Για να μην μας πάρει ο αρχιερέας της διαπλοκής στον τάφο του...

Σοκαρισμένο παρουσιάζεται και το δικό μας πολιτικό σύστημα από τις απειλές τού διδύμου Τραμπ- Μασκ. Δεν μπορεί να πιστέψει ότι η οικονομική ολιγαρχία κυβερνά τις ΗΠΑ. Του φαίνεται αδιανόητο μιας και στην Ελλάδα η ελίτ βρίσκεται στο περιθώριο κι ο λαός κάνει κουμάντο. ΝΔ- ΠΑΣΟΚ- ΣΥΡΙΖΑ, Μητσοτάκης- Ανδρουλάκης- Φάμελλος αγωνίζονται τόσο πολύ κατά τού τεχνοφασισμού ώστε να "αναγκαστούν" να συγκυβερνήσουν για να τον καθυποτάξουν...

Η μόνη διαφορά των Τραμπ- Μασκ είναι πως διαθέτουν πολύ περισσότερα χρήματα από την εγχώρια μεγαλοαστική, τρομάρα της, τάξη και μια πολύ μεγαλύτερη χώρα για να παίζουν. Κατά τα άλλα οι συνδέσεις με όσα γίνονται στην Ψωροκώσταινα είναι οφθαλμοφανείς κι όποιος δεν τις βλέπει απλώς υποκρίνεται. Τα τρία κόμματα, άλλωστε, που κυβέρνησαν την Ελλάδα διαγκωνίζονται ποιο θα υποβάλει τα πιο εθελοδουλικά διαπιστευτήρια στους εθνικούς μας νταβατζήδες σε ένα ρεσιτάλ δήθεν θεσμικότητας- το είδαμε και στην κηδεία Σημίτη- που δεν απαντά σε κανένα από τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα...

Μπορεί μέσα στο 2025 ο Τραμπ να ενσωματώσει τη Γροιλανδία, τον Καναδά, τον Παναμά και το Μεξικό κι ο Βλ. Πούτιν την Ουκρανία, την Εσθονία, τη Λετονία και τη Λιθουανία, να ξεσπάσει Γ' Παγκόσμιος πόλεμος και τα όσα συμβαίνουν σε αυτή τη γωνιά τής Ευρώπης να είναι άνευ σημασίας. Αν δεν συμβούν όλα αυτά, ωστόσο, οφείλουμε να δώσουμε ένα τέλος σε ένα σύστημα εξουσίας που είναι πιο νεκρό κι από τον Σημίτη και πιο συμβιβασμένο κι από δημόσιο υπάλληλο λίγο πριν τη σύνταξη. Σε διαφορετική περίπτωση ο αρχιερέας τής διαπλοκής θα μας έχει πάρει μαζί του στον τάφο του...

  

Ούτε κι άλλον Σημίτη ούτε κι άλλον Ανδρέα...

Ο λαϊκισμός εκφυλίζει την πολιτική σε ένα ανούσιο παιχνίδι εντυπώσεων ώστε το πόπολο να θαμπώνεται από τα λόγια κι όχι από τα έργα. Είναι γνωστό, άλλωστε, πως θέλουμε να ακούμε ό,τι μας βολεύει κι όχι ό,τι μας στενοχωρεί ή μας ξεβολεύει. Γι' αυτό κι ο λαϊκισμός θα μας συντροφεύει μάλλον για πάντα, όπως οι φόροι κι ο θάνατος...

Από την άλλη, ωστόσο, ένα αόρατο νήμα συνδέει τον θατσερισμό, τον σημιτισμό και τον μητσοτακισμό κι αυτό σχετίζεται με το μίσος για το λαό. Αυτές οι σχολές πολιτικής πρακτικής έβαλαν στη βιτρίνα τους τον εκσυγχρονισμό και τις μεταρρυθμίσεις όταν στην ουσία πουλούσαν και πωλούν εξυπηρετήσεις στην ολιγαρχία. Πώς, επομένως, να μην εκφωνεί ο Κ. Μητσοτάκης τον επικήδειο Σημίτη; Και οι δυο τους θα δικαιούνταν, εξάλλου, να εκφωνούσαν τον επικήδειο της Θάτσερ...

Ο Κ. Σημίτης ως φυσικό πρόσωπο είναι πλέον νεκρός. Η πολιτική του σχολή, ωστόσο, είναι ολοζώντανη, εξακολουθεί να παράγει πρωθυπουργούς και υπουργούς που υπηρετούν τους λίγους σε βάρος των πολλών. Για να γυρίσουν, όμως, τα εκατομμύρια των Ελλήνων που έχουν φύγει στο εξωτερικό δεν χρειαζόμαστε ούτε έναν νέο Σημίτη ούτε έναν νέο Ανδρ. Παπανδρέου. 

Ο ελιτισμός κι ο λαϊκισμός συνεχίζουν να καταστρέφουν τη χώρα, η οποία έχει ανάγκη από μία μέση οδό. Όχι, όμως, της δήθεν μετριοπάθειας και της σοβαροφάνειας αλλά ριζοσπαστική, προς την κατεύθυνση της άμεσης δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Τώρα περισσότερο από ποτέ άλλοτε τα τελευταία χρόνια...