Αν θέλουν μετά να ρίξουν όλη την ευθύνη στον Τσίπρα ας του επιτρέψουν να ευθύνεται για την καταστροφή ή τον θρίαμβο...

Η νίκη με οποιοδήποτε τίμημα, όταν μάλιστα συνεπάγεται απώλεια της ψυχής σου, δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός, ιδίως για την Αριστερά. Αν κάποιοι δεν ξεβολεύονται από τις καρέκλες είναι οι δεξιοί και το αποδεικνύει και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που μπορεί να εξαντλήσει ακόμα και τα συνταγματικά όρια της τετραετίας για να μην μείνει ούτε μία ημέρα λιγότερη σε αυτές. Συνιστά, όμως, η επιλογή Τσαπανίδου ως εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ τόσο μεγάλη υποχώρηση από αρχές κι αξίες ώστε κάποιοι να βγάζουν πάλι το αριστερόμετρο;...

Όσοι έμειναν στο ΣΥΡΙΖΑ μετά το συμβιβασμό τού 2015 δεν δικαιούνται να βγαίνουν κάθε τόσο και να μιλάνε για δεξιά διολίσθηση του κόμματος. Αν αποδέχθηκαν το τρίτο νεοφιλελεύθερο μνημόνιο, νομίζω πως μπορούν να καταπιούν και την Πόπη, η οποία δεν ήταν και καμιά ιέρεια της δεξιάς ώστε να δέχεται τέτοιο μπούλινγκ από αποτυχημένους πολιτευτές- θεματοφύλακες δήθεν της κομματικής νομιμότητας. Απλώς επιβεβαιώνουν ότι πίσω από τις ειρωνείες τους και για την πράγματι ψευδώνυμη αριστεία Μητσοτάκη και της αυλής του κρύβουν τις δικές τους αβελτηρίες και τα δικά τους κόμπλεξ κατωτερότητας...

Ούτε θα ήταν παράλογο αν μπορούσε να αποδειχθεί ότι ανάμεσα στα 172.000 μέλη τού ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει καταλληλότερος εκπρόσωπος Τύπου σε προεκλογική περίοδο από την Τσαπανίδου, που δεν είναι καν μέλος. Όπως κι αν έχει, κι εκείνη θα κριθεί από το αποτέλεσμα, όπως φυσικά κι εκείνος που την επέλεξε, ο Αλέξης Τσίπρας. Αν, άλλωστε, η εσωκομματική του αντιπολίτευση ακονίζει ήδη τα μαχαίρια σε περίπτωση ήττας, τουλάχιστον πρέπει να του δώσει το δικαίωμα να ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό ο πρόεδρος για την καταστροφή ή τον θρίαμβο. Έτσι δεν είναι;...

Υ.Γ. Καλή χρονιά σε όλες κι όλους. Ο Βρομόστομος επιστρέφει τη Δευτέρα, 9 Ιανουαρίου. 

  

 

Αν απαγορευτούν τα λόμπι ο Κυριάκος δεν θα ξέρει ποιος θα του γράφει ν/σ και Προεδρικά Διατάγματα...

Η Εύα Καϊλή μπορεί να προέρχεται από τη Μεγάλη τού ΠΑΣΟΚ Σχολή, που έβγαλε έναν Άκη, έναν Γιάννο ή έναν Τσουκάτο, αλλά μάλλον έμεινε σε εκείνη τη "χρυσή" για τις μίζες εποχή, όταν οι δουλειές γίνονταν με σακούλες και τα κέρδη κρύβονταν κάτω από στρώματα. Γι' αυτό και πιάστηκε με την γίδα και τα ευρώπουλα στην πλάτη. Αν, όμως, είχε προλάβει να μεταπηδήσει στη ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη, όπως διακαώς επιθυμούσε, ίσως και να είχε γλιτώσει τη μπουζού χριστουγεννιάτικα...

Δεν νομίζω πως στο Μαξίμου ξαφνιάστηκαν με το ότι μία ευρωβουλεύτρια συνελήφθη δωροδοκούμενη. Δεν τους ξαφνιάζει η διαφθορά, την υπηρετούν άλλωστε σε καθημερινή βάση, ακόμα και στις γιορτές και στις σχόλες. Το ότι διάλεξαν αυτές τις ημέρες για να περάσουν και το Προεδρικό Διάταγμα εξομοίωσης των καλλιτεχνικών σχολών με τα απολυτήρια λυκείου ώστε να μπορέσουν να μπουν στην αγορά τα αγαπημένα τους κολέγια είναι τόσο Μητσοτάκης που μάλλον το έχει κατοχυρώσει κι ως δίπλωμα ευρεσιτεχνίας...

Αν η Καϊλή υπηρετούσε το Κατάρ, ο Μητσοτάκης έχει περισσότερους αφεντάδες. Αυτούς, για παράδειγμα, τα υπερκέρδη των οποίων προστατεύει με νύχια και με δόντια στην ενέργεια και στα σούπερ μάρκετ. Την ίδια ώρα που η προοδευτική κυβέρνηση της Ισπανίας καταργεί το ΦΠΑ για βασικά τρόφιμα, η δική μας ακροκεντρώα μοιράζει σοβιετικά κουπόνια χωρίς το επίπεδο εκπαίδευσης και υγείας τής Σοβιετικής Ένωσης, αν και με παρεμφερές σύστημα κατασκοπείας των υπηκόων της. Μας αντιμετωπίζουν σαν επαίτες που πρέπει να τους ευγνωμονούμε για τα κόκαλα που μας πετάνε. Μάλλον ήρθε η δική μας ώρα να τους πετάξουμε στον αγύριστο. Και πολύ άργησε...   

 

Βρες ένα πάθος κι άφησέ το να μην καταστρέψει και τους άλλους γύρω σου...

"Βρες ένα πάθος κι άφησέ το να σε καταστρέψει", έλεγε ο Τσαρλς Μπουκόφσκι. Δεν είχε πει ποτέ, όμως, "βρες ένα πάθος κι άφησέ το να καταστρέψει και τους άλλους γύρω σου". Το γράφω γιατί ξεκίνησε πάλι μια συζήτηση, με αφορμή το τσιγάρο που έκανε η "γυναικεία ονείρωξη" Β. Μπισμπίκης, το πρόστιμο που έλαβε το νυχτερινό κέντρο και την οργή των ελευθεριακών καπνιστών τού διαδικτύου, για το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους. Στην Ελλάδα, βεβαίως, γιατί στον υπόλοιπο αναπτυγμένο κόσμο, αν θέλουμε να θεωρούμαστε κομμάτι του, αυτά έχουν λυθεί εδώ και χρόνια...

Φυσικά και το να μην μπορείς να καπνίσεις σε κλειστό δημόσιο χώρο είναι στέρηση μιας ελευθερίας. Το ίδιο ισχύει και με την απαγόρευση να σκοτώνεις, να βιάζεις ή να κλέβεις. Κι αν για κάποιους όλα αυτά δεν εξομοιώνονται, ας ρίξουν μια ματιά στα στοιχεία γύρω από τα θύματα του παθητικού καπνίσματος. Αν κάποιος, επομένως, γουστάρει νικοτίνη, ας την απολαμβάνει σπίτι του ή σε ανοιχτούς χώρους... 

Και, βεβαίως, δεν τον καθιστά καλύτερο άνθρωπο να μην καπνίζει στο σπίτι μπροστά στο ανήλικο παιδί του, αλλά να έχει την απαίτηση να το κάνει στην καφετέρια ή στο κλαμπ. Μάλλον περισσότερο υποκριτή...

Το να μην επαναστατούμε για τίποτα είναι τραγικό. Ομοίως τραγικό είναι, ωστόσο, να επαναστατούμε για τα πάντα και να μην διαλέγουμε τις μάχες που δίνουμε. Όχι μόνο γιατί κάτι τέτοιο δεν είναι παραγωγικό- πόσες δυνάμεις μας μπορούμε να διαθέτουμε για τα πάντα;-, αλλά και γιατί τότε η επαναστατικότητα εύκολα συγχέεται με την αντιδραστικότητα. Δυστυχώς σε αυτήν τη χώρα υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους πρέπει να επαναστατούμε. Το κάπνισμα περισσεύει... 

  
 

Φλώροι με παράσημα...

Κοιτούσα τις προάλλες μια φωτογραφία τού Αρχηγού ΓΕΕΘΑ κι αναρωτιόμουν σε πόσους πολέμους έχει βρεθεί κι έχει καταφέρει να γεμίσει τη στολή του με τόσα παράσημα. Μάλλον σε κανένα, αλλά τι σημασία έχει αν μπορούν να σου δίνουν κι από ένα με την παραμικρή αφορμή; Από την άλλη, απαιτείται κι ένας βαθμός αξιοπρέπειας ώστε να μην ενθυλακώνεις το οποιοδήποτε παράσημο που σου προσφέρουν χωρίς να το έχεις κερδίσει στο πεδίο τής μάχης...

Δεν είναι απαραίτητο, ωστόσο, κάποιος να πολεμήσει για να αποδείξει την ανδρεία του. Αρκούν και λιγότερο ηρωικά κατορθώματα, όπως για παράδειγμα να μην αποδεχθεί την ανανέωση της θητείας του από αυτόν που τον παρακολουθούσε ως επικίνδυνο για την εθνική ασφάλεια. Ή, αν πιστεύει ότι δεν παρακολουθείτο κι όλα είναι μια συνωμοσία τού Κώστα Βαξεβάνη, να του κάνει μια μήνυση και να πάει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Μάλλον, όμως, σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν θα είναι ο εκδότης τού "Documento" αυτός που θα αποδειχθεί κατεργάρης...

Θα ήταν άδικο, ωστόσο, να στοχοποιώ αποκλειστικώς τον στρατηγό Φλώρο όταν υπάρχουν τόσοι και τόσοι ακόμα παρακολουθούμενοι που δεν έχουν ανοίξει το στοματάκι τους να αναρωτηθούν, έστω, τι συνέβη. Η πιο γελοία περίπτωση είναι αυτή του Κ. Χατζηδάκη, ο οποίος δέχθηκε και να κάνει κοινές εμφανίσεις με τον παρακολουθητή του για να διασκεδάσουν από κοινού τις εντυπώσεις. Κι αναρωτιέμαι, με πόσα πολλά πράγματα τους εκβιάζει όλους αυτούς ο Κ. Μητσοτάκης ή πόσο σαγηνευτική είναι η καρέκλα ώστε να μην σηκώνονται από αυτή ούτε για να καθίσει η αυτοεκτίμησή τους...

  

 

Prostychia pass...

Κι ένα ευρώ να μου δώσουν πίσω από τα κλεμμένα οι ολιγάρχες τής ενέργειας ή των σούπερ μάρκετ θα το πάρω. Σε ένα καπιταλιστικό καθεστώς απαιτείται μεγαλύτερη δύναμη χαρακτήρα για να απαρνηθείς το χρήμα από αυτή που διαθέτω. Από αυτό το σημείο, ωστόσο, μέχρι να με κάνουν να αισθάνομαι και υπόχρεος στους "εθνικούς ευεργέτες" μας και στα ανδρείκελά τους στο Μαξίμου και στα υπουργεία η απόσταση είναι χαώδης...

Δείτε, για παράδειγμα, τι γίνεται με τα διυλιστήρια. Υποτίθεται πως τα φορολόγησαν, αλλά με το χαμηλότερο ποσοστό που επιτρέπει η ΕΕ, ενώ το νομοθέτησαν ως δαπάνη κι όχι ως φόρο ώστε να έχουν και τη σχετική έκπτωση. Με λίγα λόγια, τα υπερκέρδη τους με το δικό μας υστέρημα είναι δωρεά τους στους πλεμπαίους για την οποία πρέπει και να τους λέμε κι ευχαριστώ από πάνω. Μία λέξη υπάρχει για να το περιγράψει όλο αυτό κι αυτή η λέξη είναι "προστυχιά"...

Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να υπερψηφίσει το market pass, όπως και το επίδομα στους μπάτσους, στους πυροσβέστες και στους λιμενικούς, που δεν είναι όλοι τους σάπιοι και δολοφόνοι. Ναι, να καταγγείλει την κοροϊδία, αλλά να ψηφίσει και για να μην δίνει πατήματα στους φαύλους γόνους να μιλάνε για αριστερούς τού χαβιαριού. Και τη δεύτερη φορά που θα έρθει στα πράγματα να τους βάλει επιτέλους φυλακή. Όχι από εκδίκηση, όπως θέλει ο Κ. Μητσοτάκης για Παππά- Παπαγγελόπουλο, αλλά γιατί αυτή είναι η τιμωρία που τους πρέπει...

Υ.Γ. Καλά Χριστούγεννα σε όλες κι όλους!

 

Ο χρόνος που δίνει ο Μητσοτάκης στο ΣΥΡΙΖΑ είναι κι ο χρόνος που θα τον καταστήσει πρώην...

Αν πιστέψουμε τη δημοσκόπηση της Pulse για το ΣΚΑΙ, η ΝΔ θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές με την ίδια διαφορά που κέρδισε τις προηγούμενες. Η φθορά της, δηλαδή, επί της ουσίας και παρά τα όσα έχουν μεσολαβήσει από το καλοκαίρι τού 2019 θα είναι μηδενική. Χρειάζεται, αλήθεια, να γράψω κάτι άλλο για να σας πείσω για την αναξιοπιστία των δημοσκοπήσεων, αν δεν έχετε πειστεί ήδη από τις εταιρείες- φαντάσματα με τις οποίες τις πληρώνει το Μαξίμου;...

