προσφέρεται για μικροκομματικά παιχνίδια, πολλώ δε μάλλον όταν το πολεμικό κλίμα που έχει δημιουργήσει η κυβέρνηση έχει αποθρασύνει εθνικιστές και φασίστες, απατεώνες και μη, με συνέπεια να πιστεύουν ότι μπορούν να πάρουν το νόμο στα χέρια τους και να τουφεκίζουν ακόμα πρόσφυγες, μετανάστες, δημοσιογράφους, αλληλέγγυους. Ο Κ. Μητσοτάκης νομιμοποιεί εκ νέου τον εκφασισμό τής ελληνικής κοινωνίας, αποδεικνύοντας ότι η Χρυσή Αυγή δεν εξαϋλώθηκε, απλώς ενσωματώθηκε στο κυβερνών κόμμα. Διακρίνω, μάλιστα, μια σιωπή από τη ΝΔ, η οποία καταδικάζει τα τρικάκια τού Ρουβικώνα, αλλά δεν λέει κουβέντα για τους πιστολέρο των συνόρων...

Οι Απόκριες μπορεί να πέρασαν, αλλά οι κάθε λογής μισαλλόδοξοι αρνούνται να βγάλουν τις μάσκες τους για να δούμε το πραγματικό τους πρόσωπο. Κρύβονται πίσω από ένα κλίμα πατριωτίλας που υποθάλπεται κι από τα κυρίαρχα ΜΜΕ προκειμένου να μας πείσουν ότι το έθνος κινδυνεύει από μερικές χιλιάδες απελπισμένους κι άοπλους βεβαίως πρόσφυγες και μετανάστες στα σύνορα...

Ο Κ. Μητσοτάκης του χρόνου τέτοια ημέρα θα ζητά mea culpa και για τα όσα πράττει για την προσφυγική κρίση και δεν πράττει- δεν τολμά, για παράδειγμα, να ζητήσει από τη Γερμανία μετεγκαταστάσεις-, όπως ζήτησε για τις Πρέσπες και την κατάργηση του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής. Όσο, όμως, εξακολουθεί να επενδύει στον εθνικισμό και στο ρατσισμό τόσο περισσότερο θα κινδυνεύει να βουλιάξει τους Έλληνες στο διχασμό...

Τα ίδια λέει κι ο Όρμπαν Αλέξη...

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει δίκιο όταν ισχυρίζεται πως η επικοινωνιακή διαχείριση της κατάστασης στον Έβρο από την κυβέρνηση δίνει πάτημα στο να ενδυναμωθούν οι ακροδεξιές φωνές στη χώρα. Τα θεωρήματα περί εισβολής ικετών τής Γης κι ασύμμετρης απειλής λες και οι άοπλοι απελπισμένοι απειλούν την εδαφική μας ακεραιότητα ναι μεν είναι δημοφιλή, αλλά απέχουν από την πραγματικότητα και, κυρίως, από τον ανθρωπισμό όσο η Γη από τον Άρη. Μόνο που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ συναινεί σε αυτήν την επικοινωνιακή διαχείριση με το να ισχυρίζεται πως ορθώς πράττει η κυβέρνηση και κλείνει τα σύνορα...

Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες δεν είναι Τούρκοι στρατιώτες που απειλούν να καταλάβουν ελληνικό έδαφος. Είναι αστόχημα, εξάλλου, της Αριστεράς που δεν αντιδρά στο μύθευμα πως η χώρα μας δεν μπορεί να φιλοξενήσει, με ευρωπαϊκά χρήματα μάλιστα, μερικές δεκάδες χιλιάδες εξαθλιωμένους.

Κι αν ανάμεσά τους βρίσκονται και πράκτορες, γι' αυτό ακριβώς πρέπει να μελετάται η κάθε περίπτωση εξατομικευμένα κι όχι στο πόδι, ώστε να αποφεύγονται τέτοιου είδους διεισδύσεις. Με το να συμφωνείς, ωστόσο, στο μαζικό κλείσιμο των συνόρων δεν κάνεις τίποτα διαφορετικό από το να κατανοείς εν τοις πράγμασι και τις πρακτικές χωρών τού Βίζεγκραντ οι οποίες χρησιμοποιούν τα ίδια επιχειρήματα για να κάνουν λάστιχο το διεθνές δίκαιο και να χτίζουν τείχη...

Δεν ισχυρίζομαι πως πρέπει να αποσύρουμε τους στρατιώτες από τα σύνορα. Κάτι τέτοιο θα είχε λογική αν βρισκόμασταν στην κεντρική Ευρώπη και συνορεύαμε με την Ελβετία και το Λιχτενστάιν κι όχι με την Τουρκία και με εμπόλεμες ζώνες. Η μαζική απόρριψη, ωστόσο, αιτήσεων ασύλου επικαλούμενοι έκτακτες συνθήκες, την ώρα μάλιστα που το μεγαλύτερο πρόβλημα βρίσκεται στα νησιά κι όχι στον Έβρο, δεν ταιριάζει σε ένα υποτίθεται πολιτισμένο κράτος. Πολλώ δε μάλλον σκέψεις για επαναπροωθήσεις στην θάλασσα, υπερχείλιση του Έβρου ή εγκατάσταση αιτούντων άσυλο στα ξερονήσια...

Οι πρόσφυγες κι οι μετανάστες είναι πάνω από όλα ανθρώπινες ζωές που δεν έχουν καν εγκληματήσει. Κι όποιος πιστεύει ότι όποιος έχει χάσει την πατρίδα του θα φοβηθεί να πνιγεί σε μια ξένη θάλασσα κι έτσι θα αποθαρρυνθεί από το να έρθει στα μέρη μας είναι είτε ανίδεος για την ανθρώπινη φύση είτε πολύ χορτασμένος για να κατανοήσει έως πού μπορεί να φτάσει τον άνθρωπο η απελπισία...

Δεν κινδυνεύουμε από τον εξισλαμισμό, αλλά από την αποχριστιανοποίηση...

Οι υπερπατριώτες της φακής, που ξιφουλκούν κατά των Τούρκων, των ικετών της Γης και των συριζαίων στο διαδίκτυο, είναι ως επί το πλείστον οι ίδιοι που δεν δέχονται να συνδράμουν τους νησιώτες συμπατριώτες τους ώστε να αποσυμφορηθούν τα νησιά μας, που κατά τα άλλα τόσο αγαπούν. Οι διαχρονικοί εμπνευστές των εσωτερικών εχθρών, απόγονοι των δοσίλογων της κατοχής την ίδια ώρα που οι "εαμοβούλγαροι" έχυναν το αίμα τους για την εθνική ανεξαρτησία, αναζητούν μετά μανίας προδότες για να ικανοποιείται ο εθνικός τους κομπλεξισμός.

Πέρυσι ήταν η Συμφωνία των Πρεσπών, φέτος ο Έβρος, αύριο ποιος ξέρει τι θα σαγηνεύσει την επαρχιωτίλα μας. Οι ίδιοι που επαναστατούν για το κάπνισμα στους δημόσιους χώρους και για το καρναβάλι, που οδηγούν σαν να μην υπάρχει αύριο κι επιδεικνύουν τον κουτσαβακισμό τους σε κάθε ευκαιρία χαρακτηρίζουν τους μουσουλμάνους συλλήβδην απολίτιστους...

Η ανθρώπινη ζωή είναι υπέρτερη αξία από τις τεχνητές συνοριακές γραμμές. Αυτό, ανάμεσα σε άλλα, σημαίνει ότι όταν κινδυνεύουν άνθρωποι προτεραιότητα δεν είναι η απώθηση, αλλά η διάσωσή τους. Αν η Ελλάδα και η Ευρώπη δεν μπορούν να περιθάλψουν μερικές δεκάδες ή κι εκατοντάδες χιλιάδες θύματα των πολέμων, της φτώχειας ή της κλιματικής κρίσης, τότε δεν έχουν κανένα δικαίωμα να βαυκαλίζονται τις πολιτισμένες. Ο όποιος πολιτισμός μας κινδυνεύει από το μιθριδατισμό, από την εξοικείωσή μας με την κτηνωδία και τους αποδιοπομπαίους τράγους ώστε οι πραγματικοί ένοχοι να εξακολουθούν να μας ταπεινώνουν αβρόχοις ποσί...

Για τους ταλιμπάν των θρησκειών είναι ασύλληπτο για να το κατανοήσουν, αλλά δεν κινδυνεύουμε από τον εξισλαμισμό, αλλά από την αποχριστιανοποίηση, από την εγκατάλειψη δηλαδή θεμελιωδών χριστιανικών αξιών, όπως η αγάπη για τον πλησίον. Στο "Γράμματα σ' έναν φίλο Γερμανό" ο Αλμπέρ Καμί περιγράφει πώς ένας Γερμανός παπάς κατέδωσε αντιστασιακούς στους ναζί γιατί προτίμησε να υπηρετήσει την πατρίδα από την θρησκεία του. Μήπως κάτι τέτοιο δεν κάνουμε κι εμείς όταν αρνούμαστε τη σωτηρία σε απελπισμένες ψυχές στο όνομα ενός γενικού κι αόριστου πατριωτισμού που και σήμερα, όπως πάντα, αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων;... 

Μέτρο πάντων ο άνθρωπος...

Αν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που είναι εγκλωβισμένοι στον Έβρο ήταν μουστάρδες ή κάποιο χρηματοπιστωτικό προϊόν, οι φιλελεύθεροι της φακής θα τάσσονταν αναφανδόν εναντίον οποιουδήποτε μέτρου προστατευτισμού το οποίο θα διασφάλιζε όμως την οικονομική επιβίωση των Ελλήνων που, κατά τα άλλα, τόσο αγαπούν. Ο πατριωτισμός τους περιορίζεται στις σημαίες, στους φράχτες, στα σύνορα και στα τείχη, αδυνατεί να φτάσει έως αυτόν που θα έπρεπε να είναι μέτρο των πάντων, στον άνθρωπο δηλαδή. Γι' αυτό κι ο τρόμος και το μίσος για ό,τι κι όποιον δεν γνωρίζουν έχουν αντικαταστήσει το συναίσθημα και τη λογική...

Οι ισχυροί τής Ευρώπης έχουν επιλέξει εδώ και χρόνια να καταργήσουν τα ευρωπαϊκά σύνορα γιατί αυτό βολεύει κυρίως τα οικονομικά τους συμφέροντα. Κατά τα άλλα οι διαφορές που χωρίζουν τους ευρωπαϊκούς λαούς με μεγάλη δυσκολία κρύβονται, ιδίως όταν προκύπτει μια οικονομική κρίση ή ένα ποδοσφαιρικό ματς. Ο "κοινός ευρωπαϊκός πολιτισμός", σε αντιδιαστολή μάλιστα με τον αφροασιατικό, είναι τόσο κοινός όσο το "οι Έλληνες είναι γουρούνια" των Γερμανών και "οι Γερμανοί είναι ναζί" των Ελλήνων...

Όταν, μάλιστα, οι Ευρωπαίοι ήρθαν αντιμέτωποι με τις συνέπειες της αποικιοκρατικής τους νοοτροπίας δεν δίστασαν να κλείσουν τα σύνορά τους και για ένα κράτος- μέλος τής ΕΕ, την Ελλάδα. Σήμερα, εξάλλου, κλείνουν τα μάτια τους μπροστά στη συνειδητή επιλογή τής τουρκικής κυβέρνησης να αθετήσει την προ τετραετίας, με το αζημίωτο, συμφωνία της με την ΕΕ. Ο αυτοπαγιδευμένος στο σουλτανισμό του Τ. Ερντογάν χρησιμοποιεί ακόμα και τους ικέτες τής Γης για να ξεμπλέξει από το κουβάρι που ο ίδιος δημιούργησε με τις πολιτικές του...

Οι απελπισμένες οικογένειες, όμως, στον Έβρο δεν είναι εισβολείς, δεν είναι αλλοιωτές πληθυσμών και πολιτισμών, δεν είναι τέρατα για να τους συμπεριφερόμαστε ως τέτοια. Είναι άνθρωποι που έχουν βρεθεί σε καταστάσεις που εμείς που αδειάζουμε τα φαρμακεία και τα σούπερ μάρκετ εξαιτίας ενός ιού ούτε που έχουμε διανοηθεί πόσο τραγικές μπορεί να είναι...

Γι' αυτούς τους ανθρώπους δεν χωρά καμία αναστολή τού ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου, δεν υπάρχουν "ναι μεν, αλλά", πολλώ δε μάλλον η αντιμετώπισή τους με πραγματικά πυρά. Κάθε περίπτωση πρέπει να κριθεί ξεχωριστά και κανένας, μα κανένας τους να μην μείνει χωρίς τροφή, στέγη και περίθαλψη...

Τώρα που μπήκαμε στη σαρακοστή και οι καλοί χριστιανοί νηστεύουν για να φτάσουν στην θέωση χρήσιμο είναι να θυμούνται πως ο Ιησούς δεν μίλησε για Έλληνες, Ιουδαίους ή Ρωμαίους, αλλά για ανθρώπους. Μίλησε για αγάπη και ισότητα κι όχι για φράχτες στα σύνορα, εθνικισμό και μισαλλοδοξία. Ο Ιησούς ήταν τόσο διαφορετικός από πολλούς από τους σημερινούς δήθεν υποστηρικτές του ώστε οι τελευταίοι να μοιάζουν και να είναι στην πραγματικότητα πιο άθεοι από όλους...