Οι εκλογές δεν θα φέρουν ούτε νταμπλ σκορ ούτε πτώση Τσίπρα...

Ο Κ. Μητσοτάκης πολύ θέλει να πάει σε εκλογές το Σεπτέμβριο κι αυτό είναι λογικό, αφού ξέρει καλύτερα από όλους ότι η κατάσταση της οικονομίας είναι η ημέρα με τη νύχτα σε σχέση με αυτή που ειδυλλιακά παρουσιάζει. Όταν, εξάλλου, ένα χρόνο μετά τις προηγούμενες κάλπες προηγείσαι στις δημοσκοπήσεις με νταμπλ σκορ τού βασικού σου αντιπάλου ο πειρασμός για έναν πολιτικό αγύρτη, ο οποίος κέρδισε τις εκλογές με ψέματα και κυβερνά με την εξαπάτηση, είναι μεγάλος. Μόνο που το αποτέλεσμα δεν θα είναι ακριβώς αυτό που επιθυμεί ο πρωθυπουργός και θα αυτοπαγιδευτεί για τα καλά στις αβελτηρίες του...

Δεν αμφιβάλλω πως ο Κ. Μητσοτάκης θα κερδίσει τις εκλογές και γι' αυτό δεν ευθύνεται μόνο η μιντιακή του κυριαρχία, αλλά και η συνεχιζόμενη αδυναμία τού ΣΥΡΙΖΑ να απευθυνθεί με πειστικότητα σε ακροατήρια τα οποία θα μπορούσε να του ήταν προνομιακά. Ο πρωθυπουργός, ωστόσο, δεν θα κερδίσει τον Αλέξη Τσίπρα με νταμπλ σκορ ούτε θα πιάσει το ποσοστό που είχε τον περασμένο Ιούλιο. Η διαφορά θα είναι πιο μαζεμένη, ο Αλέξης Τσίπρας θα παραμείνει, πλην συγκλονιστικού απροόπτου, πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κι ο Κ. Μητσοτάκης θα έχει σπαταλήσει την πίστωση χρόνου που παραδοσιακά δίνουν οι ψηφοφόροι σε μια κυβέρνηση η οποία δεν βρίσκεται καιρό στην εξουσία...

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει ο πρωθυπουργός είναι να πείσει το εκλογικό σώμα πως υπάρχει αναγκαιότητα για εκλογές εν μέσω υγειονομικής, οικονομικής κι ελληνοτουρκικής κρίσης. Πολλώ δε μάλλον όταν σήμερα διαθέτει 158 βουλευτές, ενώ στη νέα Βουλή και λόγω απλής αναλογικής είτε θα έχει οριακή πλειοψηφία είτε θα αναγκαστεί να συγκυβερνήσει είτε να πάει σε νέες εκλογές...

Οι πολίτες είναι αμήχανοι κι απογοητευμένοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τρώνε όλο το κουτόχορτο που τους πλασάρει η κυβέρνηση. Ιδίως όταν από το Σεπτέμβριο οι περισσότεροι θα έχουν αισθανθεί και στην τσέπη τους πού τους οδήγησε η κυβερνητική επιλογή να μην λάβει εμπροσθοβαρή μέτρα και να επιτρέψει στο νόμο τής ζούγκλας να επιβληθεί. Τότε ο φόβος θα έχει παραχωρήσει την θέση του στην οργή...

Ανήκομεν εις την Ανατολήν...

Η ανθρώπινη πίστη σε οτιδήποτε- όχι μόνο σε έναν θεό- μπορεί να μετακινήσει ακόμα και βουνά κι αυτό έχει αποδειχθεί πολλές φορές. Μια οργανωμένη πολιτεία, ωστόσο, δεν μπορεί να βασίζεται στην ειλικρίνεια της δύναμης των πιστών σε μια θρησκεία ώστε να επιτρέπει, για παράδειγμα, την παρουσία τους στους ναούς χωρίς μάσκα και να μεταλαμβάνουν από το ίδιο κουτάλι το ίδιο κρασί με άλλα εκατό άτομα. Δεν αντιλέγω πως η βαθιά πίστη στο ότι αυτό που πίνεις εκείνη την ώρα δεν είναι ρετσίνα, αλλά το αίμα τού Ιησού μπορεί να σε προστατεύσει από τον κοροναΐό, αλλά το κράτος δεν έχει "πιστόμετρα" ώστε να κρίνει ποιος είναι πραγματικά ευλαβής και ποιος υποκριτής ώστε να επιτρέπει ή να απαγορεύει α λα καρτ την θεία κοινωνία...

Η κυβέρνηση νομοθετεί κι αποφασίζει με βάση την επιστήμη, όχι τη μεταφυσική και την θεολογία. Τουλάχιστον αυτό πρέπει να συμβαίνει σε ένα κοσμικό κράτος το οποίο απέχει από την θεοκρατία. Γι' αυτό και είναι λυπηρό ύστερα από τόσους μήνες που παλεύουμε με την πανδημία, στο Μαξίμου να μην τολμούν να τα βάλουν με την εκκλησία κι εξαιρούν την υποχρεωτικότητα των μασκών από τους ναούς. Όποιος θέλει να κυβερνά με το "ο θεός βοηθός" δεν χρειάζεται να ταξιδέψει μακριά, αρκεί να μεταβεί στη γειτονική Τουρκία, να αλλαξοπιστήσει και να ζητήσει να ενταχθεί στην κυβέρνηση Ερντογάν. Όποιος, όμως, θέλει να βαυκαλίζεται τον ευρωπαίο και κατηγορεί, μάλιστα, τους αντιπάλους του ως αντιευρωπαϊστές δεν είναι δυνατό να κάνει χατιράκια στους παπάδες θέτοντας σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία...

Είναι ουκ ολίγοι οι βουλευτές οι οποίοι στηρίζουν την εκλογή τους και στην αγαστή συνεργασία με τον κλήρο. Υπάρχουν, εξάλλου, και ιερείς που δεν κάνουν τίποτα για την ψυχή τής μάνας τους, αλλά ζητούν άμεσα ή έμμεσα ανταλλάγματα. Και κάπως έτσι ο διαχωρισμός κράτους- εκκλησίας, με ευθύνη και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που δεν τόλμησε να σπάσει αβγά, παραμένει όνειρο θερινής νυκτός σε αυτήν τη χώρα που ανήκει περισσότερο στην Ανατολή από όσο θα ήθελε να παραδεχθεί...

Ο φοβισμένος δάσκαλος μόνο φοβισμένους μαθητές μπορεί να πλάσει...

Ο νεοφιλελευθερισμός μισεί τους εργαζόμενους, μολονότι είναι αυτοί που παράγουν τον πλούτο στη ζούγκλα όπου κυριαρχεί ο αρπακτικότερος. Πολύ ευχαρίστως θα πρότεινε την επιστροφή τής κυριολεκτικής δουλείας, αν μπορούσε να εφεύρει τον κατάλληλο προπαγανδιστικό μηχανισμό για να το επιβάλει...

Προς το παρόν "αρκείται" σε νομοσχέδια όπως αυτό της Ν. Κεραμέως- Θάτσερ για την ιδιωτική παιδεία, με το οποίο και οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί θα έχουν τη μοίρα των υπόλοιπων εργαζόμενων στη μητσοτάκειο αυτοκρατορία: είτε θα αποδέχονται μισή δουλειά- μισό μισθό είτε θα απολύονται και θα τρέχουν στα δικαστήρια μήπως και μετά από μία πενταετία δικαιωθούν, αφού πρώτα θα τους έχουν φάει τις οικονομίες οι δικηγόροι...

Ο φοβισμένος δάσκαλος μόνο φοβισμένους μαθητές κι αύριο ενήλικες μπορεί να πλάσει. Ο καθηγητής που θα τρέμει μην απολυθεί αν δεν βάλει καλό βαθμό στον "πελάτη" που πληρώνει δεν θα είναι σε θέση να διαμορφώσει χαρακτήρες με ήθος. Κι ο "πελάτης" που θα έχει αγοράσει τον βαθμό του θα ανταγωνίζεται με αθέμιτα μέσα τον απόφοιτο δημόσιου λυκείου για μια θέση πρώτα στο πανεπιστήμιο και μετά στην αγορά εργασίας. Κι όμως, αυτή η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το σύνολο της εκπαίδευσης ως μία ακόμα κρεατομηχανή από την οποία θα ταΐζεται ένα αενάως αναπαραγόμενο σύστημα εξουσίας που "τυγχάνει" και να την χρηματοδοτεί...

Αν η ιδιωτική εκπαίδευση είναι ανεξέλεγκτη, όπως γίνεται με το νόμο που περνά αυτή η Βουλή, τότε είναι προτιμότερο να απαγορευτεί, αφού αντιστρατεύεται πλήρως τις ίσες ευκαιρίες, φρενάρει την ταξική ανέλιξη κι ανακυκλώνει τις ελίτ. Η επόμενη κυβέρνηση δεν χρειάζεται να φτάσει σε αυτό το άκρο, αρκεί να επαναφέρει κανόνες που θα σέβονται κυρίως τους εργαζόμενους, γιατί αυτοί μένουν κατά βάση απροστάτευτοι κι όχι οι σχολάρχες, οι γονείς και οι κανακάρηδές τους. Δυστυχώς, η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να αφιερώσει πολλά νομοθετήματα, στην πρώτη τουλάχιστον φάση, προς την κατεύθυνση κατάργησης της θεσμοποίησης του νεοφιλελευθερισμού για τον οποίο ο Κ. Μητσοτάκης και οι υπουργοί του είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν και την τελευταία ρανίδα τού αίματος των άλλων...

Αφού το κράτος είμαι εγώ, είναι και τα ελικόπτερά του...

Ο κοροναΐός τον έφερε πίσω, αλλά ο Κ. Μητσοτάκης έχει αποδείξει ότι μπορεί να κάνει διακοπές το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα του έτους και, ταυτοχρόνως, να πλασάρει στο πόπολο πως εργάζεται νυχθημερόν για το καλό του. Ο πρωθυπουργός πήγε μετά τής συζύγου του- μάλλον δεν είναι σε θέση να κάνει κι αλλιώς- για long weekend στην Αντίπαρο, κανόνισε όμως να συμφάγει με το ζεύγος Χανκς για να δείξει πως ανάμεσα στις απλωτές ενδιαφέρεται και για τη διεθνή εικόνα τής χώρας. Στη συνέχεια φέρεται να δέσμευσε τρία στρατιωτικά ελικόπτερα για να μεταφέρει την εξοχότητά του στην Επίδαυρο, συνδυάζοντας καλοπέραση με "ενδιαφέρον" για τον πολιτισμό, τους ανθρώπους τού οποίου έχει αφήσει εντελώς απροστάτευτους...

Η συζήτηση για το αν είναι πρωθυπουργική υποχρέωση το δείπνο με αστέρα τού Χόλιγουντ ή η παρακολούθηση θεατρικής παράστασης- ο Κ. Μητσοτάκης, πάντως, δεν απάντησε σε ερωτήσεις στην Επίδαυρο γιατί δεν ήταν πολιτικό το γεγονός- είναι άχαρη κι ανούσια, ιδίως εν μέσω πολλαπλών κρίσεων. Η κούλειος δραστηριότητα, ωστόσο, μαρτυρά την ιδιοκτησιακή λογική που έχει η "αγία οικογένεια" για τη δημόσια περιουσία. Την θεωρεί και δική της, γι' αυτό κι εκτιμώ πως ο Κυριάκος ούτε που θα σκέφτηκε αν είναι ηθικό να δεσμεύσει τρία στρατιωτικά ελικόπτερα την ώρα, μάλιστα, που όλος ο στόλος μας βρίσκεται σε πολεμική επιφυλακή. Το θεώρησε, απλώς, αυτονόητο...

Είναι, επίσης, αξιοσημείωτο ότι ο πρωθυπουργός αποδεικνύεται πολύ δραστήριος όταν βρίσκεται επισήμως ή ανεπισήμως σε διακοπές, αλλά πολύ φειδωλός στις διεθνείς του επαφές. Τι να τις κάνει η χώρα τις τόσες γλώσσες που μιλά απταίστως ο Κ. Μητσοτάκης αν είναι να συνομιλεί μόνο με τον Ν. Αναστασιάδη; Τι να τον κάνει ο ελληνικός λαός έναν πρωθυπουργό με πολύ καλές σπουδές αν επιστρέφει από τις Βρυξέλλες με λιγότερα χρήματα κι από αυτά που ο ίδιος ανακοίνωσε την προηγούμενη εβδομάδα και του κρύβει το νέο μνημόνιο που του ετοιμάζει με το περιλάλητο σχέδιο Πισσαρίδη;...

Η Αριστερά οφείλει να ζητά συγγνώμη ακόμα κι όταν της αναλογεί μέρος τής ευθύνης...

Για την τραγωδία στο Μάτι υπάρχουν και επιχειρησιακές και πολιτικές ευθύνες, αφού, αν μη τι άλλο, είναι η πολιτική ηγεσία αυτή που διορίζει την επιχειρησιακή. Αν, επομένως, οι πολιτικοί μας δεν θέλουν να γίνονται αποδέκτες ενός δίκαιου ή άδικου αναθέματος ας φροντίσουν να επιτρέψουν επιτέλους στα σώματα ασφαλείας και στη δημόσια διοίκηση να διαθέτουν μεγαλύτερο βαθμό ελευθερίας. Σε άλλες χώρες το κράτος λειτουργεί κανονικώς κι ας μην έχουν κυβέρνηση για μήνες και στην Ελλάδα, και με το "επιτελικό" κράτος Μητσοτάκη, είναι τόσο υδροκεφαλικό όσο πουθενά αλλού...

Ανεξαρτήτως αν η ΝΔ σκύλευσε νεκρούς και το 2018 και σήμερα, οι τότε υπεύθυνοι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και η Ρ. Δούρου οφείλουν, έστω και τώρα, μια συγγνώμη στις οικογένειες των θυμάτων. Την οφείλουν ακόμα κι αν οι κάτοικοι του Ματιού δεν είναι ανεύθυνοι της τραγωδίας, με το ρυμοτομικό, αυθαίρετο χάος που είχαν χτίσει τα προηγούμενα χρόνια.

Την οφείλουν ακόμα κι αν ανεύθυνες δεν είναι ούτε οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για το ψηφοθηρικό κλείσιμο του ματιού στην παρανομία. Την οφείλουν ακόμα κι αν σήμερα τα ΜΜΕ κλείνουν το μάτι σε καταστροφικές πυρκαγιές, όπως στην Κορινθία την προηγούμενη εβδομάδα, στηρίζοντας το παραμύθι περί πρωθυπουργού Μωυσή...

Η Αριστερά αναλαμβάνει την ευθύνη ακόμα κι αν δεν της αναλογεί πλήρως, ιδίως όταν μιλάμε για απώλεια τόσων ζωών. Ούτε κρύβεται πίσω από την πραγματική απειλή τής κλιματικής αλλαγής ούτε πίσω από δεξιούς αξιωματικούς που προσδοκούσαν σε ανέλιξη μέσω της υπονόμευσης συναδέλφων τους, αποδεχόμενοι ακόμα και τον θάνατο πολιτών...

Η Αριστερά έχει κυβερνήσει τεσσεράμισι χρόνια, που δεν είναι πολλά, αλλά δεν είναι και λίγα για να χρησιμοποιεί μονίμως το ρεφρέν πως δεν πρόλαβε. Η Αριστερά για να ξανακυβερνήσει έχει χρέος με γενναιότητα να αναγνωρίσει τα λάθη της. Μόνο τότε θα την ακούνε και οι πολίτες με λιγότερη επιφυλακτικότητα για τις νέες υποσχέσεις που τους δίνει...

Κάποιοι στην κυβέρνηση ονειρεύονται το ΣΥΡΙΖΑ όπως το ΚΚΕ από το 1947 μέχρι το 1974...

Τη δεκαετία τού '70 στην Ιταλία οι Αμερικανοί είχαν επιστρατεύσει ακόμα και τη μαφία προκειμένου να προχωρά σε βομβιστικές επιθέσεις που αποδίδονταν στη συνέχεια στην Αριστερά. Στόχος ήταν ο ευρωκομμουνισμός τού Μπερλινγκουέρ να μην κυβερνήσει ποτέ τη χώρα κι αυτός ο στόχος επιτεύχθηκε. Προηγούμενες δεκαετίες τα ίδια και χειρότερα γίνονταν και στην Ελλάδα με παρόμοια επιτυχία, μέχρι όμως το 2015, όταν η αποτυχία τού προηγούμενου δικομματισμού και η προσωπική γοητεία τού ηγέτη της έφεραν την Αριστερά στην εξουσία...

Το νέο εγχείρημα σχετίζεται με το να μην ξανακυβερνήσει η Αριστερά. Το δρόμο είχε χαράξει ο Μ. Βορίδης, του οποίου οι δημοκρατικές ευαισθησίες είναι γνωστές από την εποχή που ήταν γραμματέας τής νεολαίας τού δικτάτορα Παπαδόπουλου, ο οποίος είχε ζητήσει να γίνουν οι απαραίτητες θεσμικές αλλαγές ώστε να μην αναλάβουν πάλι κυβερνητικά πόστα οι ανταρτοσυμμορίτες μαδουραίοι. Πώς, όμως, απονομιμοποιείς μια ολόκληρη παράταξη, που εκφράζει ιδεολογικώς ένα σημαντικό κομμάτι τού πληθυσμού; Μα, καθιστώντας την ποινικώς υπόλογη, δίνοντάς της τα χαρακτηριστικά συμμορίας που ήρθε να καταστρέψει τη δημοκρατία.

Γι' αυτό και η παραπομπή Παπαγγελόπουλου στο Ειδικό Δικαστήριο και η σκανδαλολογία των τελευταίων εβδομάδων συνιστούν εφαρμογή τού δόγματος Βορίδη στην πράξη. Ποιος ξέρει, μπορεί κάποιοι να ονειρεύονται ακόμα και την θέση τού ΣΥΡΙΖΑ εκτός νόμου, στο "πρότυπο" του ΚΚΕ σε αλήστου μνήμης εποχές...

Όλες αυτές τις σκοτεινές ημέρες κι εβδομάδες κανείς δεν κατηγόρησε πρώην υπουργούς τού ΣΥΡΙΖΑ πως έβαλαν το χέρι στο μέλι. Το πολύ πολύ να τους έψεξαν πως λειτούργησαν ως ταμίες τού κόμματος...

Φυσικά και δεν αποκλείεται συριζαίοι να μην έχουν μείνει αλώβητοι από το δέλεαρ τού χρήματος, ουδείς αναμάρτητος από όποιες αξιακές καταβολές κι αν ξεκίνησε την πορεία του. Αναλογιστείτε, όμως, πόσες φορές μέσα σε ένα μόλις χρόνο έχουμε διαβάσει για εκατομμύρια ευρώ που η σημερινή κυβέρνηση έχει μοιράσει σε συγγενείς, κολλητούς ή και στα μέλη της ενδεχομένως...

Το να θες να φτιάξεις ένα ΣΥΡΙΖΑ TV- ούτε καν να ελέγξεις το σύνολο των μίντια- με τη συνδρομή υστερόβουλων επιχειρηματιών είναι πράγματι αντιθεσμικό. Έχω την αίσθηση, όμως, πως το να διασπαθίζεις ξανά- ύστερα από μία χρεοκοπία για την οποία έχεις μεγάλη ευθύνη- τα χρήματα του ελληνικού λαού είναι πολύ μεγαλύτερο αμάρτημα κι αποδεικνύει γιατί η δεξιά αντιμετωπίζει διαχρονικά με σύμπλεγμα κατωτερότητας το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς...

Πριν στείλουν νέους στο θάνατο για την υφαλοκρηπίδα, να την οριοθετήσουν πρώτα;...

Αξίζει να πεθάνει κανείς για την ελληνική υφαλοκρηπίδα; Δεν υπάρχει σωστή και λανθασμένη απάντηση. Αν κάποιος δηλώνει διεθνιστής, δίχως συναισθηματική αναφορά σε κάποια συγκεκριμένη πατρίδα, όχι, δεν αξίζει. Κι αυτό δεν είναι προς ψόγο, εφόσον βεβαίως στηρίζεται σε μια έντιμη ιδεολογική τοποθέτηση που δεν βασίζεται σε τυχοδιωκτισμό...

Αν κάποιος δηλώνει πατριώτης, πολλώ δε μάλλον εθνικιστής, η απάντηση είναι ναι, αξίζει, ακόμα κι αν είναι για ένα χιλιοστό εθνικής επικράτειας. Πριν, όμως, η κυβέρνηση τον στείλει στη μάχη για να πεθάνει δεν θα πρέπει πρώτα να οριοθετήσει την υφαλοκρηπίδα για την οποία τόσα χρόνια ισχυριζόμαστε πως είναι το μοναδικό θέμα- στην πορεία προέκυψε και η ΑΟΖ- για το οποίο πρέπει να συνεννοηθούμε με την Τουρκία; Δεν είναι ατιμωτικό γι' αυτούς που μας κυβερνούν να στείλουν νέους ανθρώπους στον θάνατο για κάτι που δεν έχουν καν οριοθετήσει και με δική τους ευθύνη;...

Την ίδια ώρα, έχουμε έναν πρωθυπουργό ο οποίος λατρεύει τις παρακολουθήσεις και τις κασέτες. αλλά απεχθάνεται τα πρακτικά. Γι' αυτό κι ο Κ. Μητσοτάκης δεν συγκαλεί συμβούλιο πολιτικών αρχηγών ή ΚΥΣΕΑ, αφού όποιος αναπτύσσεται στο σκοτάδι τού παρακράτους είναι λογικό να μην επιθυμεί να τίθεται από τους πολιτικούς του αντιπάλους ή από τον ιστορικό τού μέλλοντος ενώπιος ενωπίω με το ηγετικό του έλλειμμα. Ο τουρκικός επεκτατισμός, ωστόσο, δεν αντιμετωπίζεται ούτε με επικοινωνιακές φούσκες ούτε με εθνικιστικές κορώνες, γι' αυτό και είναι μια πολύ δύσκολη εξίσωση για έναν πρωθυπουργό που κυβερνά ακριβώς με αυτές τις πρακτικές...

Η Μεσόγειος δεν μπορεί να γίνει ελληνική θάλασσα γιατί έχουμε το Καστελόριζο...

Στην Ελλάδα ζούμε με την ψευδαίσθηση πως το διεθνές δίκαιο είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μας, πως ό,τι περιλαμβάνεται σε αυτό δικαιώνει τη χώρα μας απέναντι στην Τουρκία. Την ίδια ώρα, επικαλούμαστε συνεχώς τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, την οποία όμως δεν έχει υπογράψει η Τουρκία. Καλούμε, δηλαδή, τη γείτονα να σεβαστεί μια συμφωνία την οποία δεν έχει υπογράψει, αφού δεν τη συμφέρει κι αυτό θεωρούμε πως συμβαδίζει με το Διεθνές Δίκαιο...

Πριν μερικές εβδομάδες έπεσαν οι ελλαδέμποροι να φάνε τον Χρήστο Ροζάκη γιατί είπε πως το Καστελόριζο κείται μακράν της ηπειρωτικής, αλλά και της υπόλοιπης νησιωτικής χώρας. Λες κι αυτό δεν ισχύει ή λες κι αν δεν το έλεγε δεν το έχουν υπόψη στο εξωτερικό ή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης- αν φτάσουμε ποτέ εκεί, τουλάχιστον χωρίς να έχει προηγηθεί πολεμική εμπλοκή. Το δικαίωμα ανακήρυξης κι οριοθέτησης ΑΟΖ εμπίπτει κι αυτό στη διαδικασία τής αναλογικής και μη καταχρηστικής άσκησής του, αλλά εμείς πιστεύουμε ότι μπορούμε να μετατρέψουμε τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο σε ελληνική θάλασσα επειδή έχουμε το Καστελόριζο όταν η Τουρκία διαθέτει χιλιάδες χιλιόμετρα ηπειρωτικής ακτογραμμής στα νοτιοανατολικά...

Αν, εξάλλου, επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ν.μ. δεν είναι η Τουρκία που θα φέρει τα περισσότερα προσκόμματα, αλλά η Ρωσία. Κι αυτό γιατί θα περιοριστούν κατά πολύ τα διεθνή ύδατα και η ανέξοδη ρωσική πρόσβαση στη Μεσόγειο. Κοντολογίς, η επέκταση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, ασχέτως αν μας αρέσει ή όχι, περνά μέσα από τη συνεννόηση και με την Άγκυρα, είτε αυτή τη βαφτίσουμε συνδιαχείριση, που μας ενοχλεί ως έννοια, είτε δίκαιη μοιρασιά, που είναι και το ορθότερο...

Ο Αλέξης διαπραγματεύτηκε άφραγκος, ο Κυριάκος των 37 δισ. στο ταμείο τι δικαιολογία έχει;...

Ο Αλέξης Τσίπρας κάθισε στο τραπέζι τής διαπραγμάτευσης τον Ιανουάριο του 2015 μην έχοντας τίποτα στα χέρια του, αφού οι παίκτες τους οποίους αντικατάστησε δεν είχαν αφήσει ούτε χρήμα ούτε φύλλα ούτε μάρκες ούτε πίστωση κι αυτό το ήξεραν πολύ καλά οι αντίπαλοί τους. Κι όμως, οι αντικατασταθέντες το 2015 κι ανανήψαντες το 2019 έχουν το θράσος ακόμα και σήμερα να κατηγορούν τον πρώην πρωθυπουργό πως αυτός χρεοκόπησε τη χώρα κι αυτός ευθύνεται που έκανε παραχωρήσεις για να κρατηθεί στο παιχνίδι και να καταφέρει τέσσερα χρόνια αργότερα να αφήσει στους αντικαταστάτες του και χρήμα και φύλλα και και μάρκες και πίστωση. Ειρωνεύονται τη διαπραγμάτευση του Ιουλίου τού 2015- όταν ο Αλέξης Τσίπρας πάλευε μόνος του κόντρα στα θηρία- αυτοί οι οποίοι στη διαπραγμάτευση του 2020- κατά την οποία η Ελλάδα δεν είναι μόνη της και διαθέτει τα ταμειακά διαθέσιμα που άφησε η "επάρατος" Αριστερά- φέρνουν νέο μνημόνιο, πολύ πιο αχρείαστο από όλα τα προηγούμενα...

Σε αντίθεση με τον Αλ. Τσίπρα, ο Κ. Μητσοτάκης ήθελε από την πρώτη στιγμή να κυβερνήσει με την πολιτική ασπίδα ενός μνημονίου. Γι' αυτό κι επιθυμούσε διακαώς να υπογράψει το τέταρτο ο προκάτοχός του, γι' αυτό και δεν έλαβε εμπροσθοβαρή μέτρα αντιμετώπισης των οικονομικών συνεπειών τού κορονοΐού, γι' αυτό και κράτησε το στόμα του κλειστό στη Σύνοδο Κορυφής και δεν συμπαρατάχθηκε με τις χώρες τού Νότου, επιτρέποντας στους ευρωτσιγκούνηδες του Βορρά να κάνουν κουμάντο. Τώρα, άλλωστε, ο πρωθυπουργός βρήκε και το πάτημα που αναζητούσε για να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές και να κεφαλαιοποιήσει πολιτικώς τη μεγαλύτερη εξαπάτηση της μεταπολίτευσης...

Όσο για την ΕΕ, σε κάθε κρίση αποδεικνύεται ακόμα περισσότερο ότι όσοι συμμετέχουν σε αυτή το κάνουν για να υπερασπιστούν τα κρατικά τους κι όχι τα ευρωπαϊκά συμφέροντα. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τους πλούσιους, αλλά και τους φτωχούς.

Γι' αυτό κι αναρωτιέμαι αν έχει φτάσει η ώρα να εγκαταλείψουμε την ψευδαίσθηση πως αυτή η λυκοσυμμαχία θα αποκτήσει ποτέ ενιαία πολιτική υπόσταση, οικονομική κι εξωτερική πολιτική κι ας την περιορίσουμε σε ένα κοινό ταμείο για την απορρόφηση κονδυλίων για το οποίο θα υπάρχουν κανόνες, αλλά το μείγμα οικονομικών πολιτικών που θα ακολουθεί το κάθε κράτος- μέλος θα είναι αποκλειστικώς δικής του επιλογής. Όχι τίποτα άλλο, αλλά και για να μην ξοδεύουμε ετησίως εκατομμύρια επί εκατομμυρίων για να συντηρούμε ένα γραφειοκρατικό τέρας που δεν χάνει ευκαιρία να αποδεικνύει ότι δεν είναι τίποτα άλλο από ένα συνονθύλευμα εθνικισμών που προάγει το νεοφιλελευθερισμό και για ξεκάρφωμα προσφέρει κι αλληλεγγύη με το σταγονόμετρο και με δυσβάσταχτα ανταλλάγματα...

Η δημοκρατία καταλύεται κι ο Αλέξης κάνει μακροβούτια...

Υπουργοί παρακολουθούνται, εισαγγελέας διώκεται γιατί "τόλμησε" να ερευνήσει τα εγκλήματα πολιτικών, διαδηλωτές τραυματίζονται ακόμα και θανάσιμα και σε άλλους απαγορεύεται να πατάνε το πόδι τους σε ορισμένες περιοχές, πρόσφυγες στοχοποιούνται, δήμαρχοι και πρωθυπουργοί που συγγενεύουν βουτάνε στο δημόσιο χρήμα σαν να ήταν δικό τους όταν δεν προβιβάζουν, έναντι ανταλλαγμάτων, αξιωματικούς υπεύθυνους για επιχειρησιακά λάθη στο Μάτι. Τι κάνει ο αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης για όλα αυτά; Περιοδείες σε τουριστικά θέρετρα για να έχει άλλοθι για να κάνει τις διακοπές του. Και ύστερα αναρωτιούνται ο Αλέξης Τσίπρας και γενικότερα στο ΣΥΡΙΖΑ γιατί στις περισσότερες δημοσκοπήσεις καταγράφεται νταμπλ σκορ υπέρ τού Κ. Μητσοτάκη και της ΝΔ...

Στρουθοκαμηλίζουν όσοι στην Κουμουνδούρου πιστεύουν- και δεν είναι λίγοι αυτοί- πως ο πρωθυπουργός τούς έχει πάρει φαλάγγι γιατί αξιοποιεί τη λογική συσπείρωση γύρω από τον οποιονδήποτε αρχηγό σε καιρούς κρίσης και την υπεροπλία του στα ΜΜΕ. Προφανώς και οι δύο αυτοί παράγοντες δεν είναι αμελητέοι, αλλά ίσχυαν και τη χρονική περίοδο 2010- 2015 δίχως να καταφέρουν να αποτρέψουν την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία..

Όσο, όμως, στην κυβερνώσα Αριστερά αντιπολιτεύονται για να αντιπολιτεύονται, δίχως δυναμισμό και κυρίως όραμα για το μέλλον θα είναι καταδικασμένοι να ξανακυβερνήσουν μόνο με την θεωρία τού ώριμου φρούτου. Μόνο που αυτό το φρούτο μπορεί να ωριμάσει σε δύο τετραετίες, με όσες συνέπειες συνεπάγεται αυτό για τη ζωή των μικρομεσαίων...

Δημοκρατικοί θεσμοί καταλύονται μέσω του επιτελικού κράτους και των κρατικών και παρακρατικών διακλαδώσεών του με συστηματικό και κλιμακούμενο τρόπο. Πολλά μπορώ να καταλογίσω στον Κ. Μητσοτάκη και στο επιτελείο του, όχι όμως και το ότι δεν έχουν σχέδιο, το οποίο υλοποιούν ημέρα με την ημέρα, εκμεταλλευόμενοι και τις συγκυρίες...

Οι προοδευτικοί πολίτες αυτής της χώρας, που βλέπουν στο ΣΥΡΙΖΑ τη μοναδική αξιόπιστη προοδευτική απάντηση στο νεοφιλελευθερισμό, στο νεοσυντηρητισμό και στον εθνικισμό, έχουν την απαίτηση να σταματήσουν η κλάψα και η αυτολύπηση και να ξεκινήσει επιτέλους η δουλειά. Τι κι αν είμαστε στα μέσα Ιουλίου, ο Κυριάκος μπορεί να οδηγήσει τη χώρα στις κάλπες σε δύο μήνες για να επεκτείνει χρονικώς την εξουσία του, που δεν βρίσκει προσκόμματα η άσκησή της ούτε καν από την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία πολιτεύεται σαν ο λαός να της χρωστά...

 

Τα πάντα όλα για τα ορφανά τής Χρυσής Αυγής που υιοθέτησαν...

Ο Τ. Θεοδωρικάκος μπορεί να είναι πολιτικό ασπόνδυλο, αλλά είναι ένας ευφυέστατος άνθρωπος με γνώση κι ένστικτο για τις κοινωνικές μεταβολές κι ένας τέτοιος λείπει από το επιτελείο Τσίπρα. Ο σημερινός υπουργός Εσωτερικών ήταν αυτός που, ανάμεσα σε άλλα, εισηγήθηκε στον Κ. Μητσοτάκη, όταν ο τελευταίος ήταν αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης, να ψαρέψει στους ψηφοφόρους τής Χρυσής Αυγής με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών. Το δίχτυ γέμισε, όπως φάνηκε στις εκλογές τού περασμένου Ιουλίου, έστω κι αν το τίμημα για τον τόπο μπορεί να αποδειχθεί πολύ βαρύ κι αυτό γιατί ο σημερινός πρωθυπουργός εξακολουθεί να ασκεί πολιτικές θωπείας των πιο ακροδεξιών ενστίκτων τού πληθυσμού, στο πρότυπο του Β. Ορμπαν στην Ουγγαρία...

Τώρα που πλέον ο Κ. Μητσοτάκης σέβεται και τιμά τη Συμφωνία των Πρεσπών και κρυφοπανηγυρίζει για την εκλογική νίκη Ζάεφ στη Βόρεια Μακεδονία, καλείται να οικοδομήσει ένα νέο εθνικιστικό- ακροδεξιό αφήγημα για να μην αποδράσουν προς Ελληνική Λύση τα ορφανά τής Χρυσής Αυγής που ο ίδιος ασμένως υιοθέτησε. Ο αχρείαστος, αντισυνταγματικός κι αντιδημοκρατικός νόμος Χρυσοχοΐδη για τις συγκεντρώσεις και η γενικότερη αστυνομοκρατία είναι ένα λιθαράκι προς αυτήν την κατεύθυνση. Το άλλο είναι ο κοινωνικός αυτοματισμός σε βάρος των προσφύγων, με αφορμή το ότι η κυβέρνηση δεν αξιοποιεί ευρωπαϊκά προγράμματα εξασφάλισης διαμονής στους ικέτες τής Γης προκειμένου αυτοί να γεμίζουν τις πλατείες και το λούμπεν προλεταριάτο να αποδίδει στους απελπισμένους τις αιτίες των δεινών του κι όχι στους προσωρινούς ένοικους του Μαξίμου...

Οι μικρομεσαίοι εργαζόμενοι κι επιχειρηματίες καταρρέουν εξαιτίας και της κυβερνητικής σκόπιμης αδράνειας, αλλά η "αγία οικογένεια" αφαιρεί τα παγκάκια από την πλατεία Βικτωρίας ως λύση διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Κι όταν ο εθνικισμός, ο φασισμός κι ο λαϊκισμός δεν κάνουν τη δουλειά η κυβέρνηση έχει και τότε τη λύση για ολόκληρες ομάδες τού πληθυσμού που μένουν απροστάτευτες. "Αν θέλετε να ζήσετε, πρέπει να γίνετε επιχειρηματίες, να κυνηγάτε το κέρδος. Εμείς δεν είμαστε μαλάκες που κάνουμε τα πάντα για το χατίρι του", λέει με τον τρόπο της η υπουργός Πολιτισμού στους καλλιτέχνες, που είναι λογικό να τους θεωρεί εχθρούς της μια τέτοια κυβέρνηση, όπως γενικότερα το λαό, τον οποίο διασπά για να εξουσιάζει διαιρώντας τον... 

Μέχρι η αστυνομία Χρυσοχοΐδη να σκοτώσει τον πρώτο νοικοκυραίο...

Δεν έχει καμία, μα καμία σημασία αν ο Βασίλης Μάγγος πέθανε εξαιτίας κατάχρησης εξουσίας από μπάτσους βασιλικότερους του βασιλέως. Και μόνο ότι όργανα κρατικής καταστολής άσκησαν πάνω σε έναν νεαρό τόση βία πριν ένα μήνα περίπου θα έπρεπε να είχε κινητοποιήσει τον οποιονδήποτε δημοκρατικώς σκεπτόμενο υπουργό Προστασίας του Πολίτη. 

Ο Μ. Χρυσοχοΐδης δεν προσλήφθηκε, όμως, από την "αγία οικογένεια" για να είναι δημοκρατικός και συνταγματικός, ούτε καν για να είναι αποτελεσματικός. Πέρα από οικογενειακούς λόγους που είναι προσωπικοί και δεν υπεισέρχομαι σε αυτούς, προσλήφθηκε για να μην χάσει η ΝΔ τους ψηφοφόρους τής Χρυσής Αυγής που κληρονόμησε στις τελευταίες εκλογές. Τόσο απλά...

Αυτό που με τρομάζει, ωστόσο, περισσότερο είναι η απάθεια μιας κοινωνίας που εννοεί τον εαυτό της μόνο ως άτομο, το πολύ ως οικογένεια. Ο Βασίλης Μάγγος δεν ξυλοκοπήθηκε από την αστυνομία γιατί πήγε να ληστέψει ή να σκοτώσει, αλλά γιατί διαμαρτυρόταν- έστω κι αν μπορεί να ήταν με υπερβολικό και μη νόμιμο τρόπο- για ένα κοινωνικό ζήτημα, την καύση σκουπιδιών από τσιμεντοβιομηχανία στο Βόλο, όπου έχουν αυξηθεί οι καρκίνοι, κι εναντίον τής δημιουργίας εργοστασίου SRF. Λειτούργησε ως πολίτης σε μια κοινότητα νοικοκυραίων που πιστεύουν ότι τα κάνουν όλα σωστά γιατί ασχολούνται μόνο με την πάρτη τους κι όχι και το με το τι συμβαίνει γύρω τους...

Ο Βασίλης Μάγγος μπορεί να έριξε μπογιές και πέτρες στους μπάτσους. Κακώς; Κάκιστα θα σας πω, αφού το σύστημα δεν αλλάζει με αυτόν τον τρόπο. Η απάντηση, όμως, του συστήματος ήταν να τον σακατέψει στο ξύλο, έως και θανάτου ενδεχομένως... 

Ακόμα, εξάλλου, και οι νοικοκυραίοι θα σου πουν πως πηγαίνουμε κατά διαόλου. Τι κάνουν, όμως, γι' αυτό; Όταν δεν αποχαυνώνονται στον καναπέ τους μπροστά από μια τηλεόραση που λιβανίζει τον Κ. Μητσοτάκη από το πρωί μέχρι το βράδυ εκκλησιάζονται προσδοκώντας σε μια καλύτερη ζωή μετά θάνατον χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα στον άγιο Πέτρο πως όσο ζούσαν δεν έσπασαν καμιά τζαμαρία και δεν πέταξαν καμιά μολότοφ. 

Όταν, όμως, τα αστυνομικά όργανα αισθάνονται ασύδοτα, όπως κακή ώρα σήμερα, δυσκολεύονται να ξεχωρίζουν τους ταραξίες από τους φιλήσυχους, τους μπαχαλάκηδες από τα αρνάκια τού θεού. Το κλομπ στα χέρια τους μετατρέπεται σε μαγικό ραβδί που τους κάνει να αισθάνονται αυτοκράτορες των 800 ευρώ κι όποιον πάρει ο χάρος, είτε λέγεται Παντελής είτε κυρ Παντελής...

Να κλείσουμε τα σύνορα και να σχεδιάσουμε το '21...

Ο Κ. Μητσοτάκης μετατράπηκε σε Μωυσή από τα καλοταϊσμένα ΜΜΕ όταν, βλέποντας το θανατικό στην Ιταλία, μας έκλεισε στα σπίτια μας. Όταν ο πρωθυπουργός είχε αρνητικά παραδείγματα από το εξωτερικό και δεν βρισκόμασταν σε τουριστική σεζόν ήταν σχετικώς εύκολο, με δεδομένη και τη στήριξη από την αντιπολίτευση, να μας βάλει σε καραντίνα. Τώρα, όμως, που πρέπει να συνδυάσει τουρισμό και δημόσια υγεία χωρίς να μπορεί να ακολουθήσει κάποιο ξένο παράδειγμα τα έχει κάνει θάλασσα, ακολουθώντας μια πολιτική για τα πανηγύρια, τα οποία επέτρεψε για να απαγορεύσει και στη συνέχεια, ποιος ξέρει, μπορεί να τα επιτρέψει ξανά...

Δεν κατηγορώ τον πρωθυπουργό γιατί δεν ξέρει τι του γίνεται- κανείς δεν ξέρει με την πανδημία-, αλλά για την θεοποίηση του "βλέποντας και κάνοντας", που αυξάνει την ύφεση στην οικονομία και δημιουργεί παραδοξότητες στο υγειονομικό σκέλος. Μια χώρα με στοιχειώδη σχεδιασμό δεν απαγορεύει τα πανηγύρια και την ίδια ώρα αφαιρεί τη μάσκα από τα πολυκαταστήματα, αυξάνει τα άτομα σε ένα τραπέζι μπαρ ή εστιατορίου ή επιτρέπει το συνωστισμό στα μπαρ, στα κλαμπ και στις εκκλησίες. Ούτε επαφίεται στο δειγματοληπτικό έλεγχο των ξένων τουριστών ή στα διαφορετικά υγειονομικά πρωτόκολλα για κάθε πύλη εισόδου...

Προκειμένου να κερδοσκοπήσει πολιτικώς, ο Κ. Μητσοτάκης μας κράτησε μαντρωμένους περισσότερο από όσο έπρεπε με συνέπεια όταν βγούμε έξω να ξεσαλώσουμε. Φυσικά και είναι κεφαλαιώδους σημασίας η ατομική ευθύνη, αλλά η κυβέρνηση οφείλει ήδη- με δεδομένο ότι δεν θα έρθουν φέτος ξένοι τουρίστες, άρα κακώς λαμβάνουμε τόσο μεγάλο ρίσκο με τα ανοιχτά αεροδρόμια- να σκέφτεται το 2021 και πώς θα καλύψει όσο γίνεται περισσότερο του χρόνου τις φετινές απώλειες...

Οι περισσότεροι τουριστικοί επιχειρηματίες έχουν λίπος και, μάλιστα, αφορολόγητο από προηγούμενες χρονιές, συνεπώς να στηρίξουμε τους εργαζόμενους στον τουρισμό και να προσπαθήσουμε να μετατρέψουμε όλο το 2021 σε τουριστική χρονιά. Καιρός είναι, άλλωστε, ο τουρισμός μας να γίνει 12μηνος από εποχική αρπαχτή που είναι σήμερα κι ο Κ. Μητσοτάκης να επιστρέψει στη λογική πως οι ανθρώπινες ζωές βρίσκονται πάνω από τα κέρδη...

Ο έλεγχος ενός καναλιού είναι παρακράτος, ο έλεγχος όλων είναι απλώς η δεξιά...

Η ΝΔ χαρακτηρίζει παρακράτος την αποτυχημένη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να συνδράμει όταν βρισκόταν στα πράγματα στη δημιουργία τηλεοπτικού σταθμού που θα προπαγάνδιζε τις απόψεις του. Φυσικά κανένα κόμμα δεν επιτρέπεται εκεί όπου λειτουργεί η διάκριση των εξουσιών να παρεμβαίνει στο μιντιακό τοπίο προκειμένου να επηρεάζει έστω και την παραμικρή ψηφίδα του. Αναρωτιέμαι, όμως, αν μία αποτυχημένη προσπάθεια συνιστά παρακράτος, τότε τι είναι η σχεδόν ολοκληρωτική κυριαρχία τού συστήματος Μητσοτάκη στα ΜΜΕ;...

Πρέπει κάποιος να έχει έρθει από άλλον πλανήτη για να πιστέψει ότι η μαζική στήριξη των ΜΜΕ στην κυβέρνηση οφείλεται σε ιδεολογική ταύτιση ή κοινή παραδοχή για τα δήθεν σπουδαία επιτεύγματά της. Είναι το χρήμα που τους συνδέει, γι' αυτό και μοιάζει σαν να έχουν όλοι έναν κοινό αρχισυντάκτη που αποφασίζει τι θα υπερπροβληθεί και τι θα θαφτεί. Όταν, μάλιστα, χρησιμοποιούνται και μαφιόζικες πρακτικές παρακολούθησης ή όταν αφαιρούνται αρμοδιότητες της ΕΥΠ για να μετατραπεί σε ΚΥΠ στο "επιτελικό" κράτος Μητσοτάκη χωρίς διαφάνεια και προκειμένου να πολεμά αποκλειστικώς τον "εσωτερικό εχθρό", περιττεύει να ασχοληθώ περισσότερο με το ποιος είναι παρακράτος...

Γιατί κάποιος που προηγείται με νταμπλ σκορ στις δημοσκοπήσεις, που διαθέτει 158 βουλευτές και τη συντριπτική πλειονότητα των ΜΜΕ φοβάται τόσο πολύ την κριτική ώστε, ανάμεσα σε άλλα, να ποινικοποιεί τις συγκεντρώσεις, να ασκεί ασύστολη κι άμετρη βία κατά τη διάρκειά τους, να αναβαθμίζει σε σκάνδαλο των σκανδάλων τη συνάντηση ενός πολιτικού κι ενός δικηγόρου σε καφέ στην Κύπρο και να απειλεί με εξεταστική έναν πρώην πρωθυπουργό και με Ειδικό Δικαστήριο έναν πρώην υπουργό; Ο Κ. Μητσοτάκης φοβάται την πραγματικότητα, γι' αυτό και παίρνει τα μέτρα του, ιδίως τώρα που ο τουρισμός είναι ανύπαρκτος και τα κρούσματα κοροναΐού αυξάνονται. Αν ο Σεπτέμβριος μας βρει ταπί και σε καραντίνα, τότε θα χρειαστεί να δοθούν στα μίντια πολύ περισσότερα από 20 εκατ. ευρώ για να βαφτίζουν το ψάρι κρέας...

Τραγουδάμε, χορεύουμε, μιλάμε τούρκικα αλλά μισούμε την Τουρκία...

Η μετατροπή ενός μνημείου παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς σε τζαμί προσβάλλει κάθε θρησκεία κι όχι μόνο τη χριστιανική. Γι' αυτό και η Ελλάδα, η Ευρώπη, ο κόσμος ολόκληρος οφείλουν να επιβάλουν αυστηρές κυρώσεις στην Τουρκία. Η γείτονα, άλλωστε, παραβιάζει σωρεία ανθρώπινων- ατομικών, πολιτικών και κοινωνικών- δικαιωμάτων για τα οποία είναι υπόλογη στη διεθνή κοινότητα...

Αλίμονο, όμως, αν οι κυρώσεις είναι οφθαλμόν αντί οφθαλμού κι οδόντα αντί οδόντος, λες και ζούμε σε αμερικανικό γουέστερν. Δεν θα μετατρέψουμε, για παράδειγμα, σε σουβλατζίδικα όσα τζαμιά δεν έχουμε ήδη μετατρέψει σε σουβλατζίδικα για να εκδικηθούμε για την Αγιά Σοφιά. Ούτε θα στερήσουμε από τις εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνους που κατοικούν στην Ελλάδα τα θρησκευτικά τους δικαιώματα, όπως να θρησκεύονται σε τζαμί κι όχι στα υπόγεια πολυκατοικιών, αντιγράφοντας μισαλλόδοξες, φονταμενταλιστικές πρακτικές...

Αυτή η χώρα δεν έχει ανάγκη από μία ακόμα επένδυση στον εθνικισμό και στην θρησκοληψία ως αντιπερισπασμό για τα πραγματικά της προβλήματα. Οι τσιφτετέλληνες που διασκεδάζουν με "τούρκικα" τραγούδια και σειρές, που υβρίζουν στην τουρκική κι ας μην το αντιλαμβάνονται, που αναπαράγουν τον κοινωνικό αυτοματισμό αντί να επιτίθενται σε αυτούς που πραγματικά γεννούν τα προβλήματά τους και που καταναλώνουν αμάσητες πατρίδα και θρησκεία συνιστούν μεγαλύτερες απειλές για το έθνος από τον Τ. Ερντογάν. Συναποτελούν αυτήν την θορυβώδη πλειοψηφία που εκτρέφει πολύ περισσότερο μίσος και μιζέρια από την ποσότητα που επιτρέπει σε ένα κράτος να παραμένει υγιές κι αισιόδοξο για το μέλλον...

ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΜέΡΑ 25 να κάνουν συγκέντρωση χωρίς γνωστοποίηση κι οργανωτή...

Η κοινοβουλευτική δημοκρατία ποδηγετείται από την άρχουσα τάξη, η οποία ως επί το πλείστον επιβάλλει τους κανόνες που την ωφελούν. Πότε κερδίζουν κάτι τα χαμηλότερα οικονομικώς στρώματα; Στην πιο σπάνια περίπτωση όταν κυβερνούν πραγματικοί αντιπρόσωποί τους και συχνότερα όταν η ελίτ τούς πετά ψίχουλα είτε για ξεκάρφωμα είτε γιατί ένα ζήτημα είναι αδιάφορο για τα συμφέροντά της είτε όταν εξαναγκάζεται χάρη στους κοινωνικούς αγώνες, που περιλαμβάνουν και τις διαδηλώσεις...

Αν οι άνθρωποι τηρούσαν απαρεγκλίτως τη νομιμότητα, τότε θα μέναμε ακόμα στις σπηλιές, κάποιοι θα ήμασταν σκλάβοι και θα αισθανόμασταν ικανοποιημένοι αν είχαμε μια φέτα ψωμί και τυρί για φαγητό. Γι' αυτό και στην περίπτωση του νόμου για τις συγκεντρώσεις η νομιμότητα πρέπει να καταλυθεί από τους ίδιους τους πολίτες υπό την ομπρέλα των κοινοβουλευτικών κομμάτων που καταψήφισαν την αναβίωση ενός χουντικού νόμου. ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΜέΡΑ 25 κι όσοι από το ΚΙΝΑΛ παραμένουν δημοκράτες καλούνται να οργανώσουν συλλαλητήριο χωρίς γνωστοποίηση κι οργανωτή κι ας πάει η αστυνομία Χρυσοχοΐδη να το διαλύσει και να συλλάβει όποιον θέλει...

Έτσι κι αλλιώς αυτός ο νόμος είτε δεν πρόκειται να εφαρμοστεί είτε αν εφαρμοστεί θα προκαλέσει τέτοια θύελλα που θα αποτελέσει βαρύ πλήγμα για την κυβέρνηση. Κι αυτό είναι ίσως το μόνο καλό με το νόμο Μητσοτάκη- Χρυσοχοΐδη, που είναι κάθε λέξη των ακροδεξιών ιδεοληψιών Γεωργιάδη- Βορίδη: συσπειρώνει τον προοδευτικό κόσμο τής χώρας, ανεξαρτήτως κομμάτων, απέναντι σε μια νεοφιλελεύθερη- νεοσυντηρητική κυβέρνηση για την οποία η κοινωνική δικαιοσύνη, η δημοκρατία, η διαφάνεια και η λογοδοσία είναι αντίπαλοι...

Μητσοτάκης, ο Τραμπ των φτωχών...

Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι το νομοσχέδιο για τις συγκεντρώσεις θα καταπέσει ως αντισυνταγματικό στο ΣτΕ. Ομοίως, ξέρει ότι οι επαναπροωθήσεις ικετών τής Γης στο Αιγαίο παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο. Προχωρά, όμως, στο σχεδιασμό της γιατί αυτό που την ενδιαφέρει πρωτίστως δεν είναι το Σύνταγμα και οι νόμοι, αλλά η ικανοποίηση των πιο χυδαίων αντανακλαστικών ενός ακροατηρίου που είναι εκπαιδευμένο να καταπίνει αμάσητη κάθε εύκολη και συντηρητική λύση σε δύσκολα προβλήματα...

Ο Κ. Μητσοτάκης μιμείται τον Ντ. Τραμπ και τον Β. Όρμπαν στα κοινωνικά ζητήματα για να καλυφθούν πίσω από το νεοπουριτανισμό, το στιγματισμό ορισμένων κατηγοριών τού πληθυσμού και τον κοινωνικό αυτοματισμό η φαυλοκρατία, ο κομματισμός, ο νεποτισμός κι ο νεοφιλελευθερισμός των πολιτικών του. Η χώρα μπορεί άμεσα να μπει στο στόχαστρο της ΕΕ, όπως η Ουγγαρία και η Πολωνία, για καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων, αλλά τον πρωθυπουργό απασχολεί πώς θα μείνει ανέγγιχτη η μεσσιανική του εικόνα από το Σεπτέμβριο που η οικονομία θα βρίσκεται στα τάρταρα. Ακόμα και το νομοθετικό του έργο δεν υπηρετεί την ουσία, αλλά την επικοινωνία, μετατρέποντας τη Βουλή σε πλυντήριο χουντικής και διαπλεκόμενης έμπνευσης ιδεοληψιών...

Η προληπτική απαγόρευση διαδηλώσεων, και μάλιστα με απόφαση της αστυνομίας, δεν συνάδει με το κράτος δικαίου. Το ίδιο και η αντικειμενική ευθύνη τού οργανωτή, πολλώ δε μάλλον στον καιρό τού διαδικτύου...

Αν, άλλωστε, ο Μ. Χρυσοχοΐδης θέλει να βρει κάποιον για να τον κρεμάσει και να τον κάνει να πληρώσει για τις ζημιές ας αποδώσει την ευθύνη στον εκάστοτε αστυνομικό διευθυντή, ο οποίος είναι κι ο κατ' εξοχήν υπεύθυνος για την τήρηση της τάξης, του νόμου και της ασφάλειας. Κι όσο για την επίκληση της Marfin ή των καμένων κινηματογράφων στη Σταδίου πόσο προβλέψιμο είναι για ένα δεξιό κόμμα να ορίζει ως κανόνα την εξαίρεση για να δικαιολογεί τα δημοκρατικώς αδικαιολόγητα...

 

Ο κόσμος ξέρει ότι είστε φαύλοι, δώστε του τουλάχιστον αξιοπρέπεια...

Η λίστα Πέτσα για τα ΜΜΕ ή τα "σκοιλ ειλικικου" λίγο νωρίτερα δεν θα συνέβαιναν ποτέ αν αυτοί που μας κυβερνούν πίστευαν ότι πρέπει να λογοδοτούν στους πολίτες για τις πράξεις τους. Πώς θα μπορούσαν, άλλωστε, να αποδειχθούν καλύτεροι αυτοί που πριν κυβερνήσουν ήταν μπλεγμένοι στη Siemens, στα θαλασσοδάνεια του "Κήρυκα Χανίων" ή στα αγορασμένα από οφσόρ σπίτια τού Βολταίρου; Δεν ξέρω κανέναν που να έγινε καλύτερος άνθρωπος επειδή άσκησε εξουσία, πολλώ δε μάλλον κάποιον που να έγινε άγιος όταν πριν ήταν ήδη αμαρτωλός...

Θέλει θράσος όταν είσαι καμπούρης να δείχνεις την καμπούρα των άλλων, ακόμα κι αν και η τελευταία υφίσταται, έστω κι αν δεν είναι του ίδιου μεγέθους. Μέσα στην έμφυτη αλαζονεία τού ανθρώπου που γεννήθηκε και μεγάλωσε στα παλάτια, αλλά και την επίκτητη που γεννάται από την ασυλία που απολαμβάνει από την κριτική και τη δημοσκοπική διαφορά από τον αντίπαλό του, ο Κ. Μητσοτάκης έχει επιλέξει ή έχει συρθεί από τον Αντ. Σαμαρά και τους "κολλητούς" του επιχειρηματίες σε μια σκανδαλολογία από την οποία θα βγει αναπόφευκτα χαμένος. Κι αυτό γιατί τα προσωπικά και κομματικά του αμαρτήματα στο μάτι των αμερόληπτων θα είναι πάντοτε περισσότερα και πιο κατακριτέα από των αντιπάλων του, που θέλησαν κι εκείνοι πάντως να μυηθούν σε ένα παιχνίδι το οποίο δεν γνωρίζει κανόνες και στο οποίο η άλλη πλευρά είναι "μανούλα"..

Κι ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να κρατηθεί στην εξουσία με τη σκανδαλολογία, αλλά απότυχε οικτρώς. Ο λαός, ύστερα από μια πολύ δύσκολη (sic) δεκαετία γνωρίζει τη φαυλότητα του πολιτικού, μιντιακού, δικαστικού, αστυνομικού, εκκλησιαστικού συστήματος, κατηγορώντας τους πάντες γι' αυτό. Ο λαός, ιδίως η νεολαία, θέλει ζωή με αξιοπρέπεια, αυτό του έταξε ο Κ. Μητσοτάκης και γι' αυτό τον ψήφισε. Αυτό, βεβαίως, σημαίνει πως αν ο πρωθυπουργός δεν βελτιώσει τη ζωή των πολιτών, πολλώ δε μάλλον αν τη χειροτερεύσει, κανένα βαμμένο μαλλί Καλογρίτσα και μιντιακό μακιγιάζ δεν πρόκειται να τον γλιτώσει από την πτώση...

Ο Τσίπρας να τα αλλάξει όλα και πρώτα το "δεν ρώτησα, δεν έμαθα"...

Με τρομάζει η ευκολία με την οποία πολιτικοί και δημοσιογράφοι τής Αριστεράς αποδέχονται ότι είναι θεμιτό να χρηματοδοτούνται από αμφιλεγόμενους επιχειρηματίες κάποια ΜΜΕ φίλα προσκείμενα στο ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να έχει το κόμμα δυνατότερη φωνή από αυτή που του προσφέρει η συντριπτική πλειονότητα των μίντια. Αν αποδέχεσαι τις πρακτικές τής δεξιάς ως πράξεις αυτοάμυνας, τότε όχι μόνο είσαι υπόλογος γιατί υιοθετείς τον (μη) αξιακό της κώδικα, αλλά κι ομολογείς στην ουσία την ανικανότητά σου να στήσεις ένα "αξιοπρεπές" δίκτυο διαπλοκής, σε αντίθεση με τον πολιτικό σου αντίπαλο. Αλίμονο, όμως, αν η Αριστερά αρχίσει να χρησιμοποιεί ως ελαφρυντικό για την ανικανότητά της το ότι έχει κυβερνήσει λιγότερα χρόνια από τη δεξιά γιατί τότε θα έχουν γίνει όλοι ίδιοι, σε μια κακή απομίμηση της οργουελικής "Φάρμας των Ζώων"...

Δεν τιμά την Αριστερά η επιχειρηματολογία τού τύπου "εμείς κάναμε ντιλ με καλογριτσάδες για να έχουμε φωνή στα ΜΜΕ, αλλά εσείς έχετε παιδεραστές, εκβιαστές και μιζαδόρους στις τάξεις σας". Είναι απαξιωτικό για την Αριστερά ακόμα και να δεχθεί να τα βάλει όλα αυτά στο ζύγι για να φανεί λιγότερο διεφθαρμένη από τη δεξιά. Και μόνο το ότι μπήκαν στον κόπο κάποιοι με αριστερό μανδύα να ντιλάρουν για να βρίσκουν χρηματοδότηση για το κόμμα και φιλικά του ΜΜΕ είναι μεμπτό, μεμπτότατο...

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι άμοιρος ευθυνών γιατί ακόμα κι αν δεν ήξερε τα περισσότερα, είχε χρέος να ρωτά και να μαθαίνει. Το να μην ρωτάς για να μην μάθεις και να μπορείς να διαψεύδεις με ευκολία είναι κουτοπόνηρο και το έχουν κάνει κι άλλοι ηγέτες στο παρελθόν για να υπεκφύγουν των πραγματικών ευθυνών τους. Το λιγότερο που πρέπει από εδώ και πέρα να πράξει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον βεβαίως δεν τον προλάβει με εκλογές ο Κ. Μητσοτάκης, είναι στα τέλη Αυγούστου ο κομματικός ανασχηματισμός που έχει προαναγγελθεί να είναι σαρωτικός, οι περισσότεροι από αυτούς που κυβέρνησαν κι αποδοκιμάστηκαν από το λαό πέρυσι να πάνε σπίτι τους και να έρθει στο προσκήνιο μια νέα γενιά στελεχών χωρίς βαρίδια, αλλά με ικανότητες κι όρεξη για ώσμωση με την κοινωνία κι όχι με το γραφειοκρατικό τους περίγυρο ή την παρασιτική επιχειρηματικότητα...

Ο διάβολος γελά με αυτούς που αγιάζουν τα μέσα και ταπεινώνουν το σκοπό...

Ο σκοπός ποτέ δεν αγίασε τα μέσα ούτε το "κι εσείς βασανίζατε τους μαύρους" αθώωσε τους μιμητές των βασανιστών. Αν για να φτάσεις στην τρόπον τινά θέωση έχεις δανειστεί όλα τα κόλπα τού διαβόλου, ο διάβολος θα βρει πάντα έναν τρόπο για να σε ξεγελάσει, απλούστατα γιατί αυτός είναι το real thing... 

Αν, λέω τώρα, θελήσεις να μειώσεις τη διαφορά που σε χωρίζει από τον πολιτικό σου αντίπαλο στη μιντιακή δύναμη επιχειρώντας να προσεταιριστείς αμφιλεγόμενους επιχειρηματίες και λειτουργώντας ως μεσάζοντας με άλλους αμφιλεγόμενους επιχειρηματίες, τότε έχεις ήδη βουτήξει στη λάσπη την οποία ευαγγελίζεσαι να καθαρίσεις. Για να το πω πιο χατζιδακικά, έχεις γίνει ήδη το τέρας που υποτίθεται πως κυνηγάς...

Η γραμμή άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ είναι πως στο τέλος τής ημέρας δεν κατάφερε να ελέγξει το μιντιακό και το δικαστικό σύστημα. Αξιοποιεί, δηλαδή, την αποτυχία μιας προσπάθειας που πράγματι έγινε προκειμένου να δικαιολογήσει συμπεριφορές που δεν έχουν καμία σχέση με αριστερό ήθος. Πρέπει, εξάλλου, να είσαι τουλάχιστον αφελής για να απειλείς με νεροπίστολα εκείνους που χειρίζονται οπλοπολυβόλα επί δεκαετίες και ξέρουν απέξω κι ανακατωτά τους αρμούς τής εξουσίας...

Ο  ιστορικός ηγέτης τής Αριστεράς Ηλίας Ηλίου είχε διαμηνύσει στους πολιτικούς του αντιπάλους πως θα τους τάρασσε στη νομιμότητα. Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας είχε διατρανώσει το Φεβρουάριο του 2015 πως θα είναι κάθε λέξη τού Συντάγματος αυτής της χώρας. Τέτοιου είδους θα όφειλαν να είναι οι απαντήσεις τής Αριστεράς στη διαφθορά, στη διαπλοκή και στη ρεμούλα κι όχι η χρησιμοποίηση των μεθόδων τους για να τις καταπολεμήσει. Η φορολόγηση, ωστόσο, των εφοπλιστών έγινε κρουαζιέρες με τα γιοτ τους και η κάθαρση περιορίστηκε στους τραμπουκισμούς Πολάκη. Πόσο μακρινό μοιάζει ήδη το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015...

 

Όταν οι μπάτσοι καταστέλλουν προληπτικώς ζούμε το 1984, όχι το 2020...

Η προληπτική καταστολή δεν ταιριάζει στη δημοκρατία, αλλά στη δικτατορία, οργουελιανή και μη, όπως άλλωστε και το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις που μετάγραψε ο Μ. Χρυσοχοΐδης από την καθαρεύουσα στη δημοτική και φέρνει προς ψήφιση στη Βουλή. Δεν είναι όλοι οι κοινωνικοί αγώνες δίκαιοι ούτε απονέμεται κοινωνική δικαιοσύνη με τις μολότοφ ή με το σπάσιμο βιτρινών, Τα πεζοδρόμια, όμως, και οι δρόμοι είναι ιεροί γιατί πάνω σε αυτούς χύθηκε ακόμα κι αίμα προκειμένου σήμερα να απολαμβάνουμε εργασιακά δικαιώματα τα οποία ο νεοφιλελευθερισμός τόσο πολύ μισεί...

Η αστυνομία κλείνει το κέντρο τής Αθήνας για συγκεντρώσεις 50 ατόμων όχι γιατί αυτό επιβάλλεται από το νόμο- κάθε άλλο-, αλλά γιατί απλούστατα είναι η ευκολότερη λύση. Αν κλείσεις τους δρόμους και τις στάσεις τού μετρό μπορείς να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο πως ό,τι κι αν συμβεί θα είναι ελεγχόμενο. Οι αστυνομικοί, όμως, δεν εκπαιδεύονται για να πίνουν το φρέντο τους σε άδειους δρόμους. Σε διαφορετική περίπτωση ας μας γυρίσουν όλους πάλι σπίτι για να μηδενιστούν και οι διαρρήξεις, οι κλοπές και οι ληστείες πέρα από τα εισοδήματα μας...

Η κυβερνητική πλειοψηφία δεν διαθέτει επιχειρήματα που να αντέχουν στην κριτική. Το επιχείρημα της πρόληψης, για παράδειγμα, είναι βάσιμο στην καραντίνα για τον κοροναΐό, δεν έχει όμως πεδίο εφαρμογής στην ειρηνική διαμαρτυρία για ασκούμενες πολιτικές. Ομοίως, δεν είναι δυνατό επειδή πριν δέκα χρόνια έχασαν τη ζωή τους τρεις άνθρωποι κατά τη διάρκεια μιας πορείας, η οποία φυσικά δεν είχε τέτοιο σκοπό, ή επειδή σε μερικές από τις χιλιάδες διαδηλώσεις σπάνε κάποιοι βιτρίνες ή αυτοκίνητα να ποινικοποιούμε τη συμμετοχή στις συγκεντρώσεις ή να νομοθετούμε αποτρεπτικώς για τη διοργάνωση και συμμετοχή σε αυτές. Δεν έχω αντίρρηση οι αστυνομικοί να πληρώνονται καλύτερα, αλλά δεν θα τους πληρώνουμε ως φορολογούμενοι για να μην συλλαμβάνουν μπαχαλάκηδες, που αυτή είναι η δουλειά τους, αλλά για να τρώνε σουβλάκια στη βάρδια τους αφού η πολιτεία θα έχει ναρκοθετήσει ένα συνταγματικό δικαίωμα των πολιτών...

Η Αγιά Σοφιά δεν ανήκει στους Τούρκους ούτε ο Παρθενώνας στους Έλληνες, αλλά στον κόσμο ολόκληρο...

Ο Τ. Ερντογάν, τον οποίο διαχωρίζω από τον τουρκικό λαό όπως τον Κ. Μητσοτάκη από τον ελληνικό, απειλεί να ξανακάνει τζαμί την Αγιά Σοφιά κι έτσι βρήκαμε την ευκαιρία να ξαναχαρακτηρίσουμε τους Τούρκους απολίτιστους. Στην "πολιτισμένη" Ελλάδα, πάλι, τα ΑμΕΑ που θέλουν να επισκεφτούν την Ακρόπολη δεν μπορούν να το κάνουν παρά μόνο αν οι υπάλληλοι τα μεταφέρουν σηκωτά. Κι αυτό γιατί δεν λειτουργεί ούτε αναβατόριο ούτε ανελκυστήρας...

Η Αγιά Σοφιά κι ο Παρθενώνας είναι μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, το οποίο σημαίνει πως ανήκουν στους πολίτες όλου του κόσμου. Ακόμα κι αν υποθέσουμε πως είμαστε απευθείας απόγονοι των αρχαίων Αθηναίων και των Βυζαντινών- αυτή είναι μια μεγάλη συζήτηση- έχουμε αποδεχθεί ότι η Αγιά Σοφιά ανήκει στην ανθρωπότητα και με αυτό το επιχείρημα απαιτούμε να μην ξαναγίνει τζαμί. Με το ίδιο σκεπτικό μπορούμε να αισθανόμαστε υπερηφάνεια για το ότι ζούμε κάτω από τη σκιά ενός αρχιτεκτονικού αριστουργήματος, αλλά η έννοια της ιδιοκτησίας του αντίκειται με τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούμε για την Αγιά Σοφιά...

Ομοίως, σε σχέση με τα γλυπτά τού Παρθενώνα που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο το επιχείρημα δεν μπορεί να είναι πως είναι ελληνικά, για τον ίδιο λόγο που και τα έργα τού Πικάσο δεν είναι ισπανικά ή του Ντοστογιέφσκι ρωσικά. Η τέχνη είναι οικουμενική, δεν γνωρίζει σύνορα, απευθύνεται σε όλους αλλιώς είναι αυτιστική κι ελιτίστικη. Η επανένωση των "ελγίνειων" με τα περισσότερα "αδέλφια" τους που βρίσκονται στο Μουσείο της Ακρόπολης είναι το καλύτερο επιχείρημα κι όχι οι εθνικιστικοί συναισθηματισμοί που πολλές φορές προέρχονται από ανθρώπους που είτε σνομπάρουν τους "κουλτουριάρηδες" είτε έχουν αυτοαναγορευτεί σε πνευματική ηγεσία τού τόπου δίχως να έχουν επιδείξει κάποιο σπουδαίο πνευματικό έργο...