Αν οι κάλπες στήνονταν ανήμερα των Χριστουγέννων το πιθανότερο είναι πως νικήτρια θα ήταν η ΝΔ. Ακόμα και την προσεχή Κυριακή, ωστόσο, η διαφορά θα ήταν μικρή και με δεδομένο ότι οι εκλογές θα γίνουν με απλή αναλογική τα περιθώρια ανατροπής στις δεύτερες κάλπες, αν δεν προκύψει κυβέρνηση συνεργασίας από τις πρώτες, θα ήταν αυξημένα. Μόνο που έτσι κι αλλιώς δεν θα ψηφίσουμε σε λίγες ημέρες, αλλά σε λίγες εβδομάδες ή και μήνες προκειμένου να προλάβει η Μητσοτάκης Α.Ε. να μοιράσει στους ολιγάρχες τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης. Κι αυτός ο χρόνος που δίνει ο πρωθυπουργός στο ΣΥΡΙΖΑ είναι κι ο χρόνος που θα τον καταστήσει πρώην σε λίγο καιρό...

Στο Μαξίμου, εξάλλου, υπολογίζουν πως οι νέοι, και λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων από την έναρξη της τουριστικής σεζόν, δεν θα πάνε να τους καταψηφίσουν. Υποτιμούν την οργή τους για τα όσα έχει κάνει και δεν έχει κάνει γι' αυτούς η κυβέρνηση, αλλά και την πολιτική τους εγρήγορση... 

Κι αν έχει εν μέρει δίκιο ο Κ. Μητσοτάκης να μιλά για αριστερά τού χαβιαριού- φυσικά και υπάρχει κι αυτή-, όταν το λέει ένας πορφυρογέννητος γόνος χάνει το νόημά της η καταγγελία. Για την ακρίβεια, γίνεται μπούμερανγκ που σημαδεύει τον ίδιο...

 
 

Πριν ο ελιτισμός δείξει ξανά με το δάχτυλο τους αδαείς...

Η δυσπιστία είναι καλό σημάδι όταν εμφανίζεται σε έναν πολίτη. Αν μη τι άλλο, τον προστατεύει από το να πέφτει από τα σύννεφα κάθε τρεις και λίγο. Όταν, όμως, αυτή η δυσπιστία γίνεται κανόνας ζωής και η εμπιστοσύνη θεωρείται η εξαίρεση, τότε η κοινωνία που βιώνει αυτά τα συναισθήματα είναι προβληματική. Μια τέτοια κοινωνία είναι σήμερα και η ελληνική, με όσους να την συναπαρτίζουν να αδυνατούν, ακόμα και με την καλύτερη θέληση, να πιστέψουν τον οποιονδήποτε...

Τα τρία μεγαλύτερα κόμματα έχουν κυβερνήσει τη χώρα κι έχουν απογοητεύσει, άλλο περισσότερο κι άλλο λιγότερο. Και τα κόμματα, όμως, που δεν έχουν κυβερνήσει, απογοητεύουν με τη ρητορική τους, που είναι είτε εθνολαϊκιστική είτε απλοϊκή και ισοπεδωτική. Το πολιτικό μας προσωπικό, ωστόσο, αριστερό και δεξιό, δεν φαίνεται να έχει αντιληφθεί πόσο έχει απογοητεύσει και συνεχίζει να μας συμπεριφέρεται σαν να είμαστε μια μάζα αδαών που δεν τους ψηφίζουμε γιατί δεν ξέρουμε το καλό μας...

Φυσικά και υπάρχει το λούμπεν προλεταριάτο και πρεκαριάτο, άνθρωποι χωρίς ταξική και πολιτική συνείδηση που θα ψηφίσουν τον οποιονδήποτε με το πρώτο market pass στο χέρι. Τι έχουν κάνει, όμως, τα κόμματα, ιδίως της Αριστεράς, για να αποτρέπουν τέτοιου είδους εκμαυλισμούς; 

Μήπως τους έχουν χρησιμοποιήσει και τα ίδια, κατά πώς μπορούσαν κάθε φορά; Κι αν ναι, μήπως φταίνε τα ίδια περισσότερο από όσο πιστεύουν για το ότι σήμερα μας κυβερνά η μαφία κι αύριο μεθαύριο μπορεί να δούμε ένα ακόμα νεοφασιστικό έκτρωμα στη Βουλή; Υπάρχει και τώρα λίγος χρόνος μέχρι τις εκλογές για μια τέτοια αυτοκριτική πριν ο ελιτισμός δείξει ξανά με το δάχτυλο το πόπολο. Θα είναι λυτρωτική...

 

Αν δεν γνωρίζαμε για τις χάντρες και τα καθρεφτάκια, αυτά θα μας μοίραζε...

Δεν υπάρχει κυβέρνηση που να μην έχει υποκύψει στον πειρασμό να δώσει προεκλογικά δωράκια. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ το ίδιο έκανε το 2019, μεταθέτοντας τη 13η σύνταξη από τα Χριστούγεννα στο Πάσχα για να προλάβει τις κάλπες. Ομοίως, δεν υπάρχει κυβέρνηση που να μην έδωσε ένα έστω επιδοματάκι. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ωστόσο, δεν μοιράζει διάφορα pass- στην επικοινωνία παίρνει άριστα- γιατί πίστεψε ξαφνικά στη Σοβιετική Ένωση. Αν δεν γνωρίζαμε για τις χάντρες και τα καθρεφτάκια, αυτά θα μας μοίραζε...

Η αισχροκέρδεια δεν πατάσσεται με ένα νόμο κι ένα άρθρο ούτε, όμως, όταν συγκαλύπτεται. Τα διυλιστήρια, για παράδειγμα, καταγράφουν υπερκέρδη τρία δισ, ευρώ και η κυβέρνηση θα τους πάρει πίσω μόνο τα 650 εκατ. για να τα μοιράσει στο πόπολο. Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τις ενεργειακές εταιρείες και τα σούπερ μάρκετ, την ίδια ώρα που δεν μειώνονται έμμεσοι φόροι για να μην ωφεληθούν δήθεν όσοι έχουν Καγιέν... 

Αντί να χτυπήσουν την αισχροκέρδεια στην πηγή της, στην ουσία την επιδοτούν μέσω της ανακύκλωσης χρημάτων που θα καταλήξουν πάλι στους ολιγάρχες. Σατανικός ο σχεδιασμός των θεοσεβούμενων ελλαδέμπορων...

Πώς θα σας φαινόταν αν ερχόταν κάποιος στο σπίτι σας, σας έκλεβε 5.000 ευρώ και ύστερα από μερικές ημέρες εμφανιζόταν στην πόρτα σας ως καλός σαμαρείτης που δεν έχει καμία σχέση με το έγκλημα και σας επέστρεφε χίλια με τον όρο να τα αφήνατε στην οικία σας ώστε να μπορέσει να τα ξανακλέψει; Αυτόν τον άνθρωπο θα τον θεωρούσατε ευεργέτη και θα του κάνατε τεμενάδες ή, το λιγότερο, θρασύ; Ε, λοιπόν, σας έχω νέα. Αυτός ο άνθρωπος είναι ο πρωθυπουργός τής χώρας και σας θεωρεί μαλάκες... 

   
 

Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φραντς δεν είχαν σπάσει ποτέ το τραστ...

Ποιος είναι ο ορισμός τής χυδαιότητας; Να έχεις αυξήσει τα κέρδη των ολιγαρχών και να παριστάνεις τον φιλολαϊκό πετώντας ψίχουλα στο πόπολο, τα οποία μάλιστα θα καταλήξουν ξανά στους ολιγάρχες. Κι όλα αυτά την ίδια ώρα που παρακολουθείς όποιον μιλά ελληνικά κι έχεις τοποθετήσει γκαουλάιτερ στη δικαιοσύνη έναν άνθρωπο που έχει ζηλέψει τη "δόξα" τού Κόλλια επί χούντας. Η χυδαιότητα στην Ελλάδα έχει πρόσωπο κι αυτό είναι του Κ. Μητσοτάκη...

Το "δεν λειτουργούν οι θεσμοί" είναι πλέον ευφημισμός για όσα συμβαίνουν στην Ψωροκώσταινα. Κι αν η απώλεια του 25% του ΑΕΠ, όπως αυτή καταγράφηκε από το 2010 μέχρι το 2015, σαφώς και υποβάθμισε την ποιότητα ζωής μας, από που να ξεκινήσουμε να μιλάμε για τη συνταγματική εκτροπή που βιώνουμε τα τελευταία τριάμισι χρόνια; Δεν ζούμε σε δικτατορία, θα ήταν προσβολή να το έλεγα για εκείνους που έχουν ζήσει τη χούντα και θυμούνται ακόμα τα τανκ στους δρόμους. Δεν ζούμε, όμως, ούτε σε μια κανονική κοινοβουλευτική δημοκρατία- ολιγαρχία...

Κράτος και παρακράτος συμπλέκονται υπό την επιστασία μιας ολιγαρχίας που δεν αναγνωρίζει τους κανόνες που ισχύουν για την πλειονότητα του λαού. Ενός λαού που περιμένει μόνο από τα "καβγαδάκια" των ισχυρών να ξεπηδήσουν κάποιες σταγόνες αλήθειας. 

Κι αυτές οι τρύπες, ωστόσο, βουλώνουν τόσο γρήγορα όσο ανοίγουν γιατί η δεξιά δεν είναι ιδεολογία αλλά ένα σύστημα εξουσίας που την θεωρεί δεδομένη και ιερή και θα κάνει τα πάντα για να μην επαναληφθεί το 2015- 2019. Κι όταν γράφω τα πάντα, εννοώ τα πάντα, όσο αποκρουστικά κι αν ακούγονται σε έναν προοδευτικό άνθρωπο. Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φραντς δεν ξανάσμιξαν για να φτιάξουν τραστ. Δεν το είχαν σπάσει ποτέ...

  

 

Πήραν τις ασυλίες και τα μπόνους τους και το έβαλαν στα πόδια οι τραπεζίτες...

Στο βάθος το ζηλεύουμε αυτό που ρεζιλεύουμε. Γι' αυτό κι ο Χρ. Σταϊκούρας είπε να το παίξει Τσίπρας και Βαρουφάκης για μια ημέρα και να προτάξει δήθεν τα στήθια του στους τραπεζίτες. Ο ίδιος, μάλιστα, για να κάνει το αυτοτρολάρισμά του τέλειο, διέρρευσε πως τους μπινελίκωσε κιόλας. Είμαι σίγουρος ότι οι τραπεζίτες μπροστά στο θέαμα του ατρόμητου υπουργού θα πήραν τις ασυλίες και τα μπόνους που τους παραχώρησε και θα το έβαλαν στα πόδια...

Θα ήταν γελοίο αν δεν ήταν τραγικό για τους πολίτες που έμειναν απροστάτευτοι προκειμένου οι τράπεζες να έχουν υπερκέρδη, πέρα από τα νταβατζιλίκια των προμηθειών, κι από τα επιτόκια δανεισμού. Ακόμα, άλλωστε, περιμένουμε να εισπράξει το κράτος τα υπερκέρδη των ενεργειακών εταιρειών που κάθε φορά που τα υπολογίζουν στην κυβέρνηση βγαίνουν και μικρότερα. Τι έχουν τα έρμα τα υπερκέρδη και ψοφάνε; Μάλλον πολύ καλούς προστάτες σε θέσεις κλειδιά, βεβαίως και στο Μαξίμου...

Πρέπει να είναι πολύ κουρασμένος το τελευταίο χρονικό διάστημα ο Κ. Μητσοτάκης από τις μάχες που δίνει στα μαρμαρένια αλώνια τής διαπλοκής με τους μεγαλοεπιχειρηματίες, τους τραπεζίτες και τους εφοπλιστές. Μόνο σε εμένα, ωστόσο, θυμίζουν τους αγώνες κατς, τους Χαλκ Χόγκαν και σία όπου όλα είναι σκηνοθετημένα και το αίμα ψεύτικο; Μάλλον όχι, είμαστε πολλοί που τους έχουμε πάρει χαμπάρι και γνωρίζουμε ότι το σκορ θα είναι άσος στο ημίχρονο για το λαό και διπλό για την ολιγαρχία το τελικό...

 

 

ΑμεΑ από επιλογή οι Έλληνες δικαστές...

Αν οι βελγικές Αρχές δεν μπούκαραν στο σπίτι τής Καϊλή τις προάλλες, αλλά σε εννέα μήνες από τώρα δεν θα έβρισκαν ούτε πεντάευρω, πολλώ δε μάλλον 750.000 ευρώ. Στην Ελλάδα, ωστόσο, οι δικαστές μας κινούνται με ρυθμούς Ραντανπλάν όχι γιατί είναι τεμπέληδες, αλλά γιατί είναι ευθυνόφοβοι, όταν δεν είναι διεφθαρμένοι. Αν, πάντως, δεήσουν κάποια στιγμή να κάνουν τη δουλειά τους, τους συμβουλεύω να ψάξουν και στην Αθήνα για λομπίστες που μοιράζουν σακούλες. Θα εκπλαγούν από το πόσες θα βρουν...

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει περάσει μία σειρά από νομοσχέδια που μυρίζουν διαπλοκή από την πρώτη ως την τελευταία τους σελίδα. Τι να θυμηθώ και τι να ξεχάσω; Τον αντιπεριβαλλοντικό νόμο Χατζηδάκη, για παράδειγμα, που όσα περισσότερα επενδύεις τόσο λιγότερο χρειάζεται να προστατεύεις το περιβάλλον; 

Τους νόμους Κεραμέως που εξισώσουν τα κολέγια με τα πανεπιστήμια, τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη που νομιμοποίησε την απλήρωτη υπερωρία ή την πρόσφατη διάλυση του ΕΣΥ και το προμοτάρισμα της ιδιωτικής ασφάλισης; Είναι ουκ ολίγα τα νομοσχέδια που έφτασαν γραμμένα στα υπουργεία- πλασιέ από δικηγορικά γραφεία- πελάτες ολιγαρχών...

Φυσικά δεν τρέφω αυταπάτες πως θα κινητοποιηθούν οι υπηρέτες τής Θέμιδας- τρομάρα τους- για να ξεψαχνίσουν τα ελληνικά λόμπι. Μία το έκανε, η Ελένη Τουλουπάκη, και την έστειλαν στο ειδικό δικαστήριο κατηγορούμενη... 

Η δικαιοσύνη στη χώρα μας είναι τυφλή, μουγκή και κουφή όχι από κάποια εκ γενετής αναπηρία, αλλά από την επίκτητη ασθένεια της φοβικότητας και της διαφθοράς. Χέστηδες, όμως, ή λαμόγια το αποτέλεσμα είναι ένα και το αυτό για το λαό, ο οποίος νιώθει απροστάτευτος κι από αυτούς που δεν θα έπρεπε να κάνουν τίποτα άλλο από το να τον προστατεύουν...

  
 

Βγάλτε το Κατάρ από το χάρτη και μας μένει ένας αγγελικά πλασμένος κόσμος...

Αν εξαφανιζόταν το Κατάρ από το χάρτη, θα εξαφανιζόταν και η διαφθορά από τον πλανήτη; Οι περισσότεροι, εξάλλου, γνωρίζουμε περιπτώσεις συμπολιτών μας, κυρίως επιστημόνων, οι οποίοι μετακομίζουν σε αραβικές χώρες με πετροδόλαρα όπου τα λεφτά που βγάζουν εκεί είναι πολύ περισσότερα από οποιαδήποτε ευρωπαϊκή, που υποτίθεται πως σέβεται τα εργασιακά δικαιώματα. Εργασιακό δικαίωμα, άλλωστε, δεν είναι μόνο να μην πεθαίνεις από ηλίαση, όπως οι ανειδίκευτοι εργάτες στο Κατάρ, αλλά και να αμείβεσαι και να εργάζεσαι με αξιοπρέπεια. Δεν ξέρω πολλούς στην Ελλάδα που να ισχυρίζονται πως αυτοί οι όροι καλύπτονται στη χώρα μας...

Το Κατάρ δεν είναι πιο διεφθαρμένο από τη Γερμανία, τη Ρωσία ή τις ΗΠΑ. Απλώς έχει περισσότερα φράγκα, γι' αυτό και πήρε, για παράδειγμα, τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Εκτός αν θέλετε να πιστέψω ότι οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί δεν έδωσαν τα δικά τους δωράκια στη ΦΙΦΑ, που εκ του αποτελέσματος μάλλον ήταν φτωχότερα. Θα πίστευα, επομένως, περισσότερο την προσπάθεια της ΕΕ για κάθαρση αν ασχολιόταν με τη διαφθορά τού συνόλου των λομπιστών στις Βρυξέλλες, ανεξαρτήτως αν είναι λευκοί ή σκούροι ή μιλούν αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά ή αραβικά...

Η διαφθορά είναι σχεδόν αναπόφευκτη όπου υπάρχει εξουσία κι όπου θεός είναι το χρήμα και το κέρδος. Αυτό που προκαλεί μεγαλύτερη ανησυχία στην Ελλάδα είναι ο μιθριδατισμός μας, η ηθική μας αναισθησία απέναντι στην κατάχρηση εξουσίας, ο ωχαδερφισμός τού "όλοι ίδιοι είναι". Σε αυτήν την παθητικότητά μας, άλλωστε, βασίζεται ο Κ. Μητσοτάκης για να τη βγάλει καθαρή. Θα το επιτρέψουμε να μας θεωρεί πρόβατα;...

 

Πού να κυβερνούσαν κιόλας στο ΠΑΣΟΚ...

Ένας έντιμος πολίτης που εργάζεται από το πρωί μέχρι το βράδυ για να ζήσει την οικογένειά του έχει κάθε δικαίωμα να επιτίθεται στην Ελλάδα των επιδομάτων. Μπορεί να μην συμφωνώ μαζί του γιατί  υπάρχει η αναγκαιότητα του κοινωνικού κράτους και δεν είναι όλοι οι επιδοματούχοι τεμπέληδες, αλλά σε αυτόν τον άνθρωπο αναγνωρίζω το ηθικό υπόβαθρο να διατυπώνει τη συγκεκριμένη εναντίωσή του. Το πρόβλημα, ωστόσο, με αρκετούς πολιτικούς εκπροσώπους τού ακραίου Κέντρου και της νεοφιλελεύθερης δεξιάς είναι πως ο βίος τους δεν συνάδει με τη ρητορική τους κι αυτό τους κάνει αναξιόπιστους, όταν δεν τους κάνει υποκριτές...

Η Εύα Καϊλή είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα. Μήπως, όμως, δεν είναι και η κρατικοδίαιτη οικογένεια Μητσοτάκη που επί δεκαετίες πρωταγωνιστεί στα ρουσφέτια και στη διανομή τού δημόσιου πλούτου, την ίδια ώρα που φιλολογεί κατά τού κράτους; Και, μήπως, εν τέλει αυτοί που έδωσαν αγώνα για να μείνουμε στην Ευρώπη γιατί δήθεν ο Αλέξης Τσίπρας θα μας έβγαζε από αυτή δεν το έκαναν για τον ελληνικό λαό, αλλά για να μπορούν να συνεχίζουν να απολαμβάνουν τα "δωράκια" των λομπιστών των Βρυξελλών; Μήπως, δηλαδή, ο φιλελευθερισμός και πατριωτισμός τους δεν είναι και τόσο αυθεντικοί όσο τα 750.000 ευρώ που βρέθηκαν στις τσάντες τής πρωτόπλαστης που δάγκωσε το μήλο γιατί γι' αυτόν ακριβώς το λόγο βρέθηκε στη μηλιά;...   

Εδώ και χρόνια το αφήγημα του πάλαι ποτέ Κινήματος είναι πως το κακό ΠΑΣΟΚ πήγε στο ΣΥΡΙΖΑ και το καλό έμεινε στη Χαριλάου Τρικούπη. Φυσικά κι όλοι όσοι έκαναν αυτήν τη διαδρομή δεν είναι διαμάντια ικανοτήτων και ήθους, φαντάζομαι ωστόσο πως δεν είναι και η Εύα Καϊλή, που έμεινε στο καλό ΠΑΣΟΚ, το οποίο εξακολουθεί να γεννά σκάνδαλα μολονότι έχει να κυβερνήσει σχεδόν οκτώ χρόνια. Γι' αυτό και γίνονται όλο κι ελκυστικότερες οι δεύτερες εκλογές, στις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση χωρίς εξαρτώμενα από συμφέροντα "πράσινα" δεκανίκια... 

Δεν υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα...

Έχω μεγαλύτερη εμπιστοσύνη σε έναν καρχαρία πως δεν θα με ξεκοιλιάσει αν με πετύχει στο δρόμο του από όση έχω στην ελληνική δικαιοσύνη. Αντιθέτως, διακατέχομαι από απόλυτη δυσπιστία απέναντί της... 

Δεν μπορώ, για παράδειγμα, να πιστέψω ότι οι μόνοι πολιτικοί που έβαλαν το χέρι στο μέλι τα τελευταία 30 χρόνια ήταν οι Τσοχατζόπουλος- Παπαντωνίου κι όμως η χώρα χρεοκόπησε γιατί δεν έκοβαν αποδείξεις οι λαϊκατζήδες. Ούτε θεωρώ τυχαίο πως αν δεν υπήρχαν οι ξένες διωκτικές αρχές στην Ελλάδα θα θεωρούσαμε ακόμα αξιοσέβαστες τη Siemens, τη Novartis ή το Κατάρ και συκοφάντες όσους τους κατηγορούν...

Οι διεφθαρμένοι είναι εξ ορισμού αξιοθρήνητοι. Ακόμα πιο αξιοθρήνητοι, ωστόσο, είναι εκείνοι που βάζουν το κομματικό συμφέρον πάνω από το λαϊκό κι εθνικό και ξεπλένουν διεφθαρμένους προσβάλλοντας και τη νοημοσύνη τους. Αδυνατώ, για παράδειγμα, να πιστέψω ότι η Κ.Ο. της ΝΔ αποτελείται από 156 ηλίθιους που πιστεύουν ότι ο Κ. Μητσοτάκης δεν είχε καμία απολύτως ανάμειξη στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Σε ιδιωτικές τους συζητήσεις, άλλωστε, πολλοί από αυτούς το παραδέχονται. Δεν το κάνουν, ωστόσο, δημοσίως γιατί η πίστη τους στη βουλευτική τους έδρα είναι μεγαλύτερη από τον όρκο που έκαναν για τήρηση του Συντάγματος και υπεράσπιση της δημοκρατίας και του ελληνικού λαού...

Μπορεί ο Κ. Χατζηδάκης, π.χ., να παρακολουθείτο πράγματι από παράκεντρα των οποίων δεν είχε γνώση ο πρωθυπουργός. Θα ήταν, όμως, πολύ πιο πιστευτός ο Κ. Μητσοτάκης αν δεν είχε αλλάξει 20 αφηγήματα από τότε που ξέσπασε το σκάνδαλο, προσαρμόζοντάς τα στις νέες κάθε φορά αποκαλύψεις. 

Ομοίως, η Εύα Καϊλή θα ήταν πολύ πιο πιστευτή αν δεν παρουσίαζε το Κατάρ ως χώρα- πρότυπο για τους εργάτες. Δεν αποκλείω να είναι και οι δύο τους αθώοι, θα ήμουν όμως γελοίος αν έβγαινα δεξιά κι αριστερά κι ορκιζόμουν για την αθωότητά τους. Θα ήμουν γελοίος ή, "απλώς", εκβιαζόμενος από εγκληματική συμμορία... 

 

 
 

Το 2022 μοιάζει με το 2008 κι όχι μόνο γιατί μπάτσοι πυροβολούν 16χρονους...

Ποιος περίμενε το Δεκέμβριο του 2008 πως η δολοφονία ενός 16χρονου από αστυνομικό όργανο θα προκαλούσε λαϊκό ξεσηκωμό; Δεν είχαμε μπει ακόμα στα μνημόνια, ζούσαμε με την ψευδαίσθηση πως θα δένουμε πάντα τα σκυλιά με τα λουκάνικα μέσω δανεικών κι αγύριστων και η κυβέρνηση Καραμανλή μας έλεγε πως ήμασταν θωρακισμένοι από την παγκόσμια κρίση. Κι όμως, έγινε το έλα να δεις από το πουθενά, τουλάχιστον για εκείνους που κρίνουν την οργή μιας κοινωνίας μόνο από την επιφάνεια, και σε λιγότερο από ένα χρόνο ο τουρίστας τής Ραφήνας ήταν πρώην πρωθυπουργός...

Τα ίδια ισχυρίζονται και σήμερα όσοι ξεπλένουν ακόμα κι εν ψυχρώ δολοφόνους αστυνομικούς γιατί έτσι πιστεύουν ότι κερδίζουν το μυαλό και την καρδιά των νοικοκυραίων. Αδυνατούν να αντιληφθούν πως και τώρα η κοινωνία σιγοβράζει και περιμένει μια αφορμή για να εκδηλώσει την αγανάκτησή της. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, μάλιστα, αν δεν εφεύρει μια προβοκάτσια θα αναγκαστεί να υποστεί αυτή την εκδήλωση την ημέρα των εκλογών...

Πράγματι, το 2022 δεν είναι 2015 ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ίδιοι με τότε. Και καλώς δεν είναι, αφού σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν μουσεία τού εαυτού τους. Αν πριν επτά και πλέον χρόνια ήταν πιο εύκολο για την πρώτη φορά Αριστερά να εγκολπώσει τη λαϊκή οργή γιατί δεν είχε υποστεί τη φθορά τής εξουσίας, δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να το κάνει και σήμερα. 

Αυτό που χρειάζεται είναι διαφορετική προσέγγιση, έμπρακτη αναγνώριση των κυβερνητικών της λαθών, μέσω και της περιθωριοποίησης υπουργών τής περιόδου 2015- 2019, νέα πρόσωπα και, κυρίως, να δείξει διάθεση να κυβερνήσει, να διεκδικήσει το ριμπάουντ κι όχι απλώς να περιμένει τη μπάλα να καταλήξει στα χέρια της. Με εναλλακτική το πιο πιο διεφθαρμένο καθεστώς τής μεταπολίτευσης η Αριστερά έχει χρέος να απαλλάξει τη χώρα από αυτό, όχι απλώς τη δυνατότητα...

  

Η βία είναι η μοναδική μαμή της Ιστορίας μόνο για τους φασίστες, αριστερούς και δεξιούς...

Κατά καιρούς η ΝΔ αναβιώνει την θεωρία των δύο άκρων προκειμένου να ταυτίζει το ΣΥΡΙΖΑ με τη Χρυσή Αυγή. Αν, όντως, ψάχνουν στην ελληνική δεξιά για τέτοιες ταυτίσεις είναι προτιμότερο να κοιταχτούν στον καθρέφτη γιατί "κουμπώνουν" με την ακροδεξιά και τους αριστεριστές μπαχαλάκηδες πολύ περισσότερο από όσο θα ήθελαν να πιστεύουμε. Η θεοποίηση της βίας είναι, άλλωστε, κοινή συνισταμένη τους...

Οι δεξιοί, που δεν μπορείς να τους ξεχωρίσεις, στην Ελλάδα τουλάχιστον, από τους ακροδεξιούς, ξεπλένουν τους μπάτσους που πυροβόλησαν τον 16χρονο. Κι ως απάντηση οι αριστεριστές ασκούν τη δική τους βία και στους μπάτσους, τους οποίους με τη φασιστική λογική τους θεωρούν αντικείμενα κι όχι ανθρώπους, κι έτσι πιστεύουν ότι είναι καλύτεροι από αυτούς κι ότι πολεμούν το σύστημα. Η καταφυγή στη βία ως πρώτη κι όχι ως ύστατη αντίδραση στα κακώς κείμενα ενώνει διαχρονικά τα άκρα...

Η Ιστορία δεν έχει μία μόνο μαμή, όπως ενδεχομένως να πίστευε ο Μαρξ, έχει πολλές και μία από αυτές είναι και η βία. Όποιος, όμως, καταφεύγει σε αυτή ως πρώτη απάντηση σε οτιδήποτε, είτε είναι το μακρύ χέρι τού κράτους είτε του παρακράτους είτε του αναρχισμού, δεν έχει εμβαθύνει στη διαλεκτική ως μέσο επίλυσης των προβλημάτων. Κι όποιος δεν έχει εμβαθύνει, συνιστά κίνδυνο όχι μόνο για την κοινοβουλευτική ολιγαρχία που ζούμε, αλλά και για την πραγματική δημοκρατία, αν κι όταν την εγκαταστήσουμε...

 

 

Τσογλάνια οι εθνικοί ευεργέτες κι ας μην οδηγούν Ντάτσουν...

Ας υποθέσουμε, για χάρη τού ισοπεδωτικού φασισμού, πως η πλειονότητα των ρομά είναι κλέφτες και πως από τις τάξεις τους και παρά τις πρόσθετες λόγω καταγωγής δυσκολίες που αντιμετώπισαν στη ζωή τους δεν αναδείχθηκαν και σπουδαίες προσωπικότητες. Ποια είναι η απάντηση ημών των "ενάρετων"; Να προλαμβάνουμε την εγκληματικότητά τους με κοινωνικές πολιτικές και να τους τιμωρούμε με χρηματικές ποινές ή ποινές φυλάκισης όταν αδικοπραγούν ή να τους πυροβολούμε στο κεφάλι; Η επιλογή μας κρίνει και το μέγεθος της δικής μας ενσωμάτωσης στις απαιτήσεις τού 21ου αιώνα και της απαγκίστρωσής μας από το μεσαίωνα...

Με εντυπωσιάζει, τρόπον τινά, η αυστηρότητα ορισμένων απέναντι σε αυτούς που κλέβουν ένα αυτοκίνητο ή καλώδια, αλλά η χαλαρότητα για εκείνους που έχουν κερδίσει δισεκατομμύρια ευρώ κερδοσκοπώντας με τους λογαριασμούς ρεύματος και του σούπερ μάρκετ ή που τους παρακαλάμε να δώσουν ένα ευρώ παραπάνω για να είμαστε υπερήφανοι που σπάνε το εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο. Οι πρώτοι είναι αλήτες και τσογλάνια, οι δεύτεροι εθνικοί ευεργέτες που αν τυχόν κι απλώς ακουμπήσει κάποιος την κοστουμιά τους τον πετάνε σε ένα κελί, αν είναι τυχερός και δεν τον βρουν σε κάποιο χαντάκι χωρίς χέρια και πόδια. Πάνω σε αυτόν το χυδαίο κουτσαβακισμό μας στηρίζεται χρόνια τώρα ο καπιταλισμός...

Δεν είναι πρότυπο πολίτη όποιος δεν πληρώνει για τη βενζίνη που βάζει στο αυτοκίνητό του, όσο φτωχός κι αν είναι. Τα δικαιώματα προϋποθέτουν υποχρεώσεις και το αντίστροφο. Το αδίκημα, ωστόσο, του 16χρονου ωχριά μπροστά σε αυτό του επαγγελματία που η πολιτεία τού έχει δώσει ένα όπλο όχι για να παίζει με αυτό, αλλά για να το χρησιμοποιεί σε πολύ έκτακτες συνθήκες... 

Κι αν η δολοφονία είναι το χειρότερο των εγκλημάτων, η κάλυψή της μέσω της σιωπής ή και της δωροδοκίας ενόψει εκλογών με 600 ευρώ από την πολιτική ηγεσία δεν παύει να είναι ντροπιαστική. Μας κυβερνά ένα καθεστώς που θωπεύει σε καθημερινή βάση τα πιο χυδαία αντανακλαστικά τής μάζας προκειμένου να επεκτείνει χρονικώς τη φαυλότητά του. Θα το επιτρέψουμε;...

  

 
 

Χαλαρώστε, το 2222 θα είμαστε όλοι νεκροί...

Φυσικά και το κίνημα MeToo συνέδραμε στο να ενοχοποιηθούν συμπεριφορές που η κοινωνία μας θεωρούσε θεμιτές σε βάρος των γυναικών, αλλά στην ουσία τις προσβάλλουν. Ιδίως στις περιπτώσεις βιασμών η χρησιμότητά του είναι κάτι παραπάνω από προφανής. Μόνο που και σε αυτήν την περίπτωση στην Ελλάδα καταφέραμε να φτάσουμε και το φεμινισμό μας στα άκρα, στιγματίζοντας και την θηλυκότητα...

Η Νατάσσα Μποφίλιου είναι μια ωραία γυναίκα, η οποία είναι και κομμουνίστρια που ζει σε καπιταλιστικές κοινωνίες. Αν άρπαζε, συνεπώς, το παλτό τής διπλανής της θα την κατηγορούσαν για κλοπή κι όχι για άσκηση του σοσιαλιστικού δικαιώματός της στην κοινοκτημοσύνη. Τώρα την κατηγορούν γιατί το αγόρασε με τα λεφτά της κι όχι με τα λεφτά μας, όπως ο Σ. Ρουβάς με τη δεκάλεπτη περσινή πρωτοχρονιάτικη αρπαχτή...

Δεν είμαι αστυνομικός προθέσεων ούτε ψυχολόγος για να διερευνώ για ποιους λόγους μια γυναίκα ή ένας άντρας θέλουν να έχουν μια περιποιημένη εξωτερική εμφάνιση. Ούτε ποινικοποιώ τη φιλαρέσκεια ούτε τη χαρακτηρίζω αντεπαναστατική... 

Ο πολύς πολιτικός ορθολογισμός και η σοβαροφάνεια καταστρέφουν ζωές, πρωτίστως αυτών που ζουν έχοντας συνεχώς στο μυαλό τους τι θα πει η κοινωνία για εκείνους. Χαλαρώστε, ιδίως οι σύντροφοι Αριστεροί, όλοι νεκροί θα είμαστε σε 200 χρόνια από τώρα και τα σκουλήκια τού 2222 μ.Χ. δεν θα ξεχωρίζουν για το γεύμα τους αυτούς που έζησαν καθώς πρέπει κι αυτούς που έζησαν καθώς γούσταραν...  

 

Στους ηγέτες αρέσει η ομελέτα. Στους ηγέτες...

Καλά κάνουν στο ΣΥΡΙΖΑ κι αναδεικνύουν το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Φαίνεται, άλλωστε, πως ο Κ. Μητσοτάκης παρακολουθούσε τους πάντες κυριολεκτικώς. Μέσα στην ανασφάλειά του μπορεί να παρακολουθούσε και τον εαυτό του. Καλά κάνουν, επίσης, στην Κουμουνδούρου και καταθέτουν προτάσεις και για τα ζητήματα της καθημερινότητας, όπως για την αισχροκέρδεια. Τότε γιατί δεν έχουν ρεύμα νίκης, ακόμα κι αν κερδίσουν ως το έλασσον κακό τις προσεχείς εκλογές;...

Η βολική απάντηση είναι πως φταίνε τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ που δεν προβάλλουν τις θέσεις τού ΣΥΡΙΖΑ παρά μόνο την εσωκομματική του ίντριγκα. Αυτό, όμως, ίσχυε, ενδεχομένως στο πολλαπλάσιο, και το θριαμβευτικό σε εκλογικό επίπεδο 2015. Η πικρή αλήθεια είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας είχε υποσχεθεί από το βράδυ των χαμένων εκλογών τού 2019 το ριζικό μετασχηματισμό τού κόμματος και μέχρι στιγμής οι πολίτες βλέπουν ακόμα στην πρώτη γραμμή- η επιλογή των ονομάτων είναι ενδεικτική- τον Π. Σκουρλέτη και τον Στ. Τζουμάκα...

Κι αυτό είναι κρίμα γιατί υπάρχουν νέα πρόσωπα στο ΣΥΡΙΖΑ που περιμένουν εδώ και μήνες το πράσινο φως ώστε να βγουν μπροστά ως υποψήφιοι του κόμματος, αλλά περιμένουν να βγάλει λευκό καπνό η νομενκλατούρα. Λένε πως θα ανακοινωθούν, επιτέλους, μέχρι τα Χριστούγεννα. Τι θα γινόταν, ωστόσο, αν ο Κ. Μητσοτάκης είχε ήδη προκηρύξει εκλογές ή τις προκηρύξει για τον Ιανουάριο; Πότε θα είχαν ή θα έχουν το χρόνο για να προβληθούν; Κι αν κάποιοι στο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να βολεύονται στο ρόλο τής αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν θα έπρεπε να ισχύει το ίδιο για τον πρόεδρό του. Τα αβγά, Αλέξη, οι ηγέτες ενίοτε τα σπάνε. Οι ηγέτες...

  

 
 

Η μετριοπάθεια δεν ταιριάζει στην πρόοδο...

Έχουν περάσει σχεδόν τέσσερα χρόνια από την υπερψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών, χρόνος ικανός για να γνωρίζουμε, τουλάχιστον, αν η Ελλάδα προδόθηκε ή όχι. Και σίγουρα το γνωρίζουν οι κάτοικοι της Μακεδονίας, το πατριωτικό συναίσθημα των οποίων καπηλεύτηκαν οι διαχρονικοί μας ελλαδέμπορες. Γι' αυτό και τώρα ο Κ. Μητσοτάκης τρέχει και δεν φτάνει στη Βόρεια Ελλάδα μήπως και ξεγελάσει ξανά εκείνους που εξαπάτησε το 2019 καβαλώντας τον Βουκεφάλα...

Πώς, όμως, αντιμετωπίζεις αποτελεσματικώς το λαϊκισμό; Πάντως όχι με τον καθωσπρεπισμό ούτε με ιδεολογική ουδετερότητα. Γι' αυτό και με ξένισαν οι χαμηλοί τόνοι Τσίπρα στο νομοσχέδιο για το ΕΣΥ, το οποίο στην ουσία το καταργεί. Δεν μπορεί από τη μία να καλείς επί ημέρες τους πολίτες να βγουν στους δρόμους κι όταν φτάνει η ώρα να μιλήσεις στη Βουλή να βαριέσαι πιο πολύ κι από τον Κ. Μητσοτάκη όταν αναγκάζεται να μένει στην Αθήνα το Σαββατοκύριακο...

Καταλαβαίνω την προσπάθεια προσεταιρισμού των κυρ Παντελήδων, που είναι ουκ ολίγοι και πιστεύουν ότι με το να μην πιστεύουν σε αρχές, ιδέες κι αξίες περιφρουρούν τη ζωούλα τους. Όταν, όμως, καταργούνται λαϊκά κεκτημένα δεκαετιών ή όταν πεθαίνουν άνθρωποι στο Αιγαίο το να μένεις σιωπηλός ή χαμηλών τόνων δεν είναι προεκλογική πονηριά. 

Συνιστά πρόωρη υποθήκευση του κυβερνητικού σου έργου στις μέσες λύσεις, τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ πλήρωσε ήδη το 2015- 2019. Η Ελλάδα δεν θα αλλάξει αν οι προοδευτικές δυνάμεις δεν αναλάβουν το πολιτικό κόστος των αλλαγών. Κι αν δεν είναι πρόθυμες να το αναλάβουν τότε καπηλεύονται τον τίτλο των προοδευτικών δυνάμεων... 

 

 

Η αποχή είναι συγχωροχάρτι...

Ο Κ. Μητσοτάκης έχει μέθοδο στη νεοφιλελεύθερη τρέλα του. Το αποδεικνύει και με το νομοσχέδιο για το ΕΣΥ, με το οποίο κάνει ένα ακόμα δώρο στους ιδιώτες σε βάρος τού δημοσίου συμφέροντος. Νομοθετεί σαν να μην υπάρχει αύριο γιατί καταλαβαίνει ότι για τον ίδιο και για τα συμφέροντα που εκπροσωπεί δεν υπάρχει πράγματι αύριο. Μέχρι να γίνουν, ωστόσο, παρελθόν φαίνεται πως θα στοιχειώσουν πολύ από το μέλλον μας...

Τυχόν προκήρυξη εκλογών ακόμα κι εντός τού Ιανουαρίου θα είναι σοβαρή ένδειξη του κλίματος ηττοπάθειας που επικρατεί στο Μαξίμου, μολονότι εκβάλλουν μια αισιοδοξία χωρίς ρεαλιστικές βάσεις. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος, ωστόσο, ότι οι 15 οικογένειες για τις οποίες κυβερνά ο Κ. Μητσοτάκης θα του επιτρέψουν να διακινδυνεύσει τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης τα οποία έχουν ήδη εξασφαλίσει για πάρτη τους. Μπορεί ο Κυριάκος να είναι ο αχυράνθρωπός τους, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν είναι κι αναλώσιμος...

Φυσικά το πρόβλημα είναι συστημικό και δεν πρόκειται να επιλυθεί μόνο αν απαλλαγούμε από τα πρόσωπα. Μέχρι, ωστόσο, να φτουρήσει η επανάσταση αυτός ο τόπος έχει ανάγκη να κυβερνηθεί από ανθρώπους οι οποίοι θα έχουν πολύ μικρότερη εξάρτηση από τους κεφαλαιοκράτες. Στις επόμενες εκλογές, συνεπώς, η αποχή γιατί δεν βρίσκουμε το ιδανικό δεν είναι απάντηση στη δυστοπία που βιώνουμε σήμερα. Θα είναι, στην ουσία, συγχωροχάρτι της...

 

 

Υπερήφανοι που γεννήσαμε τη δημοκρατία και που ψηφίζουμε με την τσέπη μας δεν γίνεται μαζί...

Τα όνειρα είναι για τους ανθρώπους. Καλά κάνει, συνεπώς, κι ο Κ. Μητσοτάκης κι ονειρεύεται αυτοδυναμία. Κάθε ημέρα, ωστόσο, που περνά και δεν προκηρύσσει εκλογές απομακρύνεται όχι μόνο από την αυτοδυναμία- αυτή δεν την πιστεύει ούτε ο ίδιος-, αλλά κι από την πρώτη θέση. Κι αν είναι δεύτερος μάλλον δεν θα είναι ούτε πρόεδρος της ΝΔ την επόμενη ημέρα. Πιθανότερη είναι η φυλακή...

Ο Έλληνας είναι πιο εθισμένος στα σκάνδαλα από τον μέσο ευρωπαίο. Αν δεν ήταν, ο Μητσοτάκης δεν θα μπορούσε να είχε μείνει στην θέση του όχι τώρα που είναι φως φανάρι η ευθύνη του για τις παρακολουθήσεις, αλλά από την ημέρα που κατάθεσε τη μήνυση ο Ν. Ανδρουλάκης. Ο Σ. Κουρτς στην Αυστρία παραιτήθηκε για μια στημένη δημοσκόπηση, στην Ελλάδα πρέπει να πιαστεί ο πρωθυπουργός να πυροβολεί κάποιον στο δρόμο για να αναρωτηθούμε, ούτε καν να απαιτήσουμε, αν μπορεί να διατηρεί το πόστο του. Σε αυτόν, ακριβώς, το μιθριδατισμό μας έχει βασίσει, άλλωστε, η μητσοτάκειος εξουσία τις ελπίδες διαιώνισής της...

Όποιος ψηφίζει με βάση την τσέπη του και μόνο, ούτε καν την τσέπη των άλλων, δεν συγκαταλέγεται στη χορεία των πολιτών. Ακόμα, όμως, κι όποιος ψηφίζει με βάση το γενικό οικονομικό κλίμα αδιαφορώντας για τους θεσμούς είναι συνυπεύθυνος της παρακμής, έστω κι αν δεν είναι στο ίδιο επίπεδο η ευθύνη του με αυτή του Μεγάρου Μαξίμου. Δεν είναι δυνατό να υπερηφανευόμαστε πως είμαστε η γενέτειρα της δημοκρατίας την ίδια ώρα που αδιαφορούμε γι' αυτή... 

 

 

Έλληνα, ποιος είσαι;...

Στην Ανατολή μας εκτιμούν, στη Δύση μας περιφρονούν. Σύμφωνοι, κάθε αφορισμός ναι μεν εμπεριέχει αλήθειες, αλλά δεν τις αποκαλύπτει σε όλες τους τις διαστάσεις. Σε γενικές γραμμές, πάντως, αυτή είναι η εικόνα που έχουν για την Ελλάδα στο εξωτερικό, κι ας είμαστε πρωταθλητές Ευρώπης σε σχετική έρευνα στο αν θεωρούμε τον πολιτισμό μας ανώτερο από τους υπόλοιπους. Θα τρεφόμαστε για πάντα από το αρχαίο μας μεγαλείο, ωστόσο αυτό δεν είναι αρκετό για να μας αποτρέψει από το να παραμείνουμε κομπάρσοι στο διηνεκές...

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει αναθέσει σε ειδική ομάδα την αποστολή διαμόρφωσης της σύγχρονης εικόνας της, ύστερα από μια δεκαετία που δεν έχει κερδίσει τίποτα σε τίτλους. Κι αναρωτιέμαι αν θα έπρεπε κι εμείς ως χώρα να κάνουμε κάτι παρόμοιο, να ανοίξουμε ένα δημόσιο διάλογο με τη συμμετοχή όλων όσοι το επιθυμούν με στόχο το rebranding της Ελλάδας στο εξωτερικό, όχι μόνο με όρους εμπορικούς, αλλά και ουσίας. Η οικουμένη γνωρίζει ποιοι ήμασταν, ξέρει ποιοι είμαστε, καιρός να μάθουμε κι εμείς ποιοι θέλουμε να γίνουμε...

Οι προκαταλήψεις που έχουμε εμείς για τους εαυτούς μας και οι άλλοι για εμάς δεν πρόκειται να εξαφανιστούν από τη μία στιγμή στην άλλη. Ούτε είναι σκόπιμο να αντιγράψουμε πιστά συμπεριφορές που εν πολλοίς δεν ταιριάζουν στην ψυχοσύνθεσή μας. 

Δεν είναι, για παράδειγμα, απαραίτητο να μαζεύουμε τα σκουπίδια μας μετά από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, όπως έκαναν οι Ιάπωνες στο Μουντιάλ. Το να μην μαχαιρωνόμαστε, ωστόσο, με αφορμή τη μπάλα θα ήταν ένα καλό πρώτο βήμα. Αρκεί να μην μπερδεύουμε την αλαζονεία με την υπερηφάνεια ή, από την άλλη, τη δουλοπρέπεια με την ταπεινότητα κι όλα θα πάνε πολύ καλύτερα...

  

   
 

Συγγνώμη κύριοι δημοσκόποι, αλλά ο ελληνικός λαός δεν είναι ερωτευμένος με τον Μητσοτάκη...

Σύμφωνοι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μαγεύει με την αντιπολίτευση που ασκεί ούτε θα συνεχίσει να μαγεύει όσο οι πολίτες βλέπουν δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα στην ουσία μόνο τα πρόσωπα που κυβέρνησαν το 2015- 2019. Κι όσο άδικο κι αν είναι για αρκετούς από αυτούς η λαϊκή αξιολόγηση να είναι αρνητική η πραγματικότητα είναι πως δεν συγκινούν. Κι όταν δεν συγκινείς σε μια συναισθηματική χώρα όπως η Ελλάδα τότε είσαι "unelectable", που λένε οι Βρετανοί...

Από αυτό το σημείο, ωστόσο, ως το να μας παρουσιάζουν πως ό,τι κι αν συμβαίνει η ΝΔ διατηρεί δημοσκοπική διαφορά δέκα μονάδων από το ΣΥΡΙΖΑ η διαφορά είναι τεράστια. Η κοινή λογική λέει πως ο πρωθυπουργός παρακολουθούσε τους πάντες, κυρίως τους "φίλους" του, ωστόσο στις δημοσκοπήσεις ο λαός το επιδοκιμάζει γιατί ο Αλέξης Τσίπρας δεν μας έβγαλε από τα μνημόνια με ένα νόμο κι ένα άρθρο, αλλά μετά από τρία χρόνια. Δεν μπορεί, όμως, να είμαστε τόσο αυστηροί με τον Τσίπρα και τόσο χαλαροί με τον Κ. Μητσοτάκη όσο κι αν ο εθισμός μας στα σκάνδαλα είναι παροιμιώδης...

Δεν θα ήθελα να βρίσκομαι στη θέση των δημοσκόπων το βράδυ των εκλογών, όσο αυθεντικός κι αν ήμουν στις προεκλογικές μου εκτιμήσεις. Ο ελληνικός λαός δεν είναι ερωτευμένος με τον Κ. Μητσοτάκη για να του συγχωρεί τα πάντα όσο κι αν θέλουν να μας πείσουν κάποιοι για το αντίθετο. Κι όσο κι αν ο πρωθυπουργός συνεχίσει να εμφανίζεται σε τηλεσκουπίδια για να μας δείχνει το δήθεν ανθρώπινο πρόσωπό του ο βασιλιάς είναι γυμνός και τα φύλλα συκής έχουν μαραθεί κι αυτά... 

 

Νεοφιλελεύθεροι σταλινικοί...

Τι λένε οι απανταχού υπερασπιστές τού σταλινισμού; ΟΚ, μπορεί να εκτελούσαμε ή να στέλναμε στα γκουλάγκ τους αντιφρονούντες, αλλά ο κόσμος είχε ψωμί, παιδεία και υγεία. Ο Κ. Μητσοτάκης είναι αλήθεια ότι δεν εκτελεί τους πολιτικούς του αντιπάλους ούτε τους στέλνει στην εξορία. Αυτά είναι προπατορικά αμαρτήματα της ελληνικής δεξιάς. Κατά τα άλλα, όμως, στην ουσία μάς λέει "εντάξει, παρακολουθούσα τους πάντες, αλλά σας παρέχω καλάθι τού νοικοκυριού κι επιδοτήσεις στο ρεύμα"...

Δεν στέκομαι στο ότι ο οικονομικός παράδεισος που μας προβάλλει ο πρωθυπουργός για να καλυφτεί για την κόλαση του αντιδημοκρατικού του κατήφορου απλούστατα δεν υφίσταται. Πώς, όμως, το ανέχονται όλοι εκείνοι οι νεοφιλελεύθεροι που δακρύζουν κάθε φορά που βλέπουν τις "Ζωές των Άλλων" να τους κυβερνά ένας άνθρωπος που είναι φανερό ότι έχει ως πρότυπο την Ανατολική Γερμανία; Αν το κράτος- Μεγάλος Αδελφός αποτέλεσε το άλλοθι για τα καπιταλιστικά εγκλήματα πώς το επιτρέπουν να αναπαράγεται στη χώρα μας και, μάλιστα, τρεις και πλέον δεκαετίες μετά την πτώση τού υπαρκτού σοσιαλισμού;...

Η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενοχλεί τους νεοφιλελέδες όταν γίνεται στην Τουρκία ή στην Κίνα, αλλά όταν διαπιστώνεται στην Ελλάδα, όπως και με τους πρόσφυγες, όσοι τη στηλιτεύουν χλευάζονται ως δικαιωματιστές. Αν κάποιος ενοχλείται στην περίπτωση που ο Τ. Ερντογάν παρακολουθεί τους πολιτικούς τους αντιπάλους, θα όφειλε να ενοχλείται κι όταν το πράττει ο Κ. Μητσοτάκης. Σε διαφορετική περίπτωση δεν είναι ο φιλελευθερισμός του κρυστάλλινος, αλλά η υποκρισία του...

  

 

Χρωστάμε άρα δικαιωνόμαστε...

Τα χρέη πρέπει να πληρώνονται. Αυτή είναι μια πολύ σεβαστή αρχή, σε διαφορετική περίπτωση άλλωστε κάποιοι αισθάνονται ξύπνιοι και κάποιοι άλλοι κορόιδα. Κάθε κανόνας, όμως, οφείλει να έχει και τις εξαιρέσεις του, οι οποίες να βασίζονται στην κοινή λογική, στο δημόσιο συμφέρον και στην ελάχιστη ανθρωπιά. Κυρίως, ωστόσο, αυτός που δείχνει με το δάχτυλο τον κακοπληρωτή πρέπει, το λιγότερο, να μην χρωστά ούτε ευρώ. Σε διαφορετική περίπτωση, ας αφήσει κάτω τη λίθο τού αναθέματος...

Κάθε περίπτωση οφειλέτη χρήσιμο είναι να κρίνεται ξεχωριστά κι όχι από τα λαϊκά και τηλεοπτικά δικαστήρια. Ούτε μπορούμε να θέτουμε γενικούς κανόνες που να αφορούν τους πάντες σαν να μην υπάρχουν εύλογες ιδιαιτερότητες. Μπορεί κάποιος, για παράδειγμα, να χρωστά 500 ευρώ, αλλά να έχει περιουσία πέντε εκατομμυρίων ευρώ. Γιατί να μην γίνει κάποια κατάσχεση σε βάρος του;...

Φυσικά και υπάρχουν οφειλέτες που έχουν κάθε καλή διάθεση να αποπληρώσουν τα χρέη τους, θυσιάζοντας πολλά. Φοβάμαι, ωστόσο, πως επικρατεί στην ελληνική κοινωνία μια διάθεση συλλογικής μας απενοχοποίησης για το ότι δεν είμαστε συνεπείς με τις υποχρεώσεις μας. Κι αν πράγματι η κοινωνική δικαιοσύνη απαιτεί και καλύτερες συνθήκες ζωής, μας υπενθυμίζει όμως πως η καλύτερη ποιότητα ζωής δεν αφορά μόνο ένα σπίτι ή ένα αυτοκίνητο παραπάνω αλλά μια άλλη νοοτροπία, σύμφωνα με την οποία παλεύουμε για ό,τι μας αξίζει και δεν καρπωνόμαστε οτιδήποτε που δεν έχουμε αγωνιστεί γι' αυτό...

 

 

Και με το ΣΥΡΙΖΑ ανέπαφα είχαν μείνει τα καλσόν των εφοπλιστών...

Η επιβολή τού νόμου μπορεί να είναι αυστηρή, μετριοπαθής ή χαλαρή. Δεν επιτρέπεται, ωστόσο, να είναι δυσανάλογη και, κυρίως, με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Θα έσπαζαν, για παράδειγμα, οι μπάτσοι την πόρτα τής οικίας ενός ολιγάρχη με την ίδια ευκολία που έσπασαν την πόρτα τής Ιωάννας Κολοβού; Μάλλον όχι, γι' αυτό και η δικαιοσύνη που υποτίθεται πως απονέμουν δεν έχει τη λαϊκή έγκριση, γιατί είναι ακριβή με τα πίτουρα και φτηνή με το αλεύρι...

Αν υπήρχε ψήγμα εφαρμογής τού δικαίου σε αυτήν τη χώρα, την πρώτη πόρτα που θα έπρεπε να σπάσουν οι επαγγελματίες διώκτες θα όφειλε να είναι αυτή του Ανδρ. Πάτση. Δεν το έκαναν, όμως, κι ούτε θα το κάνουν, πολύ φοβάμαι ακόμα και με αριστερή κυβέρνηση. Δεν σκίστηκαν, άλλωστε, πολλά καλσόν ούτε το 2015- 2019, ιδίως των εφοπλιστών, μολονότι άλλα είχε υποσχεθεί η πρώτη φορά Αριστερά...

Καλά κάνει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ και καταγγέλλει την κυβέρνηση πως η τοποθέτησή της στη "σωστή πλευρά τής Ιστορίας" σε σχέση με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία φτάνει ως το σημείο που θίγονται τα συμφέροντα των εφοπλιστών που μεταφέρουν το ρωσικό πετρέλαιο. Αν, όμως, ούτε τη δεύτερη φορά Αριστερά δούμε να μπαίνει βαθιά το χέρι στην τσέπη των εθνικών μας ολιγαρχών τότε υπόλογος δεν θα είναι ο Κ. Μητσοτάκης. Από εκείνον, άλλωστε, δεν περίμενα τίποτα άλλο από αυτά που πράττει. Είναι εκείνοι που καυχιούνται για το ηθικό τους πλεονέκτημα που πρέπει να το αποδεικνύουν στην πράξη κάθε ημέρα, αν δεν θέλουν να τους κατηγορούν για φτηνό λαϊκισμό... 

 

Οι άκαπνοι θα βλέπουν πάντα τις φωτιές σαν απειλή...

Δεν είναι ντροπή να μην δείχνεις γενναιότητα σε επικίνδυνες καταστάσεις. Το αίσθημα της επιβίωσης διακατέχει όλους τους ζωντανούς οργανισμούς. Ντροπιαστικό είναι, ωστόσο, να μειώνεις τους αγώνες των άλλων, μικρότερους ή μεγαλύτερους, για να φαίνεσαι σπουδαιότερος από όσο πραγματικά είσαι. Κι αυτό έχει συμβεί συχνά στη χώρα μας, τα τελευταία 80 χρόνια ιδίως...

Υπενθυμίζω πως η Εθνική Αντίσταση, η οποία θα έπρεπε να είναι την ίδια στιγμή που έλαβε χώρα η εθνική μας υπερηφάνεια, αναγνωρίστηκε μόλις το 1982. Στο μεσοδιάστημα όσοι τη συναποτέλεσαν, έφαγαν τη ζωή τους στις εξορίες και στις φυλακές, όταν δεν εκτελέστηκαν. 

Ομοίως, η χούντα δεν έπεσε χάρη στο Πολυτεχνείο- λες κι έτσι κι αλλιώς δεν είχαμε την πτώση Παπαδόπουλου λίγες ημέρες μετά-, αλλά εξαιτίας τής τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Σαν τα τυραννικά καθεστώτα να πέφτουν σαν τα τραπουλόχαρτα και να μην χρειάζεται να έχει προηγηθεί αγώνας. Κι όλα αυτά προκειμένου οι άκαπνοι να  μπορούν να δικαιολογούν τις ζωούλες τους...

Το ίδιο ζήσαμε, δίχως βεβαίως να το συγκρίνω άμεσα με το έπος τής Εθνικής Αντίστασης ή με τον αντιδικτατορικό αγώνα, με την αντιμνημονιακή πάλη τού ελληνικού λαού στο όνομα και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών λαών. Είναι αρκετοί αυτοί που επιχειρούν να δικαιολογήσουν την υποτέλειά τους στους δανειστές με την αποτυχημένη εν πολλοίς προσπάθεια απαγκίστρωσης από αυτούς το 2015. 

Λες και η ελληνική ιστορία να ξεκίνησε τον Ιανουάριο και να τελείωσε τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς και να μην υπήρξε ποτέ το πριν εκείνων που μας χρεοκόπησαν ή το μετά αυτών που μας έβγαλαν από τα μνημόνια. Τη δική τους παραίτηση τη βάφτισαν σωφροσύνη, τις αδυναμίες τους σύνεση και την ηττοπάθειά τους εθνική αρετή. Δεν είναι τυχαίο, συνεπώς, πως είναι και οι ίδιοι που εξακολουθούν να απαξιώνουν τους σύγχρονους αγώνες για ψωμί, παιδεία κι ελευθερία...    

 

Ο νταβατζής απαιτεί από την πουτάνα του όλη την ταρίφα και δεν δέχεται εκπτώσεις...

Θέλουν κάποιοι ή έστω ένας ολιγάρχης να ρίξει τον Κ. Μητσοτάκη; Ενδεχομένως, αν και βλέποντας πως ο επόμενος πρωθυπουργός θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας μάλλον θα προτιμούσε να μείνει με αυτόν που έχει στο τσεπάκι. Το ότι, ωστόσο, αυτό σημαίνει πως ο Μητσοτάκης παλεύει για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού κόντρα στους διαπλεκόμενους μοιάζει με άλμα λογικής που ούτε ο Μίλτος Τεντόγλου θα μπορούσε να κάνει στην άμμο. Για να το ξεκαθαρίσουμε, ο αστυνομικός και το μπουζούκι είναι όργανα, ο αστυνομικός ωστόσο δεν είναι μπουζούκι...

Ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι θα ερχόταν η στιγμή που ο Κ. Μητσοτάκης δεν θα μπορούσε να ικανοποιεί ταυτοχρόνως την απληστία και των 15 μεγαλοοικογενειών που τον έκαναν πρόεδρο της ΝΔ και πρωθυπουργό. Τα χρήματα, άλλωστε, του Ταμείου Ανάκαμψης είναι πολλά για να μην τα λιγουρεύονται ο καθένας για την πάρτη του οι εθνικοί μας κεφαλαιοκράτες. Ο πρωθυπουργός μας, επομένως, ίσως να έχει μπει στο στόχαστρο κάποιων εξ αυτών όχι γιατί επιθυμεί κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά γιατί ο νταβατζής απαιτεί από την πουτάνα του όλη την ταρίφα και δεν δέχεται εκπτώσεις στις απαιτήσεις του...

Δεν περνά ημέρα χωρίς η ΝΔ να ξεγυμνώνεται ως προς το για ποιους ενδιαφέρεται. Την Τετάρτη, για παράδειγμα, οι κυβερνητικοί βουλευτές μόνο τα δάκρυα που δεν έβαλαν στη Βουλή για τον κακόμοιρο Αλαφούζο που συκοφαντείται από τον Κλέωνα Γρηγοριάδη για το ότι μεταφέρει ρωσικό πετρέλαιο την ίδια ώρα που από το σταθμό του χαρακτηρίζει πουτινάκια όσους μιλούν για ειρήνη. Παραλλήλως, φέρνουν νομοσχέδιο συγκάλυψης για τις παρακολουθήσεις, για να λένε πως κάνουν κάτι όταν στην ουσία αυτοαποκαλύπτουν τις πομπές τους με τα όσα θέλουν να κρύψουν κάτω από ένα πολύ παχύ χαλί νομιμοφάνειας. Δεν έχω καμία αμφιβολία πως είναι ένοχοι. Για το μόνο που αναρωτιέμαι είναι αν η υποκρισία τους είναι μεγαλύτερη από τη φαυλότητά τους... 

 

Θέλουν το λαό πλυντήριο για τις βρομιές τους...

Ο Κ. Μητσοτάκης έστειλε στο ειδικό δικαστήριο πολιτικούς του αντιπάλους για πλημμελήματα, δεν θα έστελνε τον Αλέξη Τσίπρα για παράνομη παρακολούθησή του αν είχε έστω κι έναν ψιλικατζή που να το κατάθετε ενόρκως; Ο πολιτικός που είναι ο ορισμός τής εκδικητικότητας είναι αστείο να επικαλείται, μέσα από τα παπαγαλάκια του, μεγαλοθυμία την ίδια ώρα μάλιστα που κατηγορεί τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ πως είναι όργανο του Βλ. Πούτιν και του Τ, Ερντογάν. Στον πανικό του ρίχνει μπαλωθιές μήπως και πείσει κανέναν πως είναι θύμα κι όχι θύτης...

Είναι τέτοιος ο πανικός τους στο Μαξίμου που φέρνουν νομοθεσία για την απαγόρευση των ήδη παράνομων λογισμικών και για αυστηροποίηση σχετικών νόμων που οι ίδιοι παραβίασαν ασύστολα! Αν δεν επρόκειτο για κυβέρνηση ευρωπαϊκού κράτους, θα μιλούσαμε για θίασο του Δελφινάριου, με τον πρωθυπουργό στο ρόλο τού αρχικαραγκιόζη που κάνει τα πάντα για να κρατηθεί λίγο ακόμα στην εξουσία. Τώρα, άλλωστε, δεν είναι η αρχομανία του που τον καθοδηγεί, αλλά ο τρόμος του μπροστά στη σκέψη τής φυλακής...

Γι' αυτό και η επόμενη προοδευτική κυβέρνηση οφείλει να μην δώσει συγχωροχάρτι, αλλά να οδηγήσει τους ένοχους της θεσμικής κατάπτωσης ενώπιον της δικαιοσύνης. Οι πολιτικοί κρίνονται από το λαό για το αν θα είναι βουλευτές κι εμμέσως πρωθυπουργοί, όχι για το αν είναι αθώοι ή ένοχοι ποινικών αδικημάτων... 

Είναι αστείο, άλλωστε, να χρησιμοποιούν τους πολίτες ως ύστατο καταφύγιο για ξέπλυμα της βρομιάς τους εκείνοι που έκαναν καριέρα καταγγέλλοντας το λαϊκισμό κι επικαλούμενοι με υποκρισία τη θεσμικότητα απέναντι, για παράδειγμα, στα λαϊκά δικαστήρια. Κατανοώ τον πανικό, αλλά όσο δεν έχουν ούτε τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια να παραιτηθούν, αφαιρούν από πάνω τους κι οποιαδήποτε ελαφρυντικά θα μπορούσαν να τους απονεμηθούν... 

   

 

Σκότωσα τους γονείς μου, δείξτε επιείκεια, είμαι ορφανός...

Τα επιχειρήματα Μητσοτάκη ολοένα και προσιδιάζουν με αυτά του δολοφόνου των γονιών του, ο οποίος στη συνέχεια ζητά επιείκεια από το δικαστήριο γιατί είναι ορφανός. Φαίνεται πως ο πρωθυπουργός έχει επιλέξει τον απόλυτο διασυρμό από την έντιμη παραίτηση. Το ερώτημα είναι αν και στη ΝΔ έχουν επιλέξει τον ίδιο δρόμο, γι' αυτό και η σιωπή τους είναι εκκωφαντική...

Δεν υπάρχει, όμως, τίποτα το αξιοπρεπές στο να σωπαίνεις για να μην βλάψεις το κόμμα σου όταν η πατρίδα σου και οι θεσμοί της προσβάλλονται βάναυσα. Αργά ή γρήγορα ο Κ. Μητσοτάκης θα αποτελέσει παρελθόν, όπως αποτέλεσε κι ο πατέρας του. Ο τρόπος, ωστόσο, που θα πέσει θα καθορίσει σε σημαντικό βαθμό και το μέλλον τής ΝΔ. Υπενθυμίζω πως την τελευταία φορά που έπεσε ένας Μητσοτάκης πέρασαν 11 χρόνια για να ξανακυβερνήσει η δεξιά...

Ας κάνει και 50 χρόνια να ξανακυβερνήσει. Ευτύχημα θα είναι για τον τόπο. Δεν είναι, ωστόσο, ευτύχημα η ανοχή μιας παράταξης που εκπροσωπεί το μισό πληθυσμό στην προσωπική κατρακύλα τού ηγέτη της. Γι' αυτό και θα όφειλαν στη ΝΔ να τον είχαν ανατρέψει εδώ και πολύ καιρό, πριν εκείνος ανατρέψει πλήρως τη δημοκρατία. Ποτέ δεν είναι αργά, μόνο που τώρα όλα θα είναι και πιο ύποπτα για τους λόγους και τις σκοπιμότητες... 

 

Με βραχιολάκια, όπως αξίζει σε κάθε άφιλο εγκληματία...

Ο Κ. Μητσοτάκης έχει αποδείξει ότι δεν βάζει όρια στον αυτοεξευτελισμό του. Αν έβαζε, άλλωστε, θα είχε παραιτηθεί εδώ και καιρό για το ότι έκανε τη χώρα μας ηγέτιδα δύναμη στους νεκρούς από την πανδημία και στην ακρίβεια. Ήρθαν, ωστόσο, οι παρακολουθήσεις για να ανεβάσουν επίπεδο την πρωθυπουργική ξεφτίλα. Το επόμενο στάδιο είναι να τον πιάσουν κυριολεκτικώς με τον κοριό στο αφτί κι εκείνος να ισχυρίζεται πως είναι ρωσική προβοκάτσια με φυσικούς αυτουργούς τούς συριζαίους. Περίπου αυτά λέει, άλλωστε, τώρα...

Είναι όλα μια παγκόσμια συνωμοσία σε βάρος σου Κυριάκο μου; Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό: άρε το απόρρητο, χωρίς χρονικά όρια και προϋποθέσεις όπως κουτοπόνηρα θες να περάσεις, κι άσε τους γνωρίζοντες να καταθέσουν όσα γνωρίζουν. Να μας πει, για παράδειγμα, η εισαγγελέας Βλάχου αν οι 33 παρακολουθούνταν κι από την ΕΥΠ ή οι Λαβράνος- Μπίτζιος για ποιους δούλευαν. 

Ανακάλεσε, επίσης, τη δική σου (ν)τροπολογία με την οποία οι παρακολουθούμενοι δεν μπορούν να πληροφορηθούν τους λόγους παρακολούθησής τους όταν τελειώνει η παρακολούθησή τους. Ή κάνε φύλλο και φτερό την Intellexa και ζήτα από τον εισαγγελέα τού Αρείου Πάγου που εσύ διόρισες να ενώσει τις δικογραφίες και να ψάξει ποιοι παρακολουθούσαν κι όχι τους δημοσιογράφους που αποκαλύπτουν το σκάνδαλο...

Ξέρουμε πολύ καλά Κυριάκο ότι δεν πρόκειται να κάνεις τίποτα από όλα αυτά, εκτός αν έχεις αποφασίσει να πέσεις με το αεροπλάνο στους Δίδυμους Πύργους. Το ξέρουν καλύτερα εκείνοι που παρακολουθούσες, πολλοί από τους οποίους υποτίθεται πως είναι πρόσωπα της απολύτου εμπιστοσύνης σου... 

Κυρίως, όμως, σε λυπάμαι Κυριάκο. Τα κατάφερες, δεν λέω, με τα ψέματα και την εξαπάτηση να γίνεις πρωθυπουργός, ναρκώνοντας για λίγο τον οικογενειακό σου κομπλεξισμό. Η πτώση σου, ωστόσο, θα είναι πολύ πιο ταπεινωτική από την αντίστοιχη του πατέρα σου. Κι αν υπάρχουν ακόμα δικαστές στην Αθήνα οφείλουν να φροντίσουν αυτή να συνοδευτεί με βραχιολάκια. Όπως αξίζει σε οποιοδήποτε άφιλο εγκληματία...  

 

 

Φοβισμένος, εκβιαζόμενος, συμπλεγματικός, ένοχος...

Ο Κ. Μητσοτάκης είναι αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου κι αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχουν αποδείξεις προσωπικής ποινικής του ευθύνης για τις παρακολουθήσεις. Την πολιτική ευθύνη, πάντως, την έχει αποδεχθεί από τότε που παραίτησε Δημητριάδη- Κοντολέοντα. Κάπου εδώ, όμως, τελειώνουν τα ελαφρυντικά για τον πρωθυπουργό τής χώρας, ο οποίος από την ημέρα, στα τέλη Ιουλίου, που κατάθεσε τη μήνυσή του ο Ν. Ανδρουλάκης μέχρι και σήμερα με τη συμπεριφορά του κάνει ό,τι μπορεί για να μας πείσει πως είναι ο εγκέφαλος της συμμορίας...

Δεν είναι μόνο το ότι για δεύτερη συνεχόμενη εβδομάδα αρνείται να απαντήσει σε σχετική ερώτηση του Αλέξη Τσίπρα. Δεν παρευρέθηκε στη Βουλή ούτε στη συζήτηση για το πόρισμα της εξεταστικής, στην οποία δεν κατάθεσαν ούτε ο ίδιος ούτε οι Δημητριάδης- Μπίτζιος- Λαβράνος και οι περισσότεροι από τους μάρτυρες επικαλέστηκαν το απόρρητο, που θα μπορούσε να άρει με απόφασή του ο πρωθυπουργός. Δεν κατάθεσε ούτε στην επιτροπή PEGA της Ευρωβουλής... 

Επιπλέον, η ΝΔ ψήφισε "παρών" για τη συγκρότηση της εξεταστικής, οι Γεραπετρίτης- Δημητριάδης- Κοντολέων στην αρχή μάς έλεγαν πως η ΕΥΠ δεν παρακολουθούσε Ανδρουλάκη- Κουκάκη και η δικαιοσύνη δεν έκανε, ως θα όφειλε, φύλλο και φτερό την Intellexa. Ούτε ανακάλεσαν την τροπολογία που ψήφισαν και η οποία εμποδίζει στους παρακολουθούμενους να πληροφορηθούν γιατί παρακολουθούνταν...

Όλα όσα περιέγραψα με αδρές γραμμές παραπάνω και πολλά περισσότερα μαρτυρούν έναν πρωθυπουργό που καίγεται να αποκαλυφθεί η αλήθεια και σηκώνει κάθε πέτρα για να τη βρει ή έναν πρωθυπουργό που πράττει τα πάντα στην κατεύθυνση της συγκάλυψης; Τοξική, συνεπώς, δεν είναι η αντιπολίτευση που προσπαθεί να μάθει τι ακριβώς συνέβη, αλλά η κυβέρνηση που συγκαλύπτει κι επιβάλλει την ομερτά. Στην πρόσφατη συνέντευξή του, η οποία "παραδόξως" δεν αφορούσε τα ντολμαδάκια, ο Κ. Μητσοτάκης εμφανίστηκε όπως ακριβώς είναι, φοβισμένος, εκβιαζόμενος και συμπλεγματικός. Είναι προφανές ότι η χώρα δεν χρειάζεται έναν τέτοιο πρωθυπουργό... 

 
 

Μένουμε Ευρώπη ή μένουμε με τον Μητσοτάκη;...

Ο Κ. Μητσοτάκης έχτισε ένα καθεστώς το οποίο στηρίζεται στα ψέματα και το οποίο θα καταρρεύσει εξαιτίας τους. Γι' αυτό όσα κι αν λέει, που δεν λέει και πολλά άλλωστε, για να δικαιολογηθεί για τις παρακολουθήσεις είναι τόσο αξιόπιστα όσο οι πολεμικές ιστορίες τού βαρόνου Μινχάουζεν. Κανείς δεν τον πιστεύει, ούτε καν εκείνοι που αισθάνονται κομματικώς υποχρεωμένοι να τον πιστεύουν...

Το 2015 ο σατανικός στόχος τού Αλέξη Τσίπρα, για το ακραίο κέντρο, ήταν να βγάλει την Ελλάδα από την ΕΕ. Δεν την έβγαλε, αντιθέτως έβγαλε την Ελλάδα από τα μνημόνια. Και ήρθαν οι δήθεν ακραιφνείς ευρωπαϊστές για να θέσουν ξανά σε κίνδυνο την παρουσία τής χώρας μας στην Ευρώπη. Κι αυτήν τη φορά όχι γιατί τη χρεοκόπησαν- ευτυχώς δεν θα το προλάβουν αυτό-, αλλά για κάτι πολύ χειρότερο από τα ελλείμματα και το χρέος, γιατί έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια θεσμούς και κράτος δικαίου...

Αν το 2015, συνεπώς, το "μένουμε Ευρώπη" ήταν στην πραγματικότητα ένα ψευδοερώτημα, το 2022 αποκτά πιο ρεαλιστικές διαστάσεις. Δεν θα μας αποβάλουν γιατί ο πρωθυπουργός παρακολουθούσε τους πάντες ή γιατί έλεγχε τα ΜΜΕ και τη δικαστική εξουσία, ωστόσο επέστρεψε το έλλειμμα εμπιστοσύνης των Βρυξελλών για όσα συμβαίνουν στην Αθήνα. Κι ο Κ. Μητσοτάκης, φυσικά, δεν μπορεί να επικαλεστεί ούτε έλλειψη εμπειρίας ούτε ψευδαισθήσεις. Ήξερε πολύ καλά τι έκανε όταν βίαζε τη Γ' Ελληνική Δημοκρατία...

 

 
 

Ο Μητσοτάκης να πέσει στο φως της ημέρας, όχι με ποδοσφαιρικούς όρους...

Η πτώση τού Κ. Μητσοτάκη για να είναι δίκαιη πρέπει να γίνει με το φως τής ημέρας κι όχι στο βαθύ σκοτάδι, με ποδοσφαιρικούς όρους κι ορολογία νύχτας. Σε διαφορετική περίπτωση αυτό που θα την ακολουθήσει θα είναι το ίδιο δεμένο χειροπόδαρα, ανεξαρτήτως αν το επιθυμεί και το συνειδητοποιεί ή όχι. Η δημοκρατία, έστω αυτή η κοινοβουλευτική ολιγαρχία που ζούμε, έχει κανόνες κι απαράβατος όρος της οφείλει να είναι η διαφάνεια παντού και πάντοτε...

Αν οι βουλευτές τής ΝΔ έχουν ζητήματα συνείδησης, καλώς να άρουν την εμπιστοσύνη τους στην κυβέρνηση. Η γυναίκα τού Καίσαρα, ωστόσο, οφείλει όχι μόνο να είναι, αλλά και να δείχνει τίμια. Στην περίπτωσή μας δεν αρκεί οι νεοδημοκράτες να ρίξουν τον Μητσοτάκη. Θα όφειλαν να το είχαν κάνει πριν δώσουν σχετικό σήμα οι ολιγάρχες. Ό,τι ακολουθήσει από εδώ και πέρα θα είναι ύποπτο, όσο καλόβολος κι αν μπορεί να είναι κάποιος με το πολιτικό προσωπικό τής χώρας...

Βρισκόμαστε έτσι κι αλλιώς μερικούς μήνες πριν ολοκληρωθεί η συνταγματική θητεία τής κυβέρνησης. Συνεπώς, είναι χίλιες φορές προτιμότερο να δώσει δημοκρατική διέξοδο ο λαός από το να ζήσουμε ξανά εικόνες ανεξαρτητοποιήσεων ή μεταγραφών βουλευτών που γεννούν υπόνοιες, δίκαιες ή άδικες. Ακόμα, όμως, κι αν επανεκλεγεί ο Κ. Μητσοτάκης- το θεωρώ σχεδόν απίθανο-, δεν σημαίνει πως το εκλογικό σώμα θα τον έχει αθωώσει και για τα ποινικά του αδικήματα. Ο Βαραββάς δεν έπαψε να είναι ληστής γιατί του έδωσε συγχωροχάρτι το πλήθος, έτσι δεν είναι;...

 

 
 

Της φυλακής τα σίδερα είναι και για τους αρίστους...

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει κάνει σημαία της την αυστηροποίηση των ποινών. Για τα εγκλήματα των άλλων βεβαίως γιατί για τα δικά της και των χορηγών της έχει σπεύσει να νομοθετήσει το ακαταδίωκτο. Αυτοί, όμως, που ορκίζονται στο νόμο, στην τάξη και στην ασφάλεια κι έβαλαν τους μπάτσους ακόμα και στα πανεπιστήμια έφτιαξαν μια εγκληματική συμμορία που όταν δεν έκανε απευθείας αναθέσεις σε κολλητούς και φίλους παρακολουθούσε τους πάντες. Σχεδόν κυριολεκτικώς τους πάντες...

Οι συμπτώσεις στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων γίνονται όλο και περισσότερες για να μην πιστεύει κανείς ότι όλα εκκινούν από το Μαξίμου. Ιδίως όταν η Μητσοτάκης Α.Ε. δεν έχει επιδείξει καμία διάθεση να χυθεί άπλετο φως. 

Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει, όπως φάνηκε κι από το σνομπάρισμα της επιτροπής τής Ευρωβουλής που ήρθε στην Αθήνα για να ερευνήσει. Πριν επτά χρόνια κατηγορούσαν το ΣΥΡΙΖΑ πως ήθελε να μας πετάξει από την Ευρώπη και τώρα δεν τολμούν να συναντήσουν εκπροσώπους της ούτε για ένα δεκάλεπτο. Τόσο αθώοι είναι...

Όπως κι αν έχει, η αναπόφευκτη ήττα Μητσοτάκη στις εκλογές δεν θα σημάνει και την αυτόματη συντριβή ενός συστήματος εξουσίας με πολλά πλοκάμια. Αυτό φάνηκε, άλλωστε, και το 2015. Γι' αυτό και η επόμενη προοδευτική κυβέρνηση οφείλει να παρέμβει στους αρμούς τής εξουσίας, όχι για να τους ελέγξει προς όφελός της αλλά για να τους διαλύσει και να επιτρέψει στους θεσμούς να λειτουργούν με όρους πραγματικής ανεξαρτησίας. Σε διαφορετική περίπτωση οι καλές προθέσεις θα αποδειχθούν για μια ακόμα φορά ημιτελείς...

 

 

Αν φοβάσαι την εξουσία γίνε παπάς, όχι δικαστής...

Καλά κάνει η πολιτεία και προσφέρει υψηλές απολαβές στους δικαστές. Αν μη τι άλλο, θέλουμε χορτάτους αυτούς που απονέμουν δικαιοσύνη. Τους θέλουμε, όμως, πέρα από το να είναι και καταρτισμένοι και να μην είναι άπληστοι ή φοβισμένοι. Πολύ φοβάμαι, ωστόσο, πως είναι αρκετοί οι Έλληνες δικαστές που δεν είναι ούτε καταρτισμένοι ούτε ολιγαρκείς ούτε γενναίοι...

Πώς είναι δυνατό, για παράδειγμα, για το ίδιο πόθεν έσχες Πάτση πριν κάποιο χρονικό διάστημα οι δικαστές να αποφάσιζαν πως όλα ήταν μέλι γάλα και σήμερα, ύστερα από τον κουρνιαχτό που έχει σηκωθεί, να τον παραπέμπουν και για κακουργήματα; Ή τότε έκαναν τα στραβά μάτια ή τώρα άγονται και φέρονται από τη λαϊκή οργή...

Ό,τι κι αν ισχύει, όμως, δεν περιποιεί τιμή σε επιστήμονες που υποτίθεται πως έχουν τα αφτιά και τα μάτια τους κλειστά σε εξωτερικούς περισπασμούς. Αφήστε που αυξάνονται τα ερωτηματικά και για το πόθεν έσχες Κυριάκου- Μαρέβας...

Βεβαίως αυτή η κυβέρνηση φρόντισε, σχεδόν από την πρώτη στιγμή, να θέσει νομοθετικά εμπόδια και στην επιτροπή πόθεν έσχες. Δεν μπορούν, όμως, να τα επικαλούνται εκείνοι που τα ανέχτηκαν την πρώτη φορά και τώρα που η άμπωτη έγινε πλημμυρίδα άλλαξαν σκοπό. Στο τέλος η παλίρροια πρέπει να τους πάρει όλους, μαζί τη σάπια πολιτική και δικαστική εξουσία δηλαδή...

 

 
 

Μακαρόνια για τους ιθαγενείς...

Το "αρχίδια καπαμά" που εκστόμισε ο συμπαθής ηλικιωμένος σχολιάζοντας το καλάθι τού νοικοκυριού δεν συνιστά από μόνο του επιχείρημα. Είναι, ωστόσο, η αυθόρμητη αντίδραση κάθε πολίτη που αισθάνεται πως η κυβέρνησή του τον θεωρεί ηλίθιο, στήνοντας επικοινωνιακά σόου χουντικού στιλ πάνω στην απελπισία του για επιβίωση. Στο πρόσωπο, μάλιστα, του Αδ. Γεωργιάδη βρέθηκε ο κατάλληλος καραγκιόζης γι' αυτό το θέατρο σκιών...

Ο Κ. Μητσοτάκης αυτοπαρουσιάζεται ως θύμα παγκόσμιων γεγονότων- πανδημία και πόλεμος στην Ουκρανία-, στην πραγματικότητα ωστόσο τα ευγνωμονεί γιατί σε διαφορετική περίπτωση δεν θα μπορούσε να επιβάλει εύκολα νεοφιλελεύθερες επιλογές και να κάνει πάρτι με το δημόσιο χρήμα χωρίς να προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων. Γι' αυτό, άλλωστε, και δεν έχει πει ποτέ πως αν δεν υπήρχαν ο covid κι ο Βλ. Πούτιν θα εφάρμοζε άλλες πολιτικές, όπως θα εφάρμοζε ο ΣΥΡΙΖΑ αν δεν είχε παραλάβει μια χρεοκοπημένη χώρα στη μέγγενη των μνημονίων. Την ίδια κι απαράλλαχτη αναδιανομή πλούτου υπέρ τής ελίτ και σε βάρος των πολλών θα εφάρμοζε ο σημερινός πρωθυπουργός...

Και για να γίνει η ντροπή μας γι' αυτούς που μας κυβερνούν μεγαλύτερη, κρύβονται κι από τους ευρωβουλευτές που έχουν έρθει στην Αθήνα για να διερευνήσουν το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Έχουν, μάλιστα, το θράσος οι βιαστές των θεσμών, της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων και των ελευθεριών να αρνούνται ουσιώδεις απαντήσεις στο όνομα της δήθεν τοξικότητας της αντιπολίτευσης. 

Λες και οι Βρυξέλλες ή ο Economist και οι New York Times, για παράδειγμα, που ασχολούνται κι αυτοί με τη σαπίλα Μητσοτάκη είναι διεθνή όργανα του σοσιαλισμού. Σαν να αρνείται ο δολοφόνος να απολογηθεί γιατί οι συγγενείς τού θύματος ζητούν δικαιοσύνη. Όσο και να κρύβεται, όμως, ακόμα κι αν γλιτώσει από τις ποινικές του ευθύνες θα λάβει την απάντηση που του πρέπει στις εκλογές. Κι αυτή θα είναι ο ορισμός τής δικαιοσύνης... 

 

Και οι επικοινωνιολόγοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά...

Αν κάποιος έμπαινε στο σπίτι σας, υφάρπαζε 1000 ευρώ και στο τέλος τού μήνα σάς επέστρεφε τα 100, θα τον θεωρούσατε ευεργέτη σας ή κλέφτη; Τότε γιατί θα πρέπει να ευγνωμονούμε την κυβέρνηση, που πράττει ακριβώς αυτό με τα διάφορα επιδόματα, προσθέτοντας στο καλάθι τής εξαπάτησης και το καλάθι τού νοικοκυριού; Να της δώσουμε συγχαρητήρια γιατί έχει βρει έναν κουτοπόνηρο τρόπο να μασκαρεύει τα υπερκέρδη των χορηγών της, αλλά όχι και να της φιλάμε το χέρι που μας έχει κάνει επαίτες αντί να χτυπήσει το πρόβλημα στη ρίζα του... 

Να ήταν μόνο αυτό, εξάλλου, το πρόβλημα του Κ. Μητσοτάκη κάτι θα γινόταν. Έλα, όμως, που έρχονται κι από τις Βρυξέλλες να του υπενθυμίσουν πως δεν είναι μόνο τα επτάμισι δισ. ευρώ των απευθείας αναθέσεων, ο Κ. Μαραβέγιας ή ο Ανδρ. Πάτσης που γεμίζουν τη ντουλάπα του με σκελετούς. Είναι και οι υποκλοπές, που όσο κι αν επιχειρούν να τις κουκουλώσουν στο Μαξίμου τόσο βγάζουν νέα πλοκάμια που απειλούν να τους πνίξουν στα σκατά τους. Είναι τέτοια η σήψη που ακόμα και οι ακριβοπληρωμένοι επικοινωνιολόγοι Μητσοτάκη σκίζουν τα πτυχία τους, αφού δεν ξέρουν πώς να την αντιμετωπίσουν...

Ένα μόνο από τα πολλά σκάνδαλα με τα οποία είναι επιβαρυμένη η κυβέρνηση Μητσοτάκη να είχαν διαπραχθεί από την κυβέρνηση Τσίπρα, θα είχε πέσει την επόμενη ημέρα. Έχουν, όμως, μαζευτεί πλέον τόσο πολλά που είναι αδύνατο να κρυφτούν κάτω από το χαλί, το οποίο μοιάζει με βουνό με τα όσα έχουν συγκεντρωθεί από κάτω του. Και, κυρίως, όλα διασυνδέονται προκειμένου το συμπέρασμα να βγαίνει αβίαστα: πρόκειται για μια κυβέρνηση απατεώνων που κυβερνούν για τους λίγους, οι οποίοι είναι τόσο άπληστοι ώστε να θέλουν τα πάντα και να εκβιάζουν για να τα κερδίσουν...

 

 

Ακροδεξιοί μιας χρήσης...

Η Βραζιλία, η Αργεντινή, η Χιλή και οι ΗΠΑ κείνται μακράν και φυσικά οι κοινωνίες τους δεν είναι άμεσα συγκρίσιμες με την ελληνική. Και οι τέσσερις αυτές χώρες ωστόσο- υπάρχουν κι άλλες- κυβερνήθηκαν για μία και μόνο θητεία από νεοφιλελεύθερες κι ακροδεξιές ταυτοχρόνως κυβερνήσεις- αυτά τα δύο φαίνεται πως πάνε μαζί- οι οποίες στη συνέχεια αποδοκιμάστηκαν από το λαό. Ας το έχουν αυτό υπόψη και στο Μαξίμου...

Η ακροδεξιά κι ο νεοφιλελευθερισμός δεν δυσκολεύονται να αποκτήσουν την εξουσία γιατί προσφέρουν απλοϊκές απαντήσεις σε σύνθετα προβλήματα. Όταν για όλα φταίνε οι "άλλοι" κι όχι εμείς, είναι πολύ βολικό να το αποδεχόμαστε ως θέσφατο. Όταν έρχεται, ωστόσο, η ώρα να το αποδείξουν και στην πράξη σπάνε τα μούτρα τους, όπως είναι πολύ λογικό άλλωστε...

Η Λατινική Αμερική δίνει και πάλι το παράδειγμα, αλλά για να μεταδοθεί το παράδειγμά της στην Ευρώπη και δη στην Ελλάδα θέλει δουλειά πολλή. Πρωτίστως χρειάζεται και η κυβερνώσα Αριστερά να δείξει πως έχει διδαχθεί από τα λάθη της ώστε αυτά που θα κάνει αναπόφευκτα την επόμενη φορά να είναι νέα κι όχι τα παλιά. Η δημοκρατία, η κοινωνική δικαιοσύνη, οι ελευθερίες εξακολουθούν να παραμένουν ζητούμενα, γι' αυτό κι απαιτούνται ριζοσπαστικές τομές. Έστω κι αν επενδυθούν με λούστρο μετριοπάθειας...

 
 

Εκβιαστές κι ολιγάρχες γίνανε μαλλιά κουβάρια...

Αν ρωτήσουμε ακόμα και τους ψηφοφόρους τού Κ. Μητσοτάκη αν πιστεύουν ότι δεν έχει καμία εμπλοκή με τη Siemens, τις υποκλοπές ή δεν γνώριζε τον Ανδρ. Πάτση, εκτιμώ πως οι περισσότεροι θα απαντήσουν αρνητικά. Θα δικαιολογήσουν, ωστόσο, την προτίμησή τους στον πρωθυπουργό λέγοντας πως είναι ικανότερος κι αποτελεσματικότερος από τον Αλέξη Τσίπρα. Από την άλλη, όμως, ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης μας λέει εδώ και μήνες πως είναι ηλίθιος μήπως και διαφύγει και των ποινικών του ευθυνών...

Μόνο τυχαίο δεν ήταν που δύο εφημερίδες τού ομίλου Μαρινάκη "πυροβόλησαν" το Σαββατοκύριακο τον Μητσοτάκη για τις υποκλοπές. Φαίνεται πως στο Μαξίμου είχε στηθεί ένα αρχηγείο παρακολουθήσεων, καλύψεων των νώτων κι εκβιασμών που δεν ξεχώριζε εχθρούς και φίλους. Και τώρα οι φίλοι αναρωτιούνται αν είναι και οι ίδιοι θύματα αυτού του παρακράτους. Ή μπορεί και να είναι βέβαιοι γι' αυτό. Ο χρόνος θα δείξει...

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να ρίξει την κυβέρνηση όσο την αντιπολιτεύεται κυρίως για τα σκάνδαλά της κι ο ίδιος δεν φροντίζει να ανανεώσει τη βιτρίνα του. Ενδεχομένως, όμως, να σταθεί τυχερός και να την ρίξουν αυτοί που εδώ και τριάμισι χρόνια έχουν χτίσει τείχος προστασίας της από οτιδήποτε είναι δυνατό να την θέσει σε κίνδυνο. Όσο τραγικό κι αν είναι για τη δημοκρατία μας να πέσει μια φαύλη κυβέρνηση από τους ολιγάρχες που την στήριξαν με νύχια και με δόντια τόσο δίκαιο θα μπορούσε να θεωρηθεί από όσους πιστεύουν ότι όταν ζεις από το ξίφος πεθαίνεις κι από αυτό